Ὁ θρόνος τοῦ Βασιλέως!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 22 Μαρτίου 2020, 

Γ΄ Νηστειῶν – Σταυροπροσκυνήσεως (Ἑβρ. δ΄ 14 – ε΄ 6)

1. Μία ὄαση μέσα στὴν ἔρημο

Μὲ τὴ σημερινὴ Γ΄ Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως φθάνουμε στὴ μέση τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς· τῆς μακρᾶς αὐτῆς περιόδου ἀσκήσεως καὶ ἐγκρατείας, τὴν ὁποία οἱ ἅγιοι Πατέρες παρομοιάζουν μὲ ἔρημο, λόγῳ τοῦ κόπου καὶ τοῦ ἐντονότερου πνευματικοῦ ἀγώνα, στὸν ὁποῖο μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία μας τὴν περίοδο αὐτή.

Στὴν πορεία μας, λοιπόν, μέσα στὴν πνευματικὴ ἔρημο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως ἀποτελεῖ μία ὄαση· μία εὐκαιρία ἀναψυχῆς καὶ ἀνασυντάξεως τῶν δυνάμεών μας. Δὲν καταλύεται ἡ νηστεία τὴν ἡμέρα αὐτή, οὔτε γίνεται κάποια ἀνακωχὴ στὸν ἀόρατο πόλεμο μὲ τὰ πάθη μας. Ἡ προσκύνηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὅμως, καὶ τὰ ἱερὰ Ἀναγνώσματα, τὰ ὁποῖα κι αὐτὰ ἀναφέρονται στὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας, φέρνουν δυνατὴ αἴσθηση παρακλήσεως καὶ παρηγορίας στὴν ψυχὴ τοῦ πνευματικοῦ ἀθλητῆ. Τὴν ἀλήθεια αὐτὴ ὑπογραμμίζει κι ἕνα τροπάριο τοῦ Ἑσπερινοῦ. Ἀναφέρεται στὸν Τίμιο Σταυρό, «δι᾿ οὗ τῶν δακρύων ἐξηφανίσθη κατήφεια, καὶ πρὸς ἄληκτον εὐ­φροσύνην μετήλθομεν». Ὁ Τίμιος Σταυρός, δηλαδή, ἐξάλειψε τὴ λύπη ἀπὸ τὸ δακρυσμένο πρόσωπο τοῦ ἀν­θρώπου, χαρίζοντάς του ἀτελείωτη χαρὰ καὶ εὐτυχία.

Πράγματι, μᾶς ἐνδυναμώνει ὁ Σταυ­ρὸς τοῦ Κυρίου· μᾶς ἀναπαύει ἀπὸ τὸν κόπο τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τὸν θέτει ἐνώπιόν μας στὴ μέση τῆς πορείας μας αὐτῆς πρὸς τὸ Πάσχα, γιὰ νὰ τὸν προσ­κυνήσουμε καὶ νὰ λάβουμε Χάρι καὶ ἐνίσχυση στὸν ἀγώνα μας.

2. Ὁ Μέγας Ἀρχιερέας συμπαθεῖ

Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ μᾶς ἐξηγεῖ γιατί ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου παρηγορεῖ καὶ ἐνισχύει τὴν ψυχὴ τοῦ πιστοῦ: «Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας». Δηλαδή, δὲν ἔχουμε Ἀρχιερέα ποὺ νὰ μὴν μπορεῖ νὰ δείξει συμπάθεια στὶς ἀσθένειες καὶ στὶς ἀδυναμίες μας· ἀλλὰ ἔχουμε Ἀρχιερέα ὁ Ὁποῖος ἔχει ἀντιμετωπίσει πειρασμοὺς μὲ ὅλους τοὺς τρόπους ποὺ μπορεῖ νὰ δοκιμασθεῖ ἡ ἀνθρώπινη φύση, ἐξ ὁλοκλήρου ὅμοια μ᾿ ἐμᾶς, χωρὶς ὅμως νὰ ὑποπέσει σὲ καμία ἁμαρτία.

Πράγματι, ὁ ἴδιος ὁ Ἐσταυρωμένος Κύ­­ριός μας γεύθηκε τὸ πικρὸ ποτήριο τῶν θλίψεων σὲ βα­θμὸ ποὺ κανεὶς ἄν­θρω­πος δὲν δοκίμασε ἐπὶ τῆς γῆς. Γεννήθηκε σὲ ψυχρὸ σπή­λαιο. Ἔζησε καὶ πέθανε σὲ ἔσχατη πτωχεία. Φθονήθηκε καὶ μισήθηκε ὅσο κανεὶς ἄλλος. Περιφρονήθηκε. Δυσφημίσθη­κε ὡς λαο­πλάνος. Συ­κοφαντήθηκε ὡς δαι­­μονισμένος. Κατηγορήθηκε ὡς βλάσφημος. Ἐγκαταλείφθηκε ἀπὸ ὅλους σχε­δὸν τοὺς ἀνθρώπους καὶ πέθανε μὲ τὸν πλέον ἀτιμωτικὸ καὶ βασανιστικὸ τρόπο ἐπάνω στὸν Σταυρό. «Ὑπέφερε τόσα πάθη, καὶ μὲ τόσην ὑπερβολήν, ὅπου ἔγινεν ἀπὸ κεφαλῆς ἕως ποδῶν ὅλος μία πληγή, καὶ ἐδοκίμασε πόνους περισσοτέρους ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ἔγινεν ὡσὰν ἕνα πέλαγος βασάνων», ὑπογραμμίζει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης («Πνευματικὰ Γυμνάσματα», Μελέτη Α΄, β΄). Γνωρίζει ἑπομένως τὶς δυσκολίες μας, τὶς δοκιμασίες, τοὺς πειρασμούς μας. Γνωρίζει τὰ βάσανά μας. Τὰ γνωρίζει ἐκ πείρας. Διότι τὰ ὑπέστη καὶ ὁ Ἴδιος. Δοκίμασε ὅλα τὰ ἀνθρώπινα ἐκτὸς τῆς ἁμαρτίας.

Ἂς μὴν ἀπελπιζόμαστε λοιπόν! Ὁ Μέγας Ἀρχιερέας, Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς καταλαβαίνει καὶ γι᾿ αὐτὸ εἶναι συμπαθὴς στὶς ἀδυναμίες μας. Εἶναι συνοδοιπόρος μας σὲ κάθε θλίψη καὶ δοκιμασία μας.

3. Μὲ θάρρος στὸν θρόνο Του

Στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς ὁ θεῖος Ἀπόστολος χρησιμοποιεῖ μία εἰκόνα ποὺ σχετίζεται μὲ τὸ βασιλικὸ ἀξίωμα τοῦ Κυρίου μας: «Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν». Ἂς πλησιάζουμε, μᾶς λέει, μὲ θάρρος καὶ ἄφοβη ἐμπιστοσύνη στὸν βασιλικὸ θρόνο τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὸν ὁποῖο πηγάζει ἡ Χάρις, γιὰ νὰ λάβουμε συγχώρηση γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ γιὰ νὰ βροῦμε εὔνοια καὶ δωρεὲς ποὺ θὰ μᾶς δώσουν ἄμεση βοήθεια σὲ κάθε κρίσιμη ὥρα πειρασμοῦ.

Ὁ Κύριός μας, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ἀρχιερατικὸ ἔχει καὶ τὸ βασιλικὸ ἀξίωμα. Εἶναι ὁ αἰώνιος Βασιλεὺς· ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων. Ὅμως ὁ Βασιλεὺς Χριστὸς δὲν ἐξουσιάζει μὲ τρόπο αὐταρχικό. Ὁ βασιλικός Του θρόνος δὲν ἐμπνέει τρόμο καὶ ταραχή, ἀλλὰ ἀπὸ αὐτὸν πηγάζει ἡ Χάρις καὶ τὸ ἔλεος. Θρόνος Του εἶναι ὁ Τίμιος Σταυρός Του. Ἐπάνω στὸν Σταυρὸ ὡς Μέγας Ἀρχιερεὺς προσέφερε τὴν ἀπολυτρωτικὴ θυσία Του, καὶ διὰ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Του χαρίζει ὡς αἰώνιος Βασιλεὺς τὰ δῶρα τῆς θυσίας Του στοὺς ἀνθρώπους.

Ἀπὸ ἐκεῖ θὰ λάβουμε τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὅσες κι ἂν εἶναι αὐτές. Ἐνώπιόν Του θὰ γαληνέψει ἡ ψυχή μας καὶ θὰ βρεῖ εἰρήνη καὶ ἀνάπαυση ἀπὸ τὶς ἀβάσταχτες δοκιμασίες ποὺ ἀντιμετωπίζει. Ἀπὸ τὸν Τίμιο Σταυρό Του θὰ ἀντλήσουμε δύναμη καὶ Χάρι γιὰ τὸν πνευματικὸ ἀγώνα μας. Ἂς μὴν ἀναβάλλουμε λοιπὸν κι ἂς μὴν ἀδιαφοροῦμε. Ἂς προστρέχουμε μὲ θάρρος στὸν θρόνο τοῦ Βασιλέως μας, στὸν ὁποῖο ὁ Ἴδιος μᾶς προσκαλεῖ νὰ καταφεύγουμε, κι ἂς Τὸν προσκυνοῦμε ἐκεῖ μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια.

ΠΗΓΗ