Κυριακή Γ' Νηστειών(Σταυροπροσκυνήσεως) (Μαρκ. η’, 34 - θ΄, 1) κήρυγμα επί του Ευαγγελίου του Ιωάννη Δήμου

Κυριακή Γ' Νηστειών(Σταυροπροσκυνήσεως) (Μαρκ. η’, 34 - θ΄, 1) κήρυγμα επί του Ευαγγελίου του Ιωάννη Δήμου

Κυριακή   σήμερα  της  Σταυροπροσκυνήσεως  μας δίνεται   η   ευκαιρία   να  αναφερθούμε,  με λίγα  λογία  βέβαια,  στο  υπέροχο  αυτό  σύμβολο  του Χριστιανισμού,  δηλαδή   στο  Σταυρό. Το σημείο του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού εμπνέει σεβασμό  σε όλους τους Χριστιανούς.

Δεν  έπαυσαν  όμως  να  υπάρχουν  δυστυχώς  και  μερικοί  τυφλοί  πνευματικά   άνθρωποι, αιρετικοί  και  κακόδοξοι,  που  αμφισβητούν  την αξία  του  σημείου  του  Σταυρού και το θεωρούν φονικό όργανο  με το οποίο  σταυρώθηκε  ο  Χριστός.  Προσπαθούν μάλιστα  να  παρασύρουν  και άλλους ανθρώπους στην  πλάνη  τους.

Οι  αιρετικοί  αυτοί  παρακολουθούν  συνεχώς  τους Χριστιανούς,  για  να  τους  παρασύρουν στην πλάνη τους. Είναι δε φοβερό το ότι υπάρχουν αφελείς μεταξύ του Χριστιανικού κόσμου που ακολουθούν τους ζωντανούς αυτούς νεκρούς και γίνονται όργανα και θύματά τους. Οι αιρετικοί αυτοί έχουν πάθει τόση σύγχυση ώστε δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η ευθύνη για  το  έγκλημα του  Γολγοθά  βρίσκεται  στην  εγκληματική  διάθεση  των  σταυρωτών  και  όχι  στο  μέσο  που χρησιμοποιήθηκε από αυτούς, δηλ  αδή στο Σταυρό.

 Ανεξάρτητα όμως από τις απόψεις αυτές των ψευδοσπουδαστών   της Γραφής η πραγματικότητα, όσον αφορά την αξία του Σταυρού, δεν καταργείται, γιατί η σημασία του είναι αιώνια. Ο Σταυρός έχει  προτυπωθεί  στην Παλαιά  Διαθήκη, όπως φαίνεται, πρώτον στη μωσαϊκή ράβδο που το αήτητον όπλο του Σταυρού χαράχτηκε στην επιφάνεια της Ερυθράς θάλασσας. Δεύτερον η έκταση των  χειρών  του  Μωϋσή  κατά  τη  σύγκρουση του Ισραήλ  με  τον Αμαλήκ,  σχημάτισε το  σημείο του  Σταυρού. Τρίτον ο όφις που υψώθηκε από το Μωϋσή στην έρημο και το ξύλο στα νερά της Μερρά συμβόλιζαν τον ζωοποιό Σταυρό.

Όλα   αυτά   μαρτυρούν   ότι   ο   Σταυρός   δεν   είναι  φονικό  όργανο, όπως  ανόητα   νομίζουν οι αιρετικοί  αλλά  παγκόσμιο  σχήμα,  ο φύλαξ  της   οικουμένης,   η   κλίμακα   και   γέφυρα  μεταξύ  ουρανού  και  γης.   Ο   Σταυρός   είναι   το   ξύλο  της  υπακοής  με  το  οποίο  εκδηλώθηκε     η   υπακοή   του   Υιού  του Θεού προς τον Πατέρα Του, είναι το όργανο που προξενεί  φόβο  και  τρόμο  στον  πονηρό,  του   οποίου  την  κεφαλή συνέτριψε.

Και  πράγματι  ενώ  σκοπός  του  σατανά  ήταν  να  απομακρύνει το Χριστό από τη ζωή, γιατί με τη διδασκαλία Του παρέλυε τη δύναμή του και άρπαζε τους   ανθρώπους   από τις   παγίδες   του,  όμως   απέτυχε, γιατί   έπεσε  από εκεί  που  δεν  το  περίμενε αφού ο Σταυρός  του Κυρίου τον συνέτριψε  κυριολεκτικά.  Ο  σατανάς  δεν  κατάλαβε  ότι  ανεβάζοντας το Χριστό στο Σταυρό θα ζημιωνόταν ο ίδιος, και δε φαντάστηκε ότι η  πανσοφία του Θεού θα αντέστρεφε τους όρους και όχι μόνο θα αχρηστεύονταν  τα δολοφόνα σχέδιά  του αλλά και θα βρισκόταν η κεφαλή του ποδοπατημένη κάτω από το Σταυρό.

Έτσι  ενώ  ο  Αδάμ έχασε τον Παράδεισο, επειδή έφαγε από το ξύλο του δένδρου, κατά τον ίδιο τρόπο  άνοιξε  πάλι  η  πύλη  του  ουρανού  για  να δεχθεί τον  άνθρωπο με τη δύναμη του ξύλου του Σταυρού.

Ο  Σταυρός  σου  Κύριε, ζωή και ανάστασις υπάρχει τω λαώ σου. Ο Σταυρός  είναι  σύμβολο  της σταυρικής  θυσίας  του  Κυρίου  αλλά και της αυταπαρνήσεως των Χριστιανών, αφού ο κάθε πιστός συμμετέχει στα παθήματα του Χριστού, όπως βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος. «Εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματι μου βαστάζω».

Ο   Σταυρός   είναι   το   σύμβολο   της  θυσίας  και της υπακοής  στο  θέλημα  του  Θεού,  αφού ο  Ίδιος  ο Κύριος «εταπείνωσεν  εαυτόν  γενόμενος  υπήκοος  μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού». Ας τον μιμούμαστε.  Αμήν.