2019 ΜΑΡΤΙΟΥ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ Β ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ (Μαρκ. 2, 1-12)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Τσαγκαρόπουλο, στις 26/3/2000)

Αγαπάμε τον λόγο του Θεού;

Ακούσαμε στο ευαγγέλιο, ότι ο Χριστός, ο Κύριός μας, πήγε σε κάποιο σπίτι της Καπερναούμ. Εκεί μαζεύτηκε κόσμος να τον ακούσει. Ήταν τόσο πολλοί άνθρωποι και τόσο στρυμωγμένοι, που κανείς δεν μπορούσε να περάσει. Επειδή όμως είχαν ακούσει ότι έκανε θαύματα, πήραν τέσσερεις άνθρωποι έναν παράλυτο πάνω στο ξυλοκρέβατό του, για να τον πάνε στον Χριστό. Και να, φτάνουν στο σπίτι. Μα ο κόσμος είχε τόσο πολύ απορροφηθεί από την διδασκαλία του Χριστού, ώστε κανένας δεν παραμέριζε για να περάσουν. Εδώ έχουμε ένα δίδαγμα-έλεγχο, για μας: «Εσύ αδελφέ, πόσο τον αγαπάς τον λόγο του Θεού; Στρυμώγνεσαι έτσι για να τον ακούσεις; Προσέχεις να μη χάσεις λέξη; Έχεις την βεβαιότητα ότι ο λόγος του Χριστού είναι φως που φωτίζει τα βήματά μας, για να μην κάνουμε λάθος στο δρόμο προς την Βασιλεία του Θεού; Να μην κάνουμε λάθος και φαντασθούμε ότι εδώ είναι ο Παράδεισος, εδώ είναι και η κόλαση; Να μην βυθισθούμε στο ψέμα;

Πρώτο λοιπόν ερώτημα που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας: Πόσο αγαπάμε τον λόγο του Θεού; Πόσο τον αναζητούμε; Πόσο ψάχνουμε να βρούμε κάτι να διαβάσουμε για τον Χριστό;

Αν δεν το κάνουμε, εγκληματούμε απέναντι του εαυτού μας;

Το φωτεινό ξυπνητήρι

Οι τέσσερις αυτοί άνθρωποι, βρίσκοντας μπροστά τους εμπόδια για το καλό που πήγαιναν να κάνουν, δηλαδή να παρουσιάσουν τον άρρωστό τους στον Χριστό, δεν έκαναν πίσω. Κανένας δεν πρέπει να κάνει πίσω από το καλό. Από την αμαρτία πρέπει να κάνουμε πίσω. Αμέσως όταν αισθανθούμε ότι κάτι είναι κακό, πρέπει να το αφήνουμε, έστω και αν νομίσουμε για μια στιγμή ότι θίγεται ο εγωισμός μας. Κάνε πίσω, να κερδίσεις το στεφάνι της ειρήνης, της ταπεινώσεως και της καλωσύνης. Και να γίνεις άγγελος. Γιατί εκείνος που προφυλάσσει και τον άλλο από αμαρτία, άγγελος είναι.

Ανέβηκαν λοιπόν στη στέγη, έβγαλαν τα κεραμίδια, κρέμασαν με σχοινιά τον παράλυτο και τον κατέβασαν τον παράλυτο μπροστά στον Χριστό. Να λοιπόν ο παράλυτος μπροστά στον Χριστό και ο Χριστός του λέει:

-Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου. Σου τις συγχωρώ τις αμαρτίες σου.

Για τους ανθρώπους, όταν έχουν έναν άρρωστο, το πρώτο είναι η αρρώστια του. Το ότι ο ασθενής, είναι άχρηστος, επιζήμιος και ενοχλητικός. Και ότι αυτός ο ίδιος, είναι ταλαίπωρος, άθλιος, δυστυχισμένος. Μας ενδιαφέρει περισσότερο ο πόνος του σώματος και ο πόνος ο συναισθηματικός. Το ότι είναι θλιμμένος και κλαίει. Μα δεν σκεπτόμαστε το πνευματικό μέρος. Την κατάσταση της ψυχής. Θα πείτε: Δίκαια πονάμε, γιατί εμείς βλέπουμε την αρρώστια και την παράλυση. Την κατάσταση της ψυχής δεν την βλέπουμε.

Ακριβώς όμως γι' αυτό, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, το φως για τα μάτια μας τα πνευματικά λέει:

-Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου.

Για να μας δηλώσει, ότι πάνω από τα σωματικά βάσανα υπάρχει και μια άλλη δυστυχία. Που όσο δεν την ξέρουμε, δεν πρόκειται να κάνουμε ποτέ μια κίνηση, για να την διορθώσουμε. Γι' αυτό ο Χριστός, που δεν είναι μόνο φως, αλλά και ξυπνητήρι, μας λέγει: «Προσέξτε! Μεγαλύτερη δυστυχία από την αρρώστια του σώματος είναι η αμαρτία. Γιατί η αμαρτία είναι θάνατος της ψυχής».

Το πιο δύσκολο

Τα λόγια του Χριστού τα άκουσαν οι φαρισαίοι. Θα περίμενε κανείς να εμβαθύνουν σ’ αυτά, πνευματικοί άνθρωποι θεωρούντο, και να πουν: «Τι ακούμε! Ώστε τόσο μεγάλο πράγμα είναι η άφεση των αμαρτιών;». Αυτοί όμως το γύρισαν στην κακία τους και είπαν: «Και ποιός είναι αυτός; Με τι δικαίωμα συγχωρεί αμαρτίες;». Χωρίς να σκέπτονται ότι εκείνη την στιγμή, κατακρίνοντας, αντί να θαυμάζουν και να εμβαθύνουν, αμάρταναν ακόμη περισσότερο.

Γιατί η κρίση και η κατάκριση τι είναι; Κακία είναι. Τι δουλειά μπορεί να έχει με το θέλημα του Θεού; Καμιά.

Έτσι σκέφθηκαν εκείνοι. Μέσα τους. Ο Χριστός όμως, για να τους δείξει ότι αυτό που κάνουν είναι λάθος, ότι είναι αμαρτία, παραλυσία ψυχής, όχι σώματος, τους λέγει: «Γιατί κάνετε τέτοιες αμαρτωλές σκέψεις; Τι είναι πιο εύκολο –για κείνον που έχει εξουσία εννοείται- να πει στον παραλυτικό; Για ποιές λέξεις χαλάς περισσότερες θερμίδες; Άμα πεις ‘’συγχωρούνται οι αμαρτίες;’’ Ή άμα πεις «σήκω πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου;».

Άμα θέλουμε να το παίξουμε θεομπαίχτες, είναι εύκολο να πούμε «συγχωρώ τις αμαρτίες σου». Γιατί δεν φαίνονται και κανείς δεν ξέρει τίποτε. Άμα όμως θέλεις να είσαι ανοιχτό βιβλίο ενώπιον του Θεού, καθαρός ενώπιον του Θεού, το καταλαβαίνεις, ότι το να πεις «συγχωρημένη η αμαρτία», είναι πολύ μεγαλύτερο από το να πεις «σήκω και περιπάτει».

Αμ’ έλα, λέει ο Χριστός, πες του έστω το ευκολώτερο το «σήκω και περπάτα». Να δεις τα μέτρα τα ανθρώπινα. Που δεν μπορείς με τον λόγο σου και με την θέλησή σου να κάνεις απολύτως τίποτε. Και κατάλαβε ότι εκείνος που έχει την δύναμη να πει το «σήκω και περπάτα» στον παράλυτο, έχει δύναμη να συγχωρήσει και αμαρτίες.

Και γι' αυτό είπε στον παράλυτο: «Σήκω. Πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε σπίτι σου». Σηκώθηκε ο παράλυτος αυτοστιγμεί, πήρε και το κρεβάτι του στον ώμο και έφυγε. Από παράλυτος, τι έγινε; Παλληκάρι και γίγαντας. Γιατί το κρεβάτι του ο καθένας δεν το κόβει στον ώμο.

Η πιο ωφέλιμη διόρθωση

Αυτό είναι το μεγαλείο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Μέσα σε μια στιγμή, χύνει τόσο φως, το οποίο είναι φως για την καρδιά. Έλεγχος για τις κακές σκέψεις. Έλεγχος για την στραβή πορεία. Έλεγχος για τα παραπατήματα. Και μας λέγει: «Διορθώστε το μυαλό σας. Διορθωθείτε».

Είναι χίλιες φορές προτιμότερο να διορθώνεις τον εαυτό σου, γιατί όλα τα άλλα είναι έξω από σένα. Είναι δικά σου μεν και ωφέλιμα, αλλά όχι ο ίδιος ο εαυτός σου.

Όταν αρρωστήσει ο άνθρωπος πουλάει τα πράγματά του και τα πετάει. Και ενώ μέχρι τότε τα πονούσε, ξαφνικά τα αποξενώνεται για να κερδίσει υγεία και λίγα χρόνια ζωής. Γιατί η ζωή και η υγεία είναι τα πολυτιμότερα.

Ας σκεφθούμε τώρα πόσο πολυτιμότερη είναι η ψυχή από το σώμα. Το σώμα μια μέρα θα μείνει εδώ. Θα λειώσει. Θα το αναστήσει ο Χριστός καινούργιο στην αιώνια ζωή. Αλλά αυτό που έχουμε τώρα το φθαρτό τελείωσε, έπαυσε. Η ψυχή θα είναι η ίδια. Ο Γιάννης θα είναι ο ίδιος. Η Μαρία θα είναι η ίδια... Και «ίδιος» σημαίνει με τα αισθήματα και τις αρετές που καλλιέργησε εδώ στη γη και με τις αμαρτίες στις οποίες εδούλευσε.

Αν ο άνθρωπος καλλιεργούσε την αγάπη, την καλωσύνη, την ευλάβεια, και πολύ περισσότερο αν είχε καλή επικοινωνία με τον άγιο Νικόλαο, τον άγιο Ιωάννη, με την Παναγία Μητέρα του Χριστού μας και με όλους τους αγίους, ε τότε θα είναι τρισμακάριος.

Πώς διατηρούμε καλή επικοινωνία με τους άλλους; Όταν σφάλλουμε –για παράδειγμα- πάμε και κάνουμε μια συνεξήγηση:

-Αδελφέ, άνθρωποι είμαστε. Μου ξέφυγε μια κουβέντα. Συγχώρεσέ με. Σε αγαπάω και δεν το ξανακάνω. Καταλαβαίνω ότι σε πίκρανα. Είμαι πρόθυμος να διορθώσω ό,τι μπορώ.

Ποιός δεν θα σου δείξει αγάπη αν μιλήσεις έτσι;

Και η αγάπη και η καλή επικοινωνία με τον Χριστό, γίνεται όταν ο άνθρωπος κάμπτει τα γόνατά του και λέει: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, έσφαλα ενώπιον σου. Ρίξε μου σπλαγχνικό βλέμμα. Φέρσου μου με καλωσύνη. Θα προσπαθήσω να διορθωθώ».

Μετά κάνει κάτι περισσότερο και λέει: «Πρέπει να πετάξω από πάνω μου τις αμαρτίες μου. Ας σύρω τα βήματά μου στον παπά. Να εξομολογηθώ. Να του πω τα λάθη μου. Να ζητήσω την συγχώρηση. Και μετά να κοινωνήσω την ευεργεσία του Χριστού, το σώμα Του και το αίμα Του».

Εμείς, όπως λέει ο Χριστός, είμαστε πονηροί άνθρωποι και έχουμε κακίες μέσα μας. Και παρά ταύτα μαλακώνουμε. Πόσο μάλλον ο Πατέρας μας ο επουράνιος όταν αντιμετωπίσει τέτοια συμπεριφορά, δεν θα μαλακώσει και δεν θα μας φερθεί με στοργή, με καλωσύνη, με τρυφερότητα;

Μπορείς να αλλάξεις

Ο άνθρωπος μπορεί να γίνει άγγελος!

Αν το θελήσει, η πρώην πόρνη, η Μαρία η Αιγυπτία, γίνεται άγγελος που περπατά στον αέρα. Και περνά τον Ιορδάνη πατώντας πάνω στα νερά. Ο ληστής γίνεται πολίτης της Βασιλείας του Θεού. Ο εγκληματίας και ο φονιάς, αυτός που έφταιγε για το μαρτύριο του αγίου Στεφάνου, ο Παύλος, γίνεται ο μεγαλύτερος κήρυκας του Χριστού. Και ο μεγαλύτερος άγγελος ταπεινώσεως και αγάπης.

Έχουμε μύρια παραδείγματα ανθρώπων που ήταν αμαρτωλοί, υποδουλωμένοι στα πάθη τους, αλλά κατάλαβαν το λάθος τους και γύρισαν. Και ενώ ήταν ψυχικά παράλυτοι, έγιναν ψυχικά υγιέστατοι.

Τώρα την μεγάλη Σαρακοστή, περίοδο αγώνα για διόρθωση, για επανατοποθέτηση απέναντι του πνευματικού εαυτού μας και του Χριστού, ας δούμε τα πράγματα πιο σωστά με το φως του Χριστού. Ας ζητήσουμε το έλεός Του και ας προσπαθήσουμε να ορθοποδήσουμε. Αμήν.-

ΠΗΓΗ