Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΑΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 6 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Τῆς Ἀπόκρεω: Ματθ. κε΄ 31-46

Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅταν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρός σε; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΑΣ

«Ἐμοὶ ἐποιήσατε»

Τὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο μᾶς περιγράφει τὴν πιὸ φοβερὴ καὶ συγκλονιστικὴ ὥρα τῆς ἱστορίας. Εἶναι ἡ ὥρα τῆς τελικῆς Κρίσεως. Ὁ Κύριος ἔρχεται ὡς ἔνδοξος Βασιλιὰς συνοδευόμενος ἀπὸ ἀγγέλους, γιὰ νὰ κρίνει ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ τὸ βασικὸ κριτήριο μὲ τὸ ὁποῖο θὰ ξεχωρίσει τοὺς δικαίους ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλοὺς εἶναι ἕνα: ἡ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, ἡ ὁποία ἀναφέρεται κατ’ εὐθείαν στὸ πρόσωπό Του, ὅπως ὁ Ἴδιος μᾶς βεβαίωσε: «Ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε», μᾶς εἶπε. Καθετὶ ποὺ κάνατε ἔστω καὶ σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς πτωχοὺς αὐτοὺς ἀδελφούς μου, εἶναι σὰν νὰ τὸ κάνατε σὲ μένα.

    Ἂς σταθοῦμε ὅμως σὲ αὐτὲς τὶς δύο λέξεις, «ἐμοὶ ἐποιήσατε», γιὰ νὰ δοῦμε γιατί ὁ Κύριος λογαριάζει κάθε πράξη ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον ὅτι γίνεται στὸ πρόσωπό του καὶ τί σημασία ἔχει αὐτὸ γιὰ τὸν τρόπο ποὺ ἐ­­­πιτελοῦμε ἐμεῖς τὰ ἔργα τῆς φιλαν-θρωπίας.

1. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗΤΩΝ ΑΔΥΝΑΤΩΝ

    Ὁ Κύριος Ἰησοῦς μὲ τὸ «ἐμοὶ ἐποιήσατε» τοποθετεῖ τὸν ἑαυτό του στὴ θέση τοῦ πεινασμένου, τοῦ διψασμένου, τοῦ ξένου, τοῦ ρακένδυτου, τοῦ ἀρρώστου, ἀκόμη καὶ τοῦ φυλακισμένου! Εἶπε χαρακτηριστικά: «Ἐ­­­­­­πείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδί­ψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συν­η­γά­γετέ με... ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλ­θε­τε πρός με». 

    Δὲν εἶναι σχῆμα λόγου ὅλα αὐτά. Οἱ ἅγιοι Πατέρες λένε: «Εἶδες τὸν ἀδελφόν σου; Εἶ­δες Κύριον τὸν Θεόν σου!». Πράγματι. Κά­θε ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος «κατ’ εἰκό­να καὶ καθ’ ὁμοίωσιν» Θεοῦ. Συνεπῶς στὸ ­πρόσωπο τοῦ κάθε ἀνθρώπου ὀφείλουμε πάντοτε νὰ διακρίνουμε τὴν εἰκόνα τοῦ Θε­οῦ. Αὐτὴ τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος νὰ διακονήσουμε στὰ πρόσωπα αὐτῶν ποὺ πονοῦν καὶ ὑποφέρουν μέσα ἀ­­­πὸ τὶς διάφορες δοκιμασίες τῆς ζωῆς. 

    Στὸ βιβλίο τῶν «Παροιμιῶν» γράφει ὁ σο­φὸς Σολομῶν: «Δανείζει Θεῷ ὁ ἐλεῶν πτωχόν» (Παρ. ιθ΄ 17). Δηλαδή, αὐτὸς ποὺ ἐλεεῖ τὸν πτωχὸ ἀδελφό του, στὴν οὐσία δανείζει στὸ Θεό. Ὅ,τι προσφέρει στὸν πτωχό, ὁ Θε­ὸς θεωρεῖ ὅτι τὸ προσφέρει σ’ Ἐκεῖνον. Ἔτσι ἀκό­μη καὶ ἡ πιὸ μικρὴ καλή μας πράξη λαμ­­βάνει ἄπειρη ἀξία, ἀφοῦ τελικὰ ἀπευθύνεται­ στὸν ἄπειρο Θεό. Κι ἡ ἀμοιβὴ ποὺ τὴν ἀκολουθεῖ εἶναι ὅ,τι ἀνώτερο μπορεῖ νὰ πο­­­θήσει ὁ ἄνθρωπος: ἡ Βασιλεία τῶν οὐ­ρα­νῶν!

2. ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΣΕ ΕΡΓΑ ΑΓΑΠΗΣ

    Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑπογραμμίζοντας τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπηρετώντας τοὺς ἀδελφούς μας ὑπηρετοῦμε τὸν ἴδιο τὸν Κύριο, μᾶς προτρέπει: «Πᾶν ὅ,τι ἐὰν ποιῆτε, ἐκ ψυχῆς ἐργάζεσθε, ὡς τῷ Κυρίῳ καὶ οὐκ ἀνθρώ­ποις» (Κολασ. γ΄ 23). Δηλαδὴ καθετὶ ποὺ κάνετε, νὰ τὸ ἐργάζεσθε πρόθυμα καὶ μὲ τὴν καρδιά σας, σὰν νὰ τὸ ἐργάζεσθε στὸν Κύριο καὶ ὄχι σὲ ἀνθρώπους. Ἀλήθεια, ἂν συν­ειδητοποιούσαμε ὅτι κάθε καλὸ ἔργο ποὺ ἐπιτελοῦμε ἔχει τὴν ἀναφορά του στὸν Χριστό, τότε μὲ πόση περισσότερη προθυμία καὶ αὐταπάρνηση θὰ ἀναλαμβάναμε νὰ τὸ ἐκτελέσουμε;! Ποιὸς ἀπὸ μᾶς, ἂν ὁ Χριστὸς τοῦ ζητοῦσε λίγο ψωμί, δὲν θὰ Τοῦ ἔδινε ἀμέσως; Ἢ ἂν μάθαινε ὅτι πονᾶ καὶ ὑποφέρει, δὲν θὰ ἔσπευδε νὰ Τὸν ἐπι­σκεφθεῖ καὶ νὰ Τὸν ἀνακουφίσει; Ποιὸς δὲν θὰ φιλοξενοῦσε τὸν Χριστὸ στὸ σπίτι του; 

    Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὴν προθυμία ἡ σκέψη ὅτι στὰ πρόσωπα τῶν ἀδελφῶν μας διακονοῦμε τὸν Κύριο, μᾶς βοηθᾶ στὸ νὰ στεκόμαστε ἀπέναντί τους ὄχι μόνο μὲ συμπάθεια ἀλλὰ καὶ μὲ σεβασμό. Ἡ προσφορὰ τῆς γνήσιας ἀγάπης δὲν ἔχει μέσα της καμία διάθεση ἀλαζονείας καὶ ὑπεροχῆς οὔτε συνοδεύεται ἀπὸ ἐνέργειες μειωτικὲς γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ βρίσκεται σὲ κάποια ἀνάγκη. 

    Τέλος ἡ συναίσθηση ὅτι ἡ προσφορὰ ἀγά­πης πρὸς τοὺς ἀδελφούς μας οὐσιαστι­κὰ ἀποδίδεται στὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου, μᾶς βοηθᾶ νὰ ἐπιτελοῦμε τὰ ἔργα αὐτὰ μὲ ταπείνωση, ἀφοῦ ὅ,τι καὶ νὰ προσφέρουμε στὸν Χριστὸ εἶναι λίγο. Διότι στὸν Κύριο Ἰησοῦ, τὸν μεγάλο μας Εὐεργέτη, δὲν χρω­στοῦμε ἁπλῶς πολλά... Τοῦ ὀφείλουμε τὰ πάντα! 

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι πάντοτε δίπλα μας, κοντά μας, ἕτοιμος νὰ δεχθεῖ τὶς ὑπηρεσίες μας στὰ πρόσωπα τῶν «ἐλαχί­στων». Ἂς Τὸν παρακαλοῦμε νὰ αὐξάνει μέσα μας τὴν ἀγάπη πρὸς Αὐτόν, ὥστε νὰ γίνει αὐτὴ ὁ κινητήριος μοχλὸς γιὰ ἕνα ἄνοι­γ­μα προσφορᾶς καὶ θυσιαστικῆς ἀγάπης πρὸς τοὺς ἀδελφούς μας. Ἔτσι θὰ ἀξιωθοῦ­με κι ἐμεῖς κάποτε νὰ ἀκούσουμε τὴν μακαρία φωνή: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν...», διότι «ἐμοὶ ἐποιήσατε»!

ΠΗΓΗ