ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Απόστολος: Α΄Κορ. δ΄ 9 - 16

Ευαγγέλιον: Ματθ. ιζ΄ 14 - 23

28 Αυγούστου 2016

«Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται, και ουδέν αδυνατήσει υμίν.» 

Ένας σπόρος μικρός, ο «κόκκος σινάπεως». Σφαιρικός, συνηθισμένος.

Από τους μικρότερους που βλέπει με γυμνό οφθαλμό, ο άνθρωπος. Και ενώ είναι τόσο μικρός έχει την δύναμη να βλαστήσει ένα ολόκληρο φυτό.

Χρησιμοποιεί ο Κύριος, αγαπητοί μου αδελφοί, την εικόνα του μικρού σπόρου, που κρύβει μέσα του μια δυσανάλογα μεγάλη δύναμη. Και η πίστη, η μεγάλη αυτή δύναμη, πρέπει να είναι το βασικό εφόδιο, το κύριο χαρακτηριστικό του χριστιανού, του πιστού. Δεν είναι τυχαίος ο καθορισμός της τεράστιας δύναμης που αποδίδεται στην πίστη. Η δύναμη που προσφέρει στον χριστιανό μπορεί και μετακινεί όρη, βουνά ολόκληρα. Σχήμα υπερβολής, θα πουν κάποιοι, αγαπητοί μου αδελφοί. Παραβολικό θα πουν άλλοι. Και θα αναρωτηθούν: Μα είναι δυνατόν; Ωστόσο το διαβεβαιώνει ο Θεός.

Αποδεικνύεται στην καθημερινή μας ζωή. Και μάλιστα σε θέματα και προβλήματα που απέχουν από τα καθαρά υλικά, φαίνεται η δύναμη του Θεού, που την προκαλεί και την προσελκύει η πίστη μας. Είναι αλήθεια, ότι εμείς οι άνθρωποι κρίνουμε τα πάντα σύμφωνα με τις δυνατότητές μας. Για ό, τι είναι έξω από ό,τι μπορούμε να κάνουμε και να σκεφτούμε, αμφιβάλλουμε, αρνούμαστε να το αποδεχτούμε. Κι όμως η καθημερινή μας ζωή είναι γεμάτη από μικρά ή μεγαλύτερα παράξενα γεγονότα και φαινόμενα, που δεν εξηγούνται με τις παρατηρήσεις μας, τους φυσικούς νόμους που καταγράψαμε ύστερα από στατιστική παρατήρηση. Δεν ερμηνεύονται σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε ή μπορούμε. Επιθυμούμε πολλά, αγαπητοί μου. Ζητούμε και απαιτούμε από τον Θεό, να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας. Προσευχόμαστε και Τον παρακαλούμε, χωρίς πολλές φορές, να πολυπιστεύουμε, ότι θα συμβούν. Λείπει εκείνος ο μικρός κόκκος σινάπεως πίστης! Και όμως δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που συμβαίνουν. Πολλές φορές χωρίς να το αντιλαμβόμαστε και να καταγράφουμε τα γεγονότα.

«Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη!» Θα αναφωνήσει, σχεδόν θυμωμένος, αγαπητοί μου αδελφοί, θα λέγαμε, όταν διαπίστωσε την αδυναμία των μαθητών Του να θεραπεύσουν τον σεληνιαζόμενο νέο. Δεν έδειξαν εμπιστοσύνη στον Κύριο, στον δάσκαλό τους. Γιαυτό δεν κατάφεραν να τον θεραπεύσουν. Τους προετοίμαζε για να συνεχίσουν το έργο Του. Φάνηκαν ανίκανοι εκείνη τη στιγμή. Δείλιασαν. Φοβήθηκαν. Τον απογοήτευσαν! «Έως πότε έσομαι μεθ ΄υμών, έως πότε ανέξομαι υμών,» Εως πότε θα είμαι μαζί σας, για να σας καθοδηγώ. Ο χρόνος της παραμονής Του με τους μαθητές Του, πλησιάζει στο τέλος. Και αυτοί δεν είναι ακόμη έτοιμοι! Έως πότε θα σας ανέχομαι με την απιστία και τα λάθη σας; Στους αγαπητούς Του μαθητές τα είπε αυτά! Είναι πράγματι να φοβάται κανείς ακούγοντας αυτά τα λόγια του Χριστού, στους μαθητές Του. Παρουσιάζεται οργισμένος και θυμωμένος μαζί τους. Πόσο μάλλον θα είναι μαζί μας οργισμένος με τις πράξεις, που είναι αντίθετες προς τις εντολές Του, το περιεχόμενο της πίστης μας. Είχαμε και έχουμε την ευκαιρία, να γνωρίσουμε τον νόμο Του. Έχουμε την εξαιρετική τιμή και ευλογία, να είμαστε επιλεγμένοι, ως χριστιανοί. Τί ζητάει, αγαπητοί μου αδελφοί, από εμάς; Πίστη! Πίστη απόλυτη και απαρασάλευτη! Πίστη που θα αποδεικνύεται από τα έργα μας. Πίστη καθημερινή. Στα δύσκολα και στα ευχάριστα. Λοιπόν, πόσο θυμωμένος πρέπει να είναι που δείχνουμε τόσο λίγη πίστη. Που δεν εμπιστευόμαστε την αγάπη και φροντίδα Του! Και ακόμη, που ξεχνούμε να αποδώσουμε την ευχαριστία στον Πανάγαθο Δωρεοδότη Θεό, γιατί μας ανέχεται και μας αγαπά. Μας αγαπά και μας φροντίζει. Συνεπαρμένοι από τις καθημερινές μέριμνες της ζωής μας και τη φροντίδα να ικανοποιήσουμε κάθε μας επιθυμία και ανάγκη, παραβλέπουμε την συνεχή παρουσία του Κυρίου μας, δίπλα μας. Περιορίζεται και κάποτε λείπει η ελάχιστη πίστη μας. Αλλά αν δεν πιστεύεις πως μπορείς να αποδέχεται την διδασκαλία του Χριστού. Πολύ περισσότερο, αν η λίγη πίστη σου πλημμυρίζει από αμφισβητήσεις και αμφιβολίες, πως θα εκτελείς τις εντολές Του. Εάν δεν πιστεύεις, έστω και ελάχιστα, μια πίστη που αντιστοιχεί σε μέγεθος, θα λέγαμε, σε ένα σπόρο σιναπιού, γιατί να αλλάξεις τη ζωή σου. Γιατί να αντιστρατεύεσαι στα εύκολα, πολύ περισσότερο στα δύσκολα των εντολών Του, αν δεν πιστεύεις στον Χριστό. Ωστόσο αποδεχόμαστε τη διδασκαλία Του. Άλλοτε εύκολα και άλλοτε με δυσκολία και τη βοήθειά Του. Πολλές φορές νοιώθουμε συνειδησιακά τον έλεγχο για τη ζωή μας, τις πράξεις μας. Περοσπαθούμε τότε να προσαρμόσουμε τη ζωή μας, επειδή πιστεύουμε και θέλουμε να έχουμε καλές σχέσεις με τον Κύριό μας! Είναι και αυτή η δύναμη της πίστης. Επειδή μας αγαπά, μας βοηθά να αντιμετωπίζουμε, αγαπητοί μου, να αντιμετωπίζουμε, όχι μόνο τα προβλήματα που μας θέτουν μπροστά μας άλλοι, αλλά και εκείνα που ο κακός εαυτός μας, κάποτε, τα προβάλλει σαν ανυπέρβλητα εμπόδια. Και τότε καταλήγει ο Κύριος: «τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία.» Αυτό το είδος των εμποδίων ή και των δαιμόνων που προσπαθούν να μονιμοποιηθούν μέσα μας, μόνο με την προσευχή, που συνοδεύεται από την νηστεία, μπορούν να απομακρυνθούν. 

Αδύνατος ο άνθρωπος, αγαπητοί μου. Περιορισμένη η δύναμή μας, να αντιμετωπίσουμε κακές συνήθειες, και τον επηρεασμό του πονηρού! 

Απεριόριστη η δύναμη και η αγάπη Του! Η μόνη δύναμη έρχεται από τον Θεό!

Προσευχή λοιπόν για να ενισχύσουμε την πίστη μας, να ζητήσουμε τη βοήθειά Του. Να υποβοηθήσουμε και με νηστεία, την πρόσπαθεια μας, για να ζήσουμε ως συνεπείς πιστοί χριστιανοί με ειρηνική την ψυχή και τη συνείδησή μας, προς δόξαν του Δημιουργού μας. Αμήν.

Δ.Γ.Σ.

ΠΗΓΗ