Κυριακή ΙΓ΄Λουκά – Ο δρόμος της σωτηρίας
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ- ΚΒ΄ Κυριακῆς: Γαλ. ς΄ 11-18
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ- Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιη΄ 18-27
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
1. Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ σωθῶ;
Ἦταν νέος καὶ πλούσιος, μὲ σπουδαία κοινωνικὴ θέση. Ἐπιθυμοῦσε πολὺ νὰ συναντήσει τὸν Κύριο Ἰησοῦ καὶ νὰ τὸν ρωτήσει γιὰ τὴν αἰώνια ζωή. Ἔτρεξε λοιπόν, Τὸν βρῆκε καὶ μὲ εἰλικρινὲς ἐνδιαφέρον Τὸν ρώτησε:–Διδάσκαλε ἀγαθέ, «τί ποιήσας ζω ὴν αἰώνιον κληρονομήσω;»· τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;
Τὸ ἐρώτημα ποὺ ἔθεσε ὁ νέος αὐτὸς στὸν θεῖο Διδάσκαλο εἶναι τὸ πλέον κρίσιμο ἐρώτημα γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο. Ὅλο τὸν κόσμο κι ἂν κατακτήσουμε, ἂν χάσουμε τὴν ψυχή μας, τό τε χάσαμε τὰ πάντα! Διότι τί θὰ ὠφελήσει τὸν ἄνθρωπο «ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;» (Μάρκ. η΄ 36). Τίποτε ἄλλο δὲν εἶναι τόσο σημαντικὸ στὴ ζωή μας ὅσο τὸ νὰ ἀκολουθήσουμε τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας. Γι’ αὐτὸ καὶ στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας συχνὰ βλέπουμε πιστοὺς χριστιανοὺς μὲ δίψα πνευματικὴ νὰ ἐπισκέπτον ται φωτισμένους καὶ διακριτικοὺς Γέροντες καὶ νὰ παρακαλοῦν: «Ἀββᾶ, εἰπέ μοι λόγον ἵνα σωθῶ».
Κι ἐμεῖς λοιπὸν ἂς ἔχουμε ὡς πρῶτο μέλημά μας τὸ πῶς θὰ σωθοῦμε καὶ θὰ κληρονομήσουμε τὴν αἰώνια ζωή. Ἂς ἐκζητοῦμε ποιὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε. Ἐπιπλέον, ἂς φροντίζουμε τακτικὰ νὰ μελετοῦμε τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ βιβλία πατερικὰ ποὺ ἀναπτύσσουν τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἂς ἀναζητοῦμε εὐκαιρίες ἐπικοινωνίας καὶ συναναστροφῆς μὲ πνευματικοὺς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι θὰ μᾶς δείχνουν τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας. Τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια χαρὰ καὶ εὐτυχία.
2. Απὸ τὴ θεωρία στὴν πράξη
Δὲν ἀρκεῖ ὅμως μόνο τὸ νὰ ἔχουμε πνευματικὲς ἀναζητήσεις καὶ εὐγενεῖς πόθους γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε τὴ σωτηρία μας. Χρειάζεται ἀγώνας καὶ γενναία ἀπόφαση νὰ προχωρήσουμε θυσιάζοντας ὅ,τι μᾶς ἐμποδίζει στὸ δρόμο μας. Διότι εἶναι «στενὴ ἡ πύλη καὶ τε θλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπά γου σα εἰς τὴν ζωήν» (Ματθ. ζ΄ 14). Ὁ δρόμος ποὺ φέρνει στὴν αἰώνια ζωὴ εἶναι γεμάτος δυσκολίες καὶ κινδύνους, καὶ γι’ αὐτὸ ἀπαιτεῖ θυσίες.
Δυστυχῶς ὁ πλούσιος νέος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου, ἐνῶ ἀναζητοῦσε τὴν αἰώνια ζωή, δὲν ἦταν διατεθειμένος νὰ θυσιάσει αὐτὸ ποὺ τὸν κρατοῦσε αἰχμάλωτο στὴν παροῦσα ζωή: τὰ χρήματά του. Ἔτσι, ὅταν ὁ Κύριος μὲ πολλὴ ἀγάπη τοῦ ὑπέδειξε τὸν τρόπο νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν προσκόλληση ποὺ εἶχε στὰ πλούτη του, ἐκεῖνος ἔφυγε πολὺ λυπημένος.
Κρίμα γιὰ τὸν νέο, κρίμα κι ἀλίμονο καὶ σ’ ὅσους ἐπαναλαμβάνουν παρόμοιο λάθος. Διότι συχνὰ συναντᾶ κανεὶς ἀνθρώπους ποὺ τοὺς ἀρέσει νὰ ἐπισκέπτονται ἱερὰ προσκυνήματα καὶ μοναστήρια, νὰ γνωρίζουν γέροντες καὶ νὰ συζητοῦν μαζί τους, ἀλλὰ νὰ μὴν προχωροῦν σὲ βαθύτερη αὐτοκριτικὴ καὶ μετάνοια. Κι ἔτσι ἀποδεικνύεται μάταιη ἡ ἐνασχόλησή τους μὲ τὰ πνευματικὰ καὶ ὅλες τὶς κατὰ τὰ ἄλλα ἐπαινετὲς δραστηριότητές τους, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι δὲν ἀγωνίζονται νὰ ἐφαρμόζουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τὸ ζητούμενο ὅμως εἶναι νὰ μὴ μένουμε στὴν ἐπιφάνεια, ἀλλὰ νὰ προχωροῦμε στὸ βάθος τῆς πνευματικῆς ζωῆς.
Νὰ ἐξετάζουμε προσεκτικὰ τὸ ἐσωτερικὸ τῆς ψυχῆς μας καὶ νὰ ἀνακαλύπτουμε ἀδυναμίες καὶ πάθη ποὺ καλούμαστε νὰ ἀποβάλουμε γιὰ νὰ ἀκολουθήσουμε μὲ πιστότητα καὶ ἀφοσίωση τὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου.
3. Εἶναι δυνατὸν νὰ τὸ ξεπεράσω;...
Ἀπόρησαν οἱ μαθητὲς ὅταν ἄκουσαν ἀπὸ τὸν Κύριο ὅτι πολὺ δύσκολα θὰ σωθοῦν οἱ πλούσιοι καὶ Τὸν ρώτησαν: Καὶ ποιὸς μπορεῖ νὰ σωθεῖ, ἀφοῦ εἶναι τόσο πολὺ δύσκολο, σχεδὸν ἀδύνατο, νὰ σωθοῦν οἱ πλούσιοι, στοὺς ὁποίους ὁ Θεὸς ἔδωσε τὰ ἐπίγεια ἀγαθά Του; Τότε ὁ Κύριος τοὺς ἀπάντησε: «Τὰ ἀδύνατα πα ρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν». Ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀδύνατο νὰ γίνουν μὲ τὴν ἀσθενικὴ δύναμη τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι κατορθωτὰ καὶ δυνατὰ μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Θεὸς εἶναι παντοδύναμος καὶ μπορεῖ νὰ λύσει τὰ δεσμὰ τῆς καρδιᾶς κάθε καλοπροαίρετου ἀνθρώπου, ποὺ θέλει νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ ὁποιοδήποτε πάθος τὸν τυραννᾶ. Εἴτε εἶναι αὐτὸ θυμός, εἴτε ζήλεια, εἴτε σαρκικὴ ἐπιθυμία, εἴτε μνησικακία, εἴτε κλοπὴ καὶ ἀδικία, ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο.
Κάθε πάθος μποροῦμε νὰ τὸ νικήσουμε, ἀρκεῖ νὰ ἀγωνιστοῦμε μὲ ὑπομονή, μὲ προσευχή, μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ Πνευματικοῦ μας καὶ τὴ χάρη τῶν ζωοποιῶν καὶ Ἀχράντων Μυστηρίων. Διότι «τὰ ἀδύνατα πα ρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ πα ρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν».
Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ- ΚΒ΄ Κυριακῆς: Γαλ. ς΄ 11-18
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ- Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιη΄ 18-27
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
1. Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ σωθῶ;
Ἦταν νέος καὶ πλούσιος, μὲ σπουδαία κοινωνικὴ θέση. Ἐπιθυμοῦσε πολὺ νὰ συναντήσει τὸν Κύριο Ἰησοῦ καὶ νὰ τὸν ρωτήσει γιὰ τὴν αἰώνια ζωή. Ἔτρεξε λοιπόν, Τὸν βρῆκε καὶ μὲ εἰλικρινὲς ἐνδιαφέρον Τὸν ρώτησε:–Διδάσκαλε ἀγαθέ, «τί ποιήσας ζω ὴν αἰώνιον κληρονομήσω;»· τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;
Τὸ ἐρώτημα ποὺ ἔθεσε ὁ νέος αὐτὸς στὸν θεῖο Διδάσκαλο εἶναι τὸ πλέον κρίσιμο ἐρώτημα γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο. Ὅλο τὸν κόσμο κι ἂν κατακτήσουμε, ἂν χάσουμε τὴν ψυχή μας, τό τε χάσαμε τὰ πάντα! Διότι τί θὰ ὠφελήσει τὸν ἄνθρωπο «ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;» (Μάρκ. η΄ 36). Τίποτε ἄλλο δὲν εἶναι τόσο σημαντικὸ στὴ ζωή μας ὅσο τὸ νὰ ἀκολουθήσουμε τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας. Γι’ αὐτὸ καὶ στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας συχνὰ βλέπουμε πιστοὺς χριστιανοὺς μὲ δίψα πνευματικὴ νὰ ἐπισκέπτον ται φωτισμένους καὶ διακριτικοὺς Γέροντες καὶ νὰ παρακαλοῦν: «Ἀββᾶ, εἰπέ μοι λόγον ἵνα σωθῶ».
Κι ἐμεῖς λοιπὸν ἂς ἔχουμε ὡς πρῶτο μέλημά μας τὸ πῶς θὰ σωθοῦμε καὶ θὰ κληρονομήσουμε τὴν αἰώνια ζωή. Ἂς ἐκζητοῦμε ποιὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε. Ἐπιπλέον, ἂς φροντίζουμε τακτικὰ νὰ μελετοῦμε τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ βιβλία πατερικὰ ποὺ ἀναπτύσσουν τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἂς ἀναζητοῦμε εὐκαιρίες ἐπικοινωνίας καὶ συναναστροφῆς μὲ πνευματικοὺς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι θὰ μᾶς δείχνουν τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας. Τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια χαρὰ καὶ εὐτυχία.
2. Απὸ τὴ θεωρία στὴν πράξη
Δὲν ἀρκεῖ ὅμως μόνο τὸ νὰ ἔχουμε πνευματικὲς ἀναζητήσεις καὶ εὐγενεῖς πόθους γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε τὴ σωτηρία μας. Χρειάζεται ἀγώνας καὶ γενναία ἀπόφαση νὰ προχωρήσουμε θυσιάζοντας ὅ,τι μᾶς ἐμποδίζει στὸ δρόμο μας. Διότι εἶναι «στενὴ ἡ πύλη καὶ τε θλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπά γου σα εἰς τὴν ζωήν» (Ματθ. ζ΄ 14). Ὁ δρόμος ποὺ φέρνει στὴν αἰώνια ζωὴ εἶναι γεμάτος δυσκολίες καὶ κινδύνους, καὶ γι’ αὐτὸ ἀπαιτεῖ θυσίες.
Δυστυχῶς ὁ πλούσιος νέος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου, ἐνῶ ἀναζητοῦσε τὴν αἰώνια ζωή, δὲν ἦταν διατεθειμένος νὰ θυσιάσει αὐτὸ ποὺ τὸν κρατοῦσε αἰχμάλωτο στὴν παροῦσα ζωή: τὰ χρήματά του. Ἔτσι, ὅταν ὁ Κύριος μὲ πολλὴ ἀγάπη τοῦ ὑπέδειξε τὸν τρόπο νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν προσκόλληση ποὺ εἶχε στὰ πλούτη του, ἐκεῖνος ἔφυγε πολὺ λυπημένος.
Κρίμα γιὰ τὸν νέο, κρίμα κι ἀλίμονο καὶ σ’ ὅσους ἐπαναλαμβάνουν παρόμοιο λάθος. Διότι συχνὰ συναντᾶ κανεὶς ἀνθρώπους ποὺ τοὺς ἀρέσει νὰ ἐπισκέπτονται ἱερὰ προσκυνήματα καὶ μοναστήρια, νὰ γνωρίζουν γέροντες καὶ νὰ συζητοῦν μαζί τους, ἀλλὰ νὰ μὴν προχωροῦν σὲ βαθύτερη αὐτοκριτικὴ καὶ μετάνοια. Κι ἔτσι ἀποδεικνύεται μάταιη ἡ ἐνασχόλησή τους μὲ τὰ πνευματικὰ καὶ ὅλες τὶς κατὰ τὰ ἄλλα ἐπαινετὲς δραστηριότητές τους, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι δὲν ἀγωνίζονται νὰ ἐφαρμόζουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τὸ ζητούμενο ὅμως εἶναι νὰ μὴ μένουμε στὴν ἐπιφάνεια, ἀλλὰ νὰ προχωροῦμε στὸ βάθος τῆς πνευματικῆς ζωῆς.
Νὰ ἐξετάζουμε προσεκτικὰ τὸ ἐσωτερικὸ τῆς ψυχῆς μας καὶ νὰ ἀνακαλύπτουμε ἀδυναμίες καὶ πάθη ποὺ καλούμαστε νὰ ἀποβάλουμε γιὰ νὰ ἀκολουθήσουμε μὲ πιστότητα καὶ ἀφοσίωση τὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου.
3. Εἶναι δυνατὸν νὰ τὸ ξεπεράσω;...
Ἀπόρησαν οἱ μαθητὲς ὅταν ἄκουσαν ἀπὸ τὸν Κύριο ὅτι πολὺ δύσκολα θὰ σωθοῦν οἱ πλούσιοι καὶ Τὸν ρώτησαν: Καὶ ποιὸς μπορεῖ νὰ σωθεῖ, ἀφοῦ εἶναι τόσο πολὺ δύσκολο, σχεδὸν ἀδύνατο, νὰ σωθοῦν οἱ πλούσιοι, στοὺς ὁποίους ὁ Θεὸς ἔδωσε τὰ ἐπίγεια ἀγαθά Του; Τότε ὁ Κύριος τοὺς ἀπάντησε: «Τὰ ἀδύνατα πα ρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν». Ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀδύνατο νὰ γίνουν μὲ τὴν ἀσθενικὴ δύναμη τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι κατορθωτὰ καὶ δυνατὰ μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Θεὸς εἶναι παντοδύναμος καὶ μπορεῖ νὰ λύσει τὰ δεσμὰ τῆς καρδιᾶς κάθε καλοπροαίρετου ἀνθρώπου, ποὺ θέλει νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ ὁποιοδήποτε πάθος τὸν τυραννᾶ. Εἴτε εἶναι αὐτὸ θυμός, εἴτε ζήλεια, εἴτε σαρκικὴ ἐπιθυμία, εἴτε μνησικακία, εἴτε κλοπὴ καὶ ἀδικία, ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο.
Κάθε πάθος μποροῦμε νὰ τὸ νικήσουμε, ἀρκεῖ νὰ ἀγωνιστοῦμε μὲ ὑπομονή, μὲ προσευχή, μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ Πνευματικοῦ μας καὶ τὴ χάρη τῶν ζωοποιῶν καὶ Ἀχράντων Μυστηρίων. Διότι «τὰ ἀδύνατα πα ρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ πα ρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν».
Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου