ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ – 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016
Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

(Ἰω. γ΄ 13-17)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας αὐτὴ τὴ χρονικὴ περίοδο εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ πολὺ μεγάλο μυστήριο. Κανένας ἄνθρωπος ἀπὸ μόνος του δὲν μπορεῖ νὰ τὸ κατανοήση μὲ τὴν ἀνθρώπινη λογική. Μᾶς χρειάζεται ὁ θεῖος φωτισμὸς γιὰ νὰ τὸ πλησιάσουμε. Γιὰ νὰ ἔλθη ὁ θεῖος φωτισμὸς εἶναι ἀπαραίτητο νὰ προετοιμάσουμε τὸν ἑαυτό μας. Γιὰ αὐτὴ τὴν προετοιμασία μᾶς βοηθᾶ ἡ Ἐκκλησία. Ἀφιερώνει μία Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὴν ἑορτή τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τὴν σημερινὴ Κυριακὴ γιὰ νὰ μᾶς εἰσαγάγη στὸ νόημα τοῦ μυστηρίου τοῦ σταυροῦ. Ἕνα πλῆθος ἀπὸ ὑπέροχους ὕμνους, ποὺ ψάλλονται σὲ ὅλες τὶς ἀκολουθίες τοῦ εἰκοσιτετραώρου, ὁμιλοῦν γιὰ τὸ μεγάλο μυστήριο.


Ἰδιαίτερα ὅμως σημαντικὸ εἶναι τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας ἀπὸ τὸ κατὰ Ἰωάννην εὐαγγέλιο. Ἀναφέρεται σ’ ἕνα θαυμαστὸ περιστατικὸ, ποὺ καταγράφεται στὸ βιβλίο τῶν Ἀριθμῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Οἱ Ἰσραηλίτες εὑρίσκονται στὴν ἔρημο. Πορεύονται ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο πρὸς τὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Στὴν πορεία τους αὐτὴ ἀντιμετωπίζουν δυσκολίες καὶ πολλοὺς κινδύνους. Οἱ δυσκολίες καὶ οἱ κίνδυνοι δὲν προέρχονται μόνον ἀπὸ ἐξωτερικοὺς ἐχθρούς. Πολλὲς φορὲς αἴτιοι γιὰ τὰ δεινά τους εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ Ἰσραηλίτες. Ἐγκαταλείπουν τὸν ἀληθινὸ Θεό, γογγύζουν ἐναντίον του καὶ ἁμαρτάνουν ἀπέναντί του. Μετὰ ἀπὸ ἕνα τέτοιο γογυσμὸ πέφτει ἐπάνω τους θανατικό. Ἐμφανίζονται φαρμακερὰ φίδια καὶ ὅσους τσιμποῦν πεθαίνουν σύντομα. Τρομοκρατοῦνται καὶ καταφεύγουν στὸν Μωϋσῆ. Ἐκεῖνος μὲ τὴ σειρά του καταφεύγει στὸν Θεό. Ζητεῖ τὴν παρέμβαση καὶ τὴν βοήθειά του. Ὁ Θεὸς δείχνει τὴν εὐσπλαχνία του. Ὑποδεικνύει ἕνα παράδοξο τρόπο γιὰ νὰ σωθοῦν. Δίνει ἐντολὴ στὸν Μωϋσῆ

νὰ ὑψώση ἕνα μεγάλο κοντάρι καὶ στὸ ἐπάνω μέρος νὰ τοποθετήση ἕνα χάλκινο φίδι. Ὅποιον τσιμποῦσαν τὰ φαρμακερὰ φίδια θὰ μποροῦσε νὰ κοιτάξη τὸ χάλκινο φίδι καὶ νὰ σωθῆ. Ἔτσι καὶ ἔγινε. Μόλις τὸ φαρμακερὸ φίδι τσιμποῦσε κάποιον, ἐκεῖνος ἀτένιζε μὲ τὸ βλέμμα του τὸ χάλκινο φίδι καὶ σωζόταν.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀνέφερε τὸ γεγονὸς αὐτὸ στὴ διδασκαλία του καὶ τὸ ἐξήγησε. Εἶπε ὅτι ἀποτελεῖ μία προτύπωση τῆς δικῆς του σταυρικῆς θυσίας. «Καὶ ὅπως ὁ Μωϋσῆς ὕψωσε τὸ χάλκινο φίδι στὴν ἔρημο, ἔτσι πρέπει νὰ ὑψωθῆ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου, ὥστε ὅποιος πιστεύει σ’ αὐτὸν νὰ μὴ χαθῆ ἀλλὰ νὰ ζήση αἰώνια» (Ἰω. 3,14-15).

Οἱ ἅγιοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συγκρίνουν τὸν τύπο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μὲ τὴν πραγματικότητα τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖ, στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ὑψώθηκε ἐπάνω στὸ ξύλινο κοντάρι τὸ χάλκινο φίδι. Ἐδῶ, στὰ χρόνια τοῦ Χριστοῦ, ὑψώθηκε ἐπάνω στὸν ξύλινο σταυρὸ τὸ ἀκήρατο σῶμα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Ἐκεῖ τσιμποῦσαν τοὺς Ἰσραηλίτες τὰ φαρμακερὰ φίδια. Ἐδῶ δέχονται πλήγματα ἀπὸ τὸν μισόκαλο διάβολο οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ, οἱ χριστιανοί. Ἐκεῖ σώζονται οἱ Ἰσραηλίτες ἀπὸ τὸν φυσικὸ θάνατο. Ἐδῶ σώζονται οἱ χριστιανοὶ ἀπὸ τὸν πολὺ χειρότερο, τὸν πνευματικὸ θάνατο.

Ὅλη αὐτὴ ἡ προφητικὴ ἱστορία καὶ ἡ ἐξήγηση ποὺ δίνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς θέτουν ἐνώπιόν μας τὸ πιὸ ἐπιτακτικὸ ζήτημα γιὰ ὅλους μας· τὸ ζήτημα τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, δηλαδή τῆς σωτηρίας μας. Ὁ θάνατος εἶναι τὸ φοβερώτερο καὶ συγκλονιστικώτερο γεγονὸς στὸν ἀνθρώπινο βίο. «Ὄντως φοβερώτατον τὸ τοῦ θανάτου μυστήριον», ὅπως ψάλλουμε στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία. Ποιὸς λοιπόν μπορεῖ νὰ μᾶς λυτρώση ἀπὸ τὸ μέγιστο αὐτὸ κακό; Προσπαθεῖ ἡ ἐπιστήμη, ἀλλὰ πάντα στὸ τέλος εἶναι ἡ νικημένη. Προσπαθεῖ καὶ ἡ φιλοσοφία, ἀλλὰ αὐτὴ μόνον γιὰ νὰ μᾶς συμφιλιώση μὲ τὸν θάνατο, ὄχι γιὰ νὰ τὸν νικήση.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, οὔτε ἁπλῶς προσπαθεῖ νὰ νικήση τὸν θάνατο, οὔτε ἐπιχειρεῖ νὰ μᾶς συμφιλιώση μ’ αὐτόν. Ἀντίθετα, διακηρύττει ὅτι ὁ Χριστὸς νίκησε τὸν θάνατο. «Ποῦ σου θάνατε τὸ κέντρον, ποῦ σου Ἅδη τὸ νῖκος;» (Α΄ Κορ., 15,55). Κι αὐτὸ τὸ ἐπέτυχε ὁ Χριστὸς μὲ τὴν σταυρική του θυσία καὶ μὲ τὴν ἀνάστασή του. Ὁ Σατανᾶς θέλησε νὰ ἐξοντώση τὸν Χριστὸ καὶ χρησιμοποίσε ὡς ὅπλο τὸν σταυρό. Ὁ Χριστὸς ὅμως μετέτρεψε τὸ ὅπλο τοῦ διαβόλου σὲ ὅπλο ἐναντίον τοῦ θανάτου. Ἀνέβηκε στὸν σταυρό, πέθανε καὶ τάφηκε. Ἐπειδὴ ὅμως εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς, καὶ ὁ Ἅδης δὲν μποροῦσε νὰ τὸν ἀντέξη, Ἐκεῖνος ἀναστήθηκε. Καὶ μαζί του ἀνέστησε ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος. Αὐτὴ ἦταν ἡ πιὸ μεγάλη πανολεθρία τοῦ διαβόλου. Ἔτσι ὁ σταυρὸς ἔγινε τὸ μέσο γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου καὶ τῶν ἀνθρώπων. Συγχρόνως ὅμως ὁ σταυρὸς δείχνει καὶ τὴν ἀμέτρητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Μὲ τὴν θυσία του στὸν σταυρὸ ὁ Χριστὸς ἔδειξε ὅτι ἀγαπᾶ ἀληθινά, θυσιαστικὰ τὸν ἄνθρωπο. Εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀκούσαμε στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα· «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπώλητε, ἄλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον».

Ὅλοι οἱ ἅγιοι εὐλαβοῦνταν καὶ εὐλαβοῦνται τὸν σταυρὸ, διότι δείχνει τὴν ἀπερίγραπτη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Μ’ αὐτὸν τὸν σταυρὸ θαυματουργοῦσαν, διότι εἶναι γεμάτος ἀπὸ τὴν θεία χάρη. Ὁ σταυρὸς ἀποτελεῖ ὅπλο τοῦ κάθε χριστιανοῦ ἐναντίον τοῦ πιὸ μεγάλου ἐχθροῦ, τοῦ διαβόλου. «Ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου τὸν σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας», ψάλλουμε στὴν Ἐκκλησία.

Ὅλα αὐτὰ τὰ μεγάλα δῶρα τοῦ Θεοῦ σ’ ἐμᾶς δημιουργοῦν μέσα μας ἕνα ἀνεξόφλητο χρέος. Τὸ μόνο ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε εἶναι νὰ εἴμαστε ἀδιάκοπα εὐγνώμονες στὸν πανάγαθο Θεὸ καὶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ ζοῦμε στὴν καθημερινή μας ζωὴ κατὰ τὸ θέλημά του. Ἀμήν.

π.Α.Μ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου