Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Β΄ Νηστειῶν, Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ: Ἑβρ. α΄ 10 - β΄ 3

Κατ᾿ ἀρχὰς σύ, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαι­ω­θή­σονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι. πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δε­ξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀπο­στελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν; Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν. εἰ γὰρ ὁ δι᾿ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ πα­ρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθα­ποδο­­σίαν, πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελή­σαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀ­κουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ

1. Ὁ Χριστός, τὸ Α καὶ τὸ Ω

   Κατὰ τὶς Κυριακὲς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακο­στῆς ἀναγινώσκονται ἀποστολικὲς περικοπὲς ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, ἡ ὁποία γράφτηκε γιὰ νὰ στηρίξει τοὺς Ἑβραίους Χριστιανοὺς ποὺ κλονίζονταν στὴν πίστη. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ θεόπνευστη αὐτὴ ἐπιστολὴ περιέχει συστηματικὴ ἀπόδειξη γιὰ τὴν ἀσύλληπτη ὑπεροχὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Πράγματι, ἡ χριστιανικὴ πίστη ὑπερέχει ἀπὸ τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ κάθε ἄλλη θρησκεία, διότι δὲν τὴ δίδαξαν Προφῆτες ἢ ἀκόμη καὶ ἄγγελοι, ἀλλὰ τὴν ἀποκάλυψε ὁ ἴδιος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Θεός, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. 

   Καὶ γιὰ νὰ καταλάβουμε ποιὸς εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ πόσο ἀνώτερος εἶναι ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, ὁ ἅγιος Ἀπόστολος μᾶς ὑπενθυμίζει τὸν λόγο τοῦ Ψαλμωδοῦ, ποὺ ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν Μεσσία Χριστὸ λέει: «Κατ’ ἀρχὰς σύ, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί»· Ἐσύ, Κύριε, στὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας στήριξες τὴ γῆ καὶ τὴν ἐδραί­ωσες μέσα στὸ οὐράνιο στερέωμα, καὶ ἔρ­γα τῶν χειρῶν Σου εἶναι οἱ οὐρανοί. Αὐτοὶ κάποτε θὰ χάσουν τὸ σημερινό τους σχῆμα καὶ θὰ ἐξαφανισθοῦν. Ἐσὺ ὅμως παραμένεις ἀναλλοίωτος καὶ ἀμετάβλητος. Ὅλος ὁ κόσμος θὰ παλιώσει σὰν ἔνδυμα, κι Ἐσὺ θὰ τὸν γυρίσεις καὶ θὰ τὸν περιτυλίξεις σὰν πανωφόρι, καὶ τότε θ’ ἀλλάξει καὶ θὰ γίνει καινούργιος. «Σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλεί­ψου­σι». Ἐσὺ ὅμως εἶσαι πάντοτε ὁ Ἴδιος, καὶ τὰ ἔτη Σου θὰ εἶναι ἀτελείωτα.

   Τὴν ἴδια ἀλήθεια θέτει καὶ μὲ ἕνα ἐρώτημα ὁ ἅγιος Ἀπόστολος: Σὲ ποιὸν ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους ἔχει πεῖ πο­­­­­­τὲ ὁ ἐπουράνιος Πατέρας αὐτὸ ποὺ ἔχει πεῖ στὸν Υἱό Του, τὸν Χριστό: Κάθισε στὰ δεξιά μου, ὡσότου ὑποτάξω τοὺς ἐχ­­θρούς Σου βάζοντάς τους κάτω ἀπὸ τὰ πόδια Σου ὡς ὑποπόδιο, πάνω στὸ ὁποῖο θὰ πατᾶς, γιὰ νὰ ἔχεις αἰω­­­­νίως ἀδιαφιλονίκητη τὴν ἐξουσία; 

   Βεβαίως, σὲ κανένα. Διότι τί εἶναι οἱ ἄγγελοι; Δὲν εἶναι ὅλοι ὑπηρετικὰ πνεύματα, ποὺ ἀπο­στέλλονται ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ ὑπηρετοῦν ἐκείνους ποὺ πρόκειται νὰ κληρονομήσουν τὴν αἰώνια ζωή;... 

   Εἶναι προφανὲς ὅτι τίποτε στὸν κόσμο δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Διότι τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ οἱ ἄγγελοι, εἶναι κτίσματα καὶ δημιουργήματα. Ἀλλὰ καὶ τὸ σύμπαν, ποὺ φαίνεται τόσο μεγαλειῶδες, ἔχει ἀρχὴ καὶ τέλος. Ἀρχὴ καὶ τέλος μόνο ὁ Κύριος δὲν ἔχει. Αὐτὸς δημιούργησε τὸ σύμπαν, Αὐτὸς καὶ θὰ τὸ ἀνακαινίσει καὶ θὰ δημιουργήσει ἔτσι τὸ νέο κόσμο, τὴν αἰώνια Βασιλεία. Αὐτὸς εἶναι τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ πηγὴ τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ τῆς μακαριότητος.

   Εὐτυχισμένος λοιπὸν ὅποιος συνδέσει τὴ ζωή του μὲ τὸν Χριστό! Τί σημασία ἔχει ἂν εἶναι μικρὸς ἢ μεγάλος, πλούσιος ἢ φτωχός, μορφωμένος ἢ ἀγράμματος; Τί σημασία ἔχει ἂν εἶναι ὑγιὴς καὶ εὔρωστος ἢ ἀσθενής, ἴσως καὶ ἀνάπηρος;... Σημασία ἔχει νὰ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, διότι ὁ Χριστὸς παραμένει ὁ Ἴδιος καὶ ἀναλλοίωτος. Κι ἐδῶ ἀκριβῶς πρέπει νὰ προσέξουμε καλά, μᾶς λέγει ὁ θεῖος Ἀπόστολος.

2. Δὲν παίζουμε μὲ τὸν θεῖο Νόμο

   Ἐπειδὴ ἀκριβῶς ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἀσυγκρίτως ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, «διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν», λέει ὁ Ἀπόστολος· πρέπει κι ἐμεῖς νὰ προσέ­χουμε πολὺ περισσότερο στοὺς λόγους Του, ποὺ ἀκούσαμε ἀπὸ τὸν Ἴδιο καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους Του, μήπως ἀπὸ ἀπροσεξία μᾶς συμβεῖ νὰ πα­ρα­συρ­θοῦμε καὶ νὰ χαθοῦμε. Ἀλίμονό μας, τότε!

   Διότι, ἐὰν ὁ Νόμος ποὺ παρέδωσε ὁ Θεὸς στὸ Μωυσῆ διαμέσου ἀγγέλων, ὅ­πως γράφει ὁ Ἀπόστολος, ἀποδείχθηκε ἔγκυρος καὶ ἰσχυρός, καὶ «πᾶσα πα­ράβα­σις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν», δηλαδή, κάθε παράβασή του καὶ παρακοὴ τιμωρήθηκε δίκαια μὲ τὴν ἀνάλογη τιμωρία, πῶς ἐμεῖς θὰ ξεφύγουμε τὴν τιμωρία, ἐὰν ἀμελή­σουμε γιὰ τὴν τόσο μεγάλη καὶ σπουδαία σωτηρία ποὺ μᾶς χάρισε ὁ Χριστός; Μιὰ σωτηρία ποὺ δὲν τὴν πληροφορηθήκαμε «δι’ ἀγγέλων», ὅπως ἔγινε μὲ τὸ Νόμο, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς Ἀποστόλους Του. Ἐκεῖνος μᾶς ἀποκάλυψε τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας, κι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ὡς αὐτήκοοι μάρτυρες μᾶς τὴν παρέδωσαν, ὡς ἀληθινὴ καὶ ἀξιόπιστη.

   Εἶναι ἀλήθεια ὅτι στὴν Παλαιὰ Διαθήκη περιγράφονται φοβερὲς τιμωρίες τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀθετοῦσαν τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ. Ὡστόσο τὸ ἐρώτημα ποὺ θέτει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος εἶναι συγκλονιστικό: Ἂν οἱ παραβάσεις ἐκείνου τοῦ Νόμου εἶχαν τέτοιες συνέπειες, «πῶς ἡμεῖς ἐκ­φευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;»... Μποροῦμε νὰ ἀναλογιστοῦμε ποιὲς θὰ εἶναι οἱ συνέπειες γιὰ ἐμᾶς, ἂν περιφρονοῦμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀποκαλύφθηκε σ’ ἐμᾶς ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Υἱό Του;... Εἶναι λοιπὸν ἀνάγκη νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ ἀλλάξουμε ὁπωσδήποτε πορεία!

ΠΗΓΗ