«Ου πενθήρης η παρούσα πανήγυρις…»

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,

Η σημερινή εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι εορτή χαράς και αγαλλιάσεως. «Ου πενθήρης η παρούσα πανήγυρις…». Η Εκκλησία δεν έχει πόνο και λύπη για τον θάνατό της Παναγίας μας. Όπως λέει ο ιερός Δαμασκηνός, απευθυνόμενος προς την Θεοτόκο, «Ου σε ο θάνατος εμακάρισε Θεοτόκε, αλλ’ αυτόν τον θάνατον κατηγλάϊσας, την τούτου κατήφειαν λύσασα και χαράν θάνατον δείξασα».

Σήμερα, όλοι οι ορθόδοξοι όπου γης, και πιο πολύ στη θεοφρούρητη και αγιοτόκο Ελλάδα μας, εορτάζουν και τιμούν την Παναγία μας πανηγυρικά.

Θέλουμε κι εμείς σήμερα, να πανηγυρίσουμε αληθινά, να τιμήσουμε θεάρεστα τη μεγάλη μας Μητέρα;  Θέλουμε να χαρούμε και να ωφεληθούμε;

Να μη μείνουμε σε κοσμικούς πανηγυρισμούς, αλλά να θελήσουμε να γνωρίσουμε και να μιμηθούμε τις αρετές της Παναγίας μας.

Όπως μας συμβουλεύει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, «ας κατασκευάσουμε την ενθύμησι και την καρδιά μας, ταμείον και κατοικία των αρετών της Θεοτόκου».

Η Παναγία μας πολιτεύθηκε «αρεταίς παντοίαις». Ήταν, κατά την πατερική φωνή «κήπος χαρίτων».

Τι είχε και γιατί εξέλεξε την Μαρία της Ναζαρέτ ως μητέρα Του, ο Υιός και Λόγος του Πατρός;

Μήπως είχε πλούτη και δόξα, λαμπρά κοσμήματα και πολυτελείς αμφιέσεις των ευγενών ηγεμονίδων της Ρώμης; Η μήπως το λάμπον επίχρισμα της ελληνικής σοφίας και παιδεύσεως; Τίποτε από αυτά δεν είχε, τα οποία άλλως τε δεν συγκινούν τον Κύριο.

Η πτωχή και απέρριτη Παρθένος της Ναζαρέτ είχε κάτι άλλο πολύτιμο, αληθινό και εξαίρετο, το οποίο καμία γυναίκα δεν διέθετε σε αυτόν τον βαθμό. Είχε στολισμό που αγνοεί την επίδειξι και την ματαιότητα. Είχε τον λαμπρό στολισμό των αρετών.

Σήμερα, στην λαμπρή της δόξα, προβάλλονται οι αρετές της και μας διδάσκουν.

Σε ποιά άλλη γυναίκα ο Αρχάγγελος είπε τον υπέροχο χαιρετισμό «κεχαριτωμένη και ευλογημένη συ εν γυναιξί»; (Λουκ. α’,28) Ποιός άλλος άνθρωπος τιμήθηκε με τέτοια τιμή; Η Παναγία μας, αν και άκουσε τόσα επαινετικά, δεν υπερηφανεύθηκε. Βυθίστηκε μόνο στο ιερό δέος των ταπεινών ψυχών και ταπεινώθηκε περισσότερο. Όσο ο Τριαδικός μας Θεός την ύψωσε, τόσο αυτή ταπεινώθηκε και σμίκρυνε τον εαυτό της σε όλη της τη ζωή. Η μεγάλη ταπείνωσι της Παναγίας μας την εκόσμησε με την εξ ίσου μεγάλη αρετή της σεμνότητος, με την αρετή την οποία ειρωνεύεται σήμερα ο κόσμος μας.

Μέσα στην παγκόσμια ιστορία η Παναγία μας κατέχει την πρώτη θέσι στην σεμνότητα. Είναι η «κεχαριτωμένη και ευλογημένη εν γυναιξί». Εάν ήταν από τις νέες εκείνες που έχασαν την μεγάλη αρετή της σεμνότητος, της αιδημοσύνης, της εντροπής, την οποία της έδωσε ο Θεός σαν ισχυρό περιτείχισμα της καθαρότητος, δεν θα αισθανόταν καμία ταραχή από την εμφάνισι και τον χαιρετισμό του αγνώστου ανδρός, του αρχαγγέλου.

Οι νέες, που σήμερα έχασαν την εντροπή και παρουσία, που ζουν σαν προσόν τον άσεμνο τρόπο και λόγο στη συμπεριφορά τους, δεν ταράσσονται σε ανάλογες συναντήσεις. Η σεμνή Παρθένος Μαρία αισθάνθηκε μεγάλη συστολή και ταραχή∙ και στην παρθενική της όψι ανέβηκε το χαριτωμένο εκείνο κοκκίνισμα της εντροπής, το οποίο δυστυχώς χάνουν σήμερα οι νέες και γι  αὐτό φθάνουν σε φοβερά ναυάγια.

Η βαθειά ταπείνωσι και η σεμνότητα έθρεψαν, εκαλλιέργησαν και εδραίωσαν στη Μαρία της Ναζαρέτ ο,τι πιο χαριτωμένο, υψηλό και θαυμαστό:  την υπέρ τους αγγέλους καθαρότητα και αγνότητα.

Μέσα από τα μολυσμένα σπλάχνα του σαπισμένου από την διαφθορά κόσμου της Ναζαρέτ, ανεβλάστησε ως άνθος της παρθενίας η μοναδική σε όλους τους αιώνες Παρθένος Μαρία. Το χαμηλό, το κακότροπο, το δυσφημισμένο κοινωνικό περιβάλλον της περιοχής εκείνης, για την αποστασία του, την ακολασία του και την διαφθορά του, δεν μπόρεσε να πλησιάσει, να μολύνει, να καλύψει, το υψηλότερο Όρος της καθαρότητος και της αγνότητος.

Η Παναγία μας θέλησε να παραμείνη ταπεινή, σεμνή, αγνή και χάριτι Θεού το επέτυχε.

Αγαπητοί,

Θαυμάζουμε την Παναγία μας για τις αρετές της, μας εκπλήσσει το μεγαλείο της, έχουμε όμως λύπη και πόνο για τον κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε. Ζούμε μέσα σε ένα κόσμο παρηκμασμένο, χυδαίο, αναίσχυντο, σκληρό, απάνθρωπο, σε ένα κόσμο που έφθασε στο ναδίρ της αθλιότητος γιατί άφησε τον Θεό και το άγιο θέλημά Του και θέλει να ζη με άκρατο εγωισμό, με αναίδεια, με αναισχυντία, με σαρκολατρεία.

Όλοι όσοι αγαπούμε την Παναγία μας και θέλουμε να την τιμήσουμε, ελάτε να προσβλέψουμε ειλικρινά στις αρετές της, να καθρεφτίσουμε την προσωπική μας ζωή στη λαμπρότητά της, και να αρνηθούμε την αποστασία και την παθογόνο ζωή του κόσμου. Όσο πιο ειλικρινά και με συνέπεια μιμηθούμε την Παναγία μας, τις λαμπρές αρετές της, τόσο μεγαλύτερο κέρδος θα έχουμε και στη γη και στον ουρανό.    Να  μιμηθούμε  την  ταπείνωσί  της.

Να συναισθανθούμε ότι είμαστε αδύναμοι, μικροί, φθαρτοί, πρόσκαιροι και μάλιστα αμαρτωλοί.

Να σκύψουμε με ευλάβεια εμπρός στο μεγαλείο, την αγάπη και το έλεος του Κυρίου μας, να μετανοήσουμε ειλικρινά, και η ζωή μας να γίνη μία ταπεινή υπακοή στο θείο θέλημά Του.

Μην το αμφισβητήσουμε. Ο φοβερός εγωισμός μας και η φιλαυτία μας, μας απογυμνώνουν από τη χάρι του Θεού μας και μας παραδίδουν σαν σάρκες γεμάτες πάθη, στην εξαθλίωσι.

Να ντυθούμε κι εμείς με την αρετή της σεμνότητος, την οποία ο κόσμος έχει πετάξει και χλευάζει σήμερα. Όταν ο άνθρωπος αποβάλλει την σεμνότητα, τότε ξεφεύγει από τον προορισμό του και καταντάει ευτελιστική υπάρξι.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει ότι «η απώλεια της εντροπής είναι η πύλη των πιο φοβερών κακών…».

Ποιά ηθική ευαισθησία μπορεί να έχει εκείνος που πέταξε κάθε ίχνος εντροπής και αξιοπρεπείας;

Ιδιαιτέρως ας προσέξουν την αρετή της σεμνότητος οι γυναίκες και οι νέες. Το μάθημα της σεμνότητος πρέπει να ξεκινάει μέσα από την οικογένεια, από την σεμνή μητέρα. «Το πιο θελκτικό και όμορφο λουλούδι της γυναικός είναι το υπέροχο κοκκίνισμα της εντροπής» υπογραμμίζει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ενώ «η αναισχυντία και η έλλειψι της εντροπής είναι μητέρα της ανηθικότητος και της ακολασίας» προσθέτει ο αββάς Δωρόθεος.

Έπειτα, η ανδροποίησι της γυναικός η η γυναικοποίησι του ανδρός δεν είναι κατόρθωμα, αλλά ξεπεσμός και προσβολή των ανθρωπίνων προσώπων.

Καλλιεργώντας, κατ’ αυτόν τον τρόπο, την ταπείνωσι και την σεμνότητα, ας εργασθούμε να διδαχθή, να απλωθή και να εδραιωθή ιδιαιτέρως μέσα στην νεότητά μας η Τρίτη αρετή της Παναγίας μας, που αναφέραμε, δηλαδή η καθαρότητα, η αγνότητα.

Η αγνότητα είναι αιώνιο και αμάραντο άνθος. Είναι στολή αγγέλων. Είναι άφθαστος θησαυρός, που ετοιμάζει μια εύρωστη ζωή για το νέο και τη νέα, μια δημιουργική οικογένεια, που συνοδεύει μικρούς και μεγάλους και τους οδηγεί σε μια αγιασμένη πορεία, στη γη και στον ουρανό.

Αγαπητοί,

Μια κοινωνία, ένας κόσμος που νομιμοποιεί και δικαιώνει τη λατρεία του «εγώ», την αναίδεια, την αναισχυντία, που βυθίζεται στη σαρκολατρεία και τη διαστροφή, είναι πολύ κοντά στον αφανισμό. Δυστυχώς και η Ελλάδα μας, αφού οι Έλληνες άφησαν το θέλημα του Χριστού μας, βαδίζει με σταθερότητα σε αυτή την πορεία της φθοράς.

Η Παναγία μας είναι το εξαίρετο υπόδειγμα όλων μας, ιδιαιτέρως δε της νεότητος.  Μπορούμε να ανακόψουμε το κατρακύλισμα του αφανισμού μας, με το παράδειγμα των αρετών της: με την ταπείνωσί της,  τη σεμνότητά της,  την αγνότητά της.

Σήμερα, που εορτάζουμε την ένδοξο Κοίμησί της, ας θελήσουμε να εγκολπωθούμε και να μιμηθούμε τις μεγάλες αρετές της.

Ας προσευχώμαστε, ας παρακαλούμε την Παναγία μας, ως πρέσβειρα και σώτειρα, να πρεσβεύη για μας, αλλά και για το κλυδωνιζόμενο Έθνος μας.

Έτσι, αγαπητοί, θα εορτάσουμε άξια  και θα τιμήσουμε αληθινά την Παναγία μας.

Μετά πατρικών ευχών

O ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ