Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση (Ματθ. 2, 13-23)
Τρία γεγονότα μας διηγείται η σημερινή ευαγγελική περικοπή, την φυγή του Ιησού στην Αίγυπτο, τη σφαγή των νηπίων της Βηθλεέμ και την επιστροφή του Χριστού στη Ναζαρέτ. Μετά την αναχώρηση των Μάγων από τη Βηθλεέμ, άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Ιωσήφ προτρέποντάς τον να αναχωρήσει για την Αίγυπτο, μαζί με την Μαρία και τον μικρό Ιησού, διότι ο Ηρώδης αναζητούσε το Χριστό, όχι για να Τον προσκυνήσει, όπως είπε στους Μάγους, αλλά για να τον φονεύσει. Νύχτα μας λέει το Ευαγγέλιο πήρε ο Ιωσήφ το Θείο βρέφος και την Μητέρα Του και ανεχώρησαν στην Αίγυπτο. Παρέμειναν εκεί αρκετό χρονικό διάστημα, μέχρι που απεβίωσε ο Ηρώδης, και με τον τρόπο αυτό εκπληρώθηκε η προφητεία που έλεγε ότι ο Θεός θα προσκαλούσε τον Υιό Του στην Αίγυπτο.

Ο Ηρώδης, όταν αντιλήφθηκε ότι οι Μάγοι έφυγαν χωρίς να τον ενημερώσουν πού βρίσκεται ο Ιησούς, θύμωσε και έστειλε τους στρατιώτες του να σκοτώσουν όλα τα νήπια μέχρι δύο ετών που βρισκόταν στη Βηθλεέμ και τα περίχωρά της. Μετά δε τον θάνατο του Ηρώδη, φανερώθηκε και πάλι ο Άγγελος στον Ιωσήφ λέγοντάς του να επιστρέψουν στη γη του Ισραήλ. Όμως επειδή στην Ιουδαία βασίλευε ο γιος του Ηρώδη Αρχέλαοσ, ο Ιωσήφ αποφάσισε να εγκατασταθεί στη Γαλιλαία, στην πόλη της Ναζαρέτ. Και με τον τρόπο αυτό, κλείνει την διήγησή του ο ευαγγελιστής Ματθαίος, λέγοντάς μας ότι εκπληρώθηκε και η προφητεία που έλεγε ότι ο Υιός του Θεού θα κληθεί Ναζωραίος.
Η σκληρή και αποτρόπαια πράξη του Ηρώδη προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση, ακόμα και σήμερα. Η ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας λέει ότι φονεύθηκαν δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια. Οι ιστορικοί πάλι θεωρούν ότι ήταν πολύ λιγότερα, περίπου στις δύο χιλιάδες. Ανεξάρτητα όμως από τον ακριβή αριθμό των σφαγιασθέντων νηπίων, αυτό που προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι η στάση του Ηρώδη. Όταν άκουσε από τους Μάγους ότι στη Βηθλεέμ γεννήθηκε ο Βασιλεύς του Ισραήλ, το μόνο που σκέφτηκε ήταν ότι ο μικρός Ιησούς αποτελούσε απειλή για την εξουσία του, για το βασίλειο που διοικούσε. Φοβήθηκε ότι μια μέρα ίσως το παιδί αυτό του πάρει το θρόνο, και τυφλωμένος από το φόβο αυτό διέταξε τη σφαγή των νηπίων. Ήλπιζε με τον τρόπο αυτό ότι θα εξαλείψει τον κίνδυνο, ότι θα προστατέψει το θρόνο του και όσα του ανήκουν. Ωστόσο, όχι μόνο δεν κατάφερε να εξοντώσει τον Χριστό, μιας που Άγγελος Κυρίου καθοδήγησε τα βήματα του Ιωσήφ μακριά από κάθε απειλή, αλλά ο ίδιος ο Ηρώδης απεβίωσε πολύ νωρίς, και μαζί με αυτόν ξεχάστηκε το γεγονός της Θείας Γέννησης και της απειλής ενάντια στην κοσμική εξουσία των βασιλέων του Ισραήλ.
Όσο κι αν μας φαίνεται περίεργο, πάντοτε μέσα στην ανθρώπινη ιστορία υπήρξαν και υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Ηρώδη, που θεωρούν τον Χριστό ως απειλή για τα εγκόσμια σχέδιά τους, για τα κεκτημένα δικαιώματά τους και για την εξουσία που ασκούν στους ανθρώπους. Και γι αυτό δεν είναι λίγοι αυτοί που με μίσος και βίαιο τρόπο καταφέρονται ενάντια στο Χριστό και τους χριστιανούς, ακόμα και σήμερα. Αυτή η αντίδραση, αυτό το μίσος και η εμπάθεια δεν προέρχεται απαραίτητα μόνο από τους ανθρώπους που ασκούν ή θέλουν να ασκούν εξουσία, αλλά συχνά και από τους ανθρώπους που καθημερινά συναναστρεφόμαστε στην εργασία μας και στον κοινωνικό μας περίγυρο. Και τούτο, επειδή το κοσμικό φρόνημα, το προσηλωμένο στα γήινα και τα εφήμερα, θεωρεί πάντοτε ως απειλή το πνεύμα του Ευαγγελίου και την παρουσία του Χριστού ανάμεσα στους ανθρώπους. Γι αυτό και βλέπουμε σήμερα να πληθαίνουν οι φωνές που στρέφονται ενάντια στο Χριστό και την Εκκλησία, που θέλουν ει δυνατόν να εξαλείψουν το θρησκευτικό συναίσθημα από τις καρδιές των ανθρώπων, που επιθυμούν να διαμορφώσουν μια κοινωνία δίχως Χριστό, χωρίς ελπίδα Αναστάσεως, εξαρτημένο από την ψευδή ευφορία της τηλεπικοινωνιακής κουλτούρας, και από τη δουλεία του καταναλωτισμού, που εξυπηρετεί και συντηρεί τους ισχυρούς της γης.
Αυτό δεν πρέπει να μας ξενίζει. Ο ίδιος ο Χριστός μας είπε ότι δεν υπάρχει μαθητής μεγαλύτερος από τον δάσκαλό του, και ότι αν τον ίδιο τον εμίσησε ο κόσμος, τότε θα μισήσει κι εμάς[1]. Ας μη ξεχνάμε όμως ότι, όπως ο Θεός προστάτεψε το βρέφος της Βηθλεέμ από την μανία των διωκτών του, έτσι προστατεύει και διασώζει από τις παγίδες του εχθρού και όσους Τον πιστεύουν και ακολουθούν με ταπείνωση το θέλημά Του. Καμία δύναμη δεν είναι ισχυρότερη από την αγάπη του Θεού, τίποτα δεν μπορεί να ανατρέψει το σχέδιο του Θεού για τον κόσμο αλλά και για την προσωπική μας ζωή. Αρκεί σαν τον Ιωσήφ να έχουμε ταπεινή καρδιά, να έχουμε τα αυτιά της ψυχής μας ανοιχτά στο θέλημα του Θεού. Αρκεί να έχουμε πίστη βεβαία ότι Αυτός είναι η ζωή, η αλήθεια, η σωτηρία η δική μας αλλά και όλου του κόσμου.
________________
1. Βλ. Ιω. 15, 18-21: “Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ͵ γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε͵ ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ͵ ἀλλ΄ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου͵ διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν͵ Οὐκ ἔστιν δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν͵ καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν͵ καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν. ἀλλὰ ταῦτα πάντα ποιήσουσιν εἰς ὑμᾶς διὰ τὸ ὄνομά μου͵ ὅτι οὐκ οἴδασιν τὸν πέμψαντά με”.