ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΖΕΙΔΩΡΟ ΙΣΚΙΟ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΥΡΟΥ

(Μάρκ. η ́, 34 – θ ́, 1)

Ὁ ἄνθρωπος, τό τελειότερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, διαθέτει ἀπό τόν Δημιουργό του, ἐκτός τῶν ἄλλων φυσικῶν χαρισμάτων, καί ἕνα καταπληκτικό δῶρο. Καί τό ἀνεκτίμητο αὐτό φυσικό δῶρο, εἶναι ἡ Ἐλευθερία του, πού πηγάζει ἀπό τήν πρός τόν Θεό ὁμοίωσή του.

Ἄν αὐτό τό δῶρο τό χρησιμοποιήσει σωστά, φθάνει στήν ἁγιότητα. Ἄν, ἀντιθέτως, κάνει κακή χρήση τοῦ δώρου αὐτοῦ, καταντᾶ νά εἶναι μία τραγική προσωπικότητα στό διηνεκές.

Καί τό κύριο χαρακτηριστικό αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας του, εἶναι ἡ δυνατότητα τοῦ νά ἐπιλέξει μεταξύ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ, καί τοῦ κόσμου, τοῦ μακράν τοῦ Θεοῦ, πού ζεῖ μέσα στά πάθη τῆς ἀτιμίας, στήν ἀδικία, στήν καταστροφή, καί τέλος στήν ὁριστική ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. ''Ἐσεῖς «οὐκ ἐστέ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» εἶπε ὁ Χριστός στούς Μαθητές Του. Καί ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ''ἐκ τοῦ κόσμου τούτου'', καί γι ̓ αὐτό ἐπιλέγει, ὅπως οἱ Μαθητές, νά εἶναι μέ τόν Θεό καί ὄχι μέ τόν κόσμο.

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν πραγματικότητα, τήν δυνατότητα τῆς ἐλευθερίας καί τῆς συνειδητῆς ἐπιλογῆς, θά ἀκούουμε τόν ἴδιο τόν Κύριο νά τήν ἐκφράζει στό Ἱερό Εὐαγγέλιο τήν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, λέγοντας: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μάρκ. η ́, 34). Ἑρμηνεία: «Ἐκεῖνος πού θέλει νά γίνει φίλος καί γυιός μου καί νά μέ ἀκολουθεῖ ὡς μαθητής μου, ἄς διακόψει κάθε φιλία καί σχέση πρός τόν διεφθαρμένο ἀπό τήν ἁμαρτία ἑαυτόν του καί ἄς λάβει τήν στερεά ἀπόφαση νά ὑποστεῖ γιά μένα ὄχι μόνο κάθε θλῖψι καί δοκιμασία, ἀλλά καί θάνατο σταυρικό ἀκόμα. Καί τότε, ἄς μέ ἀκολουθεῖ, μιμούμενος τό παράδειγμά μου».

Μέσα σέ αὐτό τό προσκλητήριο, πού ἀπευθύνει σέ κάθε ἄνθρωπο προσωπικά ὁ Ἰησοῦς Χριστός, φανερώνεται καθαρά τό μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης Του, ἀλλά καί ἡ ὑπεύθυνη στάση πού πρέπει νά κρατήσει ἀπέναντι στό κάλεσμα αὐτό ὁ κάθε ἐλεύθερος καί νοήμων ἄνθρωπος.

Καί ὅσον ἀφορᾶ στήν ἴδια τήν πρόσκληση, παρατηροῦμε, ὅτι ὁ Θεάνθρωπος εἶναι ἡ μοναδική προσωπικότητα στήν παγκόσμια ἱστορία πού δέν καταστρατηγεῖ τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Ὄχι, ὁ Χριστός δέν θέλει νά ἔχει σκλάβους πού ἀκολουθοῦν δίχως νά θέλουν... Δέν ἀρέσκεται σέ πλῆθος πού στερεῖται τήν ἐλευθερία του, θέλοντας καί μή. Ὁ Χριστός προτάσσει τό «ὅστις θέλει», τό «ἐκεῖνος πού θέλει», γιά νά τονίσει ὅτι ἐκεῖνος πού θά τόν ἀκολουθήσει, θά πρέπει νά τό θελήσει ἐλεύθερα ὁ ἴδιος, μέ ὅλες φυσικά τίς σταυρικές καί ἀναστάσιμες συνέπειες αὐτῆς τῆς ἐπιλογῆς.

Εἶναι ὄντως συγκλονιστικό! Ὁ Θεός πού δημιούργησε τόν ἄνθρωπο χωρίς νά τόν ρωτήσει, δέν μπορεῖ νά τόν σώσει μέ τό ζόρι, ἀλλά μόνον ἄν συνεργασθεῖ ὁ ἄνθρωπος σ ̓ αὐτό, ἄν δηλαδή ἐπιτρέψει τό δημιούργημα στόν Δημιουργό νά ἀπεργασθεῖ τήν σωτηρία του! Καί αὐτό μέν, ἀπό τήν πλευρά τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, «δι ̓ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο». Τώρα, νά δοῦμε τό θέμα αὐτό ἀπό τήν πλευρά τοῦ ἀνθρώπου; Τοῦτο μόνον τονίζουμε. Ὁ ἄνθρωπος, «αὐτό τό ἄγνωστον ὄν», μέσα στό μεγαλεῖο του, πού πολλές φορές καταντᾶ τραγικό, ἀποδεικνύει τό τί πραγματικά ἀξίζει, ἀκριβῶς ἀπό αὐτήν τήν ἐπιλογή του. 

Ἐπιλογή ἀγῶνα καί σταυροῦ  Πόσο, ἀλήθεια, ἀκούγεται ξεκάθαρο τό θεϊκό προσκλητήριο! Δέν καλύπτει ὁ Χριστός τίς δυσκολίες, καί δέν καμουφλάρει τόν δύσκολο μά εὐλογημένο ἀγῶνα. Μιλᾶ γιά σταυρό καί γιά θάνατο, ἄν θέλει κάποιος νά εἶναι μαζί Του. Καί, ὁπωσδήποτε, κάθε γνήσιος ἀκόλουθός του θά δεχθεῖ νά σηκώνει ἀγόγγυστα τόν – μετρημένο στό βάρος – σταυρό του, ἐκεῖνον πού ὁ Χριστός θά τοῦ βάλει στούς ὤμους, γιά νά ἀποδείξει ὅτι συνειδητά καί μέ διάθεση πνευματικῆς χαρᾶς καί βαθειᾶς εἰρήνης, μέ διάθεση μετοχῆς στόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ἀκολουθεῖ τήν ἀνηφορική ὁδό τῆς θυσίας καί τῆς ἀγάπης...

Χωρίς προσωπικό σταυρό, ὁ πιστός εἶναι ἀδύνατον νά ἀκολουθήσει τά ἴχνη τοῦ Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος πρῶτος σήκωσε τόν δικό Του Σταυρό καί μέ τήν θυσία Του πρόσφερε τήν λύτρωση σέ ὅσους θέλουν νά γίνουν τέκνα Θεοῦ καί «συγκληρονόμοι Χριστοῦ».

Ἀδελφοί μου, δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός, ὅτι στό μέσον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει τό σύμβολο τῆς θυσίας, ἀλλά καί τῆς νίκης ἐπί τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου, πού εἶναι ὁ Σταυρός. 

Ἀναμφίβολα, ὅσοι, μέ κάθε ὑπευθυνότητα, ἀκολουθοῦν τόν Ἰησοῦ, σταυρώνοντας τίς ἀδυναμίες, τά πάθη, τόν πόνο, τίς πίκρες, τόν θάνατο, τό πικρό πνεῦμα τοῦ κόσμου τούτου, ἔχουν, λόγῳ τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας, ἀνάγκη λίγης ἀνακουφίσεως καί ἀνασυντάξεως τῶν δυνάμεών τους στήν σταυρική τους αὐτή πορεία.

Τήν Κυριακή αὐτή, τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, στούς ἱερούς μας Ναούς, θά βρεθοῦμε κάτω ἀπό τόν ζείδωρο ἴσκιο τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. 

Ἄς σταθοῦμε γιά λίγο νά ἀντλήσουμε δυνάμεις, προσκυνῶντας τό Τίμιο Ξύλο καί γεμίζοντας τήν ὕπαρξή μας ἀπό τήν Χάρη τοῦ Ξύλου τῆς Ζωῆς.

Ἄς ἀνανεώσουμε τήν ἀπόφασή μας γιά ἀσταμάτητη σταυρική πορεία ἕως τήν κορυφή.

Καί εἴθε, τό Τίμιο Ξύλο, πού σημαδεύει τήν θύρα τῆς μετανοίας καί τήν ὁδό τῆς σωτηρίας, νά μᾶς χαριτώσει, ὥστε μέ ἐπίγνωση νά φθάσουμε στά ἄχραντα Πάθη καί νά μεθέξουμε στήν ἔνδοξη Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἀμήν.

Ἀρχιμανδρίτης Ἰωήλ Κωνστάνταρος

ΠΗΓΗ