Κήρυγμα γιά Κυριακή 20.12.2015

Κυριακή πρό τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως (Ματθαίου α΄ 1-25)

Κατά τήν αὐριανή Κυριακή τῆς πρό τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως τά ἀναγνώσματα τῆς Ἐκκλησίας μᾶς προετοιμάζουν γιά τήν μεγάλη ἑορτή τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως. Καί μέ τήν ἀφορμή αὐτή θά ἤθελα νά κάνω μερικά σχόλια στό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.

Τό πρῶτο τό ὁποῖο διαπιστώνουμε ἐξ’ ἀρχῆς εἶναι ὁ κατάλογος τοῦ γενεαλογικοῦ Δένδρου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί εὔκολα γεννᾶται τό ἐρώτημα γιά ποιό λόγο νά ἀκούουμε τόν κατάλογο αὐτόν μέ τά τόσα δύσκολα ὀνόματα, τί μᾶς προσφέρει τό ἄκουσμα ὅλων αὐτῶν τῶν ὀνομάτων. Ἡ ἀπάντηση σ’ αὐτό τό ἐρώτημα εἶναι ὅτι : Διαβάζουμε ὅλα αὐτά τά ὀνόματα γιά νά βεβαιώνονται οἱ πιστοί ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὑπαρκτό πρόσωπο. Ἐπειδή τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων τήν ἔχουμε κάπως μεταμορφώσει, ὡς ἕνα παραμυθάκι, μέ τά ἔλατα, τά χιόνια, τά στολίδια μπορεῖ νά δημιουργούνται στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων ἐρωτηματικά μήπως καί ἡ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ εἶναι τό συμπλήρωμα ὅλης αὐτῆς τῆς ἱστοριούλας καί τοῦ παραμυθιοῦ. Ἔρχεται ὅμως ἡ Ἐκκλησία καί τονίζει τήν ἱστορικότητα τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὄτι δηλαδή γεννήθηκε γνήσιος καί αὐθεντικός ἄνθρωπος καί ἰδού οἱ πρόγονοί του, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἡ γενιά του καί ἀπό τούς ὁποίους κατήγετο. Καί ἐδῶ θά πρέπει νά ἀναφέρω ὅτι ὑπάρχουν στό εὐαγγέλιο δύο γενεαλογίες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Ματθαῖο καί τόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ. Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος ἀρχίζει τήν γενεαλογία ἀπό τόν Πατριάρχη Ἀβραάμ. Καί αὐτό δέν εἶναι τυχαῖο διότι, ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος ἀπευθυνόταν πρός Ἑβραίους καί ἤθελε νά τονίσει ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦταν Ἑβραῖος ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, σάρκα ἀπό τήν σάρκα τους. Ὁ δέ εὐαγγελιστής Λουκᾶς ἐπεκτείνει τήν γενεαλογία πιό πίσω ἀπό τόν Ἀβραάμ ἕως τόν Ἀδάμ καί τῆς Εὔας, ἕως τοῦ Θεοῦ. Καί ἐκεῖνος εἶχε τούς λόγους του γιατί ἤθελε νά δείξει ὅτι ὁ Ἰησοῦς Κύριός μας ἀνήκει σ’ ὅλους τούς ἀνθρώπους καί εἶναι ὁ ἐκ Θεοῦ καταβάς καί Σωτῆρας τοῦ κόσμου. Ἀκόμη θά πρέπει νά τονίσουμε ὅτι στό Γενεαλογικό Δέντρο τοῦ Ἰησοῦ ὑπάρχουν μεγάλοι καί σπουδαῖοι καί πιστοί ἄνθρωποι. Ὅμως ὑπῆρξαν καί ἄνθρωποι ἀσεβεῖς, ἀκόμα καί ἁμαρτωλοί. Ἀλλά ὁ Κύριος καί αὐτούς καταδέχθηκε ὡς προγόνους του. Κανένα δέν ἀπέρριψε, κανένα δέν ἀποστράφηκε, κανένα δέν κατεδίκασε ἀλλά ὅλους τούς δέχθηκε ὡς συγγενεῖς του. Ἐμεῖς ἐάν ἔχουμε ἕνα πρόγονο, ἕνα συγγενῆ, ὁ ὁποῖος ἔχει διαπράξει κάποιο κακό, κάποια ἁμαρτία, ἤ ἀκόμα ἔχει ἕναν κακό χαρακτήρα δέν τόν θέλουμε. Λέμε τήν γνωστή φράση «ὅτι ἐγώ δέν θέλω καμία ἐπαφή μαζί του». Τόν ἀποστρεφόμαστε, τόν διώχνουμε, τόν ξεχνᾶμε καί γιατί νά τό κρύβουμε τόν κατηγοροῦμε. Ἐνῶ ὁ Χριστός ἀκόμα καί δυσεβεῖς καί βλασφήμους καί πόρνες καί ἐγκληματίες τούς ἔβαλε στό κατόλογο τῶν προγόνων του γιά νά φαίνονται εἰς τόν αἰώνα ὄχι μόνο ὅτι τούς καταδέχθηκε ἀλλά ὅτι τούς ἔβαλε στόν εὐρύ κύκλο τῆς ἐπί γῆς οἰκογένειάς του. Καί ἀκόμα δείχνει τήν μεγάλη του ταπείνωση πού δέχθηκε ἐρχόμενος στόν κόσμο αὐτό, ὄχι μόνο τοῦ μαρτυρίου καί τῆς ἐνανθρωπήσεως ἀλλά καί αὐτό τῆς συγγένειάς του. Ἐμεῖς λοιπόν γνωρίζουμε ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦταν ἕνα ἱστορικό πρόσωπο τό ὁποῖο ἔζησε καί ἔδρασε σέ μία συγκεκριμένη ἐποχή, καί εἶχε συγκεκριμένους προγόνους. Ἀπογόνους δέν εἶχε ὁ Χριστός καί δέν ἄφησε.

Τό δεύτερο σχόλιο ἀναφέρεται στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο γεννήθηκε ὁ Χριστός. Τό πρῶτο ἀναφέρεται στήν ἀνθρωπότητά του, τό δεύτερο ἀναφέρεται στήν θεότητά του. Ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος μᾶς λέγει ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός γεννήθηκε ἀπό Μητέρα Παρθένο. Αὐτό εἶναι ἔργο τῆς θεοτητός του καί ἰδιότητα. Καί τά δύο καί ἡ ἱστορικότητα τοῦ προσώπου καί ἡ ἐκ Παρθένου γέννηση εἶναι οἱ δύο φάσεις πάνω στίς ὁποῖες στηρίζεται τό χριστολογικό δόγμα, ἡ διδασκαλία δηλαδή τῆς ἐκκλησίας μας γιά τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Λέγει μάλιστα ὁ Ἅγιος Κύριλλος ὁ Ἀλεξανδρείας ἐξηγώντας γιατί ὁ Χριστός ἔπρεπε νά γεννηθεῖ ἀπό Μητέρα Παρθένο. Γιά νά ἀποτελέσει βεβαίως τήν νέα ἀνθρωπότητα, γιατί ἡ παλαιά ἀνθρωπότητα ἡ ὁποία καταγόταν ἀπό τόν Ἀδάμ κατέληγε στόν τάφο, ἡ νέα ἀνθρωπότητα ἡ ὁποία κατάγεται ἀπό τόν Χριστό νά ἔχει τήν ἐλπίδα ζωῆς αἰωνίου νά εἶναι ἐλεύθερη δηλαδή ἀπό τίς συνέπειες τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος. Ἄρα λοιπόν τό ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός γεννήθηκε ἀπό μητέρα Παρθένον ἀφορᾶ πρωτίστως ἐμᾶς πού γεννιόμαστε, πού καταγόμαστε ἀπ’ Αὐτόν. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος θά γράψει στό πιό ἔνδοξο κεφάλαιο τῆς Καινῆς Διαθήκης (ιε΄ Α΄ Πρός Κορινθίους ἐπιστολῆς) «ἐγένετο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐπί γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος (ὁ Χριστός) ἐξ οὐρανοῦ, οἷος ὁ χοϊκός καί οἱ χοϊκοί», ὅποιας δηλαδή ἰδιότητος εἶναι ὁ Χριστός τό ἴδιο εἶναι καί οἱ ἐν Χριστῷ ἄνθρωποι ἐνῶ οἱ χωματένιοι καταλήγουν στόν τάφο, στήν φθορά καί στόν θάνατο. Οἷος ὁ ἐπουράνιος τοιοῦτοι καί οἱ ἐπουράνιοι καί αὐτοί πού κατάγονται ἀπό τόν ἐπουράνιο εἶναι ἴδιοι μέ Ἐκεῖνον.

Ἀλλά πῶς καταγόμαστε ἀπό τόν Χριστό, πῶς τόν κάνουμε προπάτορά μας. Καταγόμαστε ἀπό τόν Χριστό καί τόν κάνουμε προπάτορά μας μέ τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος. Ὅταν βαπτιζόμαστε κατά τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γεννιόμαστε γιά τόν Χριστό καί γιά τόν Θεό. Ἔχουμε δηλαδή δεύτερη γέννηση ἀπό τήν πρώτη γέννηση καταλήγουμε στόν τάφο, ἀπό τήν δεύτερη γέννηση ἀνεβαίνουμε στόν οὐρανό.

Νά γιατί ἡ Ἐκκλησία μας δίνει τόσο μεγάλη σημασία στήν ἐκ Παρθένου γέννηση. Γιατί πῶς θά ἦταν πατέρας καί δημιουργός τῆς νέας ἀνθρωπότητος ἄν καί ὁ Ἴδιος ὑπαγόταν στούς νόμους καί τῆς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας; Γι’ αὐτό γεννήθηκε μέ ἄλλο τρόπο γιά νά εἶναι ἄλλη γέννηση καί ἄλλη προοπτική στό κόσμο.

Τό τρίτο σχόλιο εἶναι σ’ αὐτό πού λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος καί γράφει στό Εὐαγγέλιό του γιά τήν προφητεία τοῦ προφήτου Ἠσαΐου (ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει...). Πιστοποιεῖ μ’ αὐτόν τόν τρόπο ὅτι: Αὐτά πού ἡ Παλαιά Διαθήκη εἶχε προαναγγείλει μέσω τῶν Προφητῶν, ἐκπληρώθηκαν καί τίποτε δέν ἀναμένεται γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Μεσσίας λοιπόν ἦρθε καί εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί στό προσωπό του ἐπαληθεύονται καί ἐπιβεβαιώνονται καί ἐκπληρώνονται ὅλες οἱ Προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Γι’ αὐτό καί συνέχεια ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος ὅταν ἀναφέρεται σέ κάποιο γεγονός τῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου, λέγει στερεότυπα «τοῦτο δέ γέγοναι, ἵνα πλορωθεῖ τό ρηθέν ὑπό τοῦ Κυρίου διά τοῦ προφήτου λέγοντος...».

Ἀκόμα δέ ὁ ἴδιος προφήτης ἀναφέρει ὅτι τό ὄνομα του παιδιοῦ πού θά γεννήσει ἡ Παρθένος εἶναι Ἐμμανουήλ πού σημαίνει ὅτι ὁ Κύριος εἶναι μαζί μας, δηλώνει δηλαδή τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ, ὅτι θά εἶναι μαζί μας στήν γῆ. Ὅταν ὁ Ἄγγελος ἐμφανίσθηκε στόν Ἰωσήφ καί τοῦ εἶπε νά μην ἀμφιβάλλει γιά τό παιδίον ὅτι εἶναι ἐκ πνεύματος Ἁγίου, τοῦ ἀνήγγειλε ὅτι τό ὄνομα πού θά τοῦ δώσει εἶναι Ἰησοῦς. Ἔχουμε δύο ὀνόματα Ἐμμανουήλ καί Ἰησοῦς καί τά δύο ἀνταποκρίνονται στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας καί γιά τήν ἀποστολή πού ἦρθε στόν κόσμο. Ἐμμανουήλ ὅτι ἔφερε τό Θεό στούς ἀνθρώπους καί τό δεύτερο Ἰησοῦς ὅτι ἔφερε στήν σωτηρία στούς ἀνθρώπους γιατί Ἰησοῦς αὐτό σημαίνει, Σωτῆρας.

Αὐτά τά μηνύματα μᾶς δίνει ἡ Εὐαγγελική περικοπή, προετοιμάζοντάς μας νά ἑορτάσουμε Χριστούγεννα καί πιστέψουμε ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου καί φέρνει τόν Θεόν ἐπί τῆς γῆς. Ἀμήν. 

ΠΗΓΗ