ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ)

Απόστολος: Κολ. Γ΄4 – 11

Ευαγγέλιο: Λουκ. ΙΔ΄ 16 – 24

13 Δεκεμβρίου 2015

«Άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς»

Πλησιάζει και φέτος, αγαπητοί μου αδελφοί, η μεγάλη γιορτή της αγάπης και της φιλανθρωπίας του Θεού. Κατά τη σημερινή Κυριακή, που είναι αφιερωμένη στους Αγίους Προπάτορες του Κυρίου, διαβάζεται στην Εκκλησία μας το Ευαγγέλιο της Παραβολής του Μεγάλου Δείπνου. Η Παραβολή αυτή, που συμβολίζει τη μέρα της Γέννησης του Θείου Σωτήρος και Λυτρωτού μας, αναμενόταν με θερμή πίστη και πόθο, από τους κατά σάρκα προγόνους του Χριστού, δηλαδή από τον Αβραάμ, μέχρι τον Δαβίδ και τον Ιωσήφ. Γι’ αυτό και ο οικοδεσπότης της Παραβολής αυτής δεν είναι ένας απλός άνθρωπος. Αυτός που ετοίμασε και προσκαλεί στο Δείπνο είναι ο Άπειρος και Αληθινός Θεός και το Δείπνο είναι η Βασιλεία Του, που αρχίζει από τώρα με τη Εκκλησία και ολοκληρώνεται στον Παράδεισο, με την δεύτερη έλευση του Χριστού. 

Την ουράνια Βασιλεία Του, στην παραβολή αυτή, ο Κύριος την ονομάζει «Δείπνο Μέγα», στο οποίο καλεί όλους μας να προσέλθουμε. Κι’ επειδή σε λίγες μέρες, θα γιορτάσουμε τη γιορτή των Χριστουγέννων, και θα κληθούμε να προσέλθουμε στη Θεία Μετάληψη και Κοινωνία, γι’ αυτό και διαβάζεται σήμερα το Ευαγγέλιο αυτό, ώστε να υπάρχει καιρός για προετοιμασία, με την οποία θα ασχοληθούμε κι εμείς σήμερα. 

Και ας δούμε τώρα ποιο είναι το Μεγάλο Δείπνο. Είπαμε ότι είναι η κατά σάρκα Γέννηση και παρουσία του Υιού του Θεού και Σωτήρος Ιησού Χριστού, στο γήινο αυτό κόσμο. Είναι επίσης η Πίστη, η Αλήθεια και η Αγιοτάτη Θρησκεία που έφερε και παρέδωσε ο Κύριος σ’ εμάς τους ανθρώπους. Είναι δε ακόμα και το Μεγάλο Δείπνο του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, που παραθέτει η αγάπη του Θεού στον άνθρωπο. Και είναι Δείπνο, γιατί σ’ αυτό καλούμαστε να δειπνήσουμε, να φάμε και να πιούμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και Θεού μας. Κι επειδή, αυτά που παρατίθενται στο Δείπνο είναι ανυπέρβλητης και ανεκτίμητης αξίας, γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται Μεγάλο Δείπνο. Όταν, λοιπόν, προσερχόμαστε να κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων, από τον ιερέα, δεν μας μεταδίδεται απλός άρτος και απλός οίνος, αλλά μας προσφέρεται αυτό τούτο το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, που για εμάς τους ανθρώπους έγινε άνθρωπος, εσταυρώθη, αναστήθηκε και αναλήφθηκε στους ουρανούς.

Ανάλογη, επομένως, προς το Δείπνο θα πρέπει να είναι και η προετοιμασία, λόγω του ότι, όπως είπαμε και πιο πάνω, είναι μεγάλο και ανεκτίμητης αξίας. 

Δυστυχώς, έχει επικρατήσει η άποψη σε πολλούς, ότι για να κοινωνήσει κάποιος χρειάζεται μόνο σωματική προετοιμασία, δηλαδή καθαριότητα του σώματος και καλά και καθαρά ρούχα. Βέβαια είναι καλό και αυτό, όμως μαζί μ’ αυτά θα πρέπει να κοιτάξουμε και την ψυχή μας. Γιατί η ψυχή είναι ο κυρίως άνθρωπος και επομένως και η ψυχή κυρίως θα δεχτεί τον Χριστό. Γι’ αυτό και η ετοιμασία της ψυχής αποτελεί προτεραιότητα, που θα πρέπει να είναι η πρέπουσα. Χρειάζεται, λοιπόν, πολλή προσευχή, τέλεια μετάνοια και ειλικρινής εξομολόγηση, αδελφική συμφιλίωση, εγκράτεια παθών και βοήθεια και συνδρομή στους πάσχοντες αδελφούς μας. Μόνο έτσι θα πρέπει να προσερχόμαστε στην Θεία Κοινωνία, τελείως καλά προετοιμασμένοι για να κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, για την άφεση των αμαρτιών μας και την αιώνια ζωή και ευφροσύνη.

Κι ενώ συγκαταβαίνει ο μοναδικός Άρχοντας, ο Παντοκράτωρ, ο Μεγαλοδύναμος Κυβερνήτης του Σύμπαντος, ο Άπειρος Θεός και τιμά και προσκαλεί, όχι σε κάποιο συνηθισμένο δείπνο, αλλά σε ουράνια πνευματική ευτυχία, τη Βασιλεία των Ουρανών, πολλοί προσκεκλημένοι και σήμερα αρνούνται την πρόσκληση. Κι ενώ πιστεύουν στον Χριστό και στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, εν τούτοις δεν κοινωνούν όπως πρέπει ή δεν συμμετέχουν καθόλου στο Δείπνο. Περνούν τα χρόνια, από παιδιά γίνονται άνδρες, καταντούν γέροντες. Έρχονται τα Χριστούγεννα, έρχεται το Πάσχα και αυτοί μένουν ακοινώνητοι. Χωρίς τον Χριστό, χωρίς τον Θεό. Ζουν σαν άπιστοι και σαν άθεοι στον κόσμο αυτό. Μερικοί μάλιστα προβάλλουν τις προφάσεις των αρνητών του Δείπνου της παραβολής κι έτσι μένουν μακριά από το άγιον Ποτήριο σ’ όλη τους τη ζωή. Μαζί μ’ αυτούς είναι και μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που κακώς κοινωνούν. Τώρα, μάλιστα, τα Χριστούγεννα, πάρα πολλοί χριστιανοί προσέρχονται στην Θεία Κοινωνία, χωρίς να είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι. Είναι οι άνθρωποι που κοινωνούν με βέβηλα χείλη, με στόμα ελεεινό, με γλώσσα που λέει πάντοτε το ψέμα και ποτέ την αλήθεια, με χέρια άδικα, με μάτια γεμάτα πονηριά, με ψυχή και ζωή ακάθαρτη, ένοχη και αμαρτωλή. Είναι οι άνθρωποι οι ανάπηροι, οι χωλοί και ψυχικά τυφλοί.

Δυστυχώς, μετά από την απροσμέτρητα τιμητική πρόσκληση, που δεχόμαστε, δεν έχουμε πλέον περιθώρια να πούμε ότι «δεν γνώριζα», «δεν με κάλεσε κανείς». Έχει συγκαταβεί, όπως είπαμε πιο πάνω, ο Ίδιος ο Θεός και μας έχει καλέσει. Ασυγχώρητα αγενείς και εξοργιστικά ασεβείς θα αποδειχτούμε όσοι τυχόν από μας αρχίσουμε και πάλιν «από μιας παραιτείσθαι». Η μόνη ενδεδειγμένη στάση εκ μέρους μας, είναι να σταθούμε και να προσέξουμε τη μεγάλη κλήση. Να εμβαθύνουμε στο περιεχόμενο και τη σημασία του Θεϊκού Δείπνου. Να πλησιάσουμε στη συνέχεια πρόθυμα και «να προχωρήσουμε με ειλικρινή διάθεση και με βεβαιότητα στην πίστη μας, με την καρδιά καθαρή από τις κακές διαθέσεις» (Εβρ. Ι΄ 22). Τώρα, μάλιστα, που οι μέρες καλούν σε πνευματικό αναβαπτισμό. Ιδίως, με το άγιο Μυστήριο της Μετάνοιας και τη συνειδητή συμμετοχή στις γιορτινές θείες λειτουργίες. Να νοιώσουμε με τη Χάρη του Θεού βαθειά τι θα πει να καθόμαστε να τρώμε και να πίνουμε στο Τραπέζι Του, στη Βασιλεία Του (Λουκ. ΚΒ΄ 30) και να μεταλαμβάνουμε Σώμα και Αίμα Χριστού, ενωμένοι μαζί Του κι Εκείνος με μας (Ιωάνν. ΣΤ΄ 56).

Αδελφοί μου! Ήδη με τη βοήθεια του Θεού, φτάσαμε στην Κυριακή των Προπατόρων. Σε ελάχιστες μέρες θα γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα. Αυτό που οι Άγιοι Προπάτορες πόθησαν βαθειά και πεθύμησαν νοσταλγικά, εμείς το έχουμε, το ζούμε και θα το απολαύσουμε σ’ όλο του το μεγαλείο ακόμα μια φορά. Ας αισθανθούμε, λοιπόν, την τιμή και ας συγκλονιστούμε από την ευλογία. Η Μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων μας καλεί και αυτή στο Μεγάλο Δείπνο. Πρώτα στο Μυστικό Δείπνο της Θείας Κοινωνίας, την ένωσή μας, δηλαδή, με τον Βασιλέα και Σωτήρα Χριστό κι έπειτα αφού ζήσουμε τη ζωή της μετανοίας και των καλών έργων, στο Αιώνιο Δείπνο της Βασιλείας των Ουρανών. Μη αμελήσουμε, λοιπόν, και μη χάσουμε την μεγάλη ευκαιρία. Η μητέρα μας Εκκλησία, μας περιμένει. Όλα είναι έτοιμα. Ας σπεύσουμε στο κάλεσμά της. Καλά Χριστούγεννα.

Ηγούμενος Χρυσορρογιατίσσης Διονύσιος

ΠΗΓΗ