ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφεσ. Ε΄ 8 – 19

Ευαγγέλιο: Λουκ. ΙΗ΄ 18 – 27

29 Νοεμβρίου 2015

«Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου»

Ο άνθρωπος, αγαπητοί μου αδελφοί, που πλησιάζει τον Κύριο, όπως μας τον περιγράφει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, είναι ένας άρχοντας της ιουδαϊκής συναγωγής, νέος στην ηλικία και πλούσιος πολύ. Από τα παιδικά του χρόνια αγωνίζεται να τηρεί τις εντολές του Θεού. Είναι υπάκουος στους γονείς του και δεν παρουσιάζει σοβαρά ατοπήματα και δεν έχει αξιόλογες ηθικές πτώσεις. Δεν συμβιβάζεται με την αμαρτία κι έχει μάλιστα υψηλές αναζητήσεις. Τον ενδιαφέρει η αιώνια ζωή που θα ήθελε να την κληρονομήσει. Στην ψυχή του ο ευγενικός αυτός νέος, που προσφωνεί τον Κύριο με τις λέξεις «διδάσκαλε αγαθέ», κρύβει πόθους υψηλούς. Γι’ αυτό και ρωτά τι πρέπει να κάμει για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Και η συμβουλή του Κυρίου είναι ότι για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή οφείλει να εφαρμόσει τις εντολές του Θεού. Κι ο Κύριος του απαριθμεί μερικές όπως να μη μοιχεύσεις, να μη φονεύσεις, να μη κλέψεις, να μη ψευδομαρτυρήσεις και να τιμάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου. Από αυτό φαίνεται ότι μια από τις βασικές εντολές, που οδηγούν στον ουρανό, είναι και η τιμή προς τους γονείς μας. Εντολή σαφής και γνωστή σ’ όλους μας. Εντολή με αιώνιο και πανανθρώπινο κύρος. Αυτήν ακριβώς την εντολή θα μελετήσουμε κι εμείς σήμερα για να δούμε γιατί επιβάλλεται η τιμή αυτή προς τους γονείς μας.

Πράγματι, η τιμή και ο σεβασμός προς τους γονείς μας είναι ιερό χρέος ευγνωμοσύνης απέναντί τους. Μετά τον Θεό οι γονείς μας είναι εκείνοι, που μας αγάπησαν και μας αγαπούν περισσότερο από κάθε άλλο. Στερούνται πολλές φορές οι ίδιοι, για να μη στερηθούμε εμείς. Μοχθούν, για να μας δουν επιτυχημένους στη ζωή. Κάμνουν το πάν για να μας μορφώσουν και να μας αναδείξουν. Μένουν άγρυπνοι στο προσκέφαλό μας, όταν είμαστε άρρωστοι. Δεν βρίσκουν ανάπαυση και ηρεμία, όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά στη ζωή μας. Είναι δύσκολο να μετρηθούν τα όσα χρωστούμε στον καλό πατέρα και στη στοργική μητέρα. Για τούτο και ο λόγος του Θεού μας προτρέπει: «Μ’ όλη σου την καρδιά να τιμάς τον πατέρα σου· και της μητέρας σου το κοιλοπόνεμα να μην το ξεχνάς. Θυμήσου πως από τους γονείς αυτούς γεννήθηκες· και τι θα τους ανταποδώσεις για ό, τι έκαναν για σένα;» (Σοφ. Σειρ. Ζ΄ 27 – 28).

Η τιμή όμως προς τους γονείς επιβάλλεται ακόμα γιατί μόνο όταν τους τιμούμε θα έχουμε την ευλογία τους. Οσονδήποτε και αν υψωθεί ο άνθρωπος, αν δεν έχει την ευχή των γονιών του, γιατί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν τους τίμησε, αργά ή γρήγορα θα πέσει και θα κρημνισθεί. Κι έχουμε άπειρα παραδείγματα οικογενειών που ξεκληρίστηκαν και περιουσιών που διασκορπίστηκαν στους πέντε ανέμους, γιατί έλειπε η ευχή των γονιών. «Των γονιών η ευχή», μας λέει και πάλιν ο λόγος του Θεού, «στηρίζει των παιδιών τα σπίτια, ενώ η κατάρα τους τα ξεθεμελιώνει» (Σοφ. Σειρ. Γ΄ 9). «Εσείς παιδιά», μας λέει ο Απόστολος Παύλος, «να υπακούετε στους γονείς σας, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου, αυτό άλλωστε είναι το σωστό. Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, αυτή είναι η μόνη εντολή, που περιέχει υπόσχεση, για να ευτυχήσεις και να ζήσεις πολλά χρόνια πάνω στη γη» (Εφεσ. ΣΤ΄ 1 – 3).

Κι ερχόμαστε τώρα στο πως πρέπει να εκδηλώνεται η τιμή και ο σεβασμός αυτός προς τους γονείς μας. Ο λόγος του Θεού, μας λέει και πάλιν, ότι η τιμή προς τους γονείς μας πρέπει να εκδηλώνεται με λόγους και με έργα. «Με έργα και με λόγια να τιμάς τον πατέρα σου, για να έρθει πάνω σου η ευχή του», γράφει ο σοφός Σειράχ (Σοφ. Σειρ. Γ΄ 8). Να μην κακολογούμε και ούτε να υβρίζουμε ποτέ τους γονείς μας. Να μιλούμε με σεβασμό απέναντί τους και να δίνουμε βαρύτητα στη γνώμη τους. Να φροντίζουμε να μη τους λείπει τίποτε στη ζωή τους. Άλλο που πρέπει να προσέχουμε είναι να μη αδιαφορούμε ποτέ για την υγεία και διατροφή τους. Ούτε και να τους πικραίνουμε και να τους αφήνουμε μόνους, χωρίς τη συμπαράστασή μας. Θα πρέπει να τους φροντίζουμε μάλιστα με χαρά και ευχαρίστηση και όχι με δυσαρέσκεια και μουρμουρητά. Ο παροιμιαστής, λεει, ότι «αυτός που κλέβει τον πατέρα και τη μητέρα του και λεει δεν είναι αμαρτία, αυτός είναι όμοιος με ληστή» (Παρ. ΚΗ΄ 24). Γι’ αυτό δεν πρέπει ποτέ να φερόμαστε με σκληρότητα και ασέβεια έναντι των γονιών μας.

Μαζί με όλα αυτά θα πρέπει να προσέξουμε και για την καλλιέργεια του

εσωτερικού κόσμου των ηλικιωμένων γονιών μας. Μαζί με τον αγώνα, που

κάμνουμε οι ίδιοι, για να είμαστε όπως μας θέλει ο Θεός, κάτι που ευχαριστεί

τους πιστούς γονείς μας, συγχρόνως, θα πρέπει να φροντίζουμε και την αιώνια

ευτυχία τους. Αυτού του είδους η τιμή, είναι δυνατό να εκδηλωθεί με πολλούς

τρόπους. Για παράδειγμα θα μπορούσαμε να τους εφοδιάσουμε με κατάλληλα

χριστιανικά βιβλία για να μελετούν ή να τους διαβάζουμε εμείς για να ακούσουν

εκείνοι για να τρέφεται έτσι η ψυχή τους με το θείο λόγο. Επίσης πολύ θα τους

βοηθούσε αν τους δημιουργούσαμε τις ευνοϊκές εκείνες συνθήκες για να βρίσκουν

την ησυχία και να προσεύχονται και να στρέφουν την καρδιά τους προς τον

ουρανό. Και τέλος αν τους διευκολύναμε να εκκλησιάζονται τακτικά, να

εξομολογούνται και να κοινωνούν των αχράντων μυστηρίων, όσο το δυνατό

συχνότερα. Με λίγα λόγια να τους βοηθήσουμε να ζουν τη ζωή της αρετής και να

ετοιμάζονται για τον ουρανό.

Τι γίνεται όμως μ’ εμάς σήμερα; Τρέχουμε στην Εκκλησία, διψούμε για

λόγο του Θεού, αλλά μένουμε ανικανοποίητοι. Ποθούμε να ακούμε διαρκώς νέα

πράγματα. Μερικοί μάλιστα θέλουμε να κερδίσουμε άκοπα και εύκολα τη

βασιλεία των ουρανών, χωρίς να τηρούμε κάποιες εντολές του Θεού, που μας

κοστίζουν ή μας φαίνονται δύσκολες. Δεν πρέπει να εξαπατούμε τον εαυτό μας,

νομίζοντας πως θα κερδίσουμε τον ουρανό απλώς και μόνο επειδή έχουμε ψηλές

αναζητήσεις και συμμετέχουμε σε πολλές εκκλησιαστικές ακολουθίες. Ο Χριστός

ζητά σαν βασικό στοιχείο της πνευματικής μας ζωής, να αγωνιζόμαστε, να τηρούμε

τις εντολές Του και να τις σεβόμαστε όλες χωρίς κανένα δισταγμό.

Αδελφοί μου! Εκείνος που εφάρμοσε σε άριστο βαθμό την τιμή προς τους

γονείς Του, είναι ο Θεάνθρωπος Κύριος. Σεβόταν και τιμούσε όσον ουδείς άλλος

την Παναγία Μητέρα Του. Κι όταν βρισκόταν στο Σταυρό κι εδοκίμαζε τους

φρικτούς πόνους, έλαβε πρόνοια για τη Μητέρα Του. Το τέλειο, λοιπόν,

παράδειγμά Του, ας ακολουθούμε όλοι μας. Τότε να είμαστε βέβαιοι, ότι στην

επίγεια ζωή μας θα έχουμε την ευχή των γονιών μας και στον Ουρανό το ωραίο

βραβείο του Ουράνιου Πατέρα μας.

Ηγούμενος Χρυσορρογιατίσσης Διονύσιος