Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως (Ματ. α, 1-25)

Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου. Πριν όμως ο Λόγος του Θεού γίνει άνθρωπος, οι άγιοι άνδρες, οι οποίοι με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος ερευνούσαν σε ποιο καιρό θα πραγματοποιείτο η υπόσχεση του Θεού προς τους πρωτοπλάστους, είχαν μέσα τους μεγάλη προσδοκία για την έλευση του Μεσσία.

Έτσι το Άγιο Πνεύμα τους καθοδηγούσε και αυτοί με τη σειρά τους ενημέρωναν τον κόσμο, γραπτώς και προφορικώς για το ότι η έλευση του Χριστού επρόκειτο να γίνει οπωσδήποτε. Και δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, γιατί η υπόσχεση του Θεού όχι μόνο δόθηκε απ' αρχής στους πρωτόπλαστους αλλά επαναλαμβανόταν συνεχώς κατά διαστήματα στους αγίους άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης.

Καθένας απ' αυτούς σάλπιζε και ειδοποιούσε τους συγχρόνους του για την έλευση του Λυτρωτή. Ο Αβραάμ πληροφορεί ότι με την έλευση του Μεσσία θα καταστεί πατήρ πολλών εθνών. Και πράγματι , όπως λέει ο Απόστολος Παύλος τέκνα του Αβραάμ δεν είναι οι κατά σάρκα γεννηθέντες απ' αυτόν αλλά αυτοί που έχουν την πίστη του Αβραάμ. Ο Πατριάρχης Ιακώβ καταγγέλει την έλευση του θριαμβευτού, ο οποίος αποτελεί την προσδοκία των εθνών. Ο μέγας Μωϋσής προλέγει στον περιούσιο λαό ότι «προφήτην μέγαν θα αναστήσει ο Θεός εν τω μέσω του λαού» και συνιστά υπακοή στα λόγια του, γιατί όποια ψυχή δεν θα σεβασθεί τον προφήτην εκείνον θα εξολοθρευθεί και θα διαγραφεί από τις σελίδες του βιβλίου των ζώντων. Ο προφητάναξ Δαυ'ίδ ομιλεί περί του απογόνου του τού οποίου η ρίζα θα βρίσκεται στην οσφύν του οίκου και πατριάς Δαυίδ. Ο μέγας προφήτης Ησαΐας, προβλέπει την γέννηση του Εμμανουήλ εκ της Παρθένου, ο οποίος θα κατασκηνώσει μεταξύ των ανθρώπων με σκοπό να σώσει τους πιστεύοντες σ' Αυτόν. Ο τραγικός Ιερεμίας ομιλεί περί της Νέας Διαθήκης ενώ ο Αββακούμ βλέπει το Χριστό να κατέρχεται εξ όρους πυκνοφύτου. Άλλη προφητεία βεβαιώνει ότι ο Θεός θα τοποθετήσει στη Σιών «λίθον ακρογωνιαίον εκλεκτόν έντιμον και όποιος πιστεύει σ' αυτόν δεν πρόκειται να ντροπιαστεί. Όποιος δε θα πολεμήσει τον λίθον εκείνον θα συντριβεί»

Η διδασκαλία του Χριστού στην αρχή σε μικρή έκταση επρόκειτο να εξελιχθεί σε ορμητικό ποταμό που παρέσυρε κάθε ειδωλολατρικό μόλυσμα και οδοστρωτήρα που ισοπέδωσε τους λόφους της πλάνης και της απάτης. Σκοπός της ήταν και είναι να συγκεντρώσει τα σκορπισμένα ανά τον πλανήτη και πλανώμενα τέκνα του Θεού σε μία οικογένεια που θα κατοικεί στον ουρανό.

Η βασιλεία του Θεού είπε ο Χριστός μοιάζει με ζύμη την οποίαν έβαλε μία γυναίκα στο αλεύρι και ζυμώθηκε όλο. Έτσι και η χριστιανική διδασκαλία αρχικά εμφανίζεται ως ζύμη. Αυτή η ζύμη στην αρχή ζύμωσε τους μαθητές του Κυρίου έπειτα τους γύρω απ' Αυτόν και έπειτα τις τρεις χιλιάδες κατά την ημέραν της Πεντηκοστής. Ύστερα το κήρυγμα των Αποστόλων και ιδιαίτερα του Παύλου ζύμωσε και συνεχίζει να ζυμώνει μέχρι σήμερα όλη την οικουμένη, αφού το έργο του Χριστού και των Αποστόλων συνεχίζει δια μέσου των αιώνων η Εκκλησία του Χριστού.

Σ' αυτό το έργο της Εκκλησίας καλούμαστε όλοι να εργασθούμε ο καθένας στον τομέα που βρίσκεται είτε στην οικογένεια, στο περιβάλλον, στην εργασία, στην καθημερινή ζωή. Κανένας δεν περισσεύει. Αμήν.

ΠΗΓΗ