Η υπέρβαση της αμαρτίας (Κυριακή μετά τα Φώτα)
Η υπέρβαση της αμαρτίας
Πριν από το δικό Του Πάσχα ο Χριστός και πριν από το Πάσχα του λαού Του εισέρχεται στην έρημο και όπως ο παλαιός Ισραήλ με τον Μωυσή έμεινε σαράντα χρόνια, έτσι και ο Χριστός μένει σαράντα ημέρες μέσα στην δοκιμασία της ερήμου, όπου αντιμετωπίζει από τον πειραστή διάβολο τρείς πειρασμούς . ο πρώτος πειρασμός ήταν «ο βιολογικός» πειρασμός, ο πειρασμός της πείνας και της δίψας. Ο πονηρός, μετά σαράντα μέρες νηστείας και άσκησης του Χριστού, του λέει: αν είσαι υιός του Θεού, κάνε τις πέτρες ψωμί για να χορτάσεις την πείνα σου και την πείνα του κόσμου. Ξεκινάς για το έργο Σου και ξεχνάς ότι ο κόσμος πεινά. Ικανοποίησε πρώτα τις υλικές του ανάγκες και μετά προσπάθησε να τους οδηγήσεις στην πνευματική ζωή». Ο Χριστός στην πρόκληση του πονηρού αρνείται να μετατρέψει τις πέτρες σε ψωμί. Δεν υπόσχεται κανέναν υλικό παράδεισο, αλλά δημιουργεί ένα προηγούμενο και μια πνευματική παράδοση για τον λαό Του με την απάντηση Του: «Ο άνθρωπος δε ζει μόνο με ψωμί, τα υλικά αγαθά, αλλά με τον λόγο του Θεού που δίνει περιεχόμενο στη ζωή του». η πίστης και πνευματική ζωή δεν μπορεί να υποτάσσονται στην καθημερινή ανάγκη. Η ορθόδοξη ζωή είναι η υπέρβαση της καθημερινότητας, είναι η είσοδος δια της ερήμου της ιστορίας στον χώρο της αιωνιότητας. Π πειρασμός αυτός έχει ιδιαίτερη σημασία για μια κοινότητα, για ένα κόσμο που οικοδομείται.
Ο δεύτερος πειρασμός του Ιησού Χριστού στην έρημο ήταν πειρασμός της πνευματικής επάρκειας και πνευματικής ανεξαρτησίας από την χάρη και την παρουσία του Θεού. Είναι ένα είδος πειρασμού «αυτοσυνειδησίας». Ο πειραστής διάβολος παραλαμβάνει τον Ιησού, μας αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, και τον οδηγεί στον Ναό, όπου διατυπώνει μέσα σε ιερό μάλιστα χώρο τον πειρασμό του: Εάν είσαι υιός του Θεού, πέσε κάτω από τη στέγη του Ναού, γιατί είναι γραμμένο ότι δεν θα πάθεις τίποτε, αφού ο Θεός θα δώσει εντολή για Σένα στους Αγγέλους Του και θα σε σηκώσουν στα χέρια τους». Ο διάβολος προκαλεί τον Χριστό να κάνει κάποιο θαύμα, για να αποδείξει τη θεία Του προέλευση. Αντιλαμβάνεται κανείς τι θα σήμαινε, εάν προς στιγμήν, αμφέβαλε Χριστός για την φύση του προσώπου Του και της αποστολής Του, εάν ήθελε, σύμφωνα με τον πειρασμό, να δοκιμάσει τη σχέση Του με τον Θεό Πατέρα και να βεβαιωθεί για τον εαυτό Του και τις δυνατότητές Του. Αν τώρα ο πειρασμός αυτός μεταφερθεί στο χώρο του ανθρώπου και της ανθρώπινης κοινωνίας, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί ο κόσμος και ο άνθρωπος σήμερα βρίσκεται σε κατάσταση ελλείψεως αυτογνωσίας και αυτοσυνειδησίας. Πόσες φορές ο κόσμος δεν αναζητά από την πίστη θαύματα για να πιστέψει; Ο Κύριος , όμως δεν ενδίδει στον μεγάλο πειρασμό, γιατί θέλει η πίστη του ανθρώπου να μη στηρίζεται σε θαυματουργικές πράξεις ή εξωτερικά τεκμήρια. Η πίστη στον Θεό, που είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, είναι ουσιαστικά μια ελεύθερη και αγαπητική αποδοχή που δικαιώνεται μόνο από τους καρπούς της. Ο τρίτος πειρασμός της ερήμου είναι ο πειρασμός της εξουσίας και της δυνάμεως. «Εάν πέσεις και με προσκυνήσεις, θα σου δώσω όλα Τα βασίλεια του κόσμου». Είναι πολύ χαρακτηριστικό πως στην έρημο ο διάβολος δεν έρχεται να αποστρέψει τον Ιησού από την μεσσιανική αποστολή Του και να τον απομακρύνει από την άσκηση μιας κάποιας εξουσίας. Ο Ιησούς Χριστός καλείται από τον σατανά να Γίνει Μεσσίας του Διαβόλου και να ασκήσει την εξουσία αυτή επάνω σε όλους τους λαούς της γης στο όνομα του πειραστή. Ο τρίτος αυτός πειρασμός ανακεφαλαιώνει κατά τρόπο απτό και ωμό την τραγική ιστορία πολέμων και βιαιοτήτων, αρπαγών και διεκδικήσεων. Μια ιστορία ασκήσεως εξουσίας όχι εν ονόματι της αλήθειας και του Θεού, αλλά εν ονόματι του ψεύδους και του διαβόλου. Μια ιστορία που δεν οδήγησε ποτέ τον άνθρωπο σε ελευθερία αλλά σε χίλιες δύο μορφές δουλείας. Ο Χριστός, μέσα στο Ευαγγέλιο, δίνει το μέτρο και το νόημα της ηγεσίας. Η εξουσία συνδέεται όχι με την καταδυνάστευση αλά με την διακονία και τη προσφορά. «Ξέρετε ότι οι άρχοντες καταδυναστεύουν τα έθνη και οι μεγάλοι τα καταπιέζουν. Αυτό δε θα γίνεται σ’ εσάς αλλά εκείνος που θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσα σας θα είναι διάκονος σας, και εκείνος που θέλει να είναι πρώτος αυτός θα είναι δούλος σας, όπως ακριβώς ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήλθε να υπηρετηθεί, αλλά να διακονήσει και να δώσει τη ζωή του λύτρο αντί πολλών». Ο Κύριος αγαπητοί μου καλεί σε μετάνοια και αλλαγή τον άνθρωπο, γιατί η βασιλεία του Θεού δεν είναι πια ένα μακρινό όραμα, αλλά μια πραγματικότητα που είναι απτή στο πρόσωπο του Μεσσία Χριστού και βιώνεται μέσα στη θεία Ευχαριστία και την Εκκλησία Ας παρακαλέσουμε, τον άγιο Θεό να φωτίζει το σκότος του νου μας, γιατί όταν φωτίζει το σκοτάδι του νου μας τότε γινόμαστε ολοκληρωμένοι άνθρωποι, φωτόμορφα τέκνα της Εκκλησίας Αμήν.
Η υπέρβαση της αμαρτίας
Πριν από το δικό Του Πάσχα ο Χριστός και πριν από το Πάσχα του λαού Του εισέρχεται στην έρημο και όπως ο παλαιός Ισραήλ με τον Μωυσή έμεινε σαράντα χρόνια, έτσι και ο Χριστός μένει σαράντα ημέρες μέσα στην δοκιμασία της ερήμου, όπου αντιμετωπίζει από τον πειραστή διάβολο τρείς πειρασμούς . ο πρώτος πειρασμός ήταν «ο βιολογικός» πειρασμός, ο πειρασμός της πείνας και της δίψας. Ο πονηρός, μετά σαράντα μέρες νηστείας και άσκησης του Χριστού, του λέει: αν είσαι υιός του Θεού, κάνε τις πέτρες ψωμί για να χορτάσεις την πείνα σου και την πείνα του κόσμου. Ξεκινάς για το έργο Σου και ξεχνάς ότι ο κόσμος πεινά. Ικανοποίησε πρώτα τις υλικές του ανάγκες και μετά προσπάθησε να τους οδηγήσεις στην πνευματική ζωή». Ο Χριστός στην πρόκληση του πονηρού αρνείται να μετατρέψει τις πέτρες σε ψωμί. Δεν υπόσχεται κανέναν υλικό παράδεισο, αλλά δημιουργεί ένα προηγούμενο και μια πνευματική παράδοση για τον λαό Του με την απάντηση Του: «Ο άνθρωπος δε ζει μόνο με ψωμί, τα υλικά αγαθά, αλλά με τον λόγο του Θεού που δίνει περιεχόμενο στη ζωή του». η πίστης και πνευματική ζωή δεν μπορεί να υποτάσσονται στην καθημερινή ανάγκη. Η ορθόδοξη ζωή είναι η υπέρβαση της καθημερινότητας, είναι η είσοδος δια της ερήμου της ιστορίας στον χώρο της αιωνιότητας. Π πειρασμός αυτός έχει ιδιαίτερη σημασία για μια κοινότητα, για ένα κόσμο που οικοδομείται.
Ο δεύτερος πειρασμός του Ιησού Χριστού στην έρημο ήταν πειρασμός της πνευματικής επάρκειας και πνευματικής ανεξαρτησίας από την χάρη και την παρουσία του Θεού. Είναι ένα είδος πειρασμού «αυτοσυνειδησίας». Ο πειραστής διάβολος παραλαμβάνει τον Ιησού, μας αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, και τον οδηγεί στον Ναό, όπου διατυπώνει μέσα σε ιερό μάλιστα χώρο τον πειρασμό του: Εάν είσαι υιός του Θεού, πέσε κάτω από τη στέγη του Ναού, γιατί είναι γραμμένο ότι δεν θα πάθεις τίποτε, αφού ο Θεός θα δώσει εντολή για Σένα στους Αγγέλους Του και θα σε σηκώσουν στα χέρια τους». Ο διάβολος προκαλεί τον Χριστό να κάνει κάποιο θαύμα, για να αποδείξει τη θεία Του προέλευση. Αντιλαμβάνεται κανείς τι θα σήμαινε, εάν προς στιγμήν, αμφέβαλε Χριστός για την φύση του προσώπου Του και της αποστολής Του, εάν ήθελε, σύμφωνα με τον πειρασμό, να δοκιμάσει τη σχέση Του με τον Θεό Πατέρα και να βεβαιωθεί για τον εαυτό Του και τις δυνατότητές Του. Αν τώρα ο πειρασμός αυτός μεταφερθεί στο χώρο του ανθρώπου και της ανθρώπινης κοινωνίας, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί ο κόσμος και ο άνθρωπος σήμερα βρίσκεται σε κατάσταση ελλείψεως αυτογνωσίας και αυτοσυνειδησίας. Πόσες φορές ο κόσμος δεν αναζητά από την πίστη θαύματα για να πιστέψει; Ο Κύριος , όμως δεν ενδίδει στον μεγάλο πειρασμό, γιατί θέλει η πίστη του ανθρώπου να μη στηρίζεται σε θαυματουργικές πράξεις ή εξωτερικά τεκμήρια. Η πίστη στον Θεό, που είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, είναι ουσιαστικά μια ελεύθερη και αγαπητική αποδοχή που δικαιώνεται μόνο από τους καρπούς της. Ο τρίτος πειρασμός της ερήμου είναι ο πειρασμός της εξουσίας και της δυνάμεως. «Εάν πέσεις και με προσκυνήσεις, θα σου δώσω όλα Τα βασίλεια του κόσμου». Είναι πολύ χαρακτηριστικό πως στην έρημο ο διάβολος δεν έρχεται να αποστρέψει τον Ιησού από την μεσσιανική αποστολή Του και να τον απομακρύνει από την άσκηση μιας κάποιας εξουσίας. Ο Ιησούς Χριστός καλείται από τον σατανά να Γίνει Μεσσίας του Διαβόλου και να ασκήσει την εξουσία αυτή επάνω σε όλους τους λαούς της γης στο όνομα του πειραστή. Ο τρίτος αυτός πειρασμός ανακεφαλαιώνει κατά τρόπο απτό και ωμό την τραγική ιστορία πολέμων και βιαιοτήτων, αρπαγών και διεκδικήσεων. Μια ιστορία ασκήσεως εξουσίας όχι εν ονόματι της αλήθειας και του Θεού, αλλά εν ονόματι του ψεύδους και του διαβόλου. Μια ιστορία που δεν οδήγησε ποτέ τον άνθρωπο σε ελευθερία αλλά σε χίλιες δύο μορφές δουλείας. Ο Χριστός, μέσα στο Ευαγγέλιο, δίνει το μέτρο και το νόημα της ηγεσίας. Η εξουσία συνδέεται όχι με την καταδυνάστευση αλά με την διακονία και τη προσφορά. «Ξέρετε ότι οι άρχοντες καταδυναστεύουν τα έθνη και οι μεγάλοι τα καταπιέζουν. Αυτό δε θα γίνεται σ’ εσάς αλλά εκείνος που θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσα σας θα είναι διάκονος σας, και εκείνος που θέλει να είναι πρώτος αυτός θα είναι δούλος σας, όπως ακριβώς ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήλθε να υπηρετηθεί, αλλά να διακονήσει και να δώσει τη ζωή του λύτρο αντί πολλών». Ο Κύριος αγαπητοί μου καλεί σε μετάνοια και αλλαγή τον άνθρωπο, γιατί η βασιλεία του Θεού δεν είναι πια ένα μακρινό όραμα, αλλά μια πραγματικότητα που είναι απτή στο πρόσωπο του Μεσσία Χριστού και βιώνεται μέσα στη θεία Ευχαριστία και την Εκκλησία Ας παρακαλέσουμε, τον άγιο Θεό να φωτίζει το σκότος του νου μας, γιατί όταν φωτίζει το σκοτάδι του νου μας τότε γινόμαστε ολοκληρωμένοι άνθρωποι, φωτόμορφα τέκνα της Εκκλησίας Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου