ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Ἡ θεραπεία τοῦ Παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ.

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Ὅλοι ἤθελαν νά ἀκούσουν τὰ θεϊκὰ καὶ σωτήρια λόγια τοῦ Κυρίου καὶ νά παραβρεθοῦν στά θαύματά πού ἐπιτελοῦσε. Αὐτὸ τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ τὸ συνεχίζει καὶ σήμερα ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας, ποὺ πολλὲς φορὲς μὲ τή δύναμη τοῦ Κυρίου θαυματουργεῖ στίς γιορτὲς τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων. Εἶναι ἀπαραίτητο ὁ ἄνθρωπος νά τρέφεται ἀπὸ τή μικρή του ἡλικία μὲ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου. Μόνον ἔτσι ὁ ἄνθρωπος γίνεται σωστός, ἐνάρετος καὶ εὐεργετικὸς στήν κοινωνία. Αὐτὴ τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ παίρνει τὸ παιδί, ὅταν ἐκκλησιάζεται τακτικὰ καὶ μὲ βαθιὰ τή συναισθήσῃ ὅτι βρίσκεται στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ.

Οἱ τέσσερις ἄνθρωποι, ποὺ σήκωναν τὸν παραλυτικὸ εἶχαν στήν καρδιά τους μεγάλη ἀγάπη καὶ πίστη. Ἤθελαν νά φέρουν μὲ κάθε τρόπο τὸν παράλυτο κοντὰ στό Χριστὸ γιά νά θεραπευθεῖ. Ἡ ἀγάπη τοὺς βοήθησε νά ξεπεράσουν ὄλες τίς δυσκολίες καὶ τὰ ἐμπόδια πού εἶχαν παρουσιαστεῖ μπροστὰ τους. Ἄνοιξαν τήν στέγῃ καὶ κατέβασαν τὸν παράλυτο μπροστὰ στό Χριστό. Ἡ πίστη τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν ἔγινε ἀφορμή, ὥστε ὁ Κύριος νά συγχωρέσει τις ἁμαρτίες τοῦ παραλυτικοῦ. Ἤθελε να δείξει σὲ ὅλους μας ὅτι ἡ ἁμαρτία ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο σὲ φοβερὲς καὶ ἄσχημες καταστάσεις. Ἡ μόνη λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου βρίσκεται στόν Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ ἔχει ἀπολύτη ἐξουσία ὡς Θεὸς να συγχωρεῖ τὴν ἁμαρτία.

Οἱ Γραμματεῖς ὅμως στό σημερινὸ Εὐαγγέλιο θύμωσαν, ὅταν ἄκουσαν τὸν Κύριο νά συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες τοῦ παραλυτικοῦ. Δέν εἶχαν ὅμως τὸ θάρρος νά Τοῦ τὸ ποῦν. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὡς Θεὸς παντογνώστης, εἶχε γνωρίσει τίς σκέψεις τους καὶ τοὺς εἶπε: «Τὶ βάζετε τέτοιους διαλογισμοὺς στό μυαλὸ σας; Γιά νά δεῖτε δέ πῶς ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔχει ἐξουσία νά συγχωρεῖ ἐδῶ στῇ γῆ ἁμαρτίες, λέγει στόν παραλυτικό: Σήκω ἐπάνω, πάρε τὸ κρεβάτι σου στόν ὦμο καὶ πήγαινε στό σπίτι σου».

Ὁ Κύριος ἔδειξε τή θεϊκὴ ἐξουσίᾳ Του καὶ μὲ τὸ θαῦμα τοῦ παραλυτικοῦ καὶ μὲ τή δύναμή πού ἔχει νά βλέπει τίς ἐπιθυμίες καὶ τοὺς διαλογισμοὺς μας. Καὶ ἐμεῖς πρέπει νά σκεφτόμαστε ἀπὸ τή μικρή μας ἡλικίᾳ αὐτή τὴν ἀλήθεια. Ὄλες οἱ ἁμαρτίες μας μένουν μπροστὰ στά μάτια τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἂν δέν τὶς ξέρουν οἱ ἄνθρωποι, τὶς ξέρει ὅμως ὁ Θεός. Δέν μποροῦμε νά τὶς ἀρνηθοῦμε, οὔτε καὶ νά τὶς κρύψουμε. Χρειάζεται λοιπὸν νά ὁμολογοῦμε τίς ἁμαρτίες μας στήν ἱερά Ἐξομολογήσῃ καὶ μάλιστα στή διάρκεια τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς. Μὲ τὴν ἐξομολογήσῃ ἀνοίγουμε τὴν ψυχὴ μας καὶ μπαίνει μέσα της ἡ δροσιὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μᾶς φωτίζει, μᾶς καθοδηγεῖ καὶ μᾶς κάνει πραγματικὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Αἰσθανόμαστε τὸν Κύριο πολὺ κοντὰ μας καὶ μάλιστα σὲ δύσκολες στιγμές, ὅπως εἶναι ἡ θλίψη, ἡ ἀρρώστια, ἡ φτώχια καὶ ὁ θάνατος ἑνὸς συγγενικοῦ μας προσώπου. Μὲ τίς εὐχὲς τῆς Ἐκκλησίας λυτρώνεται ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὰ βάσανα καί τίς συμφορές.

ΠΗΓΗ