ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014 – Β΄ ΛΟΥΚΑ
 

(Λουκ. στ΄ 31-36)             (Β΄ Κορ. στ΄ 16-ζ΄1)

Αγάπης ανταύγειες

«Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι  και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως»

Το νέο ήθος του εν Χριστώ καινού ανθρώπου αποκαλύπτεται με τον πιο απλό και εύληπτο τρόπο μέσα από το περιεχόμενος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Την αγάπη που μας προσφέρει ο Χριστός σε μια ανεπανάληπτη κοινωνία μαζί του, καλούμαστε να την αποδώσουμε ως αντιπροσφορά προς τους συνανθρώπους μας. Μόνο έτσι μπορεί να μετουσιώνεται σε πράξη η εκκλησιαστική εμπειρία και να επιβεβαιώνεται αυθεντικά η Ορθόδοξη πίστη μας. Άλλωστε, όταν θέλουμε να ισχυριζόμαστε ότι αγαπάμε τον Θεό, αυτό μπορεί να βρίσκει την έκφραση και την επιβεβαίωση του μόνο στο πρόσωπο του κάθε συνανθρώπου μας. Δημιουργούνται έτσι πραγματικές προϋποθέσεις για να τον αποκαλούμε και αδελφό μας στην προοπτική μιας αληθινής κοινωνίας αγάπης. Για να μας βοηθήσει λοιπόν η μητέρα μας Εκκλησία να ψηλαφήσουμε τη μεγάλη αυτή αλήθεια και εμπειρία ζωής, μάς προσκαλεί να αφήσουμε τη διάθεσή μας να εμφιλοχωρήσει στα αιώνια μηνύματα της συγκεκριμένης περικοπής. Πρόκειται για ένα αυθεντικό απόσταγμα από την επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου.

Σε βάθος απύθμενο

Είναι τόσο κρυστάλλινος και ξεκάθαρος ο λόγος του Κυρίου που δεν χωρεί οποιαδήποτε παρερμηνεία ή παρανόηση: «Όπως θέλετε να σας φέρονται οι άνθρωποι έτσι να συμπεριφέρεστε και εσείς σ’ αυτούς». Στην απόδοση των ίσων εμφιλοχωρεί η αρχή της θείας δικαιοσύνης. Αυτό ισχύει βέβαια για την προσφορά της αγάπης και όχι σίγουρα γι’ ανταπόδοση της κακίας. Διότι η δικαιοσύνη του Θεού ταυτίζεται μόνο με τη σταυρική αγάπη και θυσία του για να σώσει το πλάσμα του. Ας μην ψάχνουμε το Θεό ως τιμωρό και εκδικητή που απαιτεί θυσίες από τον άνθρωπο, αλλά ως αγάπη που θυσιάζεται για να τον ανεβάσει στις κορυφογραμμές της αγιότητας και της αιωνιότητας. Αρκεί να ανταποκριθεί θετικά στη δική του προσφερόμενη αγάπη μέσα από την ξεκάθαρη προοπτική: όποιος θέλει να τον αγαπούν θα πρέπει και ο ίδιος να αγαπά.

Ο λόγος βέβαια του Κυρίου εκτείνεται στις απεριόριστες διαστάσεις μιας σταυρόσχημης προοπτικής, όπου η αγάπη δεν έχει όρια γιατί δεν μπορεί να περικλεισθεί σε περιθώρια. Ανοίγεται σε διαστάσεις που συνιστούν υπέρβαση της ανθρώπινης δικαιοσύνης, αφού πολλές φορές αυτή συλλαμβάνεται να εφαρμόζεται μέσα από τη δίνη παθών και αδυναμιών, με όλες τις χρεοκοπίες που συνεπάγονται. Το να αγαπάμε βέβαια αυτόν που μας αγαπά, είναι κάτι που κινείται στα όρια της φυσικής ζωής. Το να αγαπάμε όμως αυτόν που μας εχθρεύεται και μας καταδιώκει, ξεφεύγει από τα φυσικά όρια και συνιστά μια ευλογημένη στάση που μας εισάγει στο χώρο της θείας ζωής, με όλη την ακτινοβολία που απορρέει από αυτήν.

Σπάει ανθρώπινα δεσμά

Η αγάπη μέσα στην Εκκλησία υπερβαίνει τα όρια της οποιασδήποτε ανθρώπινης δικαιοσύνης.  Η τελευταία βλέπουμε δυστυχώς να συνδέεται με τη νέα τάξη πραγμάτων του κόσμου, η οποία αφήνει τον άνθρωπο να εγκλωβίζεται από αδιέξοδο σε αδιέξοδο. Τον εγκαταλείπει άσπλαχνα στη δίνη κρίσεων και μηχανισμών που συνθλίβουν το πρόσωπο εν ονόματι του φτιασιδώματος οικονομικών συστημάτων και δεικτών. Είναι άγνωστη σήμερα η αγάπη που ξέρει να μοιράζεται την ενοχή και ακόμα περισσότερο να την αναλαμβάνει και να την φορτώνεται θυσιαστικά. Το νόημα του Σταυρού από τον οποίο ανάβλυσε η αγάπη ως ζωοφόρος δύναμη, είναι τόσο άγνωστο και καθόλου οικείο για το σημερινό άνθρωπο.
Ο Χριστός όμως μάς προσκαλεί σε μια καινούργια ζωή, τους ορίζοντες της οποίας ανοίγει ο δικός του σταυρός. Από αυτόν, η αγάπη ως θυσία ξεπερνά κάθε όριο και καταδεικνύει τους ορίζοντες της αληθινής δικαιοσύνης. Μια τέτοια δικαιοσύνη υπαγορεύει την προσφορά της αγάπης αδιακρίτως σε φίλους και εχθρούς, φτωχούς και πλουσίους, ομοεθνείς και αλλοεθνείς.

Αγαπητοί αδελφοί, η σημερινή ευαγγελική περικοπή επιφέρει ανατροπές σε καθιερωμένα συστήματα των ανθρώπων, σπάζοντας στεγανά και αναδεικνύοντας την αγάπη χωρίς όρια και περιθώρια ως την υπέρτατη αξία που εκβάλλει στην αιώνια ζωή. Στην Εκκλησία δεν επιδιώκεται η συντήρηση ενός νεκρού πτώματος, αλλά η ανάσταση του ανθρώπου. Δεν περιορίζεται σε μερικές συνταγές τυπολατρίας και καθωσπρεπισμού, αλλά στη δυνατότητα του ανθρώπου να αγαπά ακόμα και τους εχθρούς του, μέσα από την προτροπή του Κυρίου: «αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε…». Δείγματα του νέου εν Χριστώ ήθους έδωσε με τη ζωή της η μάρτυρας Χαριτίνη, της οποίας τη μνήμη τιμά σήμερα η Εκκλησία. Η μίμηση του παραδείγματος που μας κατέλειπε η μάρτυρας του Χριστού αλλά και όλοι οι εν Κύπρω διαλάμψαντες άγιοι, τους οποίους επίσης θυμούμαστε σήμερα, μπορεί να γίνει ο σταθερότερος δείκτης στην πορεία που ακολουθούμε για τη διασφάλιση της πιο αυθεντικής και ευλογημένης καταξίωσης. Γένοιτο.

Του Χριστάκη Ευσταθίου, Θεολόγου