Μητροπολίτου Λέρου Καλύμνου και Αστυπάλαιας Παίσιος- ΚΥΡΙΑΚΗ Η’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
«Ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς, ου χρείαν έχουσιν απελθείν, δότε αυτοίς υμείς φαγείν».
Ο Πανταχού παρών και τα πάντα πληρών και ζωής χορηγός Θεός παρακολουθεί παντού και πάντοτε τον Μονογενή Υιό Του, τον Σωτήρα του ανθρωπίνου γένους, ον οποίον από άπειρον αγάπην προς τον άνθρωπον εξαπέστειλεν στον κόσμον, δια να σώσει τον κόσμο και να τον επαναφέρει στην αρχαία μακαριότητα.
Και ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο οποίος «εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, έν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού», εδιδάσκε Θεία και Ουράνιο διδασκαλία, η οποία «ως δρόσος Αερμών η καταβαίνουσα από τα όρη Σιών» εφώτιζε τις ψυχές και τις οδηγούσε στον δρόμο της αρετής.
Έτρεχαν οι άνθρωποι οπίσω Αυτού, οι μέχρι τότε καθήμενοι έν χώρα και σκιά θανάτου, δια να λάβουν φως από το φώς Του, ζωή από την ζωή Του, αλήθεια από την αλήθειά Του.
Έτρεχαν οι άνθρωποι οπίσω Αυτού ως η διψώσα έλαφος παρά τας πηγάς των υδάτων, δια να ξεδιψάσουν από την πνευματική δίψα τους και να δροσιστούν με το καθάριο νερό, «το αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον».
Έτρεχαν οι άνθρωποι οπίσω Αυτού δια να γευθούν από το ουράνιο μάνα, την τροφή του παντός κόσμου.
Αλήθεια, όχλος πολύς, παντού και πάντοτε, γύρω από τον Μέγα Διδάσκαλο, και τούτο διότι κοντά Του εύρισκαν ό,τι ποθούσε η ψυχή τους: την γαλήνη, την αλήθεια, το φώς, την σωτηρία τους.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε μας δίδει πλήρη αυτή την εικόνα. Ο τόπος έρημος, ο κόσμος πολύς, οι τροφές πολύ λίγες, η ώρα περασμένη, οι μαθητές του Κυρίου αγωνιούν το πώς θα δειπνήσει όλος αυτός ο κόσμος, αφού υπήρχαν στην διάθεσή τους μόνο πέντε άρτοι και δύο ιχθύες.
Και ο Παντογνώστης Κύριος του ουρανού και της γής λέγει στους μαθητές Του: «φέρετέ μοι αυτούς ώδε», και διατάζει να καθίσει το πλήθος στο χόρτο.
Και ώ του θαύματος! με την θεία ευλογία Του οι πέντε άρτοι και τα δύο ψάρια πολλαπλασιάστηκαν και χόρτασε το πλήθος και μάλιστα υπήρχε και
περίσσευμα, και «ήραν το περισσεύον των κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρης».
Το πλήθος ήταν πέντε χιλιάδες, χωρίς τις γυναίκες και τα παιδιά. Ο Κύριός μας δια του παραδόξου αυτού θαύματος διδάσκει ανά τους αιώνες σαφώς ότι, δεν είναι αδιάφορος προς τις σωματικές ανάγκες των ανθρώπων της κάθε εποχής.
Ο Κύριός μας, η Τροφή του παντός κόσμου, τρέφει τις ψυχές με τον Θείο λόγο Του, με την σωτήριο διδασκαλία Του, πού είναι χθές και σήμερα η αυτή και στους αιώνες. Όμως, φροντίζει και τρέφει και τα σώματα με τροφή υλική, με τροφή καθαρή, απόδειξη η ευλογία και το θαύμα των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή.
Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Δημιουργό Θεό από δύο ουσίες, από το σώμα και ψυχή.
Το σώμα είναι γήινο, φθαρτό και πρόσκαιρο στον κόσμο τούτο, έχει όμως ανάγκη από τροφή υλική.
Η ψυχή είναι άφθαρτη, λογική, και θεία και έχει ανάγκη τροφής, όμως τροφής πνευματικής.
Και ενώ για το σώμα η υλική τροφή είναι απαραίτητη, δια να μπορεί ο άνθρωπος να ζεί και να έχει τις αναγκαίες πνευματικές δυνάμεις προς ηθική εργασία και εκτέλεση των έργων του Θεού, δια την ψυχή, όμως, η πνευματική τροφή συμφιλιώνει τον άνθρωπο και τον ενώνει με τον Θεό Πατέρα δια Ιησού Χριστού.
Ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Θεό, τον Πλάστη και Δημιουργό, να ζεί όχι στην γή αλλά να ζεί στον ουρανό, εκεί πού δεν υπάρχει λύπη ούτε στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητος, ζωή χαράς και ευλογίας.
Είναι γνωστό ότι η μαγνητική βελόνα μετά από πολλές ταλαντεύσεις στρέφεται προς το Βορά και από εκεί παίρνει πορεία το πλοίο δια να φθάσει στον προορισμό του.
Έτσι και άνθρωπος ο οποίος πιστεύει στον Θεό, πρέπει να έχει εστραμμένες τις κεραίες του πνεύματός του προς τον θρόνον του Παντάνακτος Θεού, παρά του Οποίου «πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον».
Ο Κύριός μας, έθρεψε στην έρημο τους ανθρώπους ψυχικώς και σωματικώς, αλλά και δίδαξε δια του παραδόξου θαύματός Του ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη της υλικής τροφής, όμως, πολύ περισσότερο, έχει ανάγκη και πρέπει να επιδιώκει την πνευματική τροφή, η οποία χάριτι θεία ενώνει τον άνθρωπο μετά του Θεού Πατέρα.
Αδελφοί μου αγαπητοί, Κι εμεις τις άγιες αυτές ημέρες του Δεκαπενταυγούστου κατά τις οποίες η Εκκλησία μας προβάλλει το πρόσωπο της Θεομήτορος, ας προστρέξουμε κατόπιν εξομολογήσεως με ευλάβεια και φόβο Θεου προ του Αγίου Ποτηρίου, για να ενωθουμε με το Παναχραντο Σωμα και το Τίμιο Αιμα του Γλυκυτάτου Ιησου.
Και ας προσπαθήσουμε έτσι, όλες τις ημέρες της ζωης μας να τρέφουμε την ψυχή μας με τον ουράνιο άρτο, την θεία και ουράνιο τροφή, με την μελέτη και την ανάγνωση του Θείου λόγου του Σωτήρος Χριστού, ο οποίος μας ενισχύει στον ιερό αγώνα της αρετής και της τελειότητος και μας ενώνει με τον Πλάστη και Δημιουργό του παντός, του Οποίου η χάρις και το άπειρον έλεος είη μετά πάντων ημών αδελφοί μου.
ΑΜΗΝ.
Ο.Λ.Κ.Α.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου