2025 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2 - Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ;

(Απόσπασμα ομιλίας στο Πνευματικό Κέντρο της Ι. Μητροπόλεως, Πρέβεζα, 2.2.1983)

1. Ο πρώτος εκκλησιασμός Του

Υπαπαντή του Χριστού σημαίνει προϋπάντηση, υποδοχή τού Χριστού.

Ο θείος νόμος, όπως και σήμερα, έτσι και τότε όριζε στις σαράντα ημέρες να πάει το παιδί μαζί με τη μητέρα του να πάρουν την πρώτη ευλογία. Έτσι, λοιπόν, όταν ο Κύριος έγινε σαράντα ημερών, ο δίκαιος Ιωσήφ και η Υπεραγία Θεοτόκος ανέβηκαν στην Ιερουσαλήμ και Τον έφεραν στο ναό, για να προσφέρουν την προβλεπόμενη θυσία, που - για τους φτωχότερους, όπως εκείνοι - ήταν δύο τρυγόνια η δυο περιστεράκια.

Ο Χριστός, ο Κύριος της Δόξης, μπαίνει για πρώτη φορά Ένσαρκος μέσα στον επίγειο ναό Του και μένει απαρατήρητος από όλους! Ούτε ο αρχιερέας των Εβραίων που ήταν παρών, ούτε οι ιερείς, ούτε ο πιστός λαός κατάλαβαν τίποτε!

Όμως, όχι! Μέσα στο πλήθος των «ευσεβών» που συνωστίζονταν μέσα στο ναό, βρέθηκαν δυο αληθινά ευσεβείς ψυχές, που πήγαν επίτηδες να Τον προϋπαντήσουν! Ήταν δύο γεροντάκια! Ο ένας ήταν ο δίκαιος Συμεών και η άλλη ήταν η αγία και δικαία προφήτις Άννα.

Ας σταθούμε στο παράδειγμα τους, για να διδαχθούμε.

2. Η ευλάβεια του αγίου Συμεών

Ο Συμεών ήταν πολύ ευλαβής και δίκαιος άνθρωπος. Ευλαβής άνθρωπος σημαίνει ότι σέβεται το όνομα του Θεού. Μπαίνοντας μέσα στην εκκλησία «φοβάται»!

Τι σημαίνει: «μπαίνοντας μέσα στην εκκλησία φοβάμαι»; Σημαίνει: Καταλαβαίνω ότι η εκκλησία δεν είναι ούτε το σπίτι μου, ούτε το μαγαζί μου. Είναι Οίκος του Θεού! Είναι ο τόπος όπου λατρεύεται ο Θεός! Και ο φόβος μου και ο έλεγχός μου είναι:

• Πόσο πραγματικά η καρδιά μου λατρεύει το Θεό; Πόσο «χτυπάει» για το Θεό;
• Πόσο νιώθω την παρουσία Του, μέσα στο ναό Του πρώτα, και μέσα στη ζωή μου; Και πόσο αυτή η παρουσία με κάνει να στέκομαι σωστά μέσα στο ναό, και γενικότερα μέσα στη ζωή μου;

Ο δίκαιος Συμεών προφανώς από την αρχή της ζωής του, και ιδιαίτερα από την αρχή της ιερωσύνης του, κρατούσε αυτόν τον υγιή φόβο! Παρακολουθούσε αυστηρά τον εαυτό του, ώστε να στέκεται σωστά μέσα στο ναό ζητώντας το έλεος και την προστασία του Θεού. Και φρόντιζε αυτή η αληθινή ευλάβεια να διαποτίζει όλη τη ζωή του. Αυτό τον έκανε κάθε ημέρα να προοδεύει πνευματικά.

Αυτή είναι η φυσική κατάσταση του υγιούς ανθρώπου! Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να παρακολουθεί τον εαυτό του σε κάθε αρετή, αν δεν φθάσει σε τελειότητα, δεν ησυχάζει. Έτσι, όταν μπαίνει κάποιος μέσα στην εκκλησία και κάνει το σταυρό του με ευλάβεια μπροστά στις εικόνες, του λέει η συνείδησή του: «Το σταυρό ξέρεις και τον κάνεις μεγάλο! Δεν αφήνεις και εκείνες τις αμαρτίες που κάνεις, για να έχεις και τη συνείδησή σου πιο καθαρή;»

Με αυτό τον τρόπο, η απλή διάθεση να «στέκεται» κανείς σωστά μέσα στην εκκλησία, αφού είναι οίκος Θεού και το πνεύμα του Θεού παρακολουθεί και βλέπει όχι μόνο την εξωτερική στάση αλλά κυρίως την ειλικρινή πίστη, αυτή η ευλάβεια βοηθάει να διορθωθεί ο άνθρωπος - αν θέλει - σε όλα!

Έτσι και ο άγιος Συμεών απόκτησε από την προσευχή και από τη ζωή μέσα στο ναό τόσο μεγάλη αγάπη, που - όπως μας λέει το Ευαγγέλιο - προσευχόταν συνεχώς παρακαλώντας το Θεό να δώσει λύτρωση σε όλο τον Ισραήλ· να σώσει τον λαό του!

3. Είδον το σωτήριόν σου!

Τιμώντας, λοιπόν, ο Θεός τον προφήτη Του, του απάντησε ... κατ’ ευθείαν! Με το ίδιο Του το στόμα! Με τη φωνή Του, που είναι το Πνεύμα το Άγιο! Του είπε:

- Μην ανησυχείς! Δεν θα πεθάνεις, πριν δεις αυτό που ζητάς. Θέλεις τη σωτηρία του Ισραήλ, του λαού του Θεού; Θα την δεις!

Όταν λοιπόν επρόκειτο να μπουν ο Ιωσήφ μαζί με την Παναγία και το Χριστό στο ναό, το άγιο Πνεύμα είπε στο Συμεών: «Ήρθε η ώρα! Έλα στο ναό». Και «ήλθε εν τω Πνεύματι εις το ιερόν».

Και όταν έμπαινε ο Ιωσήφ, η Παναγία και το Βρέφος μέσα στο ναό, άπλωσε ο άγιος Συμεών τα χέρια του, Το πήρε στην αγκαλιά του και κατάλαβε Ποιός είναι. Το Πνεύμα το άγιο του Τον έδειξε.

Έτσι ο άγιος Συμεών έγινε ένας από τους πρώτους ανθρώπους, μετά την Παναγία, που έπιασε το Χριστό στην αγκαλιά του ξέροντας ότι είναι ο Θεός. Γι’ αυτό και τον ονομάζουμε Θεοδόχο. Αυτή ήταν η κορυφαία τιμή, η μέγιστη ευλογία, η πιο ανεκτίμητη αμοιβή από το Θεό για την γνήσια ευλάβειά του, για την απέραντη εμπιστοσύνη του στο Θεό, για τις πολλές αρετές του, για όλη του τη αγία ζωή!

Γεμάτος πλέον από το Πνεύμα το άγιο, ο Δίκαιος Συμεών δοξολόγησε τον Θεό και είπε: «Νυν απολύεις τον δούλόν σου Δέσποτα... ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου». Τώρα, Θεέ μου, ας πεθάνω. Διότι είδα τον Σωτήρα, τον Οποίο ετοίμασες και Τον έστειλες για όλο τον κόσμο· «φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ»· για να φωτισθούν όλα τα έθνη και να δοξαστεί ο εκλεκτός λαός Σου, ο Ισραήλ.

Το άγιο Ευαγγέλιο μας λέγει ότι ο προφήτης Συμεών παρακαλούσε το Θεό να μην δει θάνατο, μέχρι που να δει «τον Χριστόν Κυρίου», που θα έσωζε τον λαό τού Θεού. Και ο Θεός «ντράπηκε» τις αρετές τού Συμεών και του έκανε το χατήρι να μην πεθάνει, πριν αξιωθεί να δει το Χριστό, τον Σωτήρα του κόσμου!

Αυτό μας λέει πως, ό,τι κάνεις προς δόξαν Θεού, όσο κουραστείς να τηρήσεις το θέλημα του Θεού και να αποκτήσεις αρετές, αυτό είναι παρακαταθήκη, είναι κατάθεση που θα σου δώσει τόκο, που δεν φαντάζεσαι. Ποιός ... τόκος, έστω 100% ή 1000% μπορεί να συγκριθεί με εκείνο που έδωσε ο Θεός στον Συμεών; Και μόνο το γεγονός ότι ο δίκαιος Συμεών αξιώθηκε να κρατήσει στην αγκαλιά του το Χριστό έστω και για ένα λεπτό, πόσους κόπους, ιδρώτες και θυσίες αξίζει; Πόση ευλογία πήρε κρατώντας τον Χριστό στην αγκαλιά του, έστω και για τόσο λίγο;

4. Η «ζήλεια» των Προφητών

Πριν να έλθει ο Χριστός στον κόσμο, αυτή την ευλογία οι άνθρωποι την άκουγαν, την φανταζόντουσαν και ...κλαίγανε από λαχτάρα. Τον άγιο Πατριάρχη Αβραάμ, τον έπιανε συγκίνηση και θλίψη όταν -σαν προφήτης- σκεφτόταν ότι μια μέρα θα έρθει στον κόσμο και θα σαρκωθεί ο Θεός, και αυτός δεν θα έχει την χαρά και την ευλογία να Τον δει.

Ο Αβραάμ «ηγαλλιάσατο ίνα ίδη την ημέραν την εμήν» λέει ο Χριστός. Και ο Αβραάμ είχε μία μεγάλη χαρά: Όχι να Τον κρατήσει στα χέρια του, αλλά απλώς να «ίδη την ημέραν την εμήν». Να Τον προβλέψει. Να Τον προφητεύσει. Πόσο μεγαλύτερη ευλογία από τον Αβραάμ αξιώθηκε να πάρει ο άγιος Συμεών! Και να σκεφτούμε ότι ο Αβραάμ είναι εκείνος, για τον οποίο, όταν ο Χριστός θέλει να πει «Παράδεισος» λέει «η αγκαλιά του Αβραάμ»! Ανύψωσε ο Χριστός τον Αβραάμ σε συμβολισμό του Παραδείσου! Και ο Δίκαιος Συμεών αξιώθηκε να πάρει ευλογία μεγαλύτερη από τον Αβραάμ! Και όχι μόνο ο Δίκαιος Συμεών!

5. Η αγία Άννα

Την ημέρα της Υπαπαντής, εκτός από τον άγιο Συμεών, παρουσιάστηκε και μία γυναίκα, η οποία ονομαζόταν Άννα. Και αυτή αναγνώρισε ότι το Βρέφος που «σαραντίζει» είναι ο Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου. Και δοξολογώντας το Θεό διεκήρυττε ότι τώρα ήρθε η λύτρωση «εν Ιερουσαλήμ»!

Αυτή η γυναίκα ήταν μία αγία γερόντισσα ογδοντατεσσάρων ετών, η οποία χήρεψε, αφού έζησε με τον άνδρα της επτά χρόνια. Μετά είχε κάνει τη ζωή της εκκλησία-σπίτι, σπίτι-εκκλησία! Συνεχώς προσευχόταν! Καρπός της αγάπης της για την προσευχή ήταν και ότι το Πνεύμα το άγιο την έκανε προφήτη, της φανέρωσε το Χριστό και την οδήγησε να Τον υποδεχθεί στο ναό μαζί με τον άγιο Συμεών.

Οι άγιοι Συμεών Άννα ήταν δυο άνθρωποι, που είχαν «ξεχάσει» τα του κόσμου και είχαν κάνει ζωή τους την προσευχή. Είχαν καταλάβει ότι πάνω απ’ όλα στη ζωή, το πιο ευάρεστο στο Θεό και η μεγαλύτερη πηγή αληθινής ειρήνης και χαράς είναι η αγάπη της εκκλησίας και της προσευχής, δηλαδή η λαχτάρα της Υπαπαντής του Χριστού!

6. Προσευχή και Υπαπαντή

Εμείς δεν ζούμε προ Χριστού, που κυριαρχούσε το σκοτάδι της αγνωσίας και η «σκιά του Νόμου». Ζούμε μετά Χριστόν. Εμείς έχουμε τη διδασκαλία και το φως του Χριστού και του αγίου Ευαγγελίου! Έχουμε τα ολοφώτεινα παραδείγματα της Παναγίας, του Προδρόμου, των αγίων Συμεών και Άννας, των αγίων Αποστόλων, που ήθελαν να μη μένουν ... ούτε ένα λεπτό χωρίς το Χριστό! Η ζωή τους ήταν μια διαρκής ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! Μια διαρκής συνάντηση μαζί Του!

Και -γιατί να το κρύψουμε;- εμείς οι χριστιανοί της εποχής τής Χάριτος, προσπαθούμε να «ξεμπλέξουμε» με το θέμα της προσευχής κάνοντας το βράδυ ένα «σταυρό» και λέγοντας δυό λόγια. Συνήθως περιοριζόμαστε να πούμε στο Θεό μόνο τα προβλήματά μας, λες και ο Θεός είναι ... υπηρέτης και εντολοδόχος μας!

Αδελφέ, ο Θεός σού έδωσε είκοσι τέσσερεις ώρες την ημέρα και Τον τιμάς μόνο με ένα λεπτό για να κάνεις ένα σταυρό; Αφιερώνεις στον εαυτό σου, στον κόσμο -για να μην πούμε στον διάβολο- ώρες πολλές και δίνεις στο Θεό μόνο ένα λεπτό το βράδυ; Πόσο χρόνο πρέπει να αφιερώνει κανείς στο Θεό; Η απάντηση, για κάποιον που τον αγαπάει όπως ο απόστολος Παύλος, είναι: «αδιαλείπτως προσεύχεσθε»! Άμα είχαμε καταλάβει πόση αξία έχει η ψυχή μας, θα έπρεπε να προσευχόμαστε όλη την ώρα! Ακατάπαυστα!

Δεν είναι άραγε η συμμετοχή μας στην Θεία Ευχαριστία μεγαλύτερη δωρεά και ευλογία και από την ευλογία που έλαβε ο «Πατέρας όλων των πιστευόντων» άγιος Πατριάρχης Αβραάμ, και ο άγιος Συμεών ο Θεοδόχος; Δεν είναι ασύγκριτα μεγαλύτερο από το να προφητεύεις ή και από το να κρατάς στα χέρια σου τον Χριστό, το να τρως το Άχραντο Σώμα Του και να πίνεις το Τίμιο Αίμα Του!

• Πόσο ανώτερη από την εκ μέρους του αγίου Συμεών Υπαπαντή τού Χριστού είναι η δική μας, όχι απλώς συνάντηση αλλά και ένωση με τον Ένσαρκο Υιό και Λόγο του Θεού! Και επομένως,
• πόσο συχνά και με πόση λαχτάρα πρέπει να την επιζητούμε, και
• με πόση ευλάβεια να ετοιμαζόμαστε γι’ Αυτήν!

ΠΗΓΗ