«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή ΙΑ΄ Ματθαίου

 4 Σεπτεμβρίου 2016

Κάθε φορά που ο Κύριός μας αδελφοί μου ήθελε να φυτέψει στις  ψυχές των ανθρώπων κάποιο νόημα πνευματικό, ή ηθικό ή ακόμη και διδακτικό, χρησιμοποιούσε όπως παρατηρούμε διάφορες παραβολές. Έπαιρνε δηλαδή κάποιες εικόνες μέσα από τη φύση και τη ζωή των ανθρώπων και τα παρέβαλλε μ’ έναν τρόπο παραβολικό έτσι ώστε να λαμβάνει ο κόσμος ένα συγκεκριμένο δίδαγμα κάθε φορά.

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ακούσαμε τον Κύριό μας να μιλάει για κάποιον χρεώστη μυρίων ταλάντων, ο οποίος όπως έπεσε στα πόδια του δανειστού του και τον παρακαλούσε να τον σπλαχνισθεί, να δείξει επιείκεια και μακροθυμία έτσι ώστε να μην πουληθεί ως δούλος ούτε αυτός, αλλά κυρίως ούτε η γυναίκα του και τα παιδιά του. Το εντυπωσιακό όμως στη σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι η συμπεριφορά του χρεώστη των μυρίων ταλάντων ο οποίος αφού έτυχε της ευσπλαχνίας του κυρίου του, ο ίδιος κατόπιν επιδεικνύει μία τελείως διαφορετική και άσπλαχνη συμπεριφορά σ’ έναν συνδούλο του ο οποίος του χρωστούσε ένα πολύ μικρότερο ποσό.

Και εδώ γεννάται εύλογα το ερώτημα αδελφοί μου, ποιος  άραγε είναι ο χρεώστης αυτού του μεγάλου ποσού; Μα φυσικά όλοι εμείς. Ο καθένας μας είναι  χρεώστης απέναντι στον ίδιο τον Θεό. Έχουμε βλέπετε τα δικά μας χρέη που δεν είναι άλλα, απ’ τα αμαρτήματά μας. Αμαρτήματα που καθημερινά κάνουμε με τα έργα μας, με τα λόγια μας και τους λογισμούς μας, τα οποία αν κάτσουμε και τα σκεφτούμε τότε θα βγάλουμε ένα ποσό μυρίων ταλάντων, όπως μας έλεγε σήμερα ο Κύριος μας. Αυτό όμως που πρέπει να κάνουμε εμείς  αδελφοί μου, είναι να συναισθανόμαστε την αμαρτωλότητά μας, όπως κάνανε οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι είχαν βαθιά αίσθηση της αμαρτωλότητός τους και όσο περνούσαν τα χρόνια, τους γινόταν πιο βαθιά η αίσθηση αυτή.

Στο σημείο όμως αυτό γεννάται ένα δεύτερο ερώτημα: Πως θα καταφέρουμε να εξοφλήσουμε τα χρέη μας αυτά; Άραγε κάνοντας το ένα ή το άλλο καλό; Όχι αδελφοί μου. Το πρώτο και κύριο που πρέπει να κάνουμε για τη σωτηρία μας, αφού αρχικώς συνειδητοποιήσουμε την αμαρτωλότητά μας είναι σαν τον δούλο που έλεγε σήμερα το ευαγγελικό ανάγνωσμα, να παρακαλούμε συνεχώς τον Κύριο μας, να δείξει την μακροθυμία Του και το έλεός Του σε  μας και να συγχωρέσει τα αμαρτήματά μας. Αυτό θα το επιτύχουμε με τρεις τρόπους α) με την μετάνοια, β) με την προσευχή και γ) με την συγχωρητικότητα. Με αυτούς τους τρεις τρόπους και λέγοντας συνεχώς μέσα απ’ τη καρδιά μας το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» θα κερδίσουμε το έλεος του Θεού και την ευσπλαχνία Του.

Όμως θα πρέπει να προσέξουμε αδελφοί μου και κάτι άλλο. Δεν πρόκειται να συγχωρεθούμε από τον Θεό αν εμείς πρώτα δεν συγχωρέσουμε τον συνάνθρωπο μας που μας στεναχώρησε και μας πίκρανε. Δεν  φτάνει δηλαδή να λέμε μόνο το «Κύριε ελέησον» - και ο δούλος του σημερινού Ευαγγελίου παρακαλούσε τον κύριο του να τον σπλαχνισθεί. Δυστυχώς, δεν φτάνει μόνο να κάνουμε μετάνοιες – και ο δούλος αυτός έπεσε στα γόνατα μπροστά στον κύριό του. Πρέπει να συγχωρήσουμε τον εχθρό μας. Είναι καθήκον μας ως χριστιανοί, ως μέλη της Αγίας μας Εκκλησίας να συγχωρούμε αυτούς που μας πίκραναν και μας δημιούργησαν οποιοδήποτε κακό. Αν αυτό δεν κάνουμε, τότε όλα τ’ άλλα και οι μετάνοιες και τα κεριά και οι λαμπάδες και οι πολύωρες προσευχές και αγρυπνίες είναι όλα ανώφελα. Ανώτερο όλων είναι η αγάπη, αγάπη προς όλους και προς τους εχθρούς μας ακόμη. Μόνο έτσι θα εισακουστούν οι προσευχές μας από τον Θεό. Προσευχή που ξεκινάει με αγάπη προς τον άνθρωπο εκείνον που μας έχει πικράνει, γίνεται ακουστή από τον Θεό.

Αυτά λοιπόν τα δύο πράγματα αδελφοί μου, ας είναι τα διδάγματά μας σήμερα, αυτά που πρέπει να μείνουν και να ριζώσουν μέσα βαθιά στη ψυχή μας, πρώτον να ζητούμε συνέχεια το έλεος του ελεήμονος και φιλεύσπλαχνου Θεού και δεύτερον να συγχωρούμε καθημερινά κάθε άνθρωπο που με τις πράξεις του μας έχει πικράνει, μας έχει στενοχωρήσει, έτσι ώστε αυτά να αποτελέσουν  και τα εφόδιά μας για την είσοδό μας εν ημέρα κρίσεως στην Βασιλεία του Θεού, Αμήν!   

ΠΗΓΗ