ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΒ΄ 9-11-2014
Ἀκούσαμε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ μᾶς λέει: «Προσέξτε μὲ πόσο μεγάλα γράμματα σᾶς γράφω τώρα μὲ τὸ ἴδιο μου τὸ χέρι. Ὅσοι θέλουν ν΄ ἀποκτήσουν καλὴ φήμη στοὺς ἀνθρώπους, αὐτοὶ προσπαθοῦν νὰ σᾶς ὑποχρεώσουν νὰ περιτέμνεστε μὲ μόνο στόχο νὰ μὴν καταδιώκονται ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους ἐξαιτίας τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλωστε οὔτε κι αὐτοὶ ποὺ ἐπιμένουν στὴν περιτομὴ τηροῦν τὸ νόμο. Ἁπλῶς θέλουν νὰ περιτέμνεστε ἐσεῖς, γιὰ νὰ καυχηθοῦν ποὺ σᾶς κατάφεραν νὰ τὸ κάνετε. Ὅσο γιὰ μένα, δὲ θέλω ἄλλη ἀφορμὴ γιὰ καύχηση ἐκτὸς ἀπὸ τὸ σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸ σταυρὸ ποὺ πάνω του πέθανε ὁ κόσμος γιὰ μένα κι ἐγὼ γιὰ τὸν κόσμο. Γιατί γιὰ ὅσους ἀνήκουν στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ δὲν ἔχει καμιὰ σημασία οὔτε τὸ νὰ κάνεις περιτομὴ οὔτε τὸ νὰ μὴν κάνεις, ἀλλὰ ὅλοι εἶναι νέα δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ. Κι ὅσοι ἀκολουθοῦν αὐτὴ τὴ πορεία θὰ ἔχουν τὴν εἰρήνη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ μαζί τους, αὐτοὶ κι ὅλος ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ. Στὸ ἑξῆς ἂς μὴ μοῦ δημιουργεῖ κανένας προβλήματα. Ἀρκετὰ ἔχω πάθει γιὰ τὸ Ἰησοῦ, ὅπως δείχνουν τὰ σημάδια στὸ σῶμα μου. Ἡ χάρη τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ εὔχομαι νὰ εἶναι μαζί σας, ἀδερφοί μου. Ἀμήν».
Ἡ σημερινὴ περικοπὴ ἀποτελεῖ τὸν ἐπίλογο τῆς ἐπιστολῆς ποὺ ἔστειλε ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τὴν Ἐκκλησία τῆς Γαλατίας. Τὰ πολλὰ πνευματικὰ προβλήματα τῶν χριστιανῶν ποὺ ὕπηρχαν στὴν περιοχὴ ἐκείνη, τὰ ὁποῖα δημιούργησαν οἱ Ἰουδαῖοι Χριστιανοὶ σὲ σχέση μὲ τὸ ἂν πρέπει νὰ γίνεται περιτομὴ ἢ ὄχι κατὰ τὸ Βάπτισμα, παρακίνησαν τὸν Παῦλο νὰ γράψει τὴν πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολή. Ὑποδεικνύει ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος ὅτι εἶναι λανθασμένη αὐτὴ ἡ ἀντίληψη, τὸ ὅτι δηλαδὴ πρέπει, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ βάπτισμα, ποὺ στηρίζεται στὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ, νὰ δέχονται καὶ τὴν ἰουδαϊκὴ περιτομή, ποὺ ὁρίζει ὁ Νόμος. Ἀπευθυνόμενος, λοιπὸν, στοὺς Γαλάτες τοὺς νουθετεῖ ὅτι δὲν ὑπάρχει οὐσιαστικὸς λόγος ποὺ νὰ τοὺς ἐπιβάλλει νὰ τηρήσουν τὴ συγκεκριμένη διάταξη τοῦ Νόμου, ἀλλὰ τοὺς τονίζει ὅτι αὐτοὶ ποὺ τοὺς προτρέπουν νὰ τὸ κάνουν, ἐνεργοῦν μὲ μοναδικὸ σκοπὸ νὰ ἱκανοποιήσουν τοὺς Ἰουδαίους. Αὐτὸ τὸ κάνουν μόνο, γιὰ νὰ καυχηθοῦν ὅτι κατάφεραν νὰ πείσουν τοὺς ἐξ Ἐθνῶν Χριστιανοὺς νὰ κάνουν τὴν περιτομή. Γι’ αὐτὸ ὑπενθυμίζει στοὺς Γαλάτες ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ δέχθηκαν τὸ ἅγιο Βάπτισμα ἔχουν καταστεῖ «καινὴ κτίσις» (Γαλ. ζ’ 16 ). Μέ αὐτὸν τὸν τρόπο ἡ ἀνθρώπινη κτίση ἀναγεννήθηκε στὸ πρόσωπο τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ καὶ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐπιστρέφουν στὶς παλιὲς διατάξεις τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, ἀλλὰ νὰ καυχῶνται γιὰ τὸ σταυρὸ τοῦ Κυρίου.
Συνεπῶς τὸ μόνο πρᾶγμα, γιὰ τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ καυχόμαστε ὡς ἀληθινοὶ Χριστιανοί, λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος, εἶναι ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Χριστὸς ἔγινε ἄνθρωπος, σταυρώθηκε καὶ ἔπαθε ὅλα αὐτὰ γιὰ χάρη μας. «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχάσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» ( Γαλ. ζ’ 14). Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἐκφράζει τὴ σημασία καὶ τὴν τιμὴ ποὺ πρέπει νὰ προσφέρουν οἱ Χριστιανοὶ στὸ Σταυρό. Αὐτὸ τὸ σταυρὸ τὸν ἐπωμιζόμαστε καὶ ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα. «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθημεν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν» (Ρωμ. ζ’ 3). Μὲ τὴ βάπτισή μας σηκώνουμε τὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀγωνιζόμαστε νὰ σταυρώσουμε τὰ πάθη μας, γιὰ νὰ φτάσουμε στὴ σωτηρία μας. Ἐδῶ τονίζεται ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ βαπτισθήκαμε, ἔχουμε γίνει κοινωνοὶ τοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν πρέπει νὰ ντρεπόμαστε νὰ ὁμολογοῦμε τὸ Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος εἶναι τὸ σημεῖο τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἐλευθερίας μας. Ὁ Σταυρὸς εἶναι τὸ μεγαλύτερο δῶρο ποὺ πρόσφερε ὁ Χριστὸς στὸν ἄνθρωπο, εἶναι τὸ πιὸ δυνατὸ ὅπλο κατὰ τοῦ διαβόλου. Ὁ σταυρός, πρὶν τὴ σταύρωση τοῦ Χριστοῦ ἦταν σημεῖο λύπης καὶ ντροπῆς, ἀφοῦ ἦταν ὄργανο θανάτου γιὰ τοὺς μεγαλύτερους ἐγκληματίες. Μετὰ, ὅμως, τὴ σταύρωση τοῦ Χριστοῦ ἔγινε σύμβολο χαρᾶς καὶ καύχησης, καθότι «ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὄλω τῷ κοσμῶ». Ὁ Σταυρὸς ἔγινε καύχημα τῆς Ἐκκλησίας, γιατί δι’ αὐτοῦ θανατώθηκε ὁ θάνατος, καταργήθηκε ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ παντοτινὴ ὀδύνη ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Ἀκόμη αὐτὴ ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ πάνω στὸ Σταυρὸ ἔγινε ἡ αἰτία νὰ διαλυθεῖ ἡ χρόνια ἔχθρα μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου .Ἔτσι ὑψώθηκε ἡ ἀνθρώπινη φύση στὰ δεξιὰ του Θεοῦ Πατέρα, ἐνῶ μὲ τὴν κάθοδό Του στὸ Ἅδη διαλύθηκε ἡ ἀκρόπολη τοῦ διαβόλου δίνοντας στὸν ἄνθρωπο τὴν ἐλπίδα τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Θυσιάστηκε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ σταυρώσει τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ πάρει πάνω του ὅλες τὶς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ ἀντικαταστήσει τὴν φθορὰ μὲ τὴν ἀφθαρσία.
Ὡς πιστὰ λοιπόν μέλη πρέπει νὰ ἔχουμε ὡς ὁδηγὸ καὶ καύχημά μας τὸ Σταυρό. Καλούμαστε, νὰ σηκώσουμε τὸ δικό μας σταυρό, ὥστε νὰ σταυρώσουμε τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες μας βαστάζοντας τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Ἂς ἀκουμπήσουμε πάνω στὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ τὴν καθημερινότητά μας, τὴν ὕπαρξη καὶ τὴν ζωή μας, γιὰ νὰ βγοῦμε νικητὲς αὐτῆς τῆς ζωῆς καὶ κληρονόμοι τῆς αἰώνιας ζωῆς. Ἀμήν.-
Ἀκούσαμε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ μᾶς λέει: «Προσέξτε μὲ πόσο μεγάλα γράμματα σᾶς γράφω τώρα μὲ τὸ ἴδιο μου τὸ χέρι. Ὅσοι θέλουν ν΄ ἀποκτήσουν καλὴ φήμη στοὺς ἀνθρώπους, αὐτοὶ προσπαθοῦν νὰ σᾶς ὑποχρεώσουν νὰ περιτέμνεστε μὲ μόνο στόχο νὰ μὴν καταδιώκονται ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους ἐξαιτίας τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλωστε οὔτε κι αὐτοὶ ποὺ ἐπιμένουν στὴν περιτομὴ τηροῦν τὸ νόμο. Ἁπλῶς θέλουν νὰ περιτέμνεστε ἐσεῖς, γιὰ νὰ καυχηθοῦν ποὺ σᾶς κατάφεραν νὰ τὸ κάνετε. Ὅσο γιὰ μένα, δὲ θέλω ἄλλη ἀφορμὴ γιὰ καύχηση ἐκτὸς ἀπὸ τὸ σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸ σταυρὸ ποὺ πάνω του πέθανε ὁ κόσμος γιὰ μένα κι ἐγὼ γιὰ τὸν κόσμο. Γιατί γιὰ ὅσους ἀνήκουν στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ δὲν ἔχει καμιὰ σημασία οὔτε τὸ νὰ κάνεις περιτομὴ οὔτε τὸ νὰ μὴν κάνεις, ἀλλὰ ὅλοι εἶναι νέα δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ. Κι ὅσοι ἀκολουθοῦν αὐτὴ τὴ πορεία θὰ ἔχουν τὴν εἰρήνη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ μαζί τους, αὐτοὶ κι ὅλος ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ. Στὸ ἑξῆς ἂς μὴ μοῦ δημιουργεῖ κανένας προβλήματα. Ἀρκετὰ ἔχω πάθει γιὰ τὸ Ἰησοῦ, ὅπως δείχνουν τὰ σημάδια στὸ σῶμα μου. Ἡ χάρη τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ εὔχομαι νὰ εἶναι μαζί σας, ἀδερφοί μου. Ἀμήν».
Ἡ σημερινὴ περικοπὴ ἀποτελεῖ τὸν ἐπίλογο τῆς ἐπιστολῆς ποὺ ἔστειλε ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τὴν Ἐκκλησία τῆς Γαλατίας. Τὰ πολλὰ πνευματικὰ προβλήματα τῶν χριστιανῶν ποὺ ὕπηρχαν στὴν περιοχὴ ἐκείνη, τὰ ὁποῖα δημιούργησαν οἱ Ἰουδαῖοι Χριστιανοὶ σὲ σχέση μὲ τὸ ἂν πρέπει νὰ γίνεται περιτομὴ ἢ ὄχι κατὰ τὸ Βάπτισμα, παρακίνησαν τὸν Παῦλο νὰ γράψει τὴν πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολή. Ὑποδεικνύει ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος ὅτι εἶναι λανθασμένη αὐτὴ ἡ ἀντίληψη, τὸ ὅτι δηλαδὴ πρέπει, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ βάπτισμα, ποὺ στηρίζεται στὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ, νὰ δέχονται καὶ τὴν ἰουδαϊκὴ περιτομή, ποὺ ὁρίζει ὁ Νόμος. Ἀπευθυνόμενος, λοιπὸν, στοὺς Γαλάτες τοὺς νουθετεῖ ὅτι δὲν ὑπάρχει οὐσιαστικὸς λόγος ποὺ νὰ τοὺς ἐπιβάλλει νὰ τηρήσουν τὴ συγκεκριμένη διάταξη τοῦ Νόμου, ἀλλὰ τοὺς τονίζει ὅτι αὐτοὶ ποὺ τοὺς προτρέπουν νὰ τὸ κάνουν, ἐνεργοῦν μὲ μοναδικὸ σκοπὸ νὰ ἱκανοποιήσουν τοὺς Ἰουδαίους. Αὐτὸ τὸ κάνουν μόνο, γιὰ νὰ καυχηθοῦν ὅτι κατάφεραν νὰ πείσουν τοὺς ἐξ Ἐθνῶν Χριστιανοὺς νὰ κάνουν τὴν περιτομή. Γι’ αὐτὸ ὑπενθυμίζει στοὺς Γαλάτες ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ δέχθηκαν τὸ ἅγιο Βάπτισμα ἔχουν καταστεῖ «καινὴ κτίσις» (Γαλ. ζ’ 16 ). Μέ αὐτὸν τὸν τρόπο ἡ ἀνθρώπινη κτίση ἀναγεννήθηκε στὸ πρόσωπο τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ καὶ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐπιστρέφουν στὶς παλιὲς διατάξεις τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, ἀλλὰ νὰ καυχῶνται γιὰ τὸ σταυρὸ τοῦ Κυρίου.
Συνεπῶς τὸ μόνο πρᾶγμα, γιὰ τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ καυχόμαστε ὡς ἀληθινοὶ Χριστιανοί, λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος, εἶναι ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Χριστὸς ἔγινε ἄνθρωπος, σταυρώθηκε καὶ ἔπαθε ὅλα αὐτὰ γιὰ χάρη μας. «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχάσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» ( Γαλ. ζ’ 14). Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἐκφράζει τὴ σημασία καὶ τὴν τιμὴ ποὺ πρέπει νὰ προσφέρουν οἱ Χριστιανοὶ στὸ Σταυρό. Αὐτὸ τὸ σταυρὸ τὸν ἐπωμιζόμαστε καὶ ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα. «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθημεν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν» (Ρωμ. ζ’ 3). Μὲ τὴ βάπτισή μας σηκώνουμε τὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀγωνιζόμαστε νὰ σταυρώσουμε τὰ πάθη μας, γιὰ νὰ φτάσουμε στὴ σωτηρία μας. Ἐδῶ τονίζεται ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ βαπτισθήκαμε, ἔχουμε γίνει κοινωνοὶ τοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν πρέπει νὰ ντρεπόμαστε νὰ ὁμολογοῦμε τὸ Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος εἶναι τὸ σημεῖο τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἐλευθερίας μας. Ὁ Σταυρὸς εἶναι τὸ μεγαλύτερο δῶρο ποὺ πρόσφερε ὁ Χριστὸς στὸν ἄνθρωπο, εἶναι τὸ πιὸ δυνατὸ ὅπλο κατὰ τοῦ διαβόλου. Ὁ σταυρός, πρὶν τὴ σταύρωση τοῦ Χριστοῦ ἦταν σημεῖο λύπης καὶ ντροπῆς, ἀφοῦ ἦταν ὄργανο θανάτου γιὰ τοὺς μεγαλύτερους ἐγκληματίες. Μετὰ, ὅμως, τὴ σταύρωση τοῦ Χριστοῦ ἔγινε σύμβολο χαρᾶς καὶ καύχησης, καθότι «ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὄλω τῷ κοσμῶ». Ὁ Σταυρὸς ἔγινε καύχημα τῆς Ἐκκλησίας, γιατί δι’ αὐτοῦ θανατώθηκε ὁ θάνατος, καταργήθηκε ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ παντοτινὴ ὀδύνη ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Ἀκόμη αὐτὴ ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ πάνω στὸ Σταυρὸ ἔγινε ἡ αἰτία νὰ διαλυθεῖ ἡ χρόνια ἔχθρα μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου .Ἔτσι ὑψώθηκε ἡ ἀνθρώπινη φύση στὰ δεξιὰ του Θεοῦ Πατέρα, ἐνῶ μὲ τὴν κάθοδό Του στὸ Ἅδη διαλύθηκε ἡ ἀκρόπολη τοῦ διαβόλου δίνοντας στὸν ἄνθρωπο τὴν ἐλπίδα τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Θυσιάστηκε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ σταυρώσει τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ πάρει πάνω του ὅλες τὶς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ ἀντικαταστήσει τὴν φθορὰ μὲ τὴν ἀφθαρσία.
Ὡς πιστὰ λοιπόν μέλη πρέπει νὰ ἔχουμε ὡς ὁδηγὸ καὶ καύχημά μας τὸ Σταυρό. Καλούμαστε, νὰ σηκώσουμε τὸ δικό μας σταυρό, ὥστε νὰ σταυρώσουμε τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες μας βαστάζοντας τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Ἂς ἀκουμπήσουμε πάνω στὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ τὴν καθημερινότητά μας, τὴν ὕπαρξη καὶ τὴν ζωή μας, γιὰ νὰ βγοῦμε νικητὲς αὐτῆς τῆς ζωῆς καὶ κληρονόμοι τῆς αἰώνιας ζωῆς. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου