ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΑΝΑΡΙΩΤΗΣ
Ε΄ Λουκά - Φτωχός Λάζαρος-Παράδεισος
Κυριακή 3-11-1985
Εκ του κατά Λούκα Αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα πρόσχομεν.
Είπεν ο Κύριος, άνθρωπος τοις ην πλούσιος, και ενεδυδύσετο πορφύραν και βύσσον ευφραινόμενος καθ’ ημέραν λαμπρώς. Πτωχός δε τοις ην ονόματι Λάζαρος....
Ίνα διαμαρτύρεται αυτοίς ίνα μη και αυτοί ελθούσιν εις τον τόπον τούτο της βασάνου. Όπως αγαπητοί ο διάβολος είπε το πρώτο ψέμα και μεγαλύτερο ψέμα του κόσμου των αιώνων εις τον παράδεισον έτσι και σήμερα, τότε δια του φιδιού του όφεως, έτσι και σήμερα δια των οργάνων του λέει το δεύτερο και μεγάλο ψέμα.
Το πρώτο ψέμα όπως ήτανε ξέρετε ότι οι άνθρωποι αν παρακούσουν τον Θεό και στηριχτούν στις δυνάμεις τους, στο μυαλό τους, στα χέρια τους στα πόδια τους ξέρω εγώ, στις ικανότητες τους θα γίνουν Θεοί. Και ότι ο Θεός ζηλεύοντας τους δεν τους αφήνει με την εντολή που τους έδωσε. Βέβαια κάθε άλλο παρά έτσι έχουν τα πράγματα, οι άνθρωποι δοκίμασαν και κάθε άλλο παρά Θεοί έγιναν.
Το δεύτερο μεγάλο ψέμα το οποίον λέγεται τώρα είναι ότι οι άνθρωποι θα πάνε στην ανυπαρξία Μιλάει για την ανυπαρξία. Τότε μίλαγε για Θεότητα των ανθρώπων με τις δυνάμεις τους. Τώρα λέει ο άνθρωπος ας κάμει ότι θέλει, ας φάει ας σκοτώσει ας πιει ας διαφθείρει ας κλέψει ας ευεργετήσει ας κάνει ότι θέλει, όταν πεθάνει θα γίνει ατμός, θα γίνει τίποτα, θα επανέλθει στο μηδέν. Και μόνον ορισμένοι αιρετικοί, γιατί αυτά τα ψέματα που διαδίδει ο διάβολος δια μέσου όχι φιδιών, αλλά αιρετικών, οι οποίοι είναι χειρότεροι απ’ τα φίδια, όλων των αιρετικών, από του Καζαντζάκη μέχρι και των χιλιαστών που κυκλοφορούν σήμερα. Όποιος διάβασε βέβαια Καζαντζάκη θα δει ότι αυτό είναι το πνεύμα των βιβλίων του, ότι φεύγεις και δεν υπάρχει τίποτα. Το διαδίδει λοιπόν δια μέσου αυτών. Και το ακούμε και το βλέπουμε στον δρόμο, και υπάρχουν και τα βιβλία που το λένε όρθια μπροστά μας εκεί στις γωνίες. Καλό είναι λοιπόν να προσέξουμε λίγο αυτό το πράγμα και να πούμε δυο λόγια πάνω σ’ αυτό διότι δυστυχώς μπορεί να μην πιστεύουνε πολλοί χριστιανοί των αιρετικών και των χιλιαστών όσα λένε και όσες χαζομάρες και ηλιθιότητες λέγουν εκείνοι, όμως αυτό τ’ χουμε οι περισσότεροι πιστέψει έστω και αν δεν το λέμε με λόγια. Κατά βάθος αυτό πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος χάνεται. Και ακούς ένα άλλο χριστιανό τώρα, κατά πάντα Ορθόδοξο, και λέει «έχασα εγώ τον άνθρωπό μου» Μα πώς έχασες τον άνθρωπο σου; Κλειδί έιναι να τον χάσεις; ή έιναι νερό να εξατμιστεί. Ο άνθρωπος σου ζει, και θα πας, θα πάμε όλοι θέλουμε ή δεν θέλουμε να βρούμε τον άνθρωπο μας. Μη λέμε τέτοιες φράσεις που κατά βάθος εκφράζουνε ότι μέσα μας έχει μπει αυτό το δηλητήριο.
Η παραβολή που ακούσαμε σήμερα αγαπητοί μιλάει ακριβώς για πολλά θέματα λέει, ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα και λέει ότι αυτό το μεγάλο δεύτερο ψέμα του σατανά δεν πρέπει να περάσει. Τόσο ισχυρή είναι αυτή η παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, ώστε οι χιλιαστές δεν μπορούν να την διαστρεβλώσουν. Ενώ πολλά μπορούν να διαστρεβλώσουν με την σατανική του μηχανορραφία κλπ, σ’ αυτό το κομμάτι, την παραβολή του Ευαγγελίου δεν μπορούν. Μου έτυχε εμένα προσωπικά να το συζητήσω και δεν μπόρεσαν να το διαστρεβλώσουν. Ξέρετε τι κάνουν επειδή δεν μπορούν να διαστρεβλώσουν ούτε με κανένα τρόπο αυτήν την παραβολή; Ότι ήθελαν να κάνουν και όταν αναστήθηκε ο Λάζαρος. Ο Λάζαρος είχε πεθάνει τέσσερις μέρες, βρωμούσε, το ήξεραν οι Ιουδαίοι, και όταν αναστήθηκε και δεν μπορούσαν να πείσουν κανένα ότι δεν ήταν πεθαμένος γιατί το ξέρανε όλοι και βρωμούσε, τι ήθελαν; Εβουλεύοντο λέει ίνα και τον Λάζαρο αποκτήνουσιν. Να τον ξανασκοτώσουνε για να μην μαρτυρήσει. Έτσι και εδώ ξέρετε τι μου απήντησαν; Και το λένε. Αυτή τη παραβολή επειδή δεν μπορούν να την διαστρεβλώσουν προσπαθούν να την πετάξουν απ’ το Ευαγγέλιο. Και μου είπαν καθαρά ότι νεωτέρα εσείς προσθέσατε αυτήν την παραβολή μέσα στο Ευαγγέλιο. Ηλίθια πράγματα διότι οι κριτικές εκδόσεις του Ευαγγελίου και ο εξονυχιστικός έλεγχος που έχει γίνει στο Ευαγγέλιο από τα πρώτα χρόνια, δείχνει ότι δεν έχει προστεθεί τίποτα. Όχι από Ορθόδοξους αλλά και από άθεους οι οποίοι προσπάθησαν να το κουτσουρέψουν και δεν μπόρεσαν. Με αυτές τις ηλιθιότητες προσπαθούν να αποφύγουν εκείνο που δεν μπορούν να διαστρεβλώσουν. Διαβάστε την αν θέλετε να δείτε πόσο καθαρά και ξάστερα σταράτα τα λέει που δεν παίρνει αλλοίωση. Θα παρουσιάσω τρεις φράσεις μόνο διότι δεν με παίρνει ο χρόνος και εσείς μπορείτε με την χάρη και με το μυαλό που έχετε να διαβάσετε και να δείτε περισσότερα.
Η πρώτη φράση είναι η εξής :
«Εν τω άδη επάρας τους οφθαλμούς υπάρχων εν βασάνοις» Προσέξετε την λέξη υπάρχων. Εν βασάνοις στην κόλαση. Άρα υπάρχει η κόλαση. Πώς έρχονται αυτοί οι Σπουδασταί των Γραφών και οι άλλοι και λένε δεν υπάρχει τίποτα και ο άνθρωπος πεθαίνει και υπάγει στο μηδέν και δεν υπάρχει πέραν του τάφου τίποτα. Εάν πιστεύεις στο Ευαγγέλιο και το διαβάζεις είναι καθαρά, υπάρχω σημαίνει ύπαρξη. Υπαρξιακά υπάρχει. Και το δεύτερο που βγαίνει από δω λέει το υπάρχων εν βασάνοις. Για προσέξτε το. Δεν λέει υποφέρων εν βάσανα. Που σημαίνει ότι τα βάσανα της κολάσεως δεν είναι εξωτερικά. Δεν είναι αυτά που οι Παπικοί με τον Δ..... και τους άλλους μας είπαν για καζάνια για τσιμπίδες για γλώσσες που τραβιόνται και τέτοια, τα οποία όλα είναι εξωτερικά πράγματα. Και αν ήτανε έτσι θα έλεγε υποφέρει βάσανα. Δεν λέει υποφέρει τίποτα απ’ έξω αλλά υπαρξιακά βασανίζεται. Η ύπαρξη του τον βασανίζει. Ο ίδιος υπαρξιακά είναι ένα βάσανο. Αυτή είναι η κόλαση των κολασμένων. Ότι από μόνοι τους. Και από κάπου αλλού μπορούμε να το δούμε, όχι καθαρά αλλά φαίνεται. Η λέξη είναι καθαρή. Δεν παίρνει διαστρέβλωση. Υπάρχων εν βασάνοις δεν παίρνει συζήτηση. Αλλά και από ένα άλλο σημείο. Ότι δεν ζητάει από τον Αβραάμ να τον βγάλει από κείνο το μέρος, να γλιτώσει ο άνθρωπος, να τον παρακαλέσει. Γιατί; Γιατί ξέρει ότι όπου και αν πάει η κόλαση θα πάει μαζί του. Η κόλαση δεν είναι το μέρος. Δεν είναι τοπική η κόλαση. Κολασμένοι και Παραδεισιακοί σε μία κατάσταση ας πούμε. Θα βλέπονται. Από μακριά θα βλέπονται. Δεν είναι η αλλαγή του τόπου που μας γλιτώνει απ’ την κόλαση. Γι’ αυτό και αμαρτάνουν όσοι λένε δεν είναι κακούργος ο Θεός και δεν θα πάει τους ανθρώπους στην κόλαση. Δεν θα τους πήγαινε όσο και αν τον πικραίνουμε. Αλλά η κόλαση είναι μές τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, δημιουργεί τον εαυτόν του κόλαση και ο Θεός δεν μπορεί να επέμβει. Πως είναι δυνατόν να τον βγάλει από τον εαυτόν του αφού του έχει δώσει την ελευθερία; Η κόλαση είναι μέσα, ο ίδιος ο άνθρωπος, ένα παράδειγμα θα μας το ξεκαθαρίσει αυτό το πράγμα. Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις δηλαδή, για ότι και αν κάνουμε θα μας σώσει ο Θεός. Να μας σώσει απ’ τον εαυτόν μας; Δεν το κάνει γιατί μας έχει δώσει την ελευθερία. Πάρτε το παράδειγμα του τοξικομανούς, του ναρκομανούς, αυτού που δεν έχει την δόση του, το ναρκωτικό του. Μα στην φυλακή τον βάλετε, μα σε μπουντρούμι τον βάλετε, μα στο πανηγύρι τον πάτε που όλοι διασκεδάζουν αυτός βασανίζεται όσο δεν έχει την δόση του. Μα πάλε το ίδιο υποφέρει όπου και αν τον μεταφέρουμε, όπου και αν τον πάμε, τον ναρκομανή. Γιατί; Γιατί η κόλαση, τα βάσανα του είναι μέσα του, και θέλει την δόση για να ηρεμήσει κάπως αυτήν την κατάσταση. Έτσι και ο αμετανόητος αμαρτωλός αγαπητοί. Την κόλαση μας την έχουμε μέσα μας. Την έχει μέσα του την κόλαση του ο αμετανόητος αμαρτωλός. Και η δόση που θα τον καταπραΰνει είναι η αμαρτία. Κολασμένα έχει φτιάξει τον εαυτόν του από δω και ευχαριστείται στα αμαρτωλά, στα της κολάσεως, στις ακολασίες, στις διαφθορές, στο να κλέβει στο να αρπάζει στο να πίνει το αίμα των άλλων στο να πηγαίνει στην Ελβετία δεν ξέρω εγώ το αίμα του λαού και τον ευχαριστούν αυτά, έχει ζήσει έτσι. Όταν λοιπόν περάσει από εκεί όπως πολλοί λένε εγώ θα πάω στην κόλαση να τα μπουζούκια να οι μάγκες κλπ, θα πάμε στην κόλαση, θα πάει στην κόλαση αλλά δεν θα είναι τα μπουζούκια εκεί. Το θέμα είναι ότι ο κολασμένος εδώ ανακουφίζεται κάνοντας την αμαρτία του. Όταν θα πάμε από κεί όμως θα υπάρχει η κόλαση η συνήθεια, όμως δεν θα υπάρχει η αμαρτία να την κάνει, δεν θα έχει την δόση του της αμαρτίας και αυτό είναι η καθ’ αυτού κόλαση. Γι’ αυτό λένε είναι υπαρξιακή η κόλαση. Είναι από μέσα στον κάθε άνθρωπο. Τα εξωτερικά είναι μηδέν, οι διάβολοι και όλα τ’ άλλα. Μέσα είναι η κόλαση. Γι’ αυτό και δεν ζητάει να τον πάει αλλού. Για προσέξτε το.
Ένα άλλο σημείο που και αυτό αποστομώνει και είναι καθαρό. τι λέει; Απέθανε ο Λάζαρος λέει και εγένετο απενεχθύναι υπό των αγγέλων εις τους κόλπους του Αβραάμ.
Τι θέλει να πει αυτό;
Θα πει ότι οι Παραδεισιακοί άνθρωποι δεν πάνε μόνοι τους στον Παράδεισό.
Δεν τολμούν να σκεφτούν για Παράδεισο. Όποιος είναι πραγματικά σωστός, σωσμένος άνθρωπος δεν σκέφτεται πραγματικά ότι κάνει για τον Παράδεισο. Τον εαυτό του τον προορίζει για την κόλαση, λόγω και ταπεινοφροσύνης, οι Παραδεισιακοί άνθρωποι, ο Λάζαρος δεν πήγαινε για τον Παράδεισο. Αν τον άφηναν δεν θα ήξερε που να πάει. Αλλά τον πήραν οι άγγελοι λόγω ταπεινοφροσύνης, των πραγματικών Παραδεισιακών ανθρώπων που καταλαβαίνουν τα χάλια μας σαν άνθρωποι και ξέρουν την χάρη του Κυρίου, αλλά και λόγω των τελωνείων. Αυτά που λένε τα τελώνια, τα δαιμόνια τα οποία περιμένουν την ψυχή να βγει, υπάρχουνε γιατί τα λέει το Ευαγγέλιο, τα είδαν και οι άγιοι στα οράματά τους και τα διαβάζουμε να τα λέει και το Ευαγγέλιο. Θα τον πάρουν οι άγγελοι διότι θα είναι γεμάτος διαβόλους γύρω του. Και δεν θα μπορεί να περάσει. Οι διάβολοι δεν αφήνουν κανένα να πάει από μόνος του στον Παράδεισο. Ώστε οι Παραδεισιακοί άνθρωποι, όσοι από μας καταξιωθούν, θα μας πάνε οι άγγελοι, αλλιώτικα δεν γίνεται. Αντίθετα όμως, για προσέξτε, οι κολασμένοι πάνε μόνοι τους στην κόλαση. Εθελοντές στην κόλαση οι κολασμένοι. Να πάνε να βρουν εκεί είπαμε τα μπουζούκια και τέτοια, αλλά δεν θα βρουν τίποτα, δεν θα βρούμε τίποτα αν περιμένουμε να τα βρούμε εκεί. Που το διαπιστώνω αυτό. Πάλι μέσα από την παραβολή. Η παραβολή είναι δυναμίτης, καταλάβατε; Γι’ αυτό και οι αιρετικοί προσπαθούν να την βγάλουνε, να την κόψουν από το Ευαγγέλιο, να την πετάξουν, δεν μπορούν να την παρερμηνεύσουν.
Λέει: το τρίτο γιατί δεν έχω χρόνο και τελειώνω.
«Ίνα μή και αυτοί έλθουσιν στον τόπο τούτο της βασάνου»
Βλέπει ο κολασμένος ότι υποφέρει, ότι δεν είναι δυνατόν ούτε βρεγμένος δάκτυλος να του καταψύξει την γλώσσα. Και ξέρετε αυτά είναι μέσα του όλα. Αν κατάφερνε να σωθούν οι αδελφοί του, κάτι θα αλάφρωνε μέσα του. Η κόλαση που τον βασανίζει δεν θα ήτανε ενισχυμένη και από την καταστροφή των αδελφών του, και γι’ αυτό ζητάει να μην πάνε εκεί, να κάνει και τώρα έστω μια καλή πράξη να ανακουφιστεί γιατί μέσα του είναι όλα του τα βάσανα. Και παρακαλεί λέει να πάει ο Λάζαρος να διαμαρτυρηθεί σ’ αυτούς, πράγμα που ήταν αδύνατο όπως είδαμε του είπε βέβαια τι έπρεπε να κάνει, γιατί όμως; Για να μην έλθουσιν εις τον τόπον τούτο της βασάνου. Ξέρετε τι θα πει το έλθωσι; Ότι θα έρθουν μόνοι τους Ούτε ο Θεός θα τους στείλει ούτε ο διάβολος θα τους στείλει στην κόλαση. Θα έρθουνε μόνοι τους. Αυτός μέσα από την κόλαση είχε πείρα και ήξερε τι έλεγε. Ότι δεν τους πάει κανείς στην κόλαση τους κολασμένους παρά έρχονται μόνοι τους. Η λέξη έλθωσι είναι καθαρή. Εθελοντές οι κολασμένοι πηγαίνουν στην κόλαση. Χωρίς εμπόδια. Πού να τα βρουν τα εμπόδια. Βασίζουν προς τα κει που νομίζουν ότι θα βρουν ότι βρουν. Οι διάβολοι έχουν κάθε λόγο, όχι να τους εμποδίσουνε, αλλά και να τους βοηθήσουνε να πάνε προς τα εκεί. Γι’ αυτό ενώ οι Παραδεισιακοί πάνε υπό των αγγέλων, αυτό λέει η παραβολή, οι κολασμένοι πάνε εθελοντές στην κόλαση, πάμε εθελοντές στην κόλαση.
Τελειώνω με ένα παράδειγμα απ’ το γεροντικό. Όσοι διαβάζουν το γεροντικό, και όσοι δεν το διαβάζουν σας συνιστώ να το διαβάσετε. Συστήνω να πάρετε το μεταφρασμένο που δεν κουράζει, του Ρηγόπουλου ένα μαύρο. Εκεί λοιπόν διαβάζουμε ότι κάποιος μοναχός ο οποίος ήτανε πολύ πρόθυμος στην προσευχή, στους μακριούς σταυρούς, στις ακολουθίες, στις αγρυπνίες, μήπως υπάρχουν και από μας που είναι πολύ πρόθυμοι σ’ αυτά τα πράγματα;, αλλά αμελής σε όλα τα άλλα. Και κουτσομπόλευε και έτρωγε και δεν νήστευε και κατέκρινε και σε όλα τ’ άλλα αμελής και μόνο στην προσευχή θερμότατος. Και σε ένα από τους ασκητές θέλοντας να τον πειράξει ο διάβολος κάποτε του είπε το εξής:
Τι περίεργοι που είστε εσείς οι Χριστιανοί λέει. Να, ο τάδε μοναχός, και του είπε το όνομα, ενώ με έχει κάτω από την μασχάλη του και προσπαθεί να μην του φύγω, και προσπαθεί με χίλια δω για να με κρατήσει, ύστερα κάθεται με τις ώρες και λέει: «μή εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν» Ενώ τον κρατάει μόνος του μέσα του τον πειρασμό λέει. Έτσι είσαστε λέει.
Ο άνθρωπος αγαπητοί θα κολαστεί, θα κολαστούμε, όχι διότι αμαρτάνει. Άλλωστε αν ήταν δυνατόν όποιος αμαρτάνει και να κολάζεται, δεν θα υπήρχε άνθρωπος για τον Παράδεισο. Διότι ουδείς αναμάρτητος, κάνει μέρα μία ο βίος αυτού επί της γης. Το επαναλαμβάνω. Θα πάμε όσοι πάμε στην κόλαση όχι επειδή αμαρτάνουμε, αλλά γιατί δεν μετανοούμε. Και δεν μετανοούμε, δεν μετανοούν οι κολασμένοι διότι εθελοντικά αμαρτάνουν. Εκείνος που αμαρτάνει από συναρπαγή, αυτός που αμαρτάνει από ανθρώπινη αδυναμία από πίεση, από πείνα ή να κλέβει κάτι να φαν τα παιδιά του υπήρχε η κακή ώρα και έπεσε στην ακολασία και σκοτίστηκε το μυαλό του κλπ, αυτός που αμαρτάνει χωρίς να το θέλει ή από πλάνη (έχουμε αγίους που είχαν πλάνη και έλεγαν πλανεμένα πράγματα, δεν έγιναν όμως αιρετικοί) διότι αυτό που επαναλαμβάνω από ανθρώπινη αδυναμία και από πλάνη αμαρτάνει, ο Θεός δεν αφήνει. Μόλις περάσει η αμαρτία συνέρχεται και λέει: «τι έκανα εγώ;» Και μετανοεί αμέσως. Αυτός δεν πάει στην κόλαση. Στην κόλαση πάνε οι εθελοντές αμαρτάνοντας. Αυτοί που με την θέληση μας αμαρτάνουμε και λέμε αυτό εγώ δεν το θεωρώ αμαρτία. Εκείνο εγώ δεν το θεωρώ αμαρτία. Και γίνομαι εγώ ο υπέρ την εκκλησία και υπέρ τους αποστόλους και υπέρ τας Συνόδων και κανονίζω εγώ το τι είναι και το τι δεν είναι αμαρτία μες την εκκλησία, και όχι η εκκλησία με την 2000 χρόνια πείρα της στον φωτισμό του αγίου πνεύματος και τα μεγάλα δυνατά μυαλά των αγίων της των Ιεραρχών και των λοιπών. Αν λοιπόν κάθε ένα που εγώ δεν το θεωρώ αμαρτία το κάνω, εθελοντικά αμαρτάνω. Και επειδή εθελοντικώς αμαρτάνω δεν πρόκειται να μετανοήσω.
Ας ακούσουμε λοιπόν αγαπητοί, αυτό που δεν άκουσαν τα αδέλφια του. Διότι δεν ήταν δυνατό ο Λάζαρος να πάει να το ακούσουν. Τα αδέλφια του δεν μπόρεσαν να το ακούσουν. Εμείς όμως το ακούμε σήμερα. Και μας διαμαρτύρεται από κει από τα βάθη της κολάσεως, και μας λέει τι πρέπει να κάνουμε, και ο Αβραάμ συμπληρώνει, του Μωϋσέως, τους προφήτες κλπ, τον λόγο του Θεού, για να μην πάμε και εμείς εις τον τόπον εκείνο της βασάνου. Είναι βάσανο η κόλαση και δεν το λέει σε μια μόνο μεριά το Ευαγγέλιο. Το λέει και στην αρχή, το λέει και στο τέλος και λέει οδυνόμεν την φλογή ταύτη. Μην ξεγελιόμαστε. Και η κόλαση είναι μέσα μας. Αν τους φτιάξουμε τους εαυτούς μας κολασμένους, θα πάμε στην κόλαση. Αν τους φτιάξουμε Παραδεισιακούς θα μείνουμε Παραδεισιακοί. Ας προσέξουμε λοιπόν την φωνή που έρχεται από κει απ’ τα βάθη, του πλουσίου, Ίνα διαμαρτύρετ..........
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πατρός Νικολάου Φαναριώτη 03-11-1985.
Ε΄ Λουκά - Φτωχός Λάζαρος-Παράδεισος
Κυριακή 3-11-1985
Εκ του κατά Λούκα Αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα πρόσχομεν.
Είπεν ο Κύριος, άνθρωπος τοις ην πλούσιος, και ενεδυδύσετο πορφύραν και βύσσον ευφραινόμενος καθ’ ημέραν λαμπρώς. Πτωχός δε τοις ην ονόματι Λάζαρος....
Ίνα διαμαρτύρεται αυτοίς ίνα μη και αυτοί ελθούσιν εις τον τόπον τούτο της βασάνου. Όπως αγαπητοί ο διάβολος είπε το πρώτο ψέμα και μεγαλύτερο ψέμα του κόσμου των αιώνων εις τον παράδεισον έτσι και σήμερα, τότε δια του φιδιού του όφεως, έτσι και σήμερα δια των οργάνων του λέει το δεύτερο και μεγάλο ψέμα.
Το πρώτο ψέμα όπως ήτανε ξέρετε ότι οι άνθρωποι αν παρακούσουν τον Θεό και στηριχτούν στις δυνάμεις τους, στο μυαλό τους, στα χέρια τους στα πόδια τους ξέρω εγώ, στις ικανότητες τους θα γίνουν Θεοί. Και ότι ο Θεός ζηλεύοντας τους δεν τους αφήνει με την εντολή που τους έδωσε. Βέβαια κάθε άλλο παρά έτσι έχουν τα πράγματα, οι άνθρωποι δοκίμασαν και κάθε άλλο παρά Θεοί έγιναν.
Το δεύτερο μεγάλο ψέμα το οποίον λέγεται τώρα είναι ότι οι άνθρωποι θα πάνε στην ανυπαρξία Μιλάει για την ανυπαρξία. Τότε μίλαγε για Θεότητα των ανθρώπων με τις δυνάμεις τους. Τώρα λέει ο άνθρωπος ας κάμει ότι θέλει, ας φάει ας σκοτώσει ας πιει ας διαφθείρει ας κλέψει ας ευεργετήσει ας κάνει ότι θέλει, όταν πεθάνει θα γίνει ατμός, θα γίνει τίποτα, θα επανέλθει στο μηδέν. Και μόνον ορισμένοι αιρετικοί, γιατί αυτά τα ψέματα που διαδίδει ο διάβολος δια μέσου όχι φιδιών, αλλά αιρετικών, οι οποίοι είναι χειρότεροι απ’ τα φίδια, όλων των αιρετικών, από του Καζαντζάκη μέχρι και των χιλιαστών που κυκλοφορούν σήμερα. Όποιος διάβασε βέβαια Καζαντζάκη θα δει ότι αυτό είναι το πνεύμα των βιβλίων του, ότι φεύγεις και δεν υπάρχει τίποτα. Το διαδίδει λοιπόν δια μέσου αυτών. Και το ακούμε και το βλέπουμε στον δρόμο, και υπάρχουν και τα βιβλία που το λένε όρθια μπροστά μας εκεί στις γωνίες. Καλό είναι λοιπόν να προσέξουμε λίγο αυτό το πράγμα και να πούμε δυο λόγια πάνω σ’ αυτό διότι δυστυχώς μπορεί να μην πιστεύουνε πολλοί χριστιανοί των αιρετικών και των χιλιαστών όσα λένε και όσες χαζομάρες και ηλιθιότητες λέγουν εκείνοι, όμως αυτό τ’ χουμε οι περισσότεροι πιστέψει έστω και αν δεν το λέμε με λόγια. Κατά βάθος αυτό πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος χάνεται. Και ακούς ένα άλλο χριστιανό τώρα, κατά πάντα Ορθόδοξο, και λέει «έχασα εγώ τον άνθρωπό μου» Μα πώς έχασες τον άνθρωπο σου; Κλειδί έιναι να τον χάσεις; ή έιναι νερό να εξατμιστεί. Ο άνθρωπος σου ζει, και θα πας, θα πάμε όλοι θέλουμε ή δεν θέλουμε να βρούμε τον άνθρωπο μας. Μη λέμε τέτοιες φράσεις που κατά βάθος εκφράζουνε ότι μέσα μας έχει μπει αυτό το δηλητήριο.
Η παραβολή που ακούσαμε σήμερα αγαπητοί μιλάει ακριβώς για πολλά θέματα λέει, ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα και λέει ότι αυτό το μεγάλο δεύτερο ψέμα του σατανά δεν πρέπει να περάσει. Τόσο ισχυρή είναι αυτή η παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, ώστε οι χιλιαστές δεν μπορούν να την διαστρεβλώσουν. Ενώ πολλά μπορούν να διαστρεβλώσουν με την σατανική του μηχανορραφία κλπ, σ’ αυτό το κομμάτι, την παραβολή του Ευαγγελίου δεν μπορούν. Μου έτυχε εμένα προσωπικά να το συζητήσω και δεν μπόρεσαν να το διαστρεβλώσουν. Ξέρετε τι κάνουν επειδή δεν μπορούν να διαστρεβλώσουν ούτε με κανένα τρόπο αυτήν την παραβολή; Ότι ήθελαν να κάνουν και όταν αναστήθηκε ο Λάζαρος. Ο Λάζαρος είχε πεθάνει τέσσερις μέρες, βρωμούσε, το ήξεραν οι Ιουδαίοι, και όταν αναστήθηκε και δεν μπορούσαν να πείσουν κανένα ότι δεν ήταν πεθαμένος γιατί το ξέρανε όλοι και βρωμούσε, τι ήθελαν; Εβουλεύοντο λέει ίνα και τον Λάζαρο αποκτήνουσιν. Να τον ξανασκοτώσουνε για να μην μαρτυρήσει. Έτσι και εδώ ξέρετε τι μου απήντησαν; Και το λένε. Αυτή τη παραβολή επειδή δεν μπορούν να την διαστρεβλώσουν προσπαθούν να την πετάξουν απ’ το Ευαγγέλιο. Και μου είπαν καθαρά ότι νεωτέρα εσείς προσθέσατε αυτήν την παραβολή μέσα στο Ευαγγέλιο. Ηλίθια πράγματα διότι οι κριτικές εκδόσεις του Ευαγγελίου και ο εξονυχιστικός έλεγχος που έχει γίνει στο Ευαγγέλιο από τα πρώτα χρόνια, δείχνει ότι δεν έχει προστεθεί τίποτα. Όχι από Ορθόδοξους αλλά και από άθεους οι οποίοι προσπάθησαν να το κουτσουρέψουν και δεν μπόρεσαν. Με αυτές τις ηλιθιότητες προσπαθούν να αποφύγουν εκείνο που δεν μπορούν να διαστρεβλώσουν. Διαβάστε την αν θέλετε να δείτε πόσο καθαρά και ξάστερα σταράτα τα λέει που δεν παίρνει αλλοίωση. Θα παρουσιάσω τρεις φράσεις μόνο διότι δεν με παίρνει ο χρόνος και εσείς μπορείτε με την χάρη και με το μυαλό που έχετε να διαβάσετε και να δείτε περισσότερα.
Η πρώτη φράση είναι η εξής :
«Εν τω άδη επάρας τους οφθαλμούς υπάρχων εν βασάνοις» Προσέξετε την λέξη υπάρχων. Εν βασάνοις στην κόλαση. Άρα υπάρχει η κόλαση. Πώς έρχονται αυτοί οι Σπουδασταί των Γραφών και οι άλλοι και λένε δεν υπάρχει τίποτα και ο άνθρωπος πεθαίνει και υπάγει στο μηδέν και δεν υπάρχει πέραν του τάφου τίποτα. Εάν πιστεύεις στο Ευαγγέλιο και το διαβάζεις είναι καθαρά, υπάρχω σημαίνει ύπαρξη. Υπαρξιακά υπάρχει. Και το δεύτερο που βγαίνει από δω λέει το υπάρχων εν βασάνοις. Για προσέξτε το. Δεν λέει υποφέρων εν βάσανα. Που σημαίνει ότι τα βάσανα της κολάσεως δεν είναι εξωτερικά. Δεν είναι αυτά που οι Παπικοί με τον Δ..... και τους άλλους μας είπαν για καζάνια για τσιμπίδες για γλώσσες που τραβιόνται και τέτοια, τα οποία όλα είναι εξωτερικά πράγματα. Και αν ήτανε έτσι θα έλεγε υποφέρει βάσανα. Δεν λέει υποφέρει τίποτα απ’ έξω αλλά υπαρξιακά βασανίζεται. Η ύπαρξη του τον βασανίζει. Ο ίδιος υπαρξιακά είναι ένα βάσανο. Αυτή είναι η κόλαση των κολασμένων. Ότι από μόνοι τους. Και από κάπου αλλού μπορούμε να το δούμε, όχι καθαρά αλλά φαίνεται. Η λέξη είναι καθαρή. Δεν παίρνει διαστρέβλωση. Υπάρχων εν βασάνοις δεν παίρνει συζήτηση. Αλλά και από ένα άλλο σημείο. Ότι δεν ζητάει από τον Αβραάμ να τον βγάλει από κείνο το μέρος, να γλιτώσει ο άνθρωπος, να τον παρακαλέσει. Γιατί; Γιατί ξέρει ότι όπου και αν πάει η κόλαση θα πάει μαζί του. Η κόλαση δεν είναι το μέρος. Δεν είναι τοπική η κόλαση. Κολασμένοι και Παραδεισιακοί σε μία κατάσταση ας πούμε. Θα βλέπονται. Από μακριά θα βλέπονται. Δεν είναι η αλλαγή του τόπου που μας γλιτώνει απ’ την κόλαση. Γι’ αυτό και αμαρτάνουν όσοι λένε δεν είναι κακούργος ο Θεός και δεν θα πάει τους ανθρώπους στην κόλαση. Δεν θα τους πήγαινε όσο και αν τον πικραίνουμε. Αλλά η κόλαση είναι μές τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, δημιουργεί τον εαυτόν του κόλαση και ο Θεός δεν μπορεί να επέμβει. Πως είναι δυνατόν να τον βγάλει από τον εαυτόν του αφού του έχει δώσει την ελευθερία; Η κόλαση είναι μέσα, ο ίδιος ο άνθρωπος, ένα παράδειγμα θα μας το ξεκαθαρίσει αυτό το πράγμα. Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις δηλαδή, για ότι και αν κάνουμε θα μας σώσει ο Θεός. Να μας σώσει απ’ τον εαυτόν μας; Δεν το κάνει γιατί μας έχει δώσει την ελευθερία. Πάρτε το παράδειγμα του τοξικομανούς, του ναρκομανούς, αυτού που δεν έχει την δόση του, το ναρκωτικό του. Μα στην φυλακή τον βάλετε, μα σε μπουντρούμι τον βάλετε, μα στο πανηγύρι τον πάτε που όλοι διασκεδάζουν αυτός βασανίζεται όσο δεν έχει την δόση του. Μα πάλε το ίδιο υποφέρει όπου και αν τον μεταφέρουμε, όπου και αν τον πάμε, τον ναρκομανή. Γιατί; Γιατί η κόλαση, τα βάσανα του είναι μέσα του, και θέλει την δόση για να ηρεμήσει κάπως αυτήν την κατάσταση. Έτσι και ο αμετανόητος αμαρτωλός αγαπητοί. Την κόλαση μας την έχουμε μέσα μας. Την έχει μέσα του την κόλαση του ο αμετανόητος αμαρτωλός. Και η δόση που θα τον καταπραΰνει είναι η αμαρτία. Κολασμένα έχει φτιάξει τον εαυτόν του από δω και ευχαριστείται στα αμαρτωλά, στα της κολάσεως, στις ακολασίες, στις διαφθορές, στο να κλέβει στο να αρπάζει στο να πίνει το αίμα των άλλων στο να πηγαίνει στην Ελβετία δεν ξέρω εγώ το αίμα του λαού και τον ευχαριστούν αυτά, έχει ζήσει έτσι. Όταν λοιπόν περάσει από εκεί όπως πολλοί λένε εγώ θα πάω στην κόλαση να τα μπουζούκια να οι μάγκες κλπ, θα πάμε στην κόλαση, θα πάει στην κόλαση αλλά δεν θα είναι τα μπουζούκια εκεί. Το θέμα είναι ότι ο κολασμένος εδώ ανακουφίζεται κάνοντας την αμαρτία του. Όταν θα πάμε από κεί όμως θα υπάρχει η κόλαση η συνήθεια, όμως δεν θα υπάρχει η αμαρτία να την κάνει, δεν θα έχει την δόση του της αμαρτίας και αυτό είναι η καθ’ αυτού κόλαση. Γι’ αυτό λένε είναι υπαρξιακή η κόλαση. Είναι από μέσα στον κάθε άνθρωπο. Τα εξωτερικά είναι μηδέν, οι διάβολοι και όλα τ’ άλλα. Μέσα είναι η κόλαση. Γι’ αυτό και δεν ζητάει να τον πάει αλλού. Για προσέξτε το.
Ένα άλλο σημείο που και αυτό αποστομώνει και είναι καθαρό. τι λέει; Απέθανε ο Λάζαρος λέει και εγένετο απενεχθύναι υπό των αγγέλων εις τους κόλπους του Αβραάμ.
Τι θέλει να πει αυτό;
Θα πει ότι οι Παραδεισιακοί άνθρωποι δεν πάνε μόνοι τους στον Παράδεισό.
Δεν τολμούν να σκεφτούν για Παράδεισο. Όποιος είναι πραγματικά σωστός, σωσμένος άνθρωπος δεν σκέφτεται πραγματικά ότι κάνει για τον Παράδεισο. Τον εαυτό του τον προορίζει για την κόλαση, λόγω και ταπεινοφροσύνης, οι Παραδεισιακοί άνθρωποι, ο Λάζαρος δεν πήγαινε για τον Παράδεισο. Αν τον άφηναν δεν θα ήξερε που να πάει. Αλλά τον πήραν οι άγγελοι λόγω ταπεινοφροσύνης, των πραγματικών Παραδεισιακών ανθρώπων που καταλαβαίνουν τα χάλια μας σαν άνθρωποι και ξέρουν την χάρη του Κυρίου, αλλά και λόγω των τελωνείων. Αυτά που λένε τα τελώνια, τα δαιμόνια τα οποία περιμένουν την ψυχή να βγει, υπάρχουνε γιατί τα λέει το Ευαγγέλιο, τα είδαν και οι άγιοι στα οράματά τους και τα διαβάζουμε να τα λέει και το Ευαγγέλιο. Θα τον πάρουν οι άγγελοι διότι θα είναι γεμάτος διαβόλους γύρω του. Και δεν θα μπορεί να περάσει. Οι διάβολοι δεν αφήνουν κανένα να πάει από μόνος του στον Παράδεισο. Ώστε οι Παραδεισιακοί άνθρωποι, όσοι από μας καταξιωθούν, θα μας πάνε οι άγγελοι, αλλιώτικα δεν γίνεται. Αντίθετα όμως, για προσέξτε, οι κολασμένοι πάνε μόνοι τους στην κόλαση. Εθελοντές στην κόλαση οι κολασμένοι. Να πάνε να βρουν εκεί είπαμε τα μπουζούκια και τέτοια, αλλά δεν θα βρουν τίποτα, δεν θα βρούμε τίποτα αν περιμένουμε να τα βρούμε εκεί. Που το διαπιστώνω αυτό. Πάλι μέσα από την παραβολή. Η παραβολή είναι δυναμίτης, καταλάβατε; Γι’ αυτό και οι αιρετικοί προσπαθούν να την βγάλουνε, να την κόψουν από το Ευαγγέλιο, να την πετάξουν, δεν μπορούν να την παρερμηνεύσουν.
Λέει: το τρίτο γιατί δεν έχω χρόνο και τελειώνω.
«Ίνα μή και αυτοί έλθουσιν στον τόπο τούτο της βασάνου»
Βλέπει ο κολασμένος ότι υποφέρει, ότι δεν είναι δυνατόν ούτε βρεγμένος δάκτυλος να του καταψύξει την γλώσσα. Και ξέρετε αυτά είναι μέσα του όλα. Αν κατάφερνε να σωθούν οι αδελφοί του, κάτι θα αλάφρωνε μέσα του. Η κόλαση που τον βασανίζει δεν θα ήτανε ενισχυμένη και από την καταστροφή των αδελφών του, και γι’ αυτό ζητάει να μην πάνε εκεί, να κάνει και τώρα έστω μια καλή πράξη να ανακουφιστεί γιατί μέσα του είναι όλα του τα βάσανα. Και παρακαλεί λέει να πάει ο Λάζαρος να διαμαρτυρηθεί σ’ αυτούς, πράγμα που ήταν αδύνατο όπως είδαμε του είπε βέβαια τι έπρεπε να κάνει, γιατί όμως; Για να μην έλθουσιν εις τον τόπον τούτο της βασάνου. Ξέρετε τι θα πει το έλθωσι; Ότι θα έρθουν μόνοι τους Ούτε ο Θεός θα τους στείλει ούτε ο διάβολος θα τους στείλει στην κόλαση. Θα έρθουνε μόνοι τους. Αυτός μέσα από την κόλαση είχε πείρα και ήξερε τι έλεγε. Ότι δεν τους πάει κανείς στην κόλαση τους κολασμένους παρά έρχονται μόνοι τους. Η λέξη έλθωσι είναι καθαρή. Εθελοντές οι κολασμένοι πηγαίνουν στην κόλαση. Χωρίς εμπόδια. Πού να τα βρουν τα εμπόδια. Βασίζουν προς τα κει που νομίζουν ότι θα βρουν ότι βρουν. Οι διάβολοι έχουν κάθε λόγο, όχι να τους εμποδίσουνε, αλλά και να τους βοηθήσουνε να πάνε προς τα εκεί. Γι’ αυτό ενώ οι Παραδεισιακοί πάνε υπό των αγγέλων, αυτό λέει η παραβολή, οι κολασμένοι πάνε εθελοντές στην κόλαση, πάμε εθελοντές στην κόλαση.
Τελειώνω με ένα παράδειγμα απ’ το γεροντικό. Όσοι διαβάζουν το γεροντικό, και όσοι δεν το διαβάζουν σας συνιστώ να το διαβάσετε. Συστήνω να πάρετε το μεταφρασμένο που δεν κουράζει, του Ρηγόπουλου ένα μαύρο. Εκεί λοιπόν διαβάζουμε ότι κάποιος μοναχός ο οποίος ήτανε πολύ πρόθυμος στην προσευχή, στους μακριούς σταυρούς, στις ακολουθίες, στις αγρυπνίες, μήπως υπάρχουν και από μας που είναι πολύ πρόθυμοι σ’ αυτά τα πράγματα;, αλλά αμελής σε όλα τα άλλα. Και κουτσομπόλευε και έτρωγε και δεν νήστευε και κατέκρινε και σε όλα τ’ άλλα αμελής και μόνο στην προσευχή θερμότατος. Και σε ένα από τους ασκητές θέλοντας να τον πειράξει ο διάβολος κάποτε του είπε το εξής:
Τι περίεργοι που είστε εσείς οι Χριστιανοί λέει. Να, ο τάδε μοναχός, και του είπε το όνομα, ενώ με έχει κάτω από την μασχάλη του και προσπαθεί να μην του φύγω, και προσπαθεί με χίλια δω για να με κρατήσει, ύστερα κάθεται με τις ώρες και λέει: «μή εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν» Ενώ τον κρατάει μόνος του μέσα του τον πειρασμό λέει. Έτσι είσαστε λέει.
Ο άνθρωπος αγαπητοί θα κολαστεί, θα κολαστούμε, όχι διότι αμαρτάνει. Άλλωστε αν ήταν δυνατόν όποιος αμαρτάνει και να κολάζεται, δεν θα υπήρχε άνθρωπος για τον Παράδεισο. Διότι ουδείς αναμάρτητος, κάνει μέρα μία ο βίος αυτού επί της γης. Το επαναλαμβάνω. Θα πάμε όσοι πάμε στην κόλαση όχι επειδή αμαρτάνουμε, αλλά γιατί δεν μετανοούμε. Και δεν μετανοούμε, δεν μετανοούν οι κολασμένοι διότι εθελοντικά αμαρτάνουν. Εκείνος που αμαρτάνει από συναρπαγή, αυτός που αμαρτάνει από ανθρώπινη αδυναμία από πίεση, από πείνα ή να κλέβει κάτι να φαν τα παιδιά του υπήρχε η κακή ώρα και έπεσε στην ακολασία και σκοτίστηκε το μυαλό του κλπ, αυτός που αμαρτάνει χωρίς να το θέλει ή από πλάνη (έχουμε αγίους που είχαν πλάνη και έλεγαν πλανεμένα πράγματα, δεν έγιναν όμως αιρετικοί) διότι αυτό που επαναλαμβάνω από ανθρώπινη αδυναμία και από πλάνη αμαρτάνει, ο Θεός δεν αφήνει. Μόλις περάσει η αμαρτία συνέρχεται και λέει: «τι έκανα εγώ;» Και μετανοεί αμέσως. Αυτός δεν πάει στην κόλαση. Στην κόλαση πάνε οι εθελοντές αμαρτάνοντας. Αυτοί που με την θέληση μας αμαρτάνουμε και λέμε αυτό εγώ δεν το θεωρώ αμαρτία. Εκείνο εγώ δεν το θεωρώ αμαρτία. Και γίνομαι εγώ ο υπέρ την εκκλησία και υπέρ τους αποστόλους και υπέρ τας Συνόδων και κανονίζω εγώ το τι είναι και το τι δεν είναι αμαρτία μες την εκκλησία, και όχι η εκκλησία με την 2000 χρόνια πείρα της στον φωτισμό του αγίου πνεύματος και τα μεγάλα δυνατά μυαλά των αγίων της των Ιεραρχών και των λοιπών. Αν λοιπόν κάθε ένα που εγώ δεν το θεωρώ αμαρτία το κάνω, εθελοντικά αμαρτάνω. Και επειδή εθελοντικώς αμαρτάνω δεν πρόκειται να μετανοήσω.
Ας ακούσουμε λοιπόν αγαπητοί, αυτό που δεν άκουσαν τα αδέλφια του. Διότι δεν ήταν δυνατό ο Λάζαρος να πάει να το ακούσουν. Τα αδέλφια του δεν μπόρεσαν να το ακούσουν. Εμείς όμως το ακούμε σήμερα. Και μας διαμαρτύρεται από κει από τα βάθη της κολάσεως, και μας λέει τι πρέπει να κάνουμε, και ο Αβραάμ συμπληρώνει, του Μωϋσέως, τους προφήτες κλπ, τον λόγο του Θεού, για να μην πάμε και εμείς εις τον τόπον εκείνο της βασάνου. Είναι βάσανο η κόλαση και δεν το λέει σε μια μόνο μεριά το Ευαγγέλιο. Το λέει και στην αρχή, το λέει και στο τέλος και λέει οδυνόμεν την φλογή ταύτη. Μην ξεγελιόμαστε. Και η κόλαση είναι μέσα μας. Αν τους φτιάξουμε τους εαυτούς μας κολασμένους, θα πάμε στην κόλαση. Αν τους φτιάξουμε Παραδεισιακούς θα μείνουμε Παραδεισιακοί. Ας προσέξουμε λοιπόν την φωνή που έρχεται από κει απ’ τα βάθη, του πλουσίου, Ίνα διαμαρτύρετ..........
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πατρός Νικολάου Φαναριώτη 03-11-1985.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου