Κυριακή προ των Φώτων

(Κατά Μάρκον Κεφ. 1, χωρία 1 έως 8)

του Ιωάννη Δήμου Θεολόγου - Φιλολόγου

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή δεσπόζει η μορφή του Προδρόμου, ο οποίος κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις θεόπνευστες μορφές της Εκκλησίας και του Χριστιανισμού γενικότερα. Υπήρξε ο προάγγελος της παρουσίας του Χριστού και διδάσκαλος της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, καθόσον ήταν πλήρης πνεύματος αγίου, θεόπνευστος και θεοδίδακτος. Αυτά που έλεγε τα εφάρμοζε εκείνος πρώτος, γι' αυτό ο λόγος του είχε κύρος και ο κόσμος έτρεχε να τον ακούσει, για να φωτισθεί και καθοδηγηθεί απ' αυτόν.

Και εκείνος συνεπής στην αποστολή του προέτρεπε τους ακροατές του σε μετάνοια. Τους δίδασκε να εγκαταλείψουν την αμαρτία και να επιστρέψουν στο Θεό γιατί πλησιάζει η βασιλεία του Θεού. Ο ίδιος ήταν ολιγαρκής και λιτοδίαιτος και φορούσε ένα χιτώνα και ζώνη δερμάτινη στη μέση του και τρεφόταν με ρίζες φυτών και άγριο μέλι.

Προς τους τελώνες έλεγε να μη αισχροκερδούν αλλά να παίρνουν μόνο τον προβλεπόμενο από τον νόμον φόρον από τους φορολογούμενους. Προς τους στρατιωτικούς έλεγε να μη είναι άρπαγες, να μη εκβιάζουν τους πολίτες και να αρκούνται στο μισθό τους.

Αυτός είναι, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο οποίος έγινε σαλπιγκτής της ερήμου. Κατά την εποχήν της εμφανίσεως της μεγάλης αυτής ασκητικής μορφής οι άνθρωποι ήταν ως πρόβατα χωρίς ποιμένα κατασπαρασσόμενα από τους λύκους, ως στράτευμα, χωρίς αρχηγό διασκορπισμένο. Γι' αυτό το κήρυγμα του ήταν συγκλονιστικό και προετοίμαζε τους ανθρώπους να ακολουθήσουν τον αρχηγό της ζωής τον Θεάνθρωπο Κύριο.

Ο Ιωάννης έπαιξε και το ρόλο του πρώτου θεμελιωτού της Εκκλησίας γιατί αυτός στρατολόγησε τους πρώτους στρατιώτες στο χριστιανικό στρατόπεδο. Οι πρώτοι μαθητές του Χριστού ήταν μαθητές του Ιωάννη και ο Ιωάννης ήταν αυτός που είπε ότι εγώ πρέπει να ελαττώνομαι και αυτός να αυξάνει, δηλαδή ο Χριστός.

Κάποια μέρα έστειλε μερικούς μαθητές του στο Χριστό και τον ρώτησα συ είσαι ο ερχόμενος ή περιμένουμε άλλον. Και δεν το έκανε αυτό ο Πρόδρομος από άγνοια, γιατί αυτός είχε υποδείξει στους ανθρώπους το Μεσσία, αλλά για να συνδέσει στενώτερα τους μαθητές του με το μεγάλο Διδάσκαλο, αφού αυτός επρόκειτο να φύγει από τον κόσμο αυτό. Ο Κύριος, όταν τον πλησίασαν και τον ρώτησαν οι μαθητές του Βαπτιστού τους απάντησε. Πέστε στον Ιωάννη τα όσα βλέπετε με τα μάτια σας, δηλαδή λεπροί καθαρίζονται, δαιμόνια εκβάλλονται, τυφλοί αναβλέπουν και νεκροί εγείρονται. Και ευτυχείς θα είναι όσοι δεν θα σκανδαλισθούν αλλά θα πιστέψουν σε μένα.

Αυτά τα ασυνήθιστα και πρωτοφανή σημεία διαβεβαίωναν την θεία προέλευση του Κυρίου και έκαναν τους μαθητές του Ιωάννη να προσέλθουν στον κύκλο του Χριστού και να αποτελέσουν τη ζύμη με την οποίαν ζυμώθηκε το χριστιανικό φύραμα.

Αυτή η παρακίνηση του Προδρόμου να ακολουθήσουν οι άνθρωποι το Χριστό και το κήρυγμα της μετανοίας που ακούσθηκε στην έρημο συνεχίζει να καρποφορεί και σήμερα και σε κάθε εποχή. Καλεί τους ανθρώπους να αναλάβουν την πνευματική πανοπλία, να συμμορφωθούν προς το προσκλητήριο του Χριστού και να αγωνισθούν στην καθημερινή ζωή για την επικράτηση του Ευαγγελίου. Και όσοι αγωνίζονται αυτόν τον καλόν αγώνα προστίθενται στο στράτευμα του Λόγου του Θεού και προετοιμάζονται για τη Βασιλεία των ουρανών την οποία προγεύονται από τη ζωή αυτή. Αμήν.