ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 05 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

5 Ἰανουαρίου 2020

(Μάρκ. α΄ 1-8)

Ἀρχὴ τοῦ νέου ἔτους καὶ ἀρχὴ τοῦ Εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὴ μορφὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστοῦ νὰ δεσπόζει στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα. Ὅπως εἶχε γραφεῖ ἀπὸ τοὺς προφῆτες, θὰ ἐμφανιζόταν ἕνας προάγγελος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος θὰ ἑτοίμαζε τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου, ἔτσι ὥστε ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ἐξουθενωμένος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ βαριὰ ἀσθενής, νὰ ἀκούσει τὴν φωνὴ τοῦ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμω, νὰ ἔλθει σὲ συναίσθηση καὶ νὰ μετανοήσει ἐξομολογούμενος τὶς ἁμαρτίες του. Βλέπουμε μία μορφὴ ἀσκητική, ἀποκομμένη ἀπὸ κάθε ἀνθρώπινη παρηγορία καὶ ἡδυπάθεια, μὲ τραχεία ἐνδυμασία ἀπὸ τρίχες καμήλου, μὲ ἐλάχιστη τροφὴ τὰ ἀγριόχορτα καὶ τὸ ἄγριο μέλι. Ἕνας ἐπίγειος ἄγγελος καὶ οὐράνιος ἄνθρωπος ἦταν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, γὶ΄αὐτὸ ἀπεικονίζεται μὲ φτερὰ ἀγγέλου ὡς πτηνὸν τῆς ἐρήμου. Εἶναι ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἐξέφερε τὴν κρίση: «Οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικὼν μείζων Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ».

Αὐτὴ ἡ ἐξαϋλωμένη μορφὴ γίνεται μαγνήτης γιὰ πλήθη Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι βαπτίζονται στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ καὶ ἐξομολογοῦνται τὶς ἁμαρτίες τους. Γύρω ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Βαπτιστὴ δημιουργεῖται ἕνας κύκλος μαθητῶν, μία πνευματικὴ κίνηση, ἡ ὁποία πραγματικὰ ἀποτελεῖ προετοιμασία γιὰ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Βασικὸ χαρακτηριστικό της κίνησης αὐτῆς εἶναι ἡ προσμονὴ γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία, τοῦ προσδοκώμενου Χριστοῦ. Αὐτὸ ἄλλωστε ἦταν τὸ μήνυμα τοῦ Ἰωάννου, ὅταν ἔλεγε: « Ἔρχεται μετὰ ἀπὸ ἐμένα ὁ ἰσχυρότερός μου, τοῦ ὁποίου δὲν εἶμαι ἱκανὸς οὔτε τὰ κορδόνια ἀπὸ τὰ παπούτσια του νὰ σκύψω καὶ νὰ λύσω». Αὐτὴ ἡ συναίσθηση τῆς μηδαμινότητας μπροστὰ στὸ ἄπειρο μεγαλεῖο του σαρκωθέντος Θεοῦ ἐπισφραγίζεται ἀπὸ τὴν τελευταία φράση τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς: «Ἐγώ», λέγει ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, «σᾶς ἐβάπτισα μὲ νερό, αὐτὸς ὅμως θὰ σᾶς βαπτίσει μὲ Ἅγιο Πνεῦμα».

Μελετώντας τὰ λόγια αὐτὰ ἀπὸ τὴ μία θαυμάζουμε καὶ ἐγκωμιάζουμε τὸ πνευματικὸ μέγεθος τῆς μορφῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη εὐγνωμονοῦμε τὸ Κύριο καὶ Θεό μας, ὁ Ὁποῖος ἀξίωσε ἐμᾶς, τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανοὺς τοῦ σήμερα, νὰ φέρουμε μέσα μας ὡς θησαυρὸ πολύτιμο τὴ σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ μᾶς δόθηκε μὲ τὸ βάπτισμά μας. Τὸ Ἅγιο Βάπτισμα εἶναι τὸ μυστήριο μὲ τὸ ὁποῖο ἀποβάλλουμε τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα, ἀποτασσόμαστε τὸν Σατανᾶ καὶ ὅλα τὰ πνεύματα τοῦ σκότους, συντασσόμαστε μὲ τὸ Χριστὸ καὶ ἐγγραφόμαστε στὴν Ἐκκλησία Του. Ὅλοι μας «ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθημεν» φέρουμε ἐντὸς μας μία σπίθα κρυμμένη στὰ ἔγκατα τῆς ὕπαρξής μας, ἡ ὁποία ἄλλοτε τρεμοσβήνει καὶ κάποτε δυστυχῶς σβήνει μὲ τὴν ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ, ἄλλοτε ὅμως ζωηρεύει, φουντώνει καὶ θεριεύει, ἀνάλογα πρὸς τὴν πνευματική μας κατάσταση. Στὴ βούλησή μας ἐναπόκειται νὰ τὴν αὐξήσουμε, νὰ τὴν δυναμώσουμε τὴ φλόγα αὐτή, ἔτσι ὥστε νὰ συμβάλουμε καὶ ἐμεῖς στὴν εὐεργετικὴ ἐξάπλωση τῆς πνευματικῆς πυρκαγιᾶς ποὺ ἄναψε ὁ Χριστὸς στὴ γῆ σύμφωνα μὲ τὸ λόγο του: «Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη;».

Κάθε βαπτισμένος ὀρθόδοξος χριστιανὸς εἶναι ἕνα μικρὸ ἢ μεγάλο φῶς μέσα στὸ σκοτάδι τοῦ καιροῦ μας. Εἶναι μία «λυχνία ἐπὶ τὸν μόδιον», ἕνα κερὶ ποὺ ἀγωνίζεται νὰ διατηρήσει τὴ φλόγα του, παρὰ τὴν ἐχθρικὴ πνοὴ τῶν ἐναντίων ἀνέμων τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν θλίψεων. Οἱ ἐχθροί του Χριστοῦ μὲ λύσσα πολεμοῦν νὰ σβήσουν τὸ Φῶς Του, ποὺ εἶναι δωρημένο σὲ κάθε πιστὸ χριστιανό, οἱ φίλοι δὲ τοῦ Χριστοῦ διακαῶς παλεύουν, ὄχι μόνο γιὰ νὰ τὸ διατηρήσουν, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ τὸ αὐξήσουν, ἔτσι ὥστε νὰ λάμψουν ὡς ἅγιοι, κατὰ χάριν Θεοί. Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀόρατος Πόλεμος γιὰ τὴν διατήρηση καὶ τὴν αὔξηση τῆς φλόγας τοῦ βαπτίσματος, στὸν ὁποῖο καλούμαστε νὰ συμμετάσχουμε ὁλοπρόθυμα καὶ αὐτὴ τὴ νέα χρονιὰ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἀρχηγοῦ καὶ Τελειωτῆ τῆς πίστεώς μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

ΠΗΓΗ