Κυριακὴ Δ΄ Λουκᾶ (τοῦ Σπορέως)
12 Ὀκτωβρίου 2014
Λουκᾶ η΄ 5 – 15
Σὲ ἕνα σκηνικὸ ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν γεωργικὴ ζωὴ παραπέμπει ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιὰ νὰ ἀναδείξει ἀλήθειες ποὺ ἀγγίζουν βαθιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου.
Αὐτὴ ἡ ἐποχὴ τοῦ Φθινοπώρου εἶναι ἡ κατάλληλη γιὰ νὰ κάνουν τὴ σπορὰ οἱ γεωργοί, μὲ τὴν προσδοκία πάντοτε μίας πλούσιας καὶ προσοδοφόρας καρποφορίας ὅταν φθάσει ὁ κατάλληλος καιρός. Αὐτὴ ἡ εἰκόνα ποὺ εἶναι παρμένη ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἐνέπνευσε τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ νὰ τοποθετήσουν τὴν ἀνάγνωση τῆς γνωστῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς τοῦ Σπορέως στὴν «καρδιὰ» τοῦ Ὀκτωβρίου. Ἡ ἐπιλογὴ κρίνεται ὄντως ὡς πολὺ ἐπιτυχημένη ἂν ἀναλογισθοῦμε ὅτι βρισκόμαστε σὲ μία περίοδο ποὺ σηματοδοτεῖται μὲ τὴν ἔναρξη πολλῶν δραστηριοτήτων ποὺ συνδέονται μὲ τὴν ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἀπὸ τὶς ὁποῖες ὅλοι προσβλέπουμε σὲ μία πλούσια πνευματικὴ καρποφορία.
Δὲν εἶναι τυχαῖο, ἄλλωστε, πὼς ὅταν ὁ Χριστὸς ἄρχισε νὰ διδάσκει τὸ λαό, χρησιμοποίησε τὴν ὡραιότατη αὐτὴ παραβολή. Οἱ μαθητές, διψώντας γιὰ τὰ μηνύματά της, τοῦ ζήτησαν νὰ τοὺς ἐξηγήσει τὸ βαθύτερο νόημά της.
Ἐκεῖνο ποὺ κάποιος θὰ μποροῦσε νὰ συμπεράνει ἀπὸ τὴ συγκεκριμένη παραβολή, εἶναι ὅτι ὁ σπορέας ταυτίζεται μὲ τὸ ἴδιο τὸ Πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας. Μὲ τὸ ὅλο ἔργο καὶ τὴ διδασκαλία Του, οὐσιαστικὰ εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ προσφέρει τοὺς σπόρους τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος, μὲ ὅλες τὶς προϋποθέσεις γιὰ ν’ ἀποδώσουν πλούσια πνευματικὴ καρποφορία. Συνεχιστὲς τῆς θείας σπορᾶς εἶναι οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Πατέρες, οἱ κήρυκες καὶ οἱ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως διαβεβαιώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «Αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων, εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ».
Ὁπωσδήποτε, χωρὶς καμιὰ ἀμφιβολία, ὁ πνευματικὸς σπόρος ποὺ προσφέρεται εἶναι ἐξαίρετος σὲ ποιότητα, καλύτερος καὶ ἀνώτερος ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλον. Καὶ αὐτὸ γιατί ἔχει θεία προέλευση, μὲ δυναμικὴ ποὺ ἀπογειώνει τὸν ἄνθρωπο σὲ πνευματικὰ ὕψη καὶ τὸν καταξιώνει σὲ μία ποιότητα ζωῆς μὲ προσανατολισμὸ τὴν αἰωνιότητα. Οἱ ἀνθρώπινες διδασκαλίες καὶ θεωρίες, ἀκόμα καὶ οἱ λογῆς ἰδεολογίες ποὺ κατὰ καιροὺς ἐμφανίζονται στὸ προσκήνιο, μπορεῖ νὰ κρύβουν βέβαια σὲ μερικὲς περιπτώσεις κάποια φῶτα, ὡστόσο αὐτὰ εἶναι πολὺ ἀμυδρὰ καὶ ἀδύναμα. Ἀπὸ μόνα τους ὄχι μόνο δὲν φωτίζουν τὴν πορεία τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ τὸν ἀφήνουν ἐγκαταλειμμένο σὲ ἐφιαλτικὲς κρίσεις καὶ χρεοκοπίες, ὅπως εἶναι αὐτὲς ποὺ τόσο ὀδυνηρὰ βιώνει σήμερα.
Ἀξίζει ν’ ἀναφερθεῖ ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ «σπείρεται» στὸν ἐσωτερικὸ κόσμο τοῦ ἀνθρώπου μὲ διάφορους τρόπους. Ὅμως ἂν ὁ σπόρος δὲν βλασταίνει παντοῦ, ἂς μὴν ἀναζητοῦμε τὴν αἰτία οὔτε στὶς διαθέσεις τοῦ σποριᾶ οὔτε στὴν ποιότητα τοῦ σπόρου, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ στρέψουμε τὴν προσοχή μας στὸ εἶδος τοῦ ἀγροῦ ποὺ δέχθηκε τὸν σπόρο. Μὲ ἄλλα λόγια, ἂς ἐξετάσουμε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀνταποκρίνονται οἱ ἄνθρωποι στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, στὴν ποιότητα τῆς γῆς ποὺ ἀντιπροσωπεύει ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς.
Οἱ τρεῖς κατηγορίες τοῦ ἄγονου ἐδάφους ποὺ περιγράφονται στὴν περικοπὴ μας εἶναι δυνατὸ ν’ ἀντικατοπτρίζουν τὶς δικές μας διαθέσεις, τὶς ὁποῖες ἐκδηλώνουμε μπροστὰ στὴν αἰώνια ἀλήθεια τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Ἄλλοτε ἀπὸ ἀμέλεια, ἄλλοτε ἀπὸ μία ἐπιπόλαιη στάση ποὺ τηροῦμε, ἄλλοτε ἀπὸ τὴν ἀδυναμία μας νὰ ξεριζώσουμε πάθη ποὺ ἐμφωλεύουν στὴν καρδιά μας γιὰ νὰ διανοίξουμε χῶρο νὰ κατοικήσει μέσα μας ἡ Θεία Χάρη, ἐμποδίζουμε τὴν καρποφορία τοῦ θείου λόγου μέσα μας.
Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ἡ παραβολὴ ποὺ ξεδιπλώνει σήμερα μπροστὰ μας τὸ Εὐαγγέλιο, ἀποτελεῖ ἕνα ἀφυπνιστικὸ προσκλητήριο γιὰ νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὴ μεγάλη προσφορὰ τοῦ Κυρίου μας. Αὐτὴ ἡ ἀνταπόκρισή μας θὰ δώσει τὴ δυνατότητα νὰ καρποφορήσει στὴν ψυχή μας ὁ σπόρος τῆς ἀναστάσιμης χαρᾶς ποὺ μεταρσιώνει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν καταξιώνει ὡς πρόσωπο μὲ αἰώνιες ἀντοχὲς καὶ ἀξίες. Ἂς στραφοῦμε, λοιπόν, στὸν ἑαυτό μας γιὰ νὰ τὸν τακτοποιήσουμε καὶ νὰ τὸν ἀφήσουμε νὰ καταστεῖ «καλὴ γῆ» μὲ γόνιμο ἔδαφος, προκειμένου νὰ καρποφορεῖ καὶ στὴ δική μας ὕπαρξη ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀμήν.
12 Ὀκτωβρίου 2014
Λουκᾶ η΄ 5 – 15
Σὲ ἕνα σκηνικὸ ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν γεωργικὴ ζωὴ παραπέμπει ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιὰ νὰ ἀναδείξει ἀλήθειες ποὺ ἀγγίζουν βαθιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου.
Αὐτὴ ἡ ἐποχὴ τοῦ Φθινοπώρου εἶναι ἡ κατάλληλη γιὰ νὰ κάνουν τὴ σπορὰ οἱ γεωργοί, μὲ τὴν προσδοκία πάντοτε μίας πλούσιας καὶ προσοδοφόρας καρποφορίας ὅταν φθάσει ὁ κατάλληλος καιρός. Αὐτὴ ἡ εἰκόνα ποὺ εἶναι παρμένη ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἐνέπνευσε τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ νὰ τοποθετήσουν τὴν ἀνάγνωση τῆς γνωστῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς τοῦ Σπορέως στὴν «καρδιὰ» τοῦ Ὀκτωβρίου. Ἡ ἐπιλογὴ κρίνεται ὄντως ὡς πολὺ ἐπιτυχημένη ἂν ἀναλογισθοῦμε ὅτι βρισκόμαστε σὲ μία περίοδο ποὺ σηματοδοτεῖται μὲ τὴν ἔναρξη πολλῶν δραστηριοτήτων ποὺ συνδέονται μὲ τὴν ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἀπὸ τὶς ὁποῖες ὅλοι προσβλέπουμε σὲ μία πλούσια πνευματικὴ καρποφορία.
Δὲν εἶναι τυχαῖο, ἄλλωστε, πὼς ὅταν ὁ Χριστὸς ἄρχισε νὰ διδάσκει τὸ λαό, χρησιμοποίησε τὴν ὡραιότατη αὐτὴ παραβολή. Οἱ μαθητές, διψώντας γιὰ τὰ μηνύματά της, τοῦ ζήτησαν νὰ τοὺς ἐξηγήσει τὸ βαθύτερο νόημά της.
Ἐκεῖνο ποὺ κάποιος θὰ μποροῦσε νὰ συμπεράνει ἀπὸ τὴ συγκεκριμένη παραβολή, εἶναι ὅτι ὁ σπορέας ταυτίζεται μὲ τὸ ἴδιο τὸ Πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας. Μὲ τὸ ὅλο ἔργο καὶ τὴ διδασκαλία Του, οὐσιαστικὰ εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ προσφέρει τοὺς σπόρους τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος, μὲ ὅλες τὶς προϋποθέσεις γιὰ ν’ ἀποδώσουν πλούσια πνευματικὴ καρποφορία. Συνεχιστὲς τῆς θείας σπορᾶς εἶναι οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Πατέρες, οἱ κήρυκες καὶ οἱ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως διαβεβαιώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «Αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων, εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ».
Ὁπωσδήποτε, χωρὶς καμιὰ ἀμφιβολία, ὁ πνευματικὸς σπόρος ποὺ προσφέρεται εἶναι ἐξαίρετος σὲ ποιότητα, καλύτερος καὶ ἀνώτερος ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλον. Καὶ αὐτὸ γιατί ἔχει θεία προέλευση, μὲ δυναμικὴ ποὺ ἀπογειώνει τὸν ἄνθρωπο σὲ πνευματικὰ ὕψη καὶ τὸν καταξιώνει σὲ μία ποιότητα ζωῆς μὲ προσανατολισμὸ τὴν αἰωνιότητα. Οἱ ἀνθρώπινες διδασκαλίες καὶ θεωρίες, ἀκόμα καὶ οἱ λογῆς ἰδεολογίες ποὺ κατὰ καιροὺς ἐμφανίζονται στὸ προσκήνιο, μπορεῖ νὰ κρύβουν βέβαια σὲ μερικὲς περιπτώσεις κάποια φῶτα, ὡστόσο αὐτὰ εἶναι πολὺ ἀμυδρὰ καὶ ἀδύναμα. Ἀπὸ μόνα τους ὄχι μόνο δὲν φωτίζουν τὴν πορεία τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ τὸν ἀφήνουν ἐγκαταλειμμένο σὲ ἐφιαλτικὲς κρίσεις καὶ χρεοκοπίες, ὅπως εἶναι αὐτὲς ποὺ τόσο ὀδυνηρὰ βιώνει σήμερα.
Ἀξίζει ν’ ἀναφερθεῖ ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ «σπείρεται» στὸν ἐσωτερικὸ κόσμο τοῦ ἀνθρώπου μὲ διάφορους τρόπους. Ὅμως ἂν ὁ σπόρος δὲν βλασταίνει παντοῦ, ἂς μὴν ἀναζητοῦμε τὴν αἰτία οὔτε στὶς διαθέσεις τοῦ σποριᾶ οὔτε στὴν ποιότητα τοῦ σπόρου, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ στρέψουμε τὴν προσοχή μας στὸ εἶδος τοῦ ἀγροῦ ποὺ δέχθηκε τὸν σπόρο. Μὲ ἄλλα λόγια, ἂς ἐξετάσουμε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀνταποκρίνονται οἱ ἄνθρωποι στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, στὴν ποιότητα τῆς γῆς ποὺ ἀντιπροσωπεύει ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς.
Οἱ τρεῖς κατηγορίες τοῦ ἄγονου ἐδάφους ποὺ περιγράφονται στὴν περικοπὴ μας εἶναι δυνατὸ ν’ ἀντικατοπτρίζουν τὶς δικές μας διαθέσεις, τὶς ὁποῖες ἐκδηλώνουμε μπροστὰ στὴν αἰώνια ἀλήθεια τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Ἄλλοτε ἀπὸ ἀμέλεια, ἄλλοτε ἀπὸ μία ἐπιπόλαιη στάση ποὺ τηροῦμε, ἄλλοτε ἀπὸ τὴν ἀδυναμία μας νὰ ξεριζώσουμε πάθη ποὺ ἐμφωλεύουν στὴν καρδιά μας γιὰ νὰ διανοίξουμε χῶρο νὰ κατοικήσει μέσα μας ἡ Θεία Χάρη, ἐμποδίζουμε τὴν καρποφορία τοῦ θείου λόγου μέσα μας.
Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ἡ παραβολὴ ποὺ ξεδιπλώνει σήμερα μπροστὰ μας τὸ Εὐαγγέλιο, ἀποτελεῖ ἕνα ἀφυπνιστικὸ προσκλητήριο γιὰ νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὴ μεγάλη προσφορὰ τοῦ Κυρίου μας. Αὐτὴ ἡ ἀνταπόκρισή μας θὰ δώσει τὴ δυνατότητα νὰ καρποφορήσει στὴν ψυχή μας ὁ σπόρος τῆς ἀναστάσιμης χαρᾶς ποὺ μεταρσιώνει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν καταξιώνει ὡς πρόσωπο μὲ αἰώνιες ἀντοχὲς καὶ ἀξίες. Ἂς στραφοῦμε, λοιπόν, στὸν ἑαυτό μας γιὰ νὰ τὸν τακτοποιήσουμε καὶ νὰ τὸν ἀφήσουμε νὰ καταστεῖ «καλὴ γῆ» μὲ γόνιμο ἔδαφος, προκειμένου νὰ καρποφορεῖ καὶ στὴ δική μας ὕπαρξη ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου