ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ (Ματθ. 4, 12-17) 9η Ιανουαρίου 2011
Η αρχή του χαροποιού μηνύματος για τον ερχομό του Ιησού Χριστού, που είναι ο Υιός του Θεού, είναι ο Ιωάννης, ο Βαπτιστής και Πρόδρομος του Κυρίου. Και έγινε ο Ιωάννης η αρχή του ευαγγελίου, σύμφωνα με εκείνο που λέει ο επουράνιος πατέρας στο Μεσσία δια του προφήτου Μαλαχία: «Να, εγώ στέλνω μπροστά από σένα τον Μετά την εορτή των Φώτων, έρχεται το σημερινό ιερό ευαγγέλιο να μας μιλήσει για το «μεγάλο φως», τον Ιησού Χριστό. Ο ιερός ευαγγελιστής λέει ότι μόλις άκουσε ο Κύριος ότι ο Πρόδρομος παραδόθηκε στη φυλακή, έφυγε για τη Γαλιλαία. Αφήνει δε τη Ναζαρέτ και κατοικεί στη Καπερναούμ που ήταν κτισμένη κοντά στη λίμνη της Γεννησαρέτ, στα σύνορα των φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. Με την ενέργεια αυτή του Κυρίου πραγματοποιείται ότι είχε πει ο προφήτης Ησαΐας πριν οχτακόσια χρόνια: «Η χώρα της φυλής Ζαβουλών και της φυλής Νεφθαλείμ που είναι χτισμένη κοντά στη θάλασσα Γεννησαρέτ και ανατολικά του Ιορδάνου, η Γαλιλαία που είναι γεμάτη από εθνικούς, ο λαός που κάθεται στο σκοτάδι της αγνοίας και της πλάνης, είδε μεγάλο φως, το Χριστό». Και άλλες φορές η Αγία Γραφή ονομάζει το Χριστό με παρόμοιες εκφράσεις, π.χ. λέει ότι είναι ο Κύριος Ιησούς «φως αληθινό», «φως του κόσμου», ή «φως εις αποκάλυψιν εθνών». Τι να εννοεί άραγε με όλα αυτά;
Όλοι μας, λίγο-πολύ, γνωρίζουμε πόσο αξίζει στη δημιουργία και στη ζωή μας το φως του ήλιου. Εμείς που έχουμε αξιωθεί να ζούμε μέσα σε μια χώρα που έχει το πλούσιο φως του ήλιου, στεναχωριόμαστε, όταν έρχονται και ημέρες που είναι λίγο το φως. Και σκεπτόμαστε με λύπη τους άλλους λαούς, που δεν έχουν το δικό μας προνόμιο. Πραγματικά όπου λείπει το φως η ζωή είναι άχαρη, μονότονη και αποκαρδιωτική. Όπου αντίθετα υπάρχει φως, η ζωή είναι χαρούμενη, ευχάριστη και ελκυστική.
Η Αγία Γραφή λοιπόν για να βοηθήσει τους ανθρώπους να καταλάβουν τι είναι ο Κύριος Ιησούς καταφεύγει σε εικόνες και παραδείγματα. Ένα από αυτά είναι το φως. Το φως το υλικό, αυτό που βλέπουμε με τα υλικά μάτια μας, είναι ένα σύμβολο του υπερφυσικού φωτός, του θείου φωτός, που είναι ο Κύριός μας. Ονομάζει τον εαυτό του ο Χριστός μας φως-τον ονομάζουν και οι άλλοι φως- για να δείξει ότι όπου λείπει αυτός, εκεί το σκοτάδι βασιλεύει, κυριαρχεί η σύγχυση και όλους τους κατατυραννεί η τύφλωση. Όπου ευρίσκεται όμως ο Χριστός, εκεί υπάρχει και ζωή αληθινή και χαρά πραγματική και αλήθεια κρυστάλλινη. Όπου υπάρχει ο Χριστός, εκεί δεν μπορεί να σταθεί ούτε το ελάχιστο ίχνος συννεφιάς, αλλά όλα είναι καθαρά. Η άγνοια απομακρύνεται όπως η νύχτα φεύγει στον ερχομό της ημέρας. Εξαφανίζονται ή μάλλον αχρηστεύονται όλες οι παγίδες του εχθρού, γιατί εκείνος που περπατάει μέσα στο φως γνωρίζει που βαδίζει. Ο Κύριος είναι το θείο φως, που δεν έχει ανάγκη να πάρει από αλλού το φωτισμό του. Είναι το φως όλης της δημιουργίας, υλικής και πνευματικής, γι’ αυτό «η κτίσις φωτίζεται» ολόκληρη, όπως ψάλλει η εκκλησία μας, που δοξάζει τον Σωτήρα, ο οποίος είναι ο φωτισμός μας.
Ο άνθρωπος ζήτησε να φωτιστεί με πολλά και διάφορα φώτα. Και το αποτέλεσμα ήταν ένα, ότι όλα ήταν «χίλια φώτα μα δεν ήτανε το φως». Το μεγάλο φως, μόνο ο Κύριός μας είναι. Αυτός μόνο μπορεί να δώσει σωστές λύσεις στα προβλήματά μας και να ικανοποιήσει την καρδιά μας. Βλέπουμε σωστά τι είναι ο άνθρωπός μας και τί ο Θεός μας. Με το φως του ευαγγελίου, ο εαυτός μας δεν είναι μόνο ύλη, μόνο μερικά κιλά βάρος. Κοντά στο Χριστό καταλαβαίνουμε τι είναι ο άνθρωπος. Είναι το παιδί του Θεού, που έχει σκοπό του να ομοιωθεί με το Θεό, να γίνει φως και αυτός. Και ο συνάνθρωπός μας όποιος και αν είναι και οποιοδήποτε χρώμα και αν έχει, δεν είναι κάτι το τυχαίο. Είναι και αυτός εικόνα του αγίου Θεού. Δεν μπορούμε να τον βλέπουμε σαν εξάρτημα μιας μηχανής ή σαν νούμερο. Με σεβασμό πρέπει να τον βλέπουμε, αφού στο πρόσωπό του θα βλέπουμε τον ίδιο το Χριστό μας.
Και ο Θεός μας, δεν είναι ένας Θεός μακρινός, που δεν ενδιαφέρεται για τα πλάσματά του. ΟΧΙ! Είναι πατέρας στοργικός που μας αγαπά. Είναι πατέρας Παντοκράτωρ και παντοδύναμος. Πατέρας που περιμένει την επιστροφή μας στην εκκλησία του, όπως περίμενε ο πατέρας της παραβολής το άσωτο παιδί του. Το φως έχει έρθει στον κόσμο. Αστράφτει γύρω μας, όπως άστραψε κάποτε στο δρόμο της Δαμασκού. Το παράξενο όμως είναι αυτό: όπως τότε δεν τον είδαν όλοι, αλλά μόνο ο Παύλος, έτσι γίνεται και σήμερα. Γι’ αυτό οι τελευταίες λέξεις του σημερινού ιερού ευαγγελίου παίρνουν ένα ιδιαίτερο νόημα στην αρχή της χρονιάς. «Μετανοείτε» φώναξε ο Κύριος. Μετανοείτε φωνάζει και σήμερα, γιατί η μετάνοια είναι η μόνη «πόρτα που μας βγάζει από το σκοτάδι και μας βάζει στο φως».
π. Ε.Σ.
Η αρχή του χαροποιού μηνύματος για τον ερχομό του Ιησού Χριστού, που είναι ο Υιός του Θεού, είναι ο Ιωάννης, ο Βαπτιστής και Πρόδρομος του Κυρίου. Και έγινε ο Ιωάννης η αρχή του ευαγγελίου, σύμφωνα με εκείνο που λέει ο επουράνιος πατέρας στο Μεσσία δια του προφήτου Μαλαχία: «Να, εγώ στέλνω μπροστά από σένα τον Μετά την εορτή των Φώτων, έρχεται το σημερινό ιερό ευαγγέλιο να μας μιλήσει για το «μεγάλο φως», τον Ιησού Χριστό. Ο ιερός ευαγγελιστής λέει ότι μόλις άκουσε ο Κύριος ότι ο Πρόδρομος παραδόθηκε στη φυλακή, έφυγε για τη Γαλιλαία. Αφήνει δε τη Ναζαρέτ και κατοικεί στη Καπερναούμ που ήταν κτισμένη κοντά στη λίμνη της Γεννησαρέτ, στα σύνορα των φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. Με την ενέργεια αυτή του Κυρίου πραγματοποιείται ότι είχε πει ο προφήτης Ησαΐας πριν οχτακόσια χρόνια: «Η χώρα της φυλής Ζαβουλών και της φυλής Νεφθαλείμ που είναι χτισμένη κοντά στη θάλασσα Γεννησαρέτ και ανατολικά του Ιορδάνου, η Γαλιλαία που είναι γεμάτη από εθνικούς, ο λαός που κάθεται στο σκοτάδι της αγνοίας και της πλάνης, είδε μεγάλο φως, το Χριστό». Και άλλες φορές η Αγία Γραφή ονομάζει το Χριστό με παρόμοιες εκφράσεις, π.χ. λέει ότι είναι ο Κύριος Ιησούς «φως αληθινό», «φως του κόσμου», ή «φως εις αποκάλυψιν εθνών». Τι να εννοεί άραγε με όλα αυτά;
Όλοι μας, λίγο-πολύ, γνωρίζουμε πόσο αξίζει στη δημιουργία και στη ζωή μας το φως του ήλιου. Εμείς που έχουμε αξιωθεί να ζούμε μέσα σε μια χώρα που έχει το πλούσιο φως του ήλιου, στεναχωριόμαστε, όταν έρχονται και ημέρες που είναι λίγο το φως. Και σκεπτόμαστε με λύπη τους άλλους λαούς, που δεν έχουν το δικό μας προνόμιο. Πραγματικά όπου λείπει το φως η ζωή είναι άχαρη, μονότονη και αποκαρδιωτική. Όπου αντίθετα υπάρχει φως, η ζωή είναι χαρούμενη, ευχάριστη και ελκυστική.
Η Αγία Γραφή λοιπόν για να βοηθήσει τους ανθρώπους να καταλάβουν τι είναι ο Κύριος Ιησούς καταφεύγει σε εικόνες και παραδείγματα. Ένα από αυτά είναι το φως. Το φως το υλικό, αυτό που βλέπουμε με τα υλικά μάτια μας, είναι ένα σύμβολο του υπερφυσικού φωτός, του θείου φωτός, που είναι ο Κύριός μας. Ονομάζει τον εαυτό του ο Χριστός μας φως-τον ονομάζουν και οι άλλοι φως- για να δείξει ότι όπου λείπει αυτός, εκεί το σκοτάδι βασιλεύει, κυριαρχεί η σύγχυση και όλους τους κατατυραννεί η τύφλωση. Όπου ευρίσκεται όμως ο Χριστός, εκεί υπάρχει και ζωή αληθινή και χαρά πραγματική και αλήθεια κρυστάλλινη. Όπου υπάρχει ο Χριστός, εκεί δεν μπορεί να σταθεί ούτε το ελάχιστο ίχνος συννεφιάς, αλλά όλα είναι καθαρά. Η άγνοια απομακρύνεται όπως η νύχτα φεύγει στον ερχομό της ημέρας. Εξαφανίζονται ή μάλλον αχρηστεύονται όλες οι παγίδες του εχθρού, γιατί εκείνος που περπατάει μέσα στο φως γνωρίζει που βαδίζει. Ο Κύριος είναι το θείο φως, που δεν έχει ανάγκη να πάρει από αλλού το φωτισμό του. Είναι το φως όλης της δημιουργίας, υλικής και πνευματικής, γι’ αυτό «η κτίσις φωτίζεται» ολόκληρη, όπως ψάλλει η εκκλησία μας, που δοξάζει τον Σωτήρα, ο οποίος είναι ο φωτισμός μας.
Ο άνθρωπος ζήτησε να φωτιστεί με πολλά και διάφορα φώτα. Και το αποτέλεσμα ήταν ένα, ότι όλα ήταν «χίλια φώτα μα δεν ήτανε το φως». Το μεγάλο φως, μόνο ο Κύριός μας είναι. Αυτός μόνο μπορεί να δώσει σωστές λύσεις στα προβλήματά μας και να ικανοποιήσει την καρδιά μας. Βλέπουμε σωστά τι είναι ο άνθρωπός μας και τί ο Θεός μας. Με το φως του ευαγγελίου, ο εαυτός μας δεν είναι μόνο ύλη, μόνο μερικά κιλά βάρος. Κοντά στο Χριστό καταλαβαίνουμε τι είναι ο άνθρωπος. Είναι το παιδί του Θεού, που έχει σκοπό του να ομοιωθεί με το Θεό, να γίνει φως και αυτός. Και ο συνάνθρωπός μας όποιος και αν είναι και οποιοδήποτε χρώμα και αν έχει, δεν είναι κάτι το τυχαίο. Είναι και αυτός εικόνα του αγίου Θεού. Δεν μπορούμε να τον βλέπουμε σαν εξάρτημα μιας μηχανής ή σαν νούμερο. Με σεβασμό πρέπει να τον βλέπουμε, αφού στο πρόσωπό του θα βλέπουμε τον ίδιο το Χριστό μας.
Και ο Θεός μας, δεν είναι ένας Θεός μακρινός, που δεν ενδιαφέρεται για τα πλάσματά του. ΟΧΙ! Είναι πατέρας στοργικός που μας αγαπά. Είναι πατέρας Παντοκράτωρ και παντοδύναμος. Πατέρας που περιμένει την επιστροφή μας στην εκκλησία του, όπως περίμενε ο πατέρας της παραβολής το άσωτο παιδί του. Το φως έχει έρθει στον κόσμο. Αστράφτει γύρω μας, όπως άστραψε κάποτε στο δρόμο της Δαμασκού. Το παράξενο όμως είναι αυτό: όπως τότε δεν τον είδαν όλοι, αλλά μόνο ο Παύλος, έτσι γίνεται και σήμερα. Γι’ αυτό οι τελευταίες λέξεις του σημερινού ιερού ευαγγελίου παίρνουν ένα ιδιαίτερο νόημα στην αρχή της χρονιάς. «Μετανοείτε» φώναξε ο Κύριος. Μετανοείτε φωνάζει και σήμερα, γιατί η μετάνοια είναι η μόνη «πόρτα που μας βγάζει από το σκοτάδι και μας βάζει στο φως».
π. Ε.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου