ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΘ΄ 19-10-2014
Σήμερα ἀκούσαμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ λέει: «Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἂς εἶναι εὐλογημένο τὸ ὄνομά του στοὺς αἰῶνες, ξέρει ὅτι δὲν λέω ψέματα. Στὴ Δαμασκό ὁ διοικητής-ἐκπρόσωπος τοῦ βασιλιᾶ Ἀρέτα ἔβαλε φρουροὺς σὲ ὅλη τὴν πόλη, γιὰ νὰ μὲ συλλάβει. Μέσα, ὅμως, ἀπὸ ἕνα ἄνοιγμα τοῦ τείχους μὲ κατέβασαν μὲ καλάθι καὶ ξέφυγα ἀπὸ τὰ χέρια του. Δὲν μὲ συμφέρει βέβαια νὰ καυχηθῶ· θὰ τὸ κάνω ὅμως, γιατί πρόκειται γιὰ ὁράματα κι ἀποκαλύψεις ποὺ μοῦ χάρισε ὁ Κύριος. Ξέρω ἕναν ἄνθρωπο πιστό, ὁ ὁποῖος πρὶν ἀπὸ δεκατέσσερα χρόνια ἀνυψώθηκε μέχρι καὶ τὸν τρίτο οὐρανό· δὲν ξέρω ἂν ἦταν μὲ τὸ σῶμα του ἢ χωρὶς τὸ σῶμα, αὐτὸ ὁ Θεὸς τὸ ξέρει. Ξέρω ὅτι αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος - ἦταν μὲ τὸ σῶμα ἢ χωρὶς τὸ σῶμα δὲν τὸ ξέρω, ὁ Θεὸς τὸ ξέρει - μεταφέρθηκε ξαφνικὰ στὸν παράδεισο κι ἄκουσε λόγια ποὺ δὲν μπορεῖ οὔτε ἐπιτρέπεται νὰ τὰ πεῖ ἄνθρωπος. Γι’ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο θὰ καυχηθῶ· γιὰ τὸν ἑαυτό μου, ὅμως, δὲν θὰ καυχηθῶ, παρὰ μόνο γιὰ τὶς ταλαιπωρίες μου. Ἅμα θελήσω, λοιπόν, νὰ καυχηθῶ, δὲν θὰ φανῶ ἀνόητος, γιατί θὰ πῶ τὴν ἀλήθεια. Τὸ ἀποφεύγω, ὅμως, μήπως ἐξαιτίας τοῦ μεγαλείου τῶν ἀποκαλύψεων, μὲ θεωρήσει κανεὶς παραπάνω ἀπ’ αὐτὸ ποὺ βλέπει ἢ ἀκούει ἀπὸ μένα. Γιὰ νὰ μὴν ὑπερηφανεύομαι ὅμως, ὁ Θεός μοῦ ἔδωσε ἕνα ἀγκάθι στὸ σῶμα μου, ἕναν ὑπηρέτη τοῦ σατανᾶ νὰ μὲ ταλαιπωρεῖ, ὥστε νὰ μὴν ὑπερηφανεύομαι. Γι’ αὐτὸ τὸ ἀγκάθι τρεῖς φορὲς παρακάλεσα τὸν Κύριο νὰ τὸ διώξει ἀπὸ πάνω μου. Ἡ ἀπάντησή του ἦταν: «Σοὺ ἀρκεῖ ἡ χάρη μου, γιατί ἡ δύναμή μου φανερώνεται στὴν πληρότητά της μέσα σ’ αὐτὴ τὴν ἀδυναμία σου». Μὲ περισσότερη εὐχαρίστηση, λοιπόν, θὰ καυχηθῶ γιὰ τὶς ταλαιπωρίες μου, γιὰ νὰ κατοικήσει μέσα μου ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ».
Καθὼς βρισκόταν στὴν Δαμασκό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κινδύνεψε νὰ συλληφθεῖ ἀπὸ τὸν βασιλιὰ Ἀρέτα. Γι’ αὐτὸ τὸ περιστατικὸ διαβάζουμε ἐκτενέστερα στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Ἐκεῖ βλέπουμε ὅτι προκαλοῦσε σύγχυση ἀνάμεσα στοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι τὸν ἄκουγαν καὶ ἔμεναν κατάπληκτοι καθὼς αὐτοὶ περίμεναν νὰ καταδιώξει τοὺς χριστιανοὺς, ὅπως ἔκανε καὶ προηγουμένως. Ἀντὶ, ὅμως, αὐτοῦ τούς ἀποδείκνυε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας. Αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ προκαλέσει τὴν ὀργή τους καὶ νὰ προσπαθήσουν νὰ τὸν σκοτώσουν. Μὲ τὴ βοήθεια, ὅμως τῶν πιστῶν ποὺ κατοικοῦσαν στὴν Δαμασκό κατάφερε νὰ διαφύγει τὴ σύλληψη. Βλέποντας βέβαια τοὺς ψευδαποστόλους νὰ προσπαθοῦν νὰ κλονίσουν τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν χριστιανῶν τῆς Κορίνθου πρὸς τὸ πρόσωπό του, προχωρᾶ σὲ κάποιες ἀποκαλύψεις ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Κύριο. Τὸ κάνει αὐτὸ γιὰ τὴν ὠφέλεια τῶν πιστῶν, τονίζοντας ταυτοχρόνως ὅτι δὲν εἶναι πρὸς τὸ συμφέρον του νὰ καυχιέται, ἀλλὰ ἀναγκάζεται νὰ τὸ κάνει ἐξαιτίας τῶν περιστάσεων. Μὲ τὴν καύχηση ὁ ἄνθρωπος προχωρᾶ στὴ ἔπαρση καὶ καταστρέφεται πνευματικά. Ἔχοντας μέσα του βαθιὰ ταπείνωση ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μιλᾶ σὲ τρίτο πρόσωπο, προσπαθώντας νὰ δείξει ὅτι πρόκειται γιὰ κάποιον ἄλλο ποὺ δέχθηκε τὶς ἀποκαλύψεις καὶ ὄχι γιὰ τὸν ἴδιο. Μέσα ἀπὸ τὴν ἁρπαγή του στὸν παράδεισο ἔζησε μιὰ ξεχωριστὴ ἐμπειρία ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ τὴν ἐξηγήσουμε μὲ τὴ λογική. Ἐκεῖ ἄκουσε λόγια ποὺ δὲν μπορεῖ οὔτε ἐπιτρέπεται νὰ τὰ πεῖ ἄνθρωπος. Τὸ ἐρώτημα ποὺ γεννιέται εἶναι, τί νὰ ἄκουσε καὶ νὰ εἶδε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ πεῖ; Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ ποὺ περιέχεται στὴν Ἅγια Γραφὴ εἶναι ἀρκετή. Εἶναι τόση ὅση χρειάζεται γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ἂν χρειαζόταν κάτι περισσότερο θὰ μᾶς εἶχε ἀποκαλυφθεῖ. Πάνω σὲ αὐτὴ τὴν ἀποκάλυψη οἰκοδομήθηκε ἡ Ἐκκλησία. Σ’ Αὐτὴν πρέπει νὰ στηρίζουμε μὲ βεβαιότητα τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα μας καἰ ὄχι σε χαρισματούχους…
Ἀπὸ τὶς μεγάλες ἀποκαλύψεις ποὺ εἶχε δεχθεῖ ὁ ἀπόστολος ὑπῆρχε ὁ κίνδυνος νὰ ὑπερηφανευθεῖ. Ἔτσι ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε ἕνα ἀγκάθι στὸ σῶμα του, ἕνα ἄγγελο τοῦ σατανᾶ, γιὰ νὰ τὸν ραπίζει, ὥστε νὰ ταπεινώνεται. Τὸ τί ἀκριβῶς ἦταν αὐτὸ τὸ ἀγκάθι στὸ σῶμα του ποὺ τὸν ταλαιπωροῦσε, δὲν γνωρίζουμε. Κάποιοι ἑρμηνευτὲς ὑποστήριξαν ὅτι ἦταν οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ ταλαιπωρίες ποὺ συνάντησε στὸ ἔργο του, ἄλλοι ὅτι ἦταν διάφορα πρόσωπα, τὰ ὁποῖα ἀντιστάθηκαν στὴν διδασκαλία του, ἐνῶ κάποιοι ἄλλοι ὅτι πρόκειται γιὰ μιὰ χρόνια ἀσθένεια.
Ἀρκετὲς φορὲς στὴ ζωή μας ὑπερηφανευόμαστε γιὰ ἀσήμαντα πράγματα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «ἠρπάγη εἰς τὸν παράδεισο», ἐντούτοις ὅμως δὲν καυχιέται. Μέσα λοιπὸν στοὺς διάφορους πειρασμούς, ποὺ συναντοῦμε καὶ ἐμεῖς φαίνεται πόσο μικροὶ καὶ ἀδύναμοι εἴμαστε. Μακάρι ἐν συντριβῇ νὰ ζητοῦμε τὴν παντοδύναμη χάρη Του, γιὰ νὰ μποροῦμε μέσα ἀπὸ τοὺς πειρασμοὺς νὰ νιώθουμε τὸ ἄγγιγμα τοῦ Θεοῦ νὰ μᾶς δυναμώνει, ὅπως ἐκεῖνον τὸν μέγα τῶν ἐθνῶν Ἀπόστολο. Ἀμήν.
Σήμερα ἀκούσαμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ λέει: «Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἂς εἶναι εὐλογημένο τὸ ὄνομά του στοὺς αἰῶνες, ξέρει ὅτι δὲν λέω ψέματα. Στὴ Δαμασκό ὁ διοικητής-ἐκπρόσωπος τοῦ βασιλιᾶ Ἀρέτα ἔβαλε φρουροὺς σὲ ὅλη τὴν πόλη, γιὰ νὰ μὲ συλλάβει. Μέσα, ὅμως, ἀπὸ ἕνα ἄνοιγμα τοῦ τείχους μὲ κατέβασαν μὲ καλάθι καὶ ξέφυγα ἀπὸ τὰ χέρια του. Δὲν μὲ συμφέρει βέβαια νὰ καυχηθῶ· θὰ τὸ κάνω ὅμως, γιατί πρόκειται γιὰ ὁράματα κι ἀποκαλύψεις ποὺ μοῦ χάρισε ὁ Κύριος. Ξέρω ἕναν ἄνθρωπο πιστό, ὁ ὁποῖος πρὶν ἀπὸ δεκατέσσερα χρόνια ἀνυψώθηκε μέχρι καὶ τὸν τρίτο οὐρανό· δὲν ξέρω ἂν ἦταν μὲ τὸ σῶμα του ἢ χωρὶς τὸ σῶμα, αὐτὸ ὁ Θεὸς τὸ ξέρει. Ξέρω ὅτι αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος - ἦταν μὲ τὸ σῶμα ἢ χωρὶς τὸ σῶμα δὲν τὸ ξέρω, ὁ Θεὸς τὸ ξέρει - μεταφέρθηκε ξαφνικὰ στὸν παράδεισο κι ἄκουσε λόγια ποὺ δὲν μπορεῖ οὔτε ἐπιτρέπεται νὰ τὰ πεῖ ἄνθρωπος. Γι’ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο θὰ καυχηθῶ· γιὰ τὸν ἑαυτό μου, ὅμως, δὲν θὰ καυχηθῶ, παρὰ μόνο γιὰ τὶς ταλαιπωρίες μου. Ἅμα θελήσω, λοιπόν, νὰ καυχηθῶ, δὲν θὰ φανῶ ἀνόητος, γιατί θὰ πῶ τὴν ἀλήθεια. Τὸ ἀποφεύγω, ὅμως, μήπως ἐξαιτίας τοῦ μεγαλείου τῶν ἀποκαλύψεων, μὲ θεωρήσει κανεὶς παραπάνω ἀπ’ αὐτὸ ποὺ βλέπει ἢ ἀκούει ἀπὸ μένα. Γιὰ νὰ μὴν ὑπερηφανεύομαι ὅμως, ὁ Θεός μοῦ ἔδωσε ἕνα ἀγκάθι στὸ σῶμα μου, ἕναν ὑπηρέτη τοῦ σατανᾶ νὰ μὲ ταλαιπωρεῖ, ὥστε νὰ μὴν ὑπερηφανεύομαι. Γι’ αὐτὸ τὸ ἀγκάθι τρεῖς φορὲς παρακάλεσα τὸν Κύριο νὰ τὸ διώξει ἀπὸ πάνω μου. Ἡ ἀπάντησή του ἦταν: «Σοὺ ἀρκεῖ ἡ χάρη μου, γιατί ἡ δύναμή μου φανερώνεται στὴν πληρότητά της μέσα σ’ αὐτὴ τὴν ἀδυναμία σου». Μὲ περισσότερη εὐχαρίστηση, λοιπόν, θὰ καυχηθῶ γιὰ τὶς ταλαιπωρίες μου, γιὰ νὰ κατοικήσει μέσα μου ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ».
Καθὼς βρισκόταν στὴν Δαμασκό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κινδύνεψε νὰ συλληφθεῖ ἀπὸ τὸν βασιλιὰ Ἀρέτα. Γι’ αὐτὸ τὸ περιστατικὸ διαβάζουμε ἐκτενέστερα στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Ἐκεῖ βλέπουμε ὅτι προκαλοῦσε σύγχυση ἀνάμεσα στοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι τὸν ἄκουγαν καὶ ἔμεναν κατάπληκτοι καθὼς αὐτοὶ περίμεναν νὰ καταδιώξει τοὺς χριστιανοὺς, ὅπως ἔκανε καὶ προηγουμένως. Ἀντὶ, ὅμως, αὐτοῦ τούς ἀποδείκνυε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας. Αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ προκαλέσει τὴν ὀργή τους καὶ νὰ προσπαθήσουν νὰ τὸν σκοτώσουν. Μὲ τὴ βοήθεια, ὅμως τῶν πιστῶν ποὺ κατοικοῦσαν στὴν Δαμασκό κατάφερε νὰ διαφύγει τὴ σύλληψη. Βλέποντας βέβαια τοὺς ψευδαποστόλους νὰ προσπαθοῦν νὰ κλονίσουν τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν χριστιανῶν τῆς Κορίνθου πρὸς τὸ πρόσωπό του, προχωρᾶ σὲ κάποιες ἀποκαλύψεις ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Κύριο. Τὸ κάνει αὐτὸ γιὰ τὴν ὠφέλεια τῶν πιστῶν, τονίζοντας ταυτοχρόνως ὅτι δὲν εἶναι πρὸς τὸ συμφέρον του νὰ καυχιέται, ἀλλὰ ἀναγκάζεται νὰ τὸ κάνει ἐξαιτίας τῶν περιστάσεων. Μὲ τὴν καύχηση ὁ ἄνθρωπος προχωρᾶ στὴ ἔπαρση καὶ καταστρέφεται πνευματικά. Ἔχοντας μέσα του βαθιὰ ταπείνωση ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μιλᾶ σὲ τρίτο πρόσωπο, προσπαθώντας νὰ δείξει ὅτι πρόκειται γιὰ κάποιον ἄλλο ποὺ δέχθηκε τὶς ἀποκαλύψεις καὶ ὄχι γιὰ τὸν ἴδιο. Μέσα ἀπὸ τὴν ἁρπαγή του στὸν παράδεισο ἔζησε μιὰ ξεχωριστὴ ἐμπειρία ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ τὴν ἐξηγήσουμε μὲ τὴ λογική. Ἐκεῖ ἄκουσε λόγια ποὺ δὲν μπορεῖ οὔτε ἐπιτρέπεται νὰ τὰ πεῖ ἄνθρωπος. Τὸ ἐρώτημα ποὺ γεννιέται εἶναι, τί νὰ ἄκουσε καὶ νὰ εἶδε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ πεῖ; Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ ποὺ περιέχεται στὴν Ἅγια Γραφὴ εἶναι ἀρκετή. Εἶναι τόση ὅση χρειάζεται γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ἂν χρειαζόταν κάτι περισσότερο θὰ μᾶς εἶχε ἀποκαλυφθεῖ. Πάνω σὲ αὐτὴ τὴν ἀποκάλυψη οἰκοδομήθηκε ἡ Ἐκκλησία. Σ’ Αὐτὴν πρέπει νὰ στηρίζουμε μὲ βεβαιότητα τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα μας καἰ ὄχι σε χαρισματούχους…
Ἀπὸ τὶς μεγάλες ἀποκαλύψεις ποὺ εἶχε δεχθεῖ ὁ ἀπόστολος ὑπῆρχε ὁ κίνδυνος νὰ ὑπερηφανευθεῖ. Ἔτσι ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε ἕνα ἀγκάθι στὸ σῶμα του, ἕνα ἄγγελο τοῦ σατανᾶ, γιὰ νὰ τὸν ραπίζει, ὥστε νὰ ταπεινώνεται. Τὸ τί ἀκριβῶς ἦταν αὐτὸ τὸ ἀγκάθι στὸ σῶμα του ποὺ τὸν ταλαιπωροῦσε, δὲν γνωρίζουμε. Κάποιοι ἑρμηνευτὲς ὑποστήριξαν ὅτι ἦταν οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ ταλαιπωρίες ποὺ συνάντησε στὸ ἔργο του, ἄλλοι ὅτι ἦταν διάφορα πρόσωπα, τὰ ὁποῖα ἀντιστάθηκαν στὴν διδασκαλία του, ἐνῶ κάποιοι ἄλλοι ὅτι πρόκειται γιὰ μιὰ χρόνια ἀσθένεια.
Ἀρκετὲς φορὲς στὴ ζωή μας ὑπερηφανευόμαστε γιὰ ἀσήμαντα πράγματα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «ἠρπάγη εἰς τὸν παράδεισο», ἐντούτοις ὅμως δὲν καυχιέται. Μέσα λοιπὸν στοὺς διάφορους πειρασμούς, ποὺ συναντοῦμε καὶ ἐμεῖς φαίνεται πόσο μικροὶ καὶ ἀδύναμοι εἴμαστε. Μακάρι ἐν συντριβῇ νὰ ζητοῦμε τὴν παντοδύναμη χάρη Του, γιὰ νὰ μποροῦμε μέσα ἀπὸ τοὺς πειρασμοὺς νὰ νιώθουμε τὸ ἄγγιγμα τοῦ Θεοῦ νὰ μᾶς δυναμώνει, ὅπως ἐκεῖνον τὸν μέγα τῶν ἐθνῶν Ἀπόστολο. Ἀμήν.
http://www.imkifissias.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου