ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ – 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιη΄ 18-27)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ὅλοι διαπιστώνουμε ὅτι ἡ κατάσταση τοῦ κόσμου μας δὲν εἶναι καθόλου εὐχάριστη. Ἡ κοινωνία στὴν ὁποία ζοῦμε παρουσιάζει τὴν εἰκόνα ἑνὸς βαρειὰ ἀσθενοῦς. Οἱ καθημερινὲς εἰδήσεις ἔχουν σχέση μὲ πολέμους καὶ ἐγκλήματα, μὲ ἀδικίες καὶ ἀτιμίες, μὲ ἀσχημοσύνες καὶ σκάνδαλα. Καὶ ὁ μικρὸς καθημερινός μας βίος εἶναι γεμάτος ἀπὸ ἀγωνίες καὶ στενοχώριες, ἀπὸ ἄγχος καὶ ἀνασφάλεια. Κι ὅλοι διερωτώμαστε, γιατὶ αὐτὴ ἡ τραγικότητα στὸν κόσμο μας;

Τὴν ἀπάντηση, μαζὶ μὲ τὴ λύση τοῦ προβλήματος, μᾶς τὴ δίνει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. Μὲ τὸ Εὐαγγέλιό της μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ ἐκπληρώση τὸν βασικὸ σκοπὸ τῆς ὑπάρξεώς του. Νὰ ἑνωθῆ μὲ τὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ κάθε ἐνέργειά του πρέπει νὰ ἀποβλέπει σ’ αὐτὸν τὸν σκοπό, στὸ νὰ κληρονομήση τὴν ἀληθινὴ ζωή, τὴν αἰώνια ζωή.

Ὅμως οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἔχουν χάσει ἀπὸ τὰ μάτια τους τὸν ἀληθινὸ σκοπὸ τοῦ βίου τους καὶ τὸν ἔχουν ἀντικαταστήσει μὲ ἄλλους σκοπούς, πρόσκαιρους καὶ δευτερεύοντες. Ἀπὸ τότε ποὺ κατάλαβαν τὸν ἑαυτό τους, ἔχουν ὡς κύριο μέλημά τους νὰ ἀπολαύσουν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Γι αὐτὸ καὶ διαθέτουν ὅλο τὸν χρόνο καὶ ὅλες τους τὶς δυνάμεις, γιὰ νὰ γίνουν κάποια μέρα ἐπιτυχημένοι καὶ εὐτυχισμένοι κατὰ κόσμον. Νὰ κατοικήσουν σὲ πολυτελέστερα σπίτια, νὰ ντύθοῦν μὲ πιὸ σύγχρονα ρούχα, νὰ κινηθοῦν μὲ ἀκριβότερα αὐτοκίνητα, νὰ διασκεδάσουν μὲ περισσότερη σπατάλη, νὰ γευθοῦν τὰ καλύτερα φαγητὰ, νὰ ἀποκτήσουν ἀξιώματα καὶ νὰ χαροῦν κάθε ἄλλη ὑλικὴ ἀπόλαυση. Τὸν Θεὸ τὸν θυμοῦνται μόνο στὶς δύσκολες ὧρες τοῦ βίου τους, στὸν κίνδυνο, στὴν ἀρρώστεια καὶ στὸν θάνατο.

Αὐτὴ τὴν εἰκόνα τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, ποὺ ἔχασε τὸν προσανατολισμό του, τὴν βλέπουμε καθαρὰ στὸν πλούσιο ἄρχοντα τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς φαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως ὅτι γνωρίζει καλὰ ποιὸς εἶναι ὁ κύριος σκοπὸς τοῦ βίου του καὶ ἐπιδιώκει μὲ ζῆλο νὰ τὸν ἐκπληρώση. Γι αὐτὸ καὶ ἐρωτᾶ τὸν Χριστό: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τὶ νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;»

Στὴν πραγματικότητα ὅμως δὲν ἔχει ξεκαθαρισμένη ἀντίληψη γιὰ τὴν αἰώνια ζωὴ. Δὲν τὴν γνωρίζει ὡς πνευματικὴ ζωή, ὅπως τὴν ἀποκάλυψε ὁ Χριστός. Τὴν βλέπει ὡς ἀτέλειωτη ζωὴ μὲ τὶς ἀπολαύσεις αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Αἰώνια ζωὴ γι αὐτὸν εἶναι τὰ πλούτη του. Τὸ μόνο ποὺ τοῦ λείπει εἶναι νὰ μπορῆ νὰ μὴν πεθάνη, γιὰ νὰ τὰ ἀπολαμβάνη αἰώνια. Γι αὐτὸ καὶ στὸ τέλος ἀρνεῖται νὰ κάνη ὅ,τι τοῦ παραγγέλλει ὁ Χριστός· νὰ μοιράση τὰ πλούτη του καὶ νὰ τὸν ἀκολουθήση. Ὅπως σημειώνει ὁ εὐαγγελιστής γιὰ τὸν συγκεκριμένο ἄρχοντα, «ὅταν τὰ ἄκουσε αὐτὰ λυπήθηκε πολὺ, διότι ἦταν πολὺ πλούσιος».

Ὁ καρδιογνώστης Χριστός γνωρίζει πολὺ καλὰ ὅτι ὁ ἄρχοντας ποὺ στέκεται μπροστά του ἔχει χάσει ἀπὸ τὰ μάτια του τὴν πραγματικὴ ἔννοια τοῦ στόχου του. Ἡ προσωρινὴ λάμψη τοῦ πλούτου καὶ ὁ σκοτισμὸς ἀπὸ τὸ πάθος τῆς φιλαργυρίας δὲν τὸν ἐπιτρέπουν νὰ κατανοήση ποιὰ εἶναι ἡ ἀληθινὴ αἰώνια ζωή, ποὺ προσφέρει ὁ Χριστός. Εἶναι στ’ ἀλήθεια πνευματικὰ ἄρρωστος.

Ἔχοντας αὐτὰ τὰ δεδομένα ὁ Χριστός ἐπιχειρεῖ νὰ θεραπεύση τὸν πλούσιο ἄρχοντα. Πρῶτα πρῶτα θέλει νὰ τὸν βοηθήση νὰ μάθη ποιὸς εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς. Ὅτι δηλαδὴ εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός, καὶ ἑπομένως εἶναι ὁ κατάλληλος πνευματικὸς γιατρός, ὥστε νὰ τοῦ δείξη ἐμπιστοσύνη καὶ νὰ δεχθῆ τὶς συμβουλές του. Ὕστερα τοῦ προτείνει δύο δραστικὰ φάρμακα, ποὺ θὰ τὸν βοηθήσουν νὰ γνωρίση τὴν ἀληθινή αἰώνια ζωὴ καὶ νὰ τὴν κληρονομήση. Τὸ ἕνα εἶναι νὰ κάνη τὴ θεωρία πράξη· νὰ φυλάξη τὶς ἐντολές. Δὲν φθάνει νὰ τὶς γνωρίζη· χρειάζεται νὰ τὶς ἐφαρμόση. Ὁ πλούσιος ὁμολογεῖ ὅτι ἐφύλαξε τὶς ἐντολὲς ἀπὸ τὴ νεότητά του. Δὲν ἀρκεῖ ὅμως νὰ τηρῆ κάποιος μόνον τυπικὰ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Χρειάζεται νὰ τὶς τηρῆ ἀπὸ ἀγάπη στὸν Θεό, καὶ νὰ εἶναι πρόθυμος νὰ κάνη ὅ,τιδήποτε ἄλλο κι ἄν τοῦ ζητήση. Ἔτσι μποροῦν νὰ καθαρισθοῦν οἱ πνευματικές του αἰσθήσεις, ὥστε νὰ μὴν θαμβώνεται ἀπὸ τὴν προσωρινὴ λάμψη τοῦ πλούτου καὶ νὰ βλέπη μακρύτερα τὴ λάμψη τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Αὐτὸ ὅμως δὲν συνέβη στὸν ἄρχοντα τοῦ εὐαγγελίου.

Τὸ δεύτερο φάρμακο, τὸ ἀκόμη πιὸ δραστικό, εἶναι νὰ ὑπέρβῆ τὶς ἐντολὲς, νὰ διαλέξη τὴν τέλεια ἀκτημοσύνη καὶ νὰ ἀφοσιωθῆ ἀπόλυτα στὸν Θεὸ, ἀκολουθώντας τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸν βοηθήση νὰ ἀποκολλήση τὴν καρδιά του ἀπὸ τὰ ἐφήμερα ἀγὰθά καὶ νὰ τὴν προσκολλήση στὰ αἰώνια, ποὺ ἑτοίμασε ὁ Θεὸς γιὰ ὅσους τὸν ἐμπιστεύονται καὶ τὸν ἀκολουθοῦν. Μὲ ἄλλα πιὸ ἁπλᾶ λόγια, νὰ νικήση τὸ πάθος τῆς φιλαργυρίας.

Ὁ πλούσιος τοῦ Εὐαγγελίου δὲν βρῆκε τὴ δύναμη νὰ νικήση τὸ φοβερὸ πάθος τῆς προσκολλήσεως στὸν Μαμωνᾶ. Γι’ αὐτὸ ἔχασε τὴν εὐκαιρία νὰ ἀπολαύση αὐτὸ ποὺ στὸ βάθος ἐπιθυμοῦσε, τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια εὐτυχία. Ἀρνήθηκε νὰ ἐφαρμόση τὴ θεραπευτικὴ συνταγὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔγινε περίλυπος. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔδωκε τὴν ἀφορμὴ στὸν Χριστὸ νὰ μᾶς διδάξη πόσο μεγάλο ἐμπόδιο γιὰ τὴν ἀληθινὴ ζωὴ εἶναι ἡ φιλαργυρία λέγοντας, «Πόσο δύσκολο εἶναι γιὰ ἐκείνους ποὺ ἔχουν τὰ χρήματα νὰ μποῦν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι εὐκολώτερο νὰ περάση μία καμήλα ἀπὸ τὴν τρύπα μιᾶς βελόνας παρὰ νὰ μπῆ ἕνας πλούσιος στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ».

Ἀδελφοί, ἄς ἀγωνισθοῦμε νὰ καθαρίσουμε τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τὸ πάθος τῆς φιλαργυρίας. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Α. Γ. Μ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως