ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Τό σημερινό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα, ἀδελφοί μου, περιέχει Παύλειες συμβουλές γιά τή διευθέτηση τοῦ εὐαγγελικοῦ ἔργου. Καταλήγει δέ, μέ τήν ἀναγνώριση, ἐκ μέρους τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν, ὅτι ὁδεύει πρός τήν ὁλοκλήρωση τῆς ἱεραποστολικῆς του διακονίας, τό μαρτυρικό τέλος εἶναι κοντά, γι’ αὐτό ἀναμένει, μέ λαχτάρα, τό στεφάνι τῆς δικαιοσύνης ἀπό τόν δίκαιο κριτή Ἰησοῦ. Πρόκειται γιά τή δίκαιη ἀνταμοιβή, πού περιμένει ἐκείνους πού ἐκδήλωσαν τήν ἀγάπη τους πρός τόν Χριστό, ὄχι μέ λόγια, ἀλλά μέ συγκεκριμένους τρόπους, πού ὁ Παῦλος περιγράφει καί συνιστοῦν ἀδιαμφισβήτητα τεκμήρια τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό.

Ἄσκηση τῆς πνευματικῆς ζωῆς

Ὁ πρῶτος εἶναι ἡ ἄσκηση τοῦ καλοῦ ἀγῶνος, πού ἀποτελεῖ βασικό πυλώνα τῆς Ὀρθόδοξης πνευματικῆς ζωῆς. Αὐτή συνίσταται στήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, στή βίωση τῶν ἱερῶν Μυστηρίων, στόν πόλεμο κατά τῶν παθῶν, στή διαρκή προσπάθεια νά μορφώνεται καί νά ἐγκαθίσταται μέσα μας ὁ Χριστός. Ἐκεῖνος πού ἀσκεῖται στήν πνευματική ζωή εἶναι ὁ ἀληθινά πνευματικός ἄνθρωπος, ὅπως σημειώνει ὁ μακαριστός π. Αἰμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: «Πνευματικός ἄνθρωπος, πραγματικός Χριστιανός, εἶναι ἐκεῖνος πού ἔχει δώσει, μέ τό Βάπτισμά του καί, κατόπιν, ὅταν μεγάλωσε καί μέ τήν καρδιά του, ὅρκο στόν Θεό νά μένει πάντα κοντά Του καί μαζί Του. Πνευματικός ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἀθλητής πού ξεπήδησε μέσα ἀπό τή ζωή, πού ξεχωρίζει μέσα ἀπό τά πλήθη τῶν ἀνθρώπων καί τρέχει μέ ὅλη τήν ταχύτητα τῆς ψυχῆς του, γιά νά κατακτήσει τούς οὐρανούς... καί τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Δέν εἶναι ὁ καλός ἄνθρωπος. Ὁ πνευματικός ἄνθρωπος ξέρει ὅτι τοῦ χρειάζονται γερά φτερά, καί τά φτερά αὐτά εἶναι τά φτερά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό

Ὁ ἑπόμενος τρόπος ἔκφρασης τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση τῆς πορείας. Δέν ἀρκεῖ μόνο νά εἶναι κανείς μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Χρειάζεται νά φθάσει μέχρι τέλους, πιστός στήν ἀγάπη του πρός τόν Χριστό, ἀγωνιζόμενος, νά ἀρέσει στόν Θεό καί ὄχι στούς ἀνθρώπους.

Εἶναι πολλές, δυστυχῶς, οἱ περιπτώσεις τῶν Χριστιανῶν, πού ἐνῶ ξεκινοῦν καλά τήν πνευματική ζωή, λοξοδρομοῦν στήν πορεία καί χάνονται.

Ἡ πίστη τους δέν εἶναι ἑδραιωμένη στήν ἐκκλησιαστική ἐμπειρία, ἐνῶ ἄγονται καί φέρονται ἀπό τόν πειρασμό τῆς ἐκλογίκευσης τῶν πάντων.

Οἱ ἄνθρωποι πού πελαγοδρομοῦν ἀνάμεσα στό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ κόσμου δέν ὁλοκληρώνουν τόν δρόμο τῆς ἀγάπης καί κινδυνεύουν νά χάσουν τόν στέφανο τῆς δικαιοσύνης, πού δίδεται σ’ ἐκείνους πού φθάνουν ἕως τέλους, παλεύοντας διαρκῶς μέ τόν κόσμο καί τόν ἑαυτό τους.

Ἡ τήρηση τῆς πίστης

Ὁ τρίτος δρόμος ἔκφρασης τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό εἶναι ἡ τήρηση τῆς πίστης. Ὁ πειρασμός τῆς προσαρμογῆς τῆς πίστης μας στά προσωπικά μας ὅρια καί δεδομένα εἶναι τρομερός στήν ἐποχή μας. Ὁ κίνδυνος ἀλλοίωσής της ἀπό ποικίλες αἱρετικές δοξασίες καί καινοφανεῖς ἰδεολογίες εἶναι ὑπαρκτός καί ὁδηγεῖ στόν καταστροφικό θρησκευτικό συγκρητισμό. Ἐκεῖνος πού πιστεύει ἀληθινά στόν Θεό καί κάνει τήν πίστη του τρόπο ζωῆς, ἔχει τή βεβαιότητα ὅτι «ὁ Θεός εἶναι ἡ μόνη καί μεγάλη του σταθερά. Δέν πιστεύει σέ τίποτα ἄλλο. Χωρίς Αὐτόν, δέν ἔχει ἑρμηνεία γιά τόν κόσμο. Χωρίς τήν ὕπαρξή Του, καταργεῖται κάθε λόγος δικῆς του ὕπαρξης. Χωρίς πίστη στόν Θεό, πνίγεται, βουλιάζει, καταρρέει, χάνεται. Ἡ πίστη σ’ Αὐτόν τόν μεθάει, τόν ἀνασταίνει, τοῦ δίδει ζωή, αἴσθηση αἰωνιότητος, ὅραμα ἑτερότητος» (Μητρ. Μεσογαίας κ. Νικόλαος).

Ἀδελφοί μου, ὁ στέφανος τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ προορίζεται γιά ὅλους μας. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται ἄν θά τόν κατακτήσουμε. Ἐφόσον ἀποδείξουμε τήν ἀγάπη μας πρός τόν Θεό, μέ τήν ἄσκηση καί ὁλοκλήρωση τοῦ καλοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος καί μέ τήν τήρηση ἀλώβητης τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, τότε θά μποροῦμε δικαίως νά ἐπαναλάβουμε τούς λόγους τοῦ Ἀποστόλου: «Τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἠγώνισμαι, τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστην τετήρηκα· λοιπόν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος»!

Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ

ΠΗΓΗ