ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ – 22 ΜΑΡΤΙΟΥ 2020

(Μρκ. η΄ 34 – θ΄1)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ὁ Ἰησοῦς Χριστός μᾶς εἶπε «ὅποιος θέλει νά μέ ἀκολουθεῖ ἄς ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του, ἄς πάρει τό σταυρό του κι ἄς μέ ἀκολουθεῖ».

Τί τάχα ἐννοεῖ ἀκριβῶς ὁ θεῖος Διδάσκαλος;

Ὅτι ὁ ἀληθινός Χριστιανός καί πιστός μαθητής τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν ἀνήκει στόν ἑαυτό του.

Ὁ ἀληθινός Χριστιανός ἀρνήθηκε τελείως τόν ἑαυτό τοῦ δηλαδή τό θέλημά του, τόν ἐγωισμό του, τίς ἐπιθυμίες του καί τά ἐγκόσμια συμφέροντά του.

Ἀληθινός Χριστιανός εἶναι ὅποιος, καθώς ὁ Ἰησοῦς Χριστός, σηκώνει κι αὐτός τό σταυρό του, καί σταυρός εἶναι τό χρέος, ἡ εὐθύνη, ἡ θλίψη, ἡ θυσία, ἡ ἀγάπη. Ὅλα αὐτά μέ μία λέξη εἶναι ὁ σταυρός. Κι ὅλα αὐτά γιά ἕνα σαφῆ καί συγκεκριμένο λόγο καί σκοπό, γιά τή Σωτηρία.

Στή συνέχεια λέει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, «ὅποιος θέλει νά σώσει τή ζωή του, θά τήν χάσει, μά ὅποιος χάσει τή ζωή του γιά μένα καί γιά τό Εὐαγγέλιο αὐτός θά τή σώσει». Γιατί, τί θά ὠφεληθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἄν κερδίσει ὅλο τόν κόσμο καί χάσει τήν ψυχή του; Καί τί ἀντάλλαγμα ἔχει νά δώσει ὁ ἄνθρωπος γιά τήν ψυχή του;

Ἡ μία καί μεγάλη ἀξία μέσα στόν κόσμο εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Καί ἡ μία μοναδική ἀξία μέσα στόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ψυχή του. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί προσωπικότητα, δυνάμει τῆς ψυχῆς του, τῆς ψυχῆς πού εἶναι μέσα του, ἀποτέλεσμα τῆς Θείας πνοῆς τοῦ δημιουργοῦ του.

ΙΙ

Ὅποιος ντρέπεται γι΄ αὐτές τίς ἀλήθειες καί τίς ἀρνεῖται, ντρέπεται γιά τό Θεό κι ἀρνεῖται τό Χριστό. Γιατί ὁ ἄνθρωπος κι ἡ ζωή του εἶναι δεμένα μέ τό Θεό·μόνο μέσα στήν παρουσία καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ διατηρεῖ καί σώζει τήν ἀξία του καί κρατιέται καί στέκει σάν ἄνθρωπος.

Αὐτά ἐννοοῦσε ὁ Ἰησοῦς  Χριστός, ὅταν ἔλεγε: «ὅποιος σέ τοῦτο τόν ἄπιστο καί ἁμαρτωλό κόσμο θά ντραπεῖ γιά μένα καί θά περιφρονήσει τά λόγια μου, θά ντραπεῖ γι΄αὐτόν κι ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν θά ΄ρθεῖ μέσα στή θεϊκή του δόξα, μαζί μέ τούς ἁγίους ἀγγέλους».

Γιά κείνους λοιπόν πού βιάζονται καί γιά κείνους πού ἀποθαρρύνονται εἶπε ὁ Ἰησοῦς Χριστός: «Σᾶς βεβαιώνω πώς εἶναι κάποιοι τώρα ἐδῶ μεταξύ σας, πού δέν θά ἀποθάνουν, καί θά προφτάσουν νά δοῦν τή βασιλεία καί τή δύναμη τοῦ Θεοῦ».

Πραγματικά ὕστερα ἀπό λίγες ἡμέρες ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης εἶδαν τή Θεία Μεταμόρφωση. Τό Χριστό μέσα στό ἄκτιστο φῶς καί τή Θεία Τοῦ Μεγαλειότητα.

Ὕστερα ἀπό τήν ταπείνωση καί τό σταυρό τοῦ πάθους, οἱ Ἀπόστολοι εἶδαν τήν Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Πρέπει νά τό ποῦμε καθαρά ἀγαπητοί μου, ὁ λόγος γιά τό σταυρό δέν ἀκούεται εὐχάριστα. Ὄχι μόνο γιατί ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τή φιλαυτία μας καί τόν ἐγωισμό μας, ἀλλά καί γιατί μπροστά στά μάτια μας καί στή λογική μας, ὁ σταυρός εἶναι σκάνδαλο καί μωρία.

Τό εἶπε ὁ μεγάλος Ἀπόστολος, γράφοντας πρός τούς Κορινθίους: ἐκεῖνοι πού πιστεύουν μόνο στίς αἰσθήσεις των, αὐτοί θέλουν νά δοῦν σημεῖα. Κι ἐκεῖνοι πού ἔχουν ἐμπιστοσύνη μόνο στό λογισμό τους, αὐτοί ζητοῦνε νά βροῦν ἐξήγηση στό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ.

ΙΙΙ

«Ἡμεῖς δέ κηρύσσομεν Χριστόν  ἐσταυρωμένον». Σέ αὐτά τά λόγια τοῦ Ἀποστόλου εἶναι ὅλη ἡ ἀλήθεια τοῦ κηρύγματος, ὅλη ἡ πίστη τῆς ἐκκλησίας, ὅλο τό δράμα τῆς ζωῆς τοῦ πιστοῦ.

Γιατί ἀλήθεια εἶναι δράμα  καί δοκιμασία ἡ πίστη, εἶναι ἀγώνας καί ἀγωνία ὁ σταυρός, εἶναι μαρτύριο καί θυσία ἡ σταύρωση.

Ὅταν λέμε πίστη ἀγαπητοί μου κι ὅταν λέμε σταυρό δέν ἐννοοῦμε τήν πίστη σάν ἰδεολογία καί τό σταυρό σάν διακοσμητικό σύμβολο, μά τά ζοῦμε καί τά δύο στήν πράξη τῆς σταύρωσης. Ὁ Χριστός σταυρωμένος γιά μᾶς κι ἐμεῖς σταυρωμένοι μέ τό Χριστό γιά τή σωτηρία μας.

Ἀλλ’ ἀκριβῶς σέ αὐτό τό σημεῖο ἡ Ἐκκλησία δέ συζητεῖ, δέν κάνει φιλοσοφία οὔτε διαλεκτική, οὔτε καν Θεολογία, ἀλλά πιστεύει καί προσκυνεῖ.

«Τόν Σταυρόν σου, προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καί τήν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν, δοξάζομεν».

Π.Χ.Δ.Δ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΗΓΗ