Κυριακή Η΄ Ἐπιστολῶν (Α΄ Κορ.. ιδ΄, 10-17) 

«Παρακαλῶ...ἵνα τό αὐτό λέγητε πάντες καί μή ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα»εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου

Τό πρῶτο καί βασικό ἀποτελεσματικό μέσο γιά τήν χριστιανική ἑνότητα πού ὑποδεικνύει στό σημερινό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι νά σκεπτώμαστε αὐτά πού μᾶς ἑνώνουν.
Τά παιδιά μέσα στήν οἰκογένεια τά ἑνώνει ἡ κοινή καταγωγή, τό ἴδιο ὄνομα. Ἔχουν τόν ἴδιο πατέρα καί μητέρα. Εἶναι ὅλα ἀδέλφια. Τούς πολίτες μιᾶς χώρας τούς ἑνώνει ἡ κοινή πίστη, ἡ κοινή γλῶσσα, ἡ κοινή ἱστορία, οἱ θυσίες, οἱ ἀγῶνες τῶν πατέρων τους.
Στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἑνώνουν «τό ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ», «ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ», τό ἅγιο Βάπτισμα, ἡ κοινή πίστη.
Εἴμαστε καί λεγόμαστε χριστιανοί. Ἀνήκουμε στήν ἴδια πνευματική οἰκογένεια, τήν Ἐκκλησία. Μᾶς ἑνώνει ἡ θυσία καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, μᾶς συνδέει ἡ κοινή γλώσσα τῆς ἀγάπης. Μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ, πάντες...εἷς ἐσμεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. γ΄, 28).
Μήπως τό ἴδιο δέν συμβαίνει καί σέ μικρότερες ἑνότητες τῶν ἀνθρώπων; Πολύ περισσότερα εἶναι ὅσα ἑνώνουν τούς κατοίκους ἑνός χωριοῦ, τά μέλη μιᾶς Κοινότητος ἤ ἑνός Συλλόγου, τούς ἐνορίτες μιᾶς Ἐνορίας ἀπ' ὅσα τούς χωρίζουν, ὅπως εἶναι λ.χ. οἱ ἐγωϊσμοί καί τά μικροσυμφέροντα. Ἡ ἑνότητα στίς ἀνθρώπινες ὁμάδες διατηρεῖται, ὅταν βλέπουμε ὅλοι αὐτά πού μᾶς ἑνώνουν καί ἀποφεύγουμε αὐτά πού μᾶς χωρίζουν.
Τί ἦταν ἐκεῖνο πού προκάλεσε τίς ἔριδες καί τά σχίσματα τῶν χριστιανῶν τῆς ἀρχαίας Κορίνθου; Ἡ προσκόλλησις στά πρόσωπα τῶν Ἀποστόλων, τό πεῖσμα, ὁ φανατισμός καί τά συμφέροντα, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Ἀπόστολος: «Ἐγώ εἶμαι μαθητής καί ὀπαδός τοῦ Παύλου», ἔλεγε ὁ ἕνας. «Ἐγώ εἶμαι θαυμαστής τοῦ Ἀπολλώ ἤ ἀκόλουθος τοῦ Πέτρου», καυχόταν ὁ ἄλλος. Γι'αὐτό καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τούς συμβουλεύει, στή συνέχεια τῆς περικοπῆς, νά ἀποφεύγουν τήν προσκόλλησι στά πρόσωπα τῶν διδασκάλων τους. Ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε: «Ἐμᾶς τούς Ἀποστόλους νά μᾶς θεωρῆτε σάν ὑπηρέτες τοῦ Χριστοῦ καί σάν διαχειριστές τῶν πνευματικῶν θησαυρῶν πού μᾶς ἀποκάλυψε ὁ Θεός» (Α΄Κορ. δ΄, 1).
Ὁ σύνδεσμος τῶν πιστῶν μέ τόν Σωτῆρα Χριστό πρέπει νά εἶναι στενός καί ἀπόλυτος. Καί ὁ σύνδεσμος αὐτός σφυρηλατεῖται μέ τήν προσευχή καί τή συμμετοχή στήν λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Τούς διδασκάλους καί τούς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά τούς ἀγαπᾶμε καί νά τούς τιμᾶμε. Ποτέ ὅμως δέν πρέπει νά τούς ὑψώνουμε τόσο πολύ, ὥστε νά κρύβουν τό πρόσωπο καί τή θέσι τοῦ Χριστοῦ μέσα στήν Ἐκκλησία.
Σέ δύσκολους καιρούς ζῆ σήμερα ὁ κόσμος. Ποιός θά καθοδηγήση καί ποιός θά σώση τόν σύγχρονο κόσμο; Μόνο μιά κοινή προσπάθεια ὅλων τῶν χριστιανῶν τοῦ κόσμου γιά νά λάμψη τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου στίς καρδιές καί τή ζωή τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων. ΑΜΗΝ!