Κυριακή Ε΄ Λουκά. (Λουκ. Ιστ΄19-31)
2 Νοεμβρίου 2014
Μια πανέμορφη και πολύ διδακτική παραβολή μας παρουσίασε η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου αδελφοί. Είναι η γνωστή παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου, που για να την διδάξει ο Χριστός μας, πήρε αφορμή από την φιλαργυρία των Γραμματέων και των Φαρισαίων, οι οποίοι υποστήριζαν ότι ο πλούτος και τα υλικά αγαθά που μπορεί να έχει κανείς, είναι απόδειξη πως ο Θεός τον αγαπάει και πως βρίσκεται στο πλευρό του.
Ο Χριστός μας άρχισε την παραβολή, παρουσιάζοντας δύο τύπους ανθρώπων. Τον πλούσιο και τον φτωχό Λάζαρο. Μας πληροφορεί τι φορούσαν αυτοί οι άνθρωποι, τι έτρωγαν, καθώς και ποιο ήταν το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν. Ο πλούσιος ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος είχε όλα τα καλά του κόσμου. Είχε χρήματα, περιουσία, πολύτιμα φορέματα, δούλους να τον υπηρετούν, καθώς και ασάλευτη υγεία και μακροζωία. Ο Χριστός μας όμως, δεν του δίνει όνομα. Τον αποκαλεί μονάχα πλούσιο. Και αυτό γίνεται γιατί ο άνθρωπος αυτός, δεν είχε ουσιαστική και ζωντανή σχέση με το Θεό. Το μυαλό του ήταν απασχολημένο μονάχα στα πλούτη και στην καλοπέραση. Η καθημερινή του έννοια ήταν πως θα ικανοποιήσει τις επιθυμίες του. Αυτός ο τρόπος ζωής έκανε τον πλούσιο άνθρωπο σκληρόκαρδο, χωρίς ίχνος συμπόνιας για τον συνάνθρωπό του.
Από την άλλη ο Λάζαρος, ήταν ένας άνθρωπος φτωχός, άρρωστος, πεινασμένος, παραπεταμένος και παντέρημος που ζούσε ζητιανεύοντας έξω από την πολυτελή κατοικία του πλουσίου. Ο Κύριος μας πληροφορεί για το περιβάλλον του, που ήταν τα σκυλιά τα οποία τον πλησίαζαν και του έγλυφαν τις πληγές. Ο Χριστός μας όμως, δεν τον ονομάζει απλά φτωχό, αλλά τον αποκαλεί Λάζαρο. Του δίνει δηλαδή όνομα, για να αποκαλύψει σε όλους εμάς, τι συνέβαινε μέσα στη ψυχή αυτού του ανθρώπου. Λάζαρος σημαίνει «ο Θεός βοηθός μου». Αυτήν την αλήθεια, δηλαδή ότι ο Θεός είναι η βοήθειά μας, ο Λάζαρος την πίστευε, παρ’ όλη τη φτώχεια και τη βαριά αρρώστια του. Γι’ αυτό τον ονομάζει έτσι ο Κύριος, γιατί ήξερε πως ο Λάζαρος, ήταν ένας άνθρωπος που ζητούσε τη βοήθεια του Θεού και είχε στηρίξει τις ελπίδες του σε Εκείνον.
Η παραβολή όμως δεν τελειώνει εδώ. Μας πληροφορεί παρακάτω για το τι συνέβη, όταν οι δύο αυτοί άνθρωποι πέθαναν. Πρώτος ο Λάζαρος, ο οποίος «απενεχθήναι αυτόν υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ». Δηλαδή συνοδεύτηκε από τους Αγγέλους στους κόλπους του Αβραάμ. Φανταστείτε σε τι ύψη αγιότητας είχε φτάσει ο άνθρωπος αυτός, για να τον συνοδέψουν οι Άγγελοι στον Παράδεισο. Ήρθε η ώρα λοιπόν να απολαύσει τους κόπους των αγώνων της δύσκολης ζωής του και να εκπληρωθεί ο πόθος του, που δεν ήταν άλλος, από το να φθάσει στη Βασιλεία των ουρανών. Γι΄ αυτό και στη ζωή του δεν φαίνεται πουθενά να γόγγυσε ή να αγανάκτησε κατά του Θεού. Δεν φαίνεται πουθενά να τα έβαλε με τους ανθρώπους. Ακόμα και με τον άσπλαχνο πλούσιο της παραβολής.
Ο θάνατος επισκέφτηκε στη συνέχεια και τον πλούσιο και μάλιστα, όπως φανταζόμαστε, σε ώρα που δεν το περίμενε. Η ζωή του μετά το θάνατο, δεν είχε καμιά σχέση με την επίγεια ζωή του. Τώρα βασανίζεται, πονάει, ζει την πλήρη απελπιστική μοναξιά της κολάσεως. Ο πόνος μεγαλώνει όταν βλέπει τον Λάζαρο να απολαμβάνει την παραδείσια ευτυχία.
Αδελφοί μου, ο Χριστός μας με την παραβολή αυτή, μας καλεί να βρούμε τον δρόμο μας. Μας παρουσίασε δύο τύπους ανθρώπων. Τον ένα που ονόμασε πλούσιο, για να τον αποφύγουμε, δείχνοντας μας μάλιστα την τραγική του κατάληξη. Τον άλλον που ονόμασε Λάζαρο, για να τον ακολουθήσουμε. Να γίνουμε δηλαδή και εμείς άνθρωποι που επικαλούμαστε καθημερινά το Θεό. Να στηριζόμαστε όχι στον εαυτό μας, όχι στις δικές μας δυνάμεις, αλλά σε Εκείνον. Να γνωρίσουμε τη σωματική και πνευματική μας αδυναμία και να καταλάβουμε ότι μπροστά στο Θεό είμαστε φτωχοί. Αυτό έκανε ο Λάζαρος και τώρα απολαμβάνει την χαρά του Παραδείσου.
Μην προσπεράσουμε αυτή την παραβολή, αδελφοί μου. Είναι πολύ σημαντική για όλους μας. Μάλιστα, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας συμβουλεύει: «Ταύτην την παραβολή γράψετε πλούσιοι και φτωχοί. Οι μεν πλούσιοι εις τους τοίχους του σπιτιού σας, οι δε φτωχοί εις τους τοίχους της καρδιάς σας. Και εάν ποτέ λησμονηθεί, να την εντυπώσετε εκ νέου στη μνήμη σα». Αμήν.
2 Νοεμβρίου 2014
Μια πανέμορφη και πολύ διδακτική παραβολή μας παρουσίασε η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου αδελφοί. Είναι η γνωστή παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου, που για να την διδάξει ο Χριστός μας, πήρε αφορμή από την φιλαργυρία των Γραμματέων και των Φαρισαίων, οι οποίοι υποστήριζαν ότι ο πλούτος και τα υλικά αγαθά που μπορεί να έχει κανείς, είναι απόδειξη πως ο Θεός τον αγαπάει και πως βρίσκεται στο πλευρό του.
Ο Χριστός μας άρχισε την παραβολή, παρουσιάζοντας δύο τύπους ανθρώπων. Τον πλούσιο και τον φτωχό Λάζαρο. Μας πληροφορεί τι φορούσαν αυτοί οι άνθρωποι, τι έτρωγαν, καθώς και ποιο ήταν το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν. Ο πλούσιος ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος είχε όλα τα καλά του κόσμου. Είχε χρήματα, περιουσία, πολύτιμα φορέματα, δούλους να τον υπηρετούν, καθώς και ασάλευτη υγεία και μακροζωία. Ο Χριστός μας όμως, δεν του δίνει όνομα. Τον αποκαλεί μονάχα πλούσιο. Και αυτό γίνεται γιατί ο άνθρωπος αυτός, δεν είχε ουσιαστική και ζωντανή σχέση με το Θεό. Το μυαλό του ήταν απασχολημένο μονάχα στα πλούτη και στην καλοπέραση. Η καθημερινή του έννοια ήταν πως θα ικανοποιήσει τις επιθυμίες του. Αυτός ο τρόπος ζωής έκανε τον πλούσιο άνθρωπο σκληρόκαρδο, χωρίς ίχνος συμπόνιας για τον συνάνθρωπό του.
Από την άλλη ο Λάζαρος, ήταν ένας άνθρωπος φτωχός, άρρωστος, πεινασμένος, παραπεταμένος και παντέρημος που ζούσε ζητιανεύοντας έξω από την πολυτελή κατοικία του πλουσίου. Ο Κύριος μας πληροφορεί για το περιβάλλον του, που ήταν τα σκυλιά τα οποία τον πλησίαζαν και του έγλυφαν τις πληγές. Ο Χριστός μας όμως, δεν τον ονομάζει απλά φτωχό, αλλά τον αποκαλεί Λάζαρο. Του δίνει δηλαδή όνομα, για να αποκαλύψει σε όλους εμάς, τι συνέβαινε μέσα στη ψυχή αυτού του ανθρώπου. Λάζαρος σημαίνει «ο Θεός βοηθός μου». Αυτήν την αλήθεια, δηλαδή ότι ο Θεός είναι η βοήθειά μας, ο Λάζαρος την πίστευε, παρ’ όλη τη φτώχεια και τη βαριά αρρώστια του. Γι’ αυτό τον ονομάζει έτσι ο Κύριος, γιατί ήξερε πως ο Λάζαρος, ήταν ένας άνθρωπος που ζητούσε τη βοήθεια του Θεού και είχε στηρίξει τις ελπίδες του σε Εκείνον.
Η παραβολή όμως δεν τελειώνει εδώ. Μας πληροφορεί παρακάτω για το τι συνέβη, όταν οι δύο αυτοί άνθρωποι πέθαναν. Πρώτος ο Λάζαρος, ο οποίος «απενεχθήναι αυτόν υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ». Δηλαδή συνοδεύτηκε από τους Αγγέλους στους κόλπους του Αβραάμ. Φανταστείτε σε τι ύψη αγιότητας είχε φτάσει ο άνθρωπος αυτός, για να τον συνοδέψουν οι Άγγελοι στον Παράδεισο. Ήρθε η ώρα λοιπόν να απολαύσει τους κόπους των αγώνων της δύσκολης ζωής του και να εκπληρωθεί ο πόθος του, που δεν ήταν άλλος, από το να φθάσει στη Βασιλεία των ουρανών. Γι΄ αυτό και στη ζωή του δεν φαίνεται πουθενά να γόγγυσε ή να αγανάκτησε κατά του Θεού. Δεν φαίνεται πουθενά να τα έβαλε με τους ανθρώπους. Ακόμα και με τον άσπλαχνο πλούσιο της παραβολής.
Ο θάνατος επισκέφτηκε στη συνέχεια και τον πλούσιο και μάλιστα, όπως φανταζόμαστε, σε ώρα που δεν το περίμενε. Η ζωή του μετά το θάνατο, δεν είχε καμιά σχέση με την επίγεια ζωή του. Τώρα βασανίζεται, πονάει, ζει την πλήρη απελπιστική μοναξιά της κολάσεως. Ο πόνος μεγαλώνει όταν βλέπει τον Λάζαρο να απολαμβάνει την παραδείσια ευτυχία.
Αδελφοί μου, ο Χριστός μας με την παραβολή αυτή, μας καλεί να βρούμε τον δρόμο μας. Μας παρουσίασε δύο τύπους ανθρώπων. Τον ένα που ονόμασε πλούσιο, για να τον αποφύγουμε, δείχνοντας μας μάλιστα την τραγική του κατάληξη. Τον άλλον που ονόμασε Λάζαρο, για να τον ακολουθήσουμε. Να γίνουμε δηλαδή και εμείς άνθρωποι που επικαλούμαστε καθημερινά το Θεό. Να στηριζόμαστε όχι στον εαυτό μας, όχι στις δικές μας δυνάμεις, αλλά σε Εκείνον. Να γνωρίσουμε τη σωματική και πνευματική μας αδυναμία και να καταλάβουμε ότι μπροστά στο Θεό είμαστε φτωχοί. Αυτό έκανε ο Λάζαρος και τώρα απολαμβάνει την χαρά του Παραδείσου.
Μην προσπεράσουμε αυτή την παραβολή, αδελφοί μου. Είναι πολύ σημαντική για όλους μας. Μάλιστα, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας συμβουλεύει: «Ταύτην την παραβολή γράψετε πλούσιοι και φτωχοί. Οι μεν πλούσιοι εις τους τοίχους του σπιτιού σας, οι δε φτωχοί εις τους τοίχους της καρδιάς σας. Και εάν ποτέ λησμονηθεί, να την εντυπώσετε εκ νέου στη μνήμη σα». Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου