Τήν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον.

Μετά τήν ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, ἡ Παναγία πήγαινε καθημερινά στό ὄρος τῶν ἐλαιῶν καί ἐκεῖ προσευχόταν. Σήμερα στόν τόπο ἐκεῖνο ὑπάρχει μία μικρή Ἐκκλησία. Μάλιστα κάτω ἀπό τήν ἁγία Τράπεζα δείχνουν τό σημεῖο, πού στεκόταν ἡ Παναγία κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, μέ τό ἑξῆς θαυμαστό: Ἡ πέτρα πάνω στήν ὁποία στεκόταν ἡ Παναγία καί προσευχόταν φαγώθηκε ἀπό τίς πολλές μετάνοιες, πού ἔκαμνε!

Μία Παρασκευή ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται μπροστά της καί τήν χαιρετᾶ μέ σεβασμό: Παναγία Θεοτόκε, ἑτοιμάζου τά πρός τήν ἔξοδο. Σέ τρεῖς ἡμέρες θά ἔλθει ὁ Κύριος Ἰησοῦς καί θά σέ πάρει κοντά Του. Θά ἀφήσεις αὐτόν τόν μάταιο κόσμο καί θά πορευθεῖς στήν ἄλλη ζωή, τήν ἀληθινή καί ἀδιάδοχη.

Ὅλο χαρά γύρισε στό σπίτι, πού ἔμενε κι᾿ ἦταν τό σπίτι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ἀφοῦ λίγο πρίν πεῖ τό Τετέλεσται ὁ Χριστός, σ᾿ αὐτόν τήν παρέδωσε, γιά νά τήν προσέχει. Σ᾿ αὐτό λοιπόν τό σπίτι προσεύχεται ἡ Παναγία καί παρακαλεῖ τόν Υἱό καί Θεό της, νά στείλει τόν Ἰωάννη καί τούς λοιπούς Ἀποστόλους, γιά νά παρασταθοῦν στήν κηδεία της. Ἔτσι σύννεφα πῆραν τούς ἱερούς Ἀποστόλους καί τούς μετέφεραν στά Ἱεροσόλυμα. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔγιναν οἱ πρῶτοι ἀστροναῦτες.

Ἡ Παναγία, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἡ δεομένη συνεχῶς καί προσευχομένη ἀδιαλείπτως γιά ὅλους τούς χριστιανούς καί γιά ὅλες τίς ὑποθέσεις. Εἶναι ἡ μεσίτρια τοῦ κόσμου, εἶναι ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητος. Ποτέ δέν νυστάζει, δέν κοιμᾶται, δέν κουράζεται, πάντοτε τρέχει νά συμπαρασταθεῖ στίς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων. Γι᾿ αὐτό κι᾿ ἐμεῖς ψάλλουμε: τάχυνον εἰς πρεσβείαν καί σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν.

Κάποτε ἕνας εὐσεβής χριστιανός πέθανε καί ὁ ἄγγελός του τόν πῆγε στόν παράδεισο. Εἶδε ὅλους τούς Ἁγίους, ἐκτός ἀπό τήν Παναγία καί τοῦ φάνηκε πολύ παράξενο. Καλά, εἶπε, στόν ἄγγελο, ὅλοι οἱ Ἅγιοι εἶναι ἐδῶ, μά πουθένά δέν βλέπω τήν Παναγία. Ἡ Παναγία δέν εἶναι ἐδῶ, τοῦ εἶπε ὁ ἄγγελος. Ὁ ἄλλος ἀπόρησε ἀκόμη πιό πολύ. Καί ποῦ εἶναι; Κάτω στόν κόσμο. Τρέχει ἀκατάπαυστα, νά βοηθήσει ὅσους ἔχουν ἀνάγκη! Νά σκουπίσει μέ τό μαντήλι της τόν ἱδρώτα τῶν κουρασμένων καί τά δάκρυα τῶν πονεμένων.

Ἄν παρακολουθήσουμε τήν ζωή τῆς Παναγίας ἀπό μικρό κοριτσάκι, θά τήν δοῦμε συνέχεια νά προσεύχεται. Σέ ἡλικία τριῶν ἐτῶν τήν ἀφιέρωσαν στό Θεό. Τήν ἔβαλαν στό Ναό, στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου ἔμεινε δώδεκα χρόνια. Ὅλον αὐτόν τόν καιρό προσευχόταν καί ἀπό ἄγγελο Κυρίου διδασκόταν τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Τήν ἑτοίμαζε ὁ Θεός γιά τήν μεγάλη ἀποστολή της, νά γίνει ἡ μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.

Στόν γάμο τῆς Κανᾶ πλησιάζει τόν Ἰησοῦ καί παρακαλεῖ, κάνε κάτι, δέν ἔχουν κρασί. Καί ὁ Κύριος, παρ᾿ ὅτι δέν σχεδίαζε νά ἀρχίσει ἀκόμη τόν δημόσιο βίο Του, ὑποχωρεῖ, ὑπακούει στήν Παναγία καί ἐκπληρώνει τήν ἐπιθυμία της. Ἔτσι ἐδῶ τό βλέπουμε καί τό διαβεβαιώνουν καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅτι ἡ Παναγία μέ τίς προσευχές της μπορεῖ, ἔχει τόν τρόπο νά ἀλλάξει τά σχέδια τοῦ Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτό εἶναι πολύ σπουδαῖο νά τήν ἔχουμε μέ τό μέρος μας, νά δέεται γιά μᾶς.

Τό 1974, στήν ἐπιστράτευση ἔλεγε μία δαιμονισμένη, ὁ δαίμονας μέσῳ αὐτῆς: Ἐγώ ξεσήκωσα τήν Τουρκία ἐναντίον σας. Ἤθελα νά σᾶς ξεπαστρέψω, γιατί εἶστε Ὀρθόδοξοι. Βλέπετε, δέν ἐνδιαφέρει τόν διάβολο, ἄν εἴμαστε Παπικοί ἤ Προτεστάνται ἤ Χιλιασταί. Αὐτοί εἶναι δικοί του, ζοῦν μέσα στήν πλάνη καί στό ψέμα. Τήν Ὀρθοδοξία θέλει νά χτυπήσει, αὐτήν θέλει νά ἐξαφανίσει, γιατί αὐτή τόν καίει, αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ. Δέν τά κατάφερα ὅμως, συνέχισε ὁ διάβολος. Ἡ Μαρία σας, μέρα-νύχτα προσευχόταν γονατιστή στόν Μανώλη σας (στόν Χριστό). Μάτωσαν τά γόνατά της νά παρακαλάει γονατιστή. Ἐκείνη σᾶς ἔσωσε.

Καί τό τελευταῖο: Στήν Κρήτη κάποτε κόπηκε ἕνας θεόρατος βράχος ἀπό ἕνα βουνό καί κυλοῦσε μέ μεγάλη ὁρμή νά πέση πάνω σέ μία κωμόπολη. Θά ἔκαμνε μεγάλη ζημιά. Οἱ κάτοικοι τρομαγμένοι ἐπικαλέσθηκαν τό ὄνομα τῆς Παναγίας. Ὁ βράχος σταμάτησε, κοκκάλωσε, χωρίς νά ὑπάρχει κάποιο φυσικό ἐμπόδιο. Οἱ πιό θαρραλέοι ἀνέβηκαν στό βουνό καί εἶδαν τήν μορφή τῆς Παναγίας σκαλισμένη πάνω στό βράχο, μέ ἁπλωμένα τά χέρια νά τόν ἀγκαλιάζει καί νά συγκρατεῖ τόν βράχο. Δηλαδή νά δέεται ἡ Θεοτόκος καί νά συγκρατεῖ τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ.

Ἀγαπητοί μου,

Ἡ Παναγία εἶναι ἡ πάντοτε δεομένη καί ἀδιαλείπτως προσευχομένη. Εἶναι ἡ ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητος. Τό ἴδιο νά κάνουμε κι᾿ ἐμεῖς. Νά προσευχώμαστε στόν Χριστό, μά καί στήν Παναγία. Νά προσευχώμαστε, ὅσο γίνεται συχνότερα καί θερμότερα. Νά τήν παρακαλοῦμε καί νά τήν ἱκετεύουμε. Στά χέρια της κράτησε τόν Χριστό. Αὐτά τά πανάγια καί πάναγνα χέρια της νά ἁπλώνει γιά ἱκεσία πρός τόν Υἱό καί Θεό της. Νά προσεύχεται καί νά παρακαλάει γιά μᾶς. Ἐν μέν τῷ παρόντι βίῳ νά εἶναι θερμή προστάτης καί βοηθός. Κατά δέ τήν ἔξοδό μας ἀπό αὐτήν τήν ζωή νά διώξει μακρυά μας τούς πονηρούς καί δαίμονες. Νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν φοβερή κόλαση καί νά μᾶς ὁδηγήσει στήν σωτηρία, στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.-

ΠΗΓΗ