ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Α΄ Κορινθίους α΄ 10-17)

            «Ἕκαστος ὑμῶν λέγει. ἐγώ μὲν εἰμὶ Παύλου, ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. Μεμέρισται ὁ Χριστὸς;».

            Ἡ φωνὴ τοῦ ἔντονα διαμαρτυρομένου Ἀποστόλου Παύλου, πρὸς τοὺς Κορινθίους, ἔχει σκοπὸ νὰ συνετίσει τοὺς Χριστιανοὺς, ὥστε νὰ μὴν δημιουργοῦν σχίσματα διαιρέσεις καὶ ἐμπαθεῖς προσωποληπτικὲς ὁμάδες διότι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ βλάπτεται ἡ Ἐκκλησία.

            Θέλω νὰ σᾶς παρακαλέσω – λέγει ὁ Παῦλος - διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπειδὴ μόνος μου δὲν εἶμαι ἀρκετὸς, νὰ ἐπικαλεῖσθε καὶ ἐσεῖς τὸ ὄνομὰ Του, γιὰ νὰ σᾶς ἐνισχύει στὴν ἴδια γνὼμη καὶ στὴν αὐτὴ πίστη.

            Κάθε ἕνας ἀπὸ ἐσᾶς τοὺς Κορινθίους - συνεχίζει ὁ Παῦλος - θέλοντας νὰ παρουσιασθεῖ ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς ἄλλους λέγει: «Ἐγὼ εἶμαι τοῦ Παύλου μαθητὴς, ἐγὼ τοῦ τοῦ Ἀπολλώ, ἐγὼ τοῦ Πέτρου, ἐγὼ δὲ τοῦ Χριστοῦ». Ἔχει διαιρεθεῖ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία Του σὲ κόμματα; Μήπως ὁ Παῦλος σταυρώθηκε γιὰ τὴν σωτηρία σας ἤ μήπως βαπτισθήκατε στὸ ὄνομα τοῦ Παύλου;

            Μελετώντας τὴν Ἁγία Γραφὴ, παρατηροῦμε τὸν Κύριό μας, στὴν Ἀρχιερατικὴ προσευχὴ νὰ παρακαλεῖ τὸν Θεὸ Πατέρα θερμὰ, μὲ τὴν ἀγωνία ζωγραφισμένη στὸ πρόσωπό Του, ὥστε οἱ μαθητὲς Του, καθὼς καὶ ὅλοι ὅσοι πιστεύουν σὲ Αὐτὸν νὰ ἔχουν σύμπνοια καὶ ὁμοφροσύνη: «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν»(Ἰωάν. ιζ΄ 21) γιὰ νὰ παραμείνουν ὡς μέλη τοῦ Χριστοῦ εἰς ἕνα σῶμα (τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας).

            Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τονίζει «Ὑμεῖς δὲ ἐσται σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους» (Α΄Κορ. ιβ΄27) καὶ στὶς Ἐπιστολὲς του συμβουλεύει τοὺς Χριστιανοὺς, γράφοντας: Νά ἔχετε μεταξύ σας ἀδελφοί μου, τά ἴδια φρονήματα, τὶς ἴδιες πεποιθήσεις καὶ κατευθύνσεις χωρὶς νὰ ἔχετε ὑψηλοφροσύνη (Ρωμ. ιβ΄16), ἐπιτυγχάνοντας εἰρήνη μὲ τὸν ἑαυτὸ σας καὶ τοὺς ἄλλους, ἔχοντας ἔτσι τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης πάντοτε μαζί σας (Β΄Κορ. ιγ΄11). Θὰ εἶμαι πραγματικὰ εὐτυχὴς, ἐὰν φροντίζετε νὰ γίνεσθε σὰν μία ψυχὴ καὶ μιὰ καρδιὰ, μὲ τὴν ἴδια ἀγάπη μεταξύ σας, (Φιλιπ. β΄2), διότι πρέπει νὰ μιμεῖσθε τὸν Κύριο, καλλιεργώντας τὸ φρόνημα τῆς ταπεινοφροσύνης καὶ τῆς ἀγάπης τὰ ὁποῖα σὲ ὑπέρτατο βαθμὸ ὑπῆρχαν σὲ Αὐτὸν (Φιλιπ. β΄5). Εἶστε ἕνα πνευματικὸ σῶμα καὶ ἔχετε ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα Ἅγιον, ποὺ σᾶς ζωογονεῖ γιὰ νὰ πιστεύετε σὲ Ἕναν Μοναδικὸ Κύριον, σὲ μία Πίστη ποὺ πρέπει νὰ εἶναι ἴδια σὲ ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς καὶ σὲ ἕνα βάπτισμα. (Ἐφεσ. δ΄4-5). Εὔχομαι ὁ Θεὸς ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ καὶ ὁ δοτὴρ τῆς παρηγορίας καὶ τῆς ἐνισχύσεως νὰ σᾶς δώσει τὸ ἴδιο φρόνημα σύμφωνα μὲ τὸ Θέλημά Του. (Ρωμ. ιε΄5).

            Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ καινοτομοῦμε ἀλλὰ μόνο νὰ ὀρθοτομοῦμε τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν Πίστη ποὺ μᾶς παραδόθηκε ἅπαξ διαπαντὸς (Ἰούδα 3). Οὐδεμία Ἀποστολικὴ ἤ Πατερικὴ μορφὴ τῆς Ἐκκλησίας μας    συνεργεῖ στὶς ἔριδες, στὶς διχοστασίες καὶ στὶς διαμάχες πλήττοντας τὸ Σῶμα Της.

            Καταδικάζεται παμψηφεί ἀπὸ τὴν σύσσωμη χορεία τῶν Πατέρων, ὅποιος δημιουργεῖ θρησκευτικὸ παρακράτος προφασιζόμενος κάποια αἰτία ἡ ὁποῖα οὐσιαστικὰ εἶναι ἀνυπόστατη.

            Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος παρατηρεῖ, ὅτι τὸ ὄνομα Ἐκκλησία εἶναι ταυτόσημο μὲ τὴν συμφωνία καὶ τὴν ὁμόνοια. Ὅσο ὅμως ἀναγκαία καὶ ἀπαραίτητος εἶναι ἡ πολυπόθητος ἑνότης  τῶν ὑγιῶν μελῶν της, ἄλλο τόσο χρέος καὶ καθῆκον της Ἐκκλησίας εἶναι νὰ ἐντοπίζει καὶ νὰ ἐκβάλει (διώχνει) μέλη ποὺ παρουσιάζουν πνευματικὴ σήψη ἀπὸ τὴν ἀμετανοησία. Αὐτὸ θεωρεῖται ἐπιβεβλημένο γιὰ νὰ μήν ἀσθενήσουν τὰ ὑγειῆ μέλη, ἀπὸ τὴν μεταδοτικότητα τῶν μικροβίων καὶ νοσήσουν καὶ αὐτὰ πνευματικά.

            Ἄς κλείσουμε μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: Νὰ μὴν ὑπάρχουν μεταξύ σας σχίσματα καὶ διαιρέσεις, νὰ εἶσθε ὁμόφωνοι (Α΄Κορ. α΄10) καὶ νὰ προσέχετε αὐτοὺς ποὺ προκαλοῦν σκάνδαλα, φερόμενοι ἀντίθετα πρὸς τὴν Ἀποστολικὴ διδασκαλία, διότι αὐτοὶ δὲν ὑπηρετοῦν τὸν Κύριό μας, ἀλλὰ τὴν καλοπέρασή τους, ἐκμεταλλευόμενοι ἀθώους καὶ ἀπονήρευτους ἀνθρώπους (Ρωμ. ιστ΄18).