ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ 20-12-2015

Ἡ γέν­νη­ση τοῦ Χρι­στοῦ εἶ­ναι γε­γο­νὸς χα­ρᾶς καὶ εὐ­φρο­σύ­νης, δο­θέν­τος πὼς τὸ φῶς τοῦ Θε­οῦ δι­α­λύ­ει τὸ σκό­τάδι τῆς αἰχμαλωσίας στὴν ἁ­μαρ­τί­α, τὴ φθο­ρὰ καὶ τὸν θά­να­το. Ὁ ἀ­μή­τωρ ἐκ Πα­τρὸς γί­νε­ται ἀ­πά­τωρ ἐκ μη­τρός, ὁ ἄ­χρο­νος Υἱ­ὸς τοῦ Θε­οῦ ἄρ­χε­ται ὡς υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που, μὲ τὴν ὑ­περφυσική γέν­νη­σή Του. Ἔρ­χε­ται ὁ Θεός στὴ γῆ, γι­νό­με­νος ἄν­θρω­πος, γιὰ νὰ μᾶς ἐ­πα­να­γά­γει στὸν Θε­ὸ καὶ νὰ μᾶς προ­σφέ­ρει τὴν κα­τὰ χά­ρη θέ­ω­ση. Ὅ­πως στὸ πρό­σω­πο τοῦ προ­πά­το­ρα Ἀ­δὰμ ὑ­πέ­στη ἔκ­πτω­ση ὅ­λη ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα, ἔ­τσι καὶ τώ­ρα μὲ τὴν Ἐ­ναν­θρώ­πη­ση ὅ­λη ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα -στὸ πρό­σω­πο τοῦ νέ­ου Ἀ­δάμ- ἐ­πα­νέρ­χε­ται στὸ ἀρ­χαῖ­ο καὶ προ­πτω­τι­κό της κάλ­λος.

Ἡ κα­τὰ χά­ρη θέ­ω­ση τοῦ ἀν­θρώ­που, ὅ­μως, δὲν προ­σφέ­ρε­ται ἀναγκαστικά ἀ­πὸ τὸν Θε­ὸ οὔ­τε καὶ ἀ­προ­ϋ­πό­θε­τα. Ἀ­παι­τεῖ­ται ἡ συγ­κα­τά­βα­ση τοῦ ἀν­θρώ­που. Δη­λα­δὴ ὁ Θε­ὸς ἐ­ναν­θρω­πή­ζει προ­σφέ­ρον­τας ἐν δυ­νά­μει τὴ θέ­ω­ση τοῦ ἀν­θρώ­που, ὁ δὲ ἄν­θρω­πος ὀ­φεί­λει νὰ ἀν­τα­πο­κρι­θεῖ σὲ αὐ­τή, ἀ­κο­λου­θῶν­τας τὸν Χρι­στό. Καὶ αὐ­τὸ γί­νε­ται μὲ τὴν τή­ρη­ση τῶν ἐν­το­λῶν καὶ τὴν ἄρ­ση τοῦ προ­σω­πι­κοῦ του σταυ­ροῦ. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὰ ὁ Γρη­γό­ρι­ος ὁ θε­ο­λό­γος μιλᾶ γιὰ τὴν ἀ­νάγ­κη τῆς κα­λῆς ἀν­τι­στρο­φῆς δηλ. ὅ­πως ἐξ ἀρ­χῆς ὁ Ἀ­δὰμ γεύ­τη­κε τὴν ἡ­δο­νὴ τῆς πα­ρά­βα­σης καὶ τοῦ ἰ­δί­ου θε­λή­μα­τος, ὁ­δη­γῶν­τας τὴν ἀν­θρω­πό­τη­τα στὴν ἀ­πο­μά­κρυν­ση ἀ­πὸ τὸν Θε­ό, τώ­ρα πρέ­πει νὰ ἀν­τι­στρα­φοῦν τὰ πράγ­μα­τα καὶ ὡς ἀ­φε­τη­ρί­α νὰ τε­θεῖ ἡ ἐ­πι­λο­γὴ τῶν λυ­πη­ρῶν, ὥ­στε νὰ φτά­σει κα­νεὶς στὴν ἀπόλαυση τῆς κοι­νω­νί­ας μὲ τὸν Θε­ό. Τὰ λυ­πη­ρὰ εἶ­ναι ἡ σταυ­ρι­κὴ πο­ρεί­α ταῆς χριστιανικῆς ζωῆς καὶ ἡ συ­νει­δη­τὴ τή­ρη­ση τῶν ἐν­το­λῶν τοῦ Χριστοῦ.

Αὐ­τὸς ἀ­κρι­βῶς εἶ­ναι ὁ λό­γος ποὺ ἡ γέν­νη­ση τοῦ Χρι­στοῦ δὲν πρέ­πει νὰ γιορ­τά­ζε­ται μὲ λα­νθασμένο τρό­πο, ἀλ­λὰ ὅπως ἁρ­μό­ζει σὲ ἀ­γω­νι­στὲς τῶν ἐν­το­λῶν τοῦ Θε­οῦ. Συ­νε­πῶς ἂς μὴν πε­ρι­ο­ρί­σου­με τὸ νό­η­μα τῶν Χρι­στου­γέν­νων καὶ τὴ δι­κή μας συμ­με­το­χὴ σὲ αὐ­τά, σὲ πράγ­μα­τα ἐ­ξω­τε­ρι­κά. Δη­λα­δὴ σὲ στο­λι­σμοὺς σπι­τιῶν, δρό­μων, πλα­τει­ῶν καὶ δέν­τρων. Σὲ γεμάτα τραπέζια φα­γη­τοῦ καὶ πο­τοῦ καὶ στὸν κα­τὰ κό­ρο χορ­τα­σμό. Σὲ χο­ροὺς καὶ σὲ δι­α­σκε­δά­σεις, τὰ ὁ­ποῖα μάλιστα  ὀρ­γα­νώ­νον­ται σε βάρος κάθε πσωματικῆς και πνευματικῆς προετοιμασίας γιὰ τὴ γιορτή τοῦ μυ­στη­ρί­ου τῆς γέν­νη­σης τοῦ Χριστοῦ.

Δὲν εἶ­ναι δυ­να­τὸν ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος νὰ οἰ­κει­ω­θεῖ τὴ δω­ρε­ὰ τοῦ Ἐ­ναν­θρω­πή­σαν­τος Θε­οῦ μὲ τὰ πι­ὸ πά­νω πράγ­μα­τα. Εἰ­σά­γει στὴ ζω­ή του μὴ χρι­στια­νι­κὲς συ­νή­θει­ες καὶ ἀν­τι­κα­θι­στᾶ τὴν ἁ­πλό­τη­τα τοῦ νο­ή­μα­τος τῶν Χρι­στου­γέν­νων μὲ περιττά καὶ ἐ­πι­κίν­δυ­να πνευματικά μεγέθη. Ἔτσι ὁ­δη­γείται καὶ σὲ πλά­νη θε­ω­ρῶν­τας ὅ­τι τὰ Χρι­στού­γεν­να εἶ­ναι τού­τη ἀ­κρι­βῶς ἡ φαν­τα­χτε­ρὴ κα­τά­στα­ση. Κατ᾽ ἐ­πέ­κτα­ση δὲν θε­ω­ρεῖ ἀ­ναγ­καῖ­ο νὰ κα­τα­φύ­γει στὴν Ἐκ­κλη­σί­α καὶ νὰ συμ­με­τά­σχει στὴ λα­τρεί­α τοῦ Θε­οῦ. Ἀ­φοῦ οἱ ἀ­νάγ­κες του πλη­ροῦν­ται μὲ τὴν κο­σμι­κὴ τρυ­φὴ καὶ τὰ ἄ­φθο­να φῶ­τα, ἡ σχέση μὲ τὴν Ἒκκλησία ἀραιώνει καὶ διαλύεται. Οἱ ξέφρενες διασκεδάσεις καὶ τὰ φα­γο­πό­τια ἦ­ταν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὰ τῶν εἰ­δω­λο­λα­τρῶν ἀ­πὸ τοὺς ὁ­ποί­ους, ὅ­μως, μᾶς ἀ­πε­λευ­θέ­ρω­σε ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Θε­οῦ. Ἄλλωστε οἱ εἰ­δω­λο­λά­τρες εἶ­χαν τὰ ἐ­λα­φρυν­τι­κά τους, ἀ­φοῦ οἱ θε­οί τους ἀ­παι­τοῦ­σαν τέ­τοιου εἴ­δους καταστάσεις. Ὁ δι­κός μας Θε­ός, ὁ τεχθείς Χριστός, δὲν ἀ­ρέ­σκε­ται σὲ αὐ­τὰ, δὲν ἀ­να­παύ­ε­ται στὰ κο­σμι­κὰ φῶ­τα τῆς ὑλιστικῆς ζωῆς καὶ τοῦ εὐδαιμονισμοῦ. Ἀν­τι­θέ­τως μᾶς ζη­τᾶ πιὸ οὐσιώδη πράγ­μα­τα. Ἡ δι­κή μας τρυ­φὴ ἀ­παι­τεῖ νὰ σχε­τι­στεῖ μὲ τὴν τή­ρη­ση τοῦ νό­μου Του, μὲ τὴν ἀγάπη, τὴ φι­λα­δελ­φί­α καὶ τὴν ἀλληλεγγύη. Ἡ σπα­τά­λη καὶ τὸ πε­ριτ­τὸ τὸν κά­νει νὰ στρέ­φει τὸ πρό­σω­πό του ἀ­πὸ τὴν ἄλ­λη. Ζη­τᾶ ἀ­κό­μα νὰ βρε­θοῦ­με στούς να­ούς Του, ὅ­που μὲ τὴν με­το­χὴ στὸ σῶ­μα καὶ τὸ αἷ­μα Του, λαμ­βά­νουμε γεύ­ση τοῦ μυ­στη­ρί­ου τῆς Ἐ­ναν­θρώ­πη­σης.

Αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς ἁγίων τῶν ἡμερῶν ποὺ ἔρχονται, ἀλλά καὶ ὅλων ὅσων γίνονται μέσα στὴν Ἐκκλησία. Γιατί αὐτὸ κατὰ βάθος ζητάει ἡ ψυχή μας: νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Θεό,  νὰ ἑνωθεῖ ἀπὸ ἐδῶ διὰ τῆς πίστεως, διὰ τῶν ἔργων, νὰ ἑνωθεῖ ἐν μυστηρίω. Νὰ γεννηθεῖ μέσα μας ὁ Χριστός, νὰ ζήσει κανεὶς ἐν Χριστῷ, νὰ ζήσει ἐν αὐτῶ ὁ Χριστός, νὰ φύγει ἂπ΄ αὐτὸν τὸν κόσμο μὲ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ ζήσει αἰώνια μὲ τὸν Χριστό. Ἀμήν.-

ΠΗΓΗ