30η Νοεμβρίου 2025

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Κυριακής μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού 

(Ιω. 1, 35 – 52) 

«Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν» (Ιω. 1, 42)

Τον Πρωτόκλητο απόστολο Ανδρέα τιμά σήμερα η σύναξη και ενωμένη οικουμενική Εκκλησία. Τα γεγονότα της γνωριμίας του με τον Χριστό παρακολουθήσαμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας.

Τον Ανδρέα τον ακολουθεί ο Ιησούς, να συνειδητοποιήσει το μεγαλείο του θείου Διδασκάλου και να οδηγήσει κοντά στον Κύριο τον αδελφό του, τον Πέτρο. Για να πετύχει αυτόν τον σκοπό του, ο Χριστός χρησιμοποιεί μία φράση: «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν». Η προσμονή του Μεσσία ήταν πόθος που έδινε δύναμη στον λαό του στις ιστορικές του περιπέτειες. Ο περιούσιος λαός πίστευε ότι, όταν θα ερχόταν ο Μεσσίας, θα τους ελευθέρωνε από όλα τα δεινά τους.

Η λέξη Μεσσίας ερμηνεύεται με την λέξη Χριστός, διότι είναι αυτός που χρίεται, για να είναι βασιλεύς ή αρχιερεύς ή προφήτης. Ο Ιησούς Χριστός είναι χρισμένος από τον Θεό Πατέρα, έχει δηλαδή την εξουσία να είναι ταυτοχρόνως και Βασιλεύς και Αρχιερεύς και Προφήτης. Όλες αυτές οι ιδιότητες συνυπάρχουν στο πρόσωπο του Χριστού. Με αυτές τις τρεις ουσίες ο Κύριος αποστέλλεται για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Όταν ο Ανδρέας λέει στον αδελφό του Πέτρο: «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», σημαίνει πως βρήκε το πρόσωπο εκείνο που θα ελευθερώσει τους ανθρώπους από κάθε μορφή δουλείας, εξωτερικής και πνευματικής. Ο Ανδρέας γοητεύθηκε από το προσωπικό μεγαλείο του Ιησού. Τον Θεάνθρωπο Κύριο είδε ως Βασιλέα, Διδάσκαλο, Αρχιερέα. Διαπίστωσε, από τις ώρες που πέρασε μαζί Του, πως είχε να κάνει με τον Σωτήρα του κόσμου. Θαυμάστηκε από όλες αυτές τις ιδιότητες που έβγαζαν απέραντη γαλήνη και γλυκύτητα από το πρόσωπο του Ιησού. Στον Χριστό είδε την απλότητα του Βασιλέα, τη σοφία του Διδασκάλου και Προφήτη, το μεγαλείο και την ιεροπρέπεια του Αρχιερέα. Έγινε ο πρώτος μαθητής του Χριστού, διότι ήθελε να ελευθερωθεί μέσα από τη σοφία, τη δύναμη και τη θυσία του Κυρίου. Ένιωσε επίσης βαθύτατη ανάγκη να αναγγείλει τη γνώση του Μεσσία αυτού στα πιο κοντινά του πρόσωπα, όπως ήταν ο αδελφός του, ο Πέτρος, και ύστερα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα με την ιεραποστολική του δράση. Ο ευαγγελισμός των ανθρώπων έγινε έργο ζωής για τον Ανδρέα και δεν τελείωσε ποτέ με τον μαρτυρικό του θάνατο.

Αν θέλουμε σήμερα να μιμηθούμε τον Πρωτόκλητο απόστολο Ανδρέα, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε το μήνυμά του στάση ζωής. Το μήνυμα του σήμερα τιμώμενου αποστόλου είναι το: «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν». Έχουμε την πνευματική ποιότητα και την αδιαπραγμάτευτη συνείδηση να πούμε κι εμείς με ειλικρίνεια «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν»; Έχουμε βρει στο πρόσωπο του Ιησού τον Μεσσία; Βιώνουμε τη σχέση μας με τον Χριστό ως μαθητές Του, ως όργανα και δούλοι Του και ως λατρευτές Του;

Ο Μεσσίας δεν είναι κάποιος κοσμικός σωτήρας, μια πηγή ανακούφισης από τους αυτοδημιούργητους πόνους της γης. Δεν είναι κάποιος φιλόσοφος, που με την ηθική του διδασκαλία θα οδηγήσει τους ανθρώπους σε γνώσεις και ιδέες αλλά με την μία και αληθινή γνώση, που ξεκλειδώνει τα μυστικά της ευτυχίας. Ο Χριστός δεν είναι ένας από τους πνευματικούς ταγούς και τους θρησκευτικούς μύστες που παραπλανούν την ανθρωπότητα με τις μισαλλοδοξίες, τις υποσχέσεις και την ατελέσφορη στενοκεφαλιά τους.

Για μας ο Μεσσίας Χριστός είναι ο Βασιλεύς μας. Είναι ο Ηγέτης της πιο δυνατής δημοκρατίας του σύμπαντος, που είναι η Βασιλεία των Ουρανών! Είναι ο παντοκράτωρ Θεός μας, που στην Πολιτεία Του όλοι οι πολίτες είναι τριγωνιστές και βασιλείς, εικόνες του μόνου Βασιλέως της δόξας. Είναι ο Άρχων του παντός, που θέλει και χαίρεται όταν οι πιστοί Του τον μιμούνται στην αρχοντιά, και δεν διστάζει να τους ανεβάσει στον θρόνο Του και να τους κάνει παρόντες της Θεότητας και συνθρόνους της μεγαλωσύνης Του. Η υπακοή σ’ αυτόν τον Κυβερνήτη είναι ελευθερία. Η υποταγή στο θέλημά Του είναι κατάξίωση. Η συμπόρευση μαζί Του είναι παντοτινή ευδαιμονία.

Όποιος υποτάσσεται στον Μεσσία Χριστό αναπνέει την ελευθερία, πορεύεται γαλήνια, ισορροπεί φυσιολογικά, ζει αληθινά, σώζεται και δυναμώνει ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες του παρόντος κόσμου. Όστε φυλακή, όστε ασωτία, όστε κατά κόσμον αποτυχία, όστε η φτώχεια, όστε η χολέρα, όστε η περιφρόνηση, όστε η προδοσία, όστε κάποια δύναμη ή πρόσωπο μπορούν να κλονίσουν την αγάπη και την υπακοή του πιστού στον μεγάλο Κύριο της υπάρξεώς του. Ο πιστός κοντά στον Χριστό βρίσκει τα πάντα· γι’ αυτό και τα πάντα γίνονται για χάρη του.

Για μας ο Μεσσίας Χριστός είναι ο σοφότατος Διδάσκαλος. Είναι η σοφία του Θεού, ο Λόγος Του. Είναι Αυτός που πλάθει τα πάντα χωρίς λάθος. Αυτός που συναρμολογεί το σύμπαν, την ορατή και αόρατη ζωή, με τρόπο απαράμιλλο και θαυμαστό. Αυτός που δίνει λόγο, συναίσθημα και βούληση στο κορυφαίο από τα πλάσματά Του, τον άνθρωπο, για να τον προσεγγίζει ελεύθερα, να αγιάζεται και να γίνεται μίτος Θεός, όμοιος με τον Πλαστουργό του.

Ο Μεσσίας Χριστός έχει όλες τις απαντήσεις, έχει την άκρατη γνώση, έχει τον απόλυτο σχεδιασμό για ό,τι υπάρχει και θα υπάρξει. Ο Παντοδύναμος Δημιουργός κρατά στην «παλάμη» Του τον χώρο και τον χρόνο σαν μία γυάλινη σφαίρα, μέσα στην οποία βλέπει από όλες τις πλευρές και γνωρίζει τις παραμικρές παραμέτρους της.

Έτσι, ο πιστός ακολουθεί τον Χριστό ως Διδάσκαλο, κοντά στον Οποίο μαθητεύει στα μυστικά της αληθινής ζωής. Κοντά στον Μεσσία διαμορφώνεται και ο τρόπος. Ξεπερνά την αληθινή γνώση, που δεν βρίσκεται στα δεδομένα των κοσμικών υπολογιστών, ούτε στις πληροφορίες του διαδικτύου, ούτε στην αυτονομημένη ευστροφία της τεχνητής νοημοσύνης, αλλά βρίσκεται στη γλυκιά νότα ενός ψαλμού, στο λεπτοσώματο άρωμα ενός θυμιάματος, στα δεκατομμύρια κύματα ενός φιλοβασιλεύματος, στη θερμότητα ενός βλέμματος, στη θαλπωρή μιας αγκαλιάς, στην καύση ενός δακρύου μετανοίας. Κοντά στον Μέγα Διδάσκαλο ο πιστός μαθαίνει πως η σοφία δεν είναι γνώσεις και πληροφορίες ούτε θεωρήματα και συμπεράσματα. Η σοφία είναι βίωμα, εμπειρία της αποκάλυψης του Θεού, ξεκίνημα της γνώσης μαζί Του και η ευλογημένη αγωνία αυτής της γνώσης να μην σταματήσει ποτέ!

Για μας, τέλος, ο Μεσσίας Χριστός είναι ο Μέγας Αρχιερεύς. Είναι Εκείνος που μυστηριωδώς θυσιάζεται και θυσιάζεται, για να μοιράσει τον Εαυτό Του σε όποιον τον αγαπάει. Ο Ιησούς είναι ο προσφέρων και προσφερόμενος, ο Τροφοδοτών τον Εαυτό Του και τροφοδοτούμενος στην Εκκλησία και από την Εκκλησία για τη σωτηρία του κόσμου. Ο Μεσσίας είναι η αρχή και το τέλος της αληθινής λατρείας. Είναι το περιεχόμενο κάθε προσευχής. Η δόξα Του είναι το ποθούμενο κάθε ψυχής. Πολλοί θέλησαν να εκμεταλλευτούν τη λατρεία των ανθρώπων. Θέλησαν να γίνουν και να θεωρηθούν ως θεοί και ανώτεροι από τους άλλους. Κανείς, όμως, απ’ αυτούς δεν μπορεί να δώσει σωτηρία. Όσοι προσποιούνται πως προσεγγίζουν το θείο, για να λάμψουν περισσότερο και να κατακτήσουν μια θέση στον παγκόσμιο πλανήτη, πέφτουν στην ίδια τους την κατάπτωση. Ο πιστός, όμως, δεν παρασύρεται από αυτούς τους «θεούς» και «κυρίους» του διαδόχου. Ο πιστός λατρεύει τον Μεσσία Χριστό και γεύεται τις άκτιστες νεότητες της θείας χάρης Του, που χύνεται σαν το νερό της ζωής. Ο πιστός κοντά στον Αρχιερέα Χριστό μυείται στα άρρητα μυστήρια της θεογνωσίας και στο κάλλος της Θεότητας.

Ο Πρωτόκλητος  Απόστολος Ανδρέας σήμερα μας λέει: «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν!» Μαζί του ας προσπαθήσουμε κι εμείς να έλθουμε στην ίδια θέση. Να προσεγγίσουμε τον Κύριο ως Βασιλέα, Διδάσκαλο και Αρχιερέα. Να υποταχθούμε στη δύναμη της αγάπης Του, στη σοφία της παναγίας Του, στα μυστικά της λατρείας Του, για να μπορούμε να λέμε με ειλικρίνεια:  

«Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν» – και με τις πρεσβείες του Πρωτόκλητου αποστόλου Ανδρέα να λαμβάνουμε τις ευλογίες αυτού του Μεσσία για πάντα. **Αμήν.

ΠΗΓΗ