ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ – 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

(Μκ. η΄ 34 – η΄ 9,1)

«…Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν, αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν…» (Α΄ Κορ. 1,22-24)

Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι μεγάλο μυστήριο τῆς πίστεώς μας καὶ ὁ σταυρωμένος Χριστὸς εἶναι ἡ δύναμη καὶ ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων προσπάθησαν νὰ προσεγγίσουν αὐτὸ τὸ μυστήριο μὲ τὴν λογικὴ τὸ θεώρησαν μωρία. Γιὰ ἐμᾶς τοὺς χριστιανούς, ὅμως, ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου εἶναι τὸ καύχημά μας, εἶναι τὸ περιεχόμενο τῆς πίστεώς μας, εἶναι τὸ ἀπόλυτο σύμβολο τῆς σωτηρίας μας. Καὶ στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ὁ εὐαγγελιστὴς Μάρκος ἀναφέρεται στὸν σταυρό, ποὺ ὀφείλουμε νὰ σηκώσουμε, ἂν θέλουμε νὰ λογισθοῦμε ἀληθινοὶ μαθητὲς τοῦ Κυρίου καὶ νὰ κερδίσουμε τὴν σωτηρία μας.

Ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ξεκινᾶ κάνοντας λόγο γιὰ τὴν προϋπόθεση ποὺ ὀφείλουμε νὰ τηρήσουμε, ἂν θέλουμε νὰ ἀκολουθήσουμε τὸν Κύριο: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοί». Ὁ Χριστὸς μᾶς προτρέπει, ἂν θέλουμε νὰ γίνουμε μαθητές Του, νὰ κάνουμε τὴν ὑπέρβαση καὶ νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὸν ἑαυτό μας, ἀναλαμβάνοντας νὰ

σηκώσουμε τὸ δικό μας πάθος καὶ τὸ δικό μας σταυρό. Ὄχι κάποια στιγμὴ καὶ γιὰ λίγο ἀλλὰ σηκώνοντας «τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ’ ἡμέραν…» (Λκ 9,23), χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ ἐκπτώσεις, ὥστε νὰ φανοῦμε ἀληθινοὶ μαθητὲς Του.

Στὴ συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ὁ Κύριος ἀναφέρεται στὶς συνέπειες τῆς παραπάνω ἐπιλογῆς ἀπὸ τοὺς μαθητές Του, ἀφοῦ ἐξαιτίας της θὰ ἔρθουν δύσκολες ἡμέρες, καλώντας μας νὰ ξεπεράσουμε ἀκόμη καὶ τὴν κοινὴ λογική: «Ὅποιος θέλει νὰ σώσει τὴ ζωή του θὰ τὴ χάσει, ὅποιος ὅμως χάσει τὴ ζωὴ του ἐξαιτίας μου καὶ ἐξαιτίας τοῦ εὐαγγελίου θὰ τὴ σώσει». Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι οἱ ἀληθινοὶ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ὀφείλουν νὰ θυσιάζονται γι’ Αὐτὸν καὶ τὸ Εὐαγγέλιό Του, ἂν θέλουν νὰ κερδίσουν τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ σωτηρία.

Γιὰ νὰ γίνει ἀκόμη πιὸ κατανοητὴ αὐτὴ ἡ διάσταση, ποὺ δίνει ὁ Κύριος στὴν ἀληθινὴ ζωή, ἀπευθύνει ὁ Ἴδιος δύο ἐρωτήσεις στοὺς Μαθητές Του, ὥστε νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅλοι ὅτι μπροστὰ στὴν ἀληθινὴ ζωὴ ὁ κόσμος ὁλόκληρος δὲν ἔχει καμία ἀξία. Κανένα ὑλικὸ ἀντάλλαγμα, δηλαδή, δὲν εἶναι ἀρκετό γιὰ νὰ ἐξαγοράσει τὴν αἰώνια ζωή. Πολὺ δέ περισσότερο ὁ γήινος πλοῦτος, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ θέσει ἀκόμη καὶ σὲ κίνδυνο αὐτὴν τὴν προσπάθεια τῶν ἀνθρώπων νὰ κερδίσουν τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους. Ἄλλωστε δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε τὸ ψαλμικὸ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἡ μοναδικὴ πηγὴ σωτηρίας μας («…ὁ Θεὸς λυτρώσεται τὴν ψυχήν μου ἐκ χειρὸς ἅδου…», Ψλ 48,16).

Στὴ συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς διηγήσεως ὁ Κύριος ἀναφέρεται στὴν στενὴ σχέση ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν οἱ μαθητές Του μὲ τὸν Ἴδιο. Δὲν πρέπει κανεὶς νὰ ντρέπεται γι’ Αὐτὸν καὶ τὴν διδασκαλία Του, γιατί διαφορετικὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος θὰ ντραπεῖ γιὰ ἐκεῖνον ἐνώπιόν του Πατέρα Του. Ἄλλωστε ντροπὴ γιὰ τὸν Ἰησοῦ καὶ τὴν διδασκαλία Του σημαίνει ἄρνησή Του. Καὶ ἡ ἄρνηση ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια ἀπώλεια. Ἀντίθετα, ὁ μοναδικὸς δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Χριστὸς δηλαδὴ, στὸν ὁποῖο καὶ δόθηκε πᾶσα ἐξουσία∙ εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ κρίνει ὅσους τὸν ἀρνηθοῦν ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως, ὅπως μᾶς βεβαιώνει καὶ τὸ τέλος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θυσιάστηκε ἑκουσίως γιὰ χάρη μας προσφέροντάς μας τὴν σωτηρία μας. Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ ἀποδεχθοῦμε αὐτὴν τὴν θυσία, ἂν θέλουμε νὰ λογιζόμαστε μαθητές Του. Καὶ αὐτὴ ἡ ἑκούσια ἀπὸ μέρους μας ἐπιλογὴ σημαίνει ὅτι ἀκολουθοῦμε τὸν Χριστὸ μαθαίνοντας νὰ σηκώνουμε ἀγόγγυστα τὸν δικό μας σταυρό, ποὺ μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος, ζώντας ἀληθινὰ μία ζωὴ γεμάτη αὐτοπροσφορά. Ἀμήν.

π.Α.Κ.Γ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΗΓΗ