Κυριακή προ της Χριστού Γέννησης- «καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν• αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν»

Εὐαγγέλιον: Ματθ. α´ 1-25

«καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν»
      Καθὼς πλησιάζουμε στὴν μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων, ἡ διάθεση τῶν ἀνθρώπων καὶ οἱ στολισμοὶ φανερώνουν ἕνα γενικότερο ἑορταστικὸ κλῖμα χαρᾶς καὶ προσμονῆς γιὰ τὴν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων.

     Μπορεῖ τὰ κριτήρια αὐτοῦ τοῦ ἑορταστικοῦ κλίματος νὰ εἶναι ὑλικά, κοσμικά, μὲ ἀνταλλαγὲς δώρων καὶ ἐπισκέψεις, ὅμως ἡ πραγματικότητα παραμένει ὅτι οἱ ἄνθρωποι λαμβάνουν ἀφορμὴ νὰ ἑορτάσουν ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως.
      Καὶ ἡ Ἐκκλησία μας στέκεται ἐμπρὸς στὸ χαρμόσυνο γεγονὸς τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως καὶ μᾶς καλεῖ μὲ τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο νὰ προσεγγίσουμε τὸ μέγα μυστήριο τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ποὺ γεννᾶται ὡς "παιδίον νέον", καὶ νὰ κατανοήσουμε τὶς σωτηριολογικὲς διαστάσεις τοῦ γεγονότος πέραν τῶν συνηθισμένων ἐπιφανειακῶν ἑορτασμῶν.
        Μέσα ἀπὸ τὴν ἐκ Παρθένου Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ ἔρχεται στὸν κόσμο ὁ Θεάνθρωπος, τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος. Ὁ Θεὸς ἀπὸ ἄπειρη συγκατάβαση καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν ἄνθρωπο, συγκαταβαίνει καὶ σαρκοῦται, ὥστε νὰ σώσει τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἢ ὅπως ψάλλομε στὴν Ἐκκλησία, "ἄνθρωπος γενόμενος διά φιλανθρωπίαν ὤφθη ἐπὶ τῆς γῆς καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη".
        Γενεὲς ἐπὶ γενεῶν ἀνέμεναν μὲ προσμονὴ νὰ ἔλθει τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὥστε νὰ ἐκπληρωθοῦν οἱ ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἀποστολὴ ἑνὸς Σωτῆρος ποὺ θὰ λυτρώσει τὴν ἀνθρωπότητα ἀπὸ τὰ ἀδιέξοδα καὶ τὶς ἁμαρτίες της. Ὁ Χριστός, ἐκτὸς ἀπὸ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, εἶναι καὶ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου. Ἡ ἀνθρώπινη καταγωγὴ τοῦ Χριστοῦ ἐπιβεβαιώνεται ἀπὸ τὴν γενεαλογία τῶν ὀνομάτων ποὺ παραθέτει ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, μεταξὺ τῶν ὁποίων περιλαμβάνονται καὶ δίκαιοι τοῦ Θεοῦ καὶ Πατριάρχες, ἀλλὰ καὶ ἄνθρωποι ταπεινοὶ καὶ ἁμαρτωλοί, ὡς φανέρωση ὅτι ὁ Θεάνθρωπος ἔρχεται, γιὰ νὰ λυτρώσει πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. Κανεὶς δὲν ἀποκλείεται ἀπὸ τὴν σωτηρία ποὺ φέρνει ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ.
       Μέσα ἀπὸ τὴν γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ, ποὺ περιλαμβάνει καὶ ἀνθρώπους δολοφόνους, μοιχούς, ἁμαρτωλούς, φανερώνεται ἡ συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ Λόγου ποὺ προσλαμβάνει τὴν ἀνθρώπινη φύση στὴν κατάσταση ποὺ αὐτὴ εὑρίσκεται, μέσα στὴν πτώση καὶ τὴν ἁμαρτία, γιὰ νὰ τὴν καθαγιάσει καὶ νὰ τὴν θεώσει. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος συμπυκνώνει τὸ μυστήριο τῆς Ἐνανθρωπήσεως μὲ τὴν φράση: "Αὐτὸς γὰρ ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν".
       Ἐπειδὴ ἀκριβῶς πρόκειται γιὰ μέγα μυστήριο, ἐκδήλωση θεϊκῆς ταπεινώσεως καὶ ἄκρας συγκαταβάσεως, ὁ ἀνθρώπινος νοῦς δυσκολεύεται νὰ τὸ κατανοήσει καὶ στὴν πρώτη προσέγγιση μὲ τὴν λογικὴ γεννῶνται ἀπορίες καὶ ἀμφιβολίες.
        Μία τέτοια πρώτη ἀντίδραση στὸ πρωτοφανὲς τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως ἔχουμε ἀπὸ τὸν μνήστορα Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος ἀρχικῶς σκανδαλίζεται καὶ σκέπτεται νὰ ἀπομακρύνει τὴν Παρθένο Μαρία ὑπὸ τὴν σκιὰν λογισμῶν καὶ ὑποψιῶν. Ἄγγελος Κυρίου ὅμως φανερώνεται στὸν Ἰωσήφ, τοῦ ἐξηγεῖ ὅτι τὸ παιδίον, ποὺ θὰ γεννηθεῖ, θὰ εἶναι ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ θὰ καταστεῖ σωτῆρας γιὰ πολλούς. Στὴν καρδιὰ τοῦ Ἰωσὴφ διαλύονται ἀμέσως οἱ λογισμοί, καὶ καλοπροαίρετος ὤν, συμμορφώνεται μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
      Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ ἐμᾶς πολλὲς φορές, ὅταν ἀδυνατοῦμε μὲ τὴν ἀνθρώπινη λογικὴ νὰ κατανοήσουμε τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ καὶ τότε ἔρχονται λογισμοὶ ἀμφιβολίας, ἀπορίες καὶ δεύτερες σκέψεις. Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀκριβῶς ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος τὸ φτωχό μας μυαλὸ νὰ γίνει αἰτία σκανδαλισμοῦ, νὰ σκοντάψουμε στὰ πνευματικὰ καὶ νὰ χαθοῦμε. Τότε ἀκριβῶς στοὺς ἀνθρώπους καλῆς προαιρέσεως ἔρχεται ὁ Θεὸς καὶ φωτίζει τὸν νοῦ, συμπληρώνει τὰ κενά, ἀπομακρύνει τὶς ἀμφιβολίες καὶ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν κατανόηση καὶ τὴν ἀποδοχὴ τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ.
     Ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ ζοῦμε μέσα στὰ σκοτάδια τῆς ἀμφιβολίας. Σὲ στιγμὲς ποὺ πρέπει νὰ λάβουμε κρίσιμες πνευματικὲς ἀποφάσεις γιὰ τὴν ζωή μας, παρεμβαίνει καὶ μᾶς δείχνει "ὁδὸν ἐν ᾗ πορευσόμεθα", ὅπως συνέβη μὲ τὸν Ἰωσήφ. Τότε πλέον καὶ ἐμεῖς δὲν ἔχουμε καμία δικαιολογία. Ἀμέσως, δίχως δισταγμό, νὰ ἀφήσουμε τὶς προσωπικές μας θέσεις καὶ νὰ ἀκολουθήσουμε μὲ πίστη τὴν ὁδό, ποὺ μᾶς φανερώνει ὁ Θεός.
     Καὶ σήμερα, ἡ Ἔλευση τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ γῆς ἀποτελεῖ γιὰ πολλοὺς σημεῖον ἀντιλεγόμενον, ποὺ πολλοὺς προβληματίζει καὶ σκανδαλίζει. Εἶναι δύσκολο νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν λογικὴ πίσω ἀπὸ τὴν ὁποίαν ὀχυρωνόμαστε, καὶ νὰ ἀφεθοῦμε μὲ ἐμπιστοσύνη στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.
   Νὰ εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι νὰ συνεργαζόμασθε μὲ τὸν Θεὸ σὲ ὅ,τι μᾶς ζητήσει, ὅπως τὸ ἔπραξαν ὁ Μνήστωρ Ἰωσὴφ καὶ ἡ Παρθένος Μαρία, καὶ νὰ αἰσθανόμασθε τὴν ἀσφάλειαν τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου στὴν ζωή μας, νὰ ἔχουμε τὴν βεβαιότητα ὅτι ὁ Ἐμμανουὴλ εἶναι ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν.
Ἀρχιμανδρίτης π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος