ΚΥΡΙΑΚΗ Κ΄ 26-10-2014
Μέσα ἀπὸ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ λέει στὸν Τιμόθεο : «Ἐσὺ, λοιπὸν, παιδί μου νὰ παίρνεις δύναμη ἀπὸ τὴ χάρη ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Κι ὅσα ἄκουσες ἀπὸ ἐμένα μπροστὰ σὲ πολλοὺς μάρτυρες, αὐτὰ νὰ τὰ μεταδώσεις σὲ ἔμπιστους ἀνθρώπους, ποὺ θὰ εἶναι ἱκανοὶ νὰ διδάξουν καὶ ἄλλους. Κακοπάθησε, λοιπὸν, σὰν καλὸς στρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κανεὶς στρατευόμενος δὲν μπλέκεται στὶς ὑποθέσεις τῆς καθημερινῆς ζωῆς, ἂν θέλει νὰ εἶναι συνεπὴς ἀπέναντι σ΄ ἐκεῖνον ποὺ τὸν στρατολόγησε. Κι ὅταν κάποιος μετέχει σὲ ἀθλητικοὺς ἀγῶνες, δὲν παίρνει τὸ στεφάνι τῆς νίκης, ἂν δὲν ἀγωνιστεῖ σύμφωνα μὲ τοὺς κανόνες. Ὁ γεωργὸς πρέπει νὰ κοπιάσει, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ φάει πρῶτος ἀπὸ τοὺς καρπούς. Προσπάθησε νὰ καταλάβεις αὐτὰ ποὺ λέω. Ὁ Κύριος νὰ σὲ βοηθήσει νὰ τὰ ἐννοήσεις ὅλα. Νὰ μὴν ξεχνᾶς τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν ἀναστημένο ἀπὸ τοὺς νεκροὺς καὶ ἀπόγονο τοῦ Δαυΐδ, σύμφωνα μὲ τὸ εὐαγγέλιο ποὺ κηρύττω. Γιὰ τὸ εὐαγγέλιο αὐτὸ κακοπαθῶ ὡς τὸ σημεῖο νὰ μὲ δέσουν σὰν κακοῦργο. Ἀλλὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δὲ δένεται. Γι’ αὐτό ὅλα τὰ ὑπομένω γι’ αὐτοὺς ποὺ διάλεξε ὁ Θεός, γιὰ νὰ πετύχουν κι αὐτοὶ τὴ σωτηρία ποὺ ἔφερε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ νὰ δοξαστοῦν αἰώνια.»
Ὁ ἀποστολος Παῦλος προτρέπει τὸν μαθητή του Τιμόθεο, ἐπίσκοπο καὶ συνεχιστὴ τοῦ ἔργου του στὴν Ἔφεσο, νὰ εἶναι σὲ συνεχῆ ἐπιφυλακὴ καὶ διαρκῆ πνευματικὸ ἀγώνα ἔχοντας ὑψηλό τὸ αἴσθημα τῆς εὐθύνης γιὰ τὴν ἐπιλογὴ ἱκανῶν ἀτόμων, τὰ ὁποῖα εἶναι ἕτοιμα νὰ κηρύξουν τὸν λόγο τοῦ Κυρίου καὶ ἂν χρειαστεῖ νὰ θυσιαστοῦν γι’ αὐτόν. Ὁ ποιμένας θὰ πρέπει νὰ νιώθει ἠθικὰ ἱκανοποιημένος γιὰ τὰ ἐπιτεύγματά του, ὅπως ὁ γεωργὸς γιὰ τοὺς καρπούς του, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἐπιβάλλεται μεγάλη ὀξυδέρκεια καὶ ἱκανότητα, ὥστε νὰ ἐντοπίζονται οἱ παγίδες τοῦ σατανᾶ, οἱ ὁποῖες ἀλλοιώνουν τὸ κάθε ποιμαντικὸ ἔργο καὶ νὰ ἐξουδετερώνονται ἄμεσα. Πρέπει νὰ ἐπαγρυπνεῖ συνεχῶς ὁ ὁποιοσδήποτε ποιμένας γιὰ τοὺς ἀδελφούς του, τῶν ὁποίων τὴ σωτηρία ἐμπιστεύτηκε ὁ Θεὸς στὴν ποιμαντική του φροντίδα. Κάθε ἐργάτης, λοιπόν, τοῦ Εὐαγγελίου, ὀφείλει νὰ ἀναμένει θλίψεις καὶ ταλαιπωρίες, τὶς ὁποῖες θὰ ὑπομένει μὲ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ ἀντιμετωπίζει καρτερικὰ μὲ τὴν παράκληση ποὺ χαρίζει στὶς ἀγωνιζόμενους τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἀναφέρεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὶς κακουχίες καὶ τὰ βάσανα ποὺ ὑπομένει γιά τὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου. Μαρτύρια, βάσανα, μνήμη θανάτου, ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν την κύρια δομὴ καὶ τὸν πυρήνα τῆς ζωῆς ὅλων τῶν ἁγίων μας. Ὁ μεγάλος πόθος ποὺ φλόγιζε τὴν καρδιὰ τοῦ Παύλου ἀλλὰ καὶ τὴν καρδιά τοῦ κάθε ἅγιου εἶναι τὸ « ἀναλύσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι» ( Φίλ. 1,23).
Διαβάζοντας τὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, μπορεῖ κάποιος νὰ παρατηρήσει ὅτι χρησιμοποιεῖται συχνὰ ἡ λέξη «ἀγώνας». Ἔννοια παρμένη ἀπὸ τὴν ἀθλητικὴ ζωή, ποὺ ἐκφράζει εἰκονικὰ καὶ τὸ μυστήριο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ἕναν ἄλλο ἀγώνα πνευματικῆς τάξεως ποὺ διεξάγουν οἱ πιστοὶ στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν ἐπίγεια διαδρομή τους. Ἄλλωστε τὸ Εὐαγγέλιο δὲν κηρύσσεται παρὰ «ἐν πολλῷ ἀγῶνι» (Α΄ Θεσσ. 2,2) Ἡ συμπάθεια τοῦ ἀποστόλου γιὰ ὅλους τοὺς μαχόμενους πιστοὺς ἀλλὰ καὶ ἡ πρόθεσή του νὰ ἀνυψώσει τὸ ἠθικὸ τοῦ μαθητῆ του ἔχει ὡς κατάληξη τὴν βεβαίωση πὼς ἡ ἀνταμοιβὴ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Ἐξάλλου, αὐτὸ ποθεῖ κάθε ἀληθινὸς πιστός. Νὰ ζεῖ μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ εἰσέλθει στὴ βασιλεία του καὶ ν’ ἀτενίσει τὸ φῶς τοῦ προσώπου του. Ἂς ἀναλογιστοῦμε πόσοι καὶ πόσοι μέσα στὴν ἱστορία τοῦ χριστιανισμοῦ προσηλωμένοι ἀταλάντευτα στὴν ὑπόσχεση τῆς αἰώνιας ζωῆς ποὺ ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος (Α΄ Ἰω. 2,25), πορεύτηκαν ζώντας στὴν ἀφάνεια μὲ πίστη, ἐλπίδα ὑπομονὴ καὶ ἀγώνα πολύ.
Σήμερα βέβαια, βλέπουμε τὸν ἑαυτὸ μας πνιγμένο στὴν καθημερινότητά του, νὰ ἀπομακρύνεται συνεχῶς ἀπὸ τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐλπίδα, ἡ ὑπομονή, ἡ καρτερικότητα θυσιάζονται στὸν βωμὸ τοῦ ἠδονισμοῦ, τοῦ ἀτομικισμοῦ καὶ τοῦ σύγχρονου τρόπου ζωῆς. Ἕνα σύστημαὑποταγμένο στὴ φθορὰ καὶ τὴν ἁμαρτία. Παρόλα αὐτὰ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔρχεται καὶ σήμερα νὰ μᾶς ὑποδείξει τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς. Ἔρχεται νὰ μᾶς ὑποδείξει τὸν ἀμετακίνητο ἄξονα γύρω ἀπὸ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ στρέφεται ὁ «καλὸς ἀγώνας» μας. Εἶναι ἡ ἐλπίδα μας καὶ ἡ προσμονή μας γιὰ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀτόνησε, ἡ ἐπιθυμία νὰ ἀπολαύσουμε τὸ ἄρρητο κάλλος τοῦ προσώπου του. Ἐμεῖς τὸ μόνο ποὺ ἔχουμε ὡς χρέος μας εἶναι αὐτὴ ἡ προσμονὴ νὰ ξαναγίνει ὁ βηματισμὸς καὶ ὁ δυναμισμὸς τῆς ζωῆς μας. Ἀμήν.
Μέσα ἀπὸ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ λέει στὸν Τιμόθεο : «Ἐσὺ, λοιπὸν, παιδί μου νὰ παίρνεις δύναμη ἀπὸ τὴ χάρη ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Κι ὅσα ἄκουσες ἀπὸ ἐμένα μπροστὰ σὲ πολλοὺς μάρτυρες, αὐτὰ νὰ τὰ μεταδώσεις σὲ ἔμπιστους ἀνθρώπους, ποὺ θὰ εἶναι ἱκανοὶ νὰ διδάξουν καὶ ἄλλους. Κακοπάθησε, λοιπὸν, σὰν καλὸς στρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κανεὶς στρατευόμενος δὲν μπλέκεται στὶς ὑποθέσεις τῆς καθημερινῆς ζωῆς, ἂν θέλει νὰ εἶναι συνεπὴς ἀπέναντι σ΄ ἐκεῖνον ποὺ τὸν στρατολόγησε. Κι ὅταν κάποιος μετέχει σὲ ἀθλητικοὺς ἀγῶνες, δὲν παίρνει τὸ στεφάνι τῆς νίκης, ἂν δὲν ἀγωνιστεῖ σύμφωνα μὲ τοὺς κανόνες. Ὁ γεωργὸς πρέπει νὰ κοπιάσει, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ φάει πρῶτος ἀπὸ τοὺς καρπούς. Προσπάθησε νὰ καταλάβεις αὐτὰ ποὺ λέω. Ὁ Κύριος νὰ σὲ βοηθήσει νὰ τὰ ἐννοήσεις ὅλα. Νὰ μὴν ξεχνᾶς τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν ἀναστημένο ἀπὸ τοὺς νεκροὺς καὶ ἀπόγονο τοῦ Δαυΐδ, σύμφωνα μὲ τὸ εὐαγγέλιο ποὺ κηρύττω. Γιὰ τὸ εὐαγγέλιο αὐτὸ κακοπαθῶ ὡς τὸ σημεῖο νὰ μὲ δέσουν σὰν κακοῦργο. Ἀλλὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δὲ δένεται. Γι’ αὐτό ὅλα τὰ ὑπομένω γι’ αὐτοὺς ποὺ διάλεξε ὁ Θεός, γιὰ νὰ πετύχουν κι αὐτοὶ τὴ σωτηρία ποὺ ἔφερε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ νὰ δοξαστοῦν αἰώνια.»
Ὁ ἀποστολος Παῦλος προτρέπει τὸν μαθητή του Τιμόθεο, ἐπίσκοπο καὶ συνεχιστὴ τοῦ ἔργου του στὴν Ἔφεσο, νὰ εἶναι σὲ συνεχῆ ἐπιφυλακὴ καὶ διαρκῆ πνευματικὸ ἀγώνα ἔχοντας ὑψηλό τὸ αἴσθημα τῆς εὐθύνης γιὰ τὴν ἐπιλογὴ ἱκανῶν ἀτόμων, τὰ ὁποῖα εἶναι ἕτοιμα νὰ κηρύξουν τὸν λόγο τοῦ Κυρίου καὶ ἂν χρειαστεῖ νὰ θυσιαστοῦν γι’ αὐτόν. Ὁ ποιμένας θὰ πρέπει νὰ νιώθει ἠθικὰ ἱκανοποιημένος γιὰ τὰ ἐπιτεύγματά του, ὅπως ὁ γεωργὸς γιὰ τοὺς καρπούς του, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἐπιβάλλεται μεγάλη ὀξυδέρκεια καὶ ἱκανότητα, ὥστε νὰ ἐντοπίζονται οἱ παγίδες τοῦ σατανᾶ, οἱ ὁποῖες ἀλλοιώνουν τὸ κάθε ποιμαντικὸ ἔργο καὶ νὰ ἐξουδετερώνονται ἄμεσα. Πρέπει νὰ ἐπαγρυπνεῖ συνεχῶς ὁ ὁποιοσδήποτε ποιμένας γιὰ τοὺς ἀδελφούς του, τῶν ὁποίων τὴ σωτηρία ἐμπιστεύτηκε ὁ Θεὸς στὴν ποιμαντική του φροντίδα. Κάθε ἐργάτης, λοιπόν, τοῦ Εὐαγγελίου, ὀφείλει νὰ ἀναμένει θλίψεις καὶ ταλαιπωρίες, τὶς ὁποῖες θὰ ὑπομένει μὲ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ ἀντιμετωπίζει καρτερικὰ μὲ τὴν παράκληση ποὺ χαρίζει στὶς ἀγωνιζόμενους τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἀναφέρεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὶς κακουχίες καὶ τὰ βάσανα ποὺ ὑπομένει γιά τὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου. Μαρτύρια, βάσανα, μνήμη θανάτου, ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν την κύρια δομὴ καὶ τὸν πυρήνα τῆς ζωῆς ὅλων τῶν ἁγίων μας. Ὁ μεγάλος πόθος ποὺ φλόγιζε τὴν καρδιὰ τοῦ Παύλου ἀλλὰ καὶ τὴν καρδιά τοῦ κάθε ἅγιου εἶναι τὸ « ἀναλύσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι» ( Φίλ. 1,23).
Διαβάζοντας τὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, μπορεῖ κάποιος νὰ παρατηρήσει ὅτι χρησιμοποιεῖται συχνὰ ἡ λέξη «ἀγώνας». Ἔννοια παρμένη ἀπὸ τὴν ἀθλητικὴ ζωή, ποὺ ἐκφράζει εἰκονικὰ καὶ τὸ μυστήριο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ἕναν ἄλλο ἀγώνα πνευματικῆς τάξεως ποὺ διεξάγουν οἱ πιστοὶ στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν ἐπίγεια διαδρομή τους. Ἄλλωστε τὸ Εὐαγγέλιο δὲν κηρύσσεται παρὰ «ἐν πολλῷ ἀγῶνι» (Α΄ Θεσσ. 2,2) Ἡ συμπάθεια τοῦ ἀποστόλου γιὰ ὅλους τοὺς μαχόμενους πιστοὺς ἀλλὰ καὶ ἡ πρόθεσή του νὰ ἀνυψώσει τὸ ἠθικὸ τοῦ μαθητῆ του ἔχει ὡς κατάληξη τὴν βεβαίωση πὼς ἡ ἀνταμοιβὴ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Ἐξάλλου, αὐτὸ ποθεῖ κάθε ἀληθινὸς πιστός. Νὰ ζεῖ μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ εἰσέλθει στὴ βασιλεία του καὶ ν’ ἀτενίσει τὸ φῶς τοῦ προσώπου του. Ἂς ἀναλογιστοῦμε πόσοι καὶ πόσοι μέσα στὴν ἱστορία τοῦ χριστιανισμοῦ προσηλωμένοι ἀταλάντευτα στὴν ὑπόσχεση τῆς αἰώνιας ζωῆς ποὺ ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος (Α΄ Ἰω. 2,25), πορεύτηκαν ζώντας στὴν ἀφάνεια μὲ πίστη, ἐλπίδα ὑπομονὴ καὶ ἀγώνα πολύ.
Σήμερα βέβαια, βλέπουμε τὸν ἑαυτὸ μας πνιγμένο στὴν καθημερινότητά του, νὰ ἀπομακρύνεται συνεχῶς ἀπὸ τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐλπίδα, ἡ ὑπομονή, ἡ καρτερικότητα θυσιάζονται στὸν βωμὸ τοῦ ἠδονισμοῦ, τοῦ ἀτομικισμοῦ καὶ τοῦ σύγχρονου τρόπου ζωῆς. Ἕνα σύστημαὑποταγμένο στὴ φθορὰ καὶ τὴν ἁμαρτία. Παρόλα αὐτὰ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔρχεται καὶ σήμερα νὰ μᾶς ὑποδείξει τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς. Ἔρχεται νὰ μᾶς ὑποδείξει τὸν ἀμετακίνητο ἄξονα γύρω ἀπὸ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ στρέφεται ὁ «καλὸς ἀγώνας» μας. Εἶναι ἡ ἐλπίδα μας καὶ ἡ προσμονή μας γιὰ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀτόνησε, ἡ ἐπιθυμία νὰ ἀπολαύσουμε τὸ ἄρρητο κάλλος τοῦ προσώπου του. Ἐμεῖς τὸ μόνο ποὺ ἔχουμε ὡς χρέος μας εἶναι αὐτὴ ἡ προσμονὴ νὰ ξαναγίνει ὁ βηματισμὸς καὶ ὁ δυναμισμὸς τῆς ζωῆς μας. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου