Κυριακη Η’ Λουκά
Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013
" Άνθρωπός τις κατέβαινε από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ..."
Ο Κύριος σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, μας υπενθύμισε την παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Ένας άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ. Στο δρόμο έπεσε πάνω σε ενέδρα ληστών, οι οποίοι αφού του πήραν ότι είχε μαζί του, τον τραυμάτισαν και τον άφησαν μισοπεθαμένο.
Μετά από λίγη ώρα πέρασε από τον ίδιο δρόμο, και ένας Σαμαρείτης, ο οποίος σπλαχνίσθηκε τον τραυματισμένο και έσκυψε πάνω του, του έπλυνε τις πληγές, τις άλειψε με κρασί και λάδι και τις έδεσε με πρόχειρους επιδέσμους. Στη συνέχεια τον σήκωσε, τον ενέβασε πάνω στο υποζύγιό του, με το οποίο ταξίδευε ο ίδιος και τον μετέφερε σε ένα κοντινό πανδοχείο της εποχής εκείνης. Τον περιποιήθηκε όσο μπορούσε καλύτερα και έμεινε μαζί του όλη τη νύκτα. Την άλλη ημέρα το πρωί, πριν συνεχίσει το ταξίδι του έβγαλε δύο δηνάρια και τα έδωσε στον ξενοδόχο, λέγοντάς του, «Σε παρακαλώ, περιποιήσου τον άνθρωπό μου μέχρι να γίνει καλά και ότι ξοδέψει επί πλέον θα σου τα εξοφλήσω, όταν επιστρέψω από το ταξίδι μου».
Πόσο διαφορετική θα ήταν, η ανθρωπότητα αν όλοι εμπνεόμασταν από το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη. Η γη μας θα έμοιαζε με Παράδεισο. Θα ήταν γεμάτη από αγάπη. Σήμερα, στην υλιστική, εγωιστική και ατομιστική εποχή μας, οι περισσότεροι άνθρωποι μοιάζουν με τον Ιερέα και τον λευίτη. Αδιάφοροι, ατομιστές, άπονοι και σκληροί, κοιτούν μόνο τον εαυτό τους, την καλοπέραση και το χρήμα. Φορούν παρωπίδες και αγνοούν το διπλανό, το συνάνθρωπο, τον πλησίον. Λίγοι είναι οι καλοί Σαμαρείτες. Λίγοι οι άνθρωποι της συμπόνιας, της καλοσύνης, της αγάπης, που δεν εξαντλείται μόνο στα λόγια. Της αγάπης, που γίνεται θυσία, αυταπάρνηση, φροντίδα και έμπρακτο ενδιαφέρον, για τους συνανθρώπους μας.
Ας ζηλέψουμε το μεγαλείο του καλού Σαμαρείτη. Τέτοιοι καλοί Σαμαρείτες υπήρξαν όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας, με έργο, λόγο και με πολλή προσευχή.
Ρώτησαν κάποτε τον αββά Αγάθωνα, πώς εκδηλώνεται η αληθινή αγάπη προς τον πλησίον κι εκείνος ο μακάριος, που είχε τη βασίλισσα των αρετών στο μέγιστο βαθμό, απάντησε «Αγάπη είναι να βρω ένα λεπρό και να του δώσω ευχαρίστως το σώμα μου και αν είναι δυνατόν να πάρω το δικό του».
Τί μεγάλη υπόθεση, να βρει κανείς στη ζωή του έναν καλό Σαμαρείτη. Πόση ανάγκη έχει ο σύγχρονος αυτός κόσμος, ο πληγωμένος, αγχώδης και απροσανατόλιστος, από καλούς Σαμαρείτες.
Ποιοί είναι οι καλοί Σαμαρείτες;
Καλοί Σαμαρείτες, είναι οι καλοί και ενάρετοι εργάτες του Ευαγγελίου, που ζει μέσα τους ο Χριστός και η αγάπη Του.
Πρέπει, αδελφοί μου, να δώσουμε στην κοινωνία μας καλούς Σαμαρείτες, Ιερείς, Διδασκάλους, άοκνους εργάτες του Ιερού Ευαγγελίου, γιατί γέμισε ο κόσμος από ληστές ψυχών. Αυτοί οι ληστές είναι πολύ περισσότεροι και υπουλότεροι από εκείνους, πού ληστεύουν Τράπεζες και Ταμεία.
Να δώσουμε στα παιδιά μας το Χριστό! Να γίνουν καλοί Σαμαρείτες και με την αγία τους ζωή και τον αγιασμένο τους λόγο να γιατρεύουν πληγωμένες ψυχές, να μιλάνε για το θείον έλεος και να οδηγούν στη Μητέρα Εκκλησία τα απομακρυσμένα παιδιά της.
Έλειψαν στην εποχή μας οι καλοί Σαμαρείτες, γι’ αυτό γέμισε ό κόσμος από σκληρότητα, απανθρωπιά, μίσος, εγωισμό, φιλαυτία, ασυμπάθεια, ψυχρό υπολογισμό, υλικό συμφέρον και ανθρώπους χωρίς αγάπη, δηλαδή χωρίς καρδιά. Έλειψαν οι καλοί Σαμαρείτες και πλήθυναν οι υλιστές. Δώστε, λοιπόν αδελφοί, καλούς Σαμαρείτες στην Εκκλησία μας και προσεύχεσθε στον Κύριο του θερισμού να «εκβάλει» άξιους εργάτες, σαν τους Αγίους της Εκκλησίας μας! Αμήν.
Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013
" Άνθρωπός τις κατέβαινε από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ..."
Ο Κύριος σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, μας υπενθύμισε την παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Ένας άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ. Στο δρόμο έπεσε πάνω σε ενέδρα ληστών, οι οποίοι αφού του πήραν ότι είχε μαζί του, τον τραυμάτισαν και τον άφησαν μισοπεθαμένο.
Μετά από λίγη ώρα πέρασε από τον ίδιο δρόμο, και ένας Σαμαρείτης, ο οποίος σπλαχνίσθηκε τον τραυματισμένο και έσκυψε πάνω του, του έπλυνε τις πληγές, τις άλειψε με κρασί και λάδι και τις έδεσε με πρόχειρους επιδέσμους. Στη συνέχεια τον σήκωσε, τον ενέβασε πάνω στο υποζύγιό του, με το οποίο ταξίδευε ο ίδιος και τον μετέφερε σε ένα κοντινό πανδοχείο της εποχής εκείνης. Τον περιποιήθηκε όσο μπορούσε καλύτερα και έμεινε μαζί του όλη τη νύκτα. Την άλλη ημέρα το πρωί, πριν συνεχίσει το ταξίδι του έβγαλε δύο δηνάρια και τα έδωσε στον ξενοδόχο, λέγοντάς του, «Σε παρακαλώ, περιποιήσου τον άνθρωπό μου μέχρι να γίνει καλά και ότι ξοδέψει επί πλέον θα σου τα εξοφλήσω, όταν επιστρέψω από το ταξίδι μου».
Πόσο διαφορετική θα ήταν, η ανθρωπότητα αν όλοι εμπνεόμασταν από το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη. Η γη μας θα έμοιαζε με Παράδεισο. Θα ήταν γεμάτη από αγάπη. Σήμερα, στην υλιστική, εγωιστική και ατομιστική εποχή μας, οι περισσότεροι άνθρωποι μοιάζουν με τον Ιερέα και τον λευίτη. Αδιάφοροι, ατομιστές, άπονοι και σκληροί, κοιτούν μόνο τον εαυτό τους, την καλοπέραση και το χρήμα. Φορούν παρωπίδες και αγνοούν το διπλανό, το συνάνθρωπο, τον πλησίον. Λίγοι είναι οι καλοί Σαμαρείτες. Λίγοι οι άνθρωποι της συμπόνιας, της καλοσύνης, της αγάπης, που δεν εξαντλείται μόνο στα λόγια. Της αγάπης, που γίνεται θυσία, αυταπάρνηση, φροντίδα και έμπρακτο ενδιαφέρον, για τους συνανθρώπους μας.
Ας ζηλέψουμε το μεγαλείο του καλού Σαμαρείτη. Τέτοιοι καλοί Σαμαρείτες υπήρξαν όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας, με έργο, λόγο και με πολλή προσευχή.
Ρώτησαν κάποτε τον αββά Αγάθωνα, πώς εκδηλώνεται η αληθινή αγάπη προς τον πλησίον κι εκείνος ο μακάριος, που είχε τη βασίλισσα των αρετών στο μέγιστο βαθμό, απάντησε «Αγάπη είναι να βρω ένα λεπρό και να του δώσω ευχαρίστως το σώμα μου και αν είναι δυνατόν να πάρω το δικό του».
Τί μεγάλη υπόθεση, να βρει κανείς στη ζωή του έναν καλό Σαμαρείτη. Πόση ανάγκη έχει ο σύγχρονος αυτός κόσμος, ο πληγωμένος, αγχώδης και απροσανατόλιστος, από καλούς Σαμαρείτες.
Ποιοί είναι οι καλοί Σαμαρείτες;
Καλοί Σαμαρείτες, είναι οι καλοί και ενάρετοι εργάτες του Ευαγγελίου, που ζει μέσα τους ο Χριστός και η αγάπη Του.
Πρέπει, αδελφοί μου, να δώσουμε στην κοινωνία μας καλούς Σαμαρείτες, Ιερείς, Διδασκάλους, άοκνους εργάτες του Ιερού Ευαγγελίου, γιατί γέμισε ο κόσμος από ληστές ψυχών. Αυτοί οι ληστές είναι πολύ περισσότεροι και υπουλότεροι από εκείνους, πού ληστεύουν Τράπεζες και Ταμεία.
Να δώσουμε στα παιδιά μας το Χριστό! Να γίνουν καλοί Σαμαρείτες και με την αγία τους ζωή και τον αγιασμένο τους λόγο να γιατρεύουν πληγωμένες ψυχές, να μιλάνε για το θείον έλεος και να οδηγούν στη Μητέρα Εκκλησία τα απομακρυσμένα παιδιά της.
Έλειψαν στην εποχή μας οι καλοί Σαμαρείτες, γι’ αυτό γέμισε ό κόσμος από σκληρότητα, απανθρωπιά, μίσος, εγωισμό, φιλαυτία, ασυμπάθεια, ψυχρό υπολογισμό, υλικό συμφέρον και ανθρώπους χωρίς αγάπη, δηλαδή χωρίς καρδιά. Έλειψαν οι καλοί Σαμαρείτες και πλήθυναν οι υλιστές. Δώστε, λοιπόν αδελφοί, καλούς Σαμαρείτες στην Εκκλησία μας και προσεύχεσθε στον Κύριο του θερισμού να «εκβάλει» άξιους εργάτες, σαν τους Αγίους της Εκκλησίας μας! Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου