Κυριακή ΙΕ΄ Λουκᾶ (26.01.2025)

Α΄ Τιμόθεον δ΄ 9-15

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

ὁ ἀπόστολος Παῦλος συμβουλεύει σήμερα τόν μαθητή του, τόν νεαρό ἐπίσκοπο Τιμόθεο, γιά τά καθήκοντα τά ὁποῖα ἀνέλαβε στήν Έκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Τοῦ τονίζει ὅτι «ὁ λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι ἀξιόπιστος». Ὅ,τι ὑποσχέθηκε, τό ἐκπληρώνει στό ἀκέραιο. Καί ἐνδυναμώνει τόν Τιμόθεο λέγοντάς του ὅτι στό λειτούργημά του θά συναντήσει πολλές δυσκολίες, ἀκόμα καί κόπους καί χλευασμούς, ἀλλά ὁ Θεός θά εἶναι πάντα δίπλα του, παρών στή ζωή του.

«Γίνε παράδειγμα στούς πιστούς», τοῦ λέει, «στή συμπεριφορά, στόν λόγο, στήν ἀγάπη, στήν πίστη καί τήν ἐγκράτεια». Δέν εἶναι λίγες οἱ περιπτώσεις ἁγίων ἀνθρώπων, ὄχι πάντοτε ποιμένων, οἱ ὁποῖοι μέ τό παράδειγμά τους ἔσωσαν ψυχές.

Τά παραδείγματα εἶναι πολλά: Ὁ ἅγιος Σεραπίων ὁ Σινδόνιος, ἀσκητής τοῦ τέταρτου αἰώνα, ἐνῶ ἦταν ἐλεύθερος, δύο φορές πουλήθηκε μέ τή θέλησή του ὡς σκλάβος (τή μία φορά σ’ ἕνα θίασο ἠθοποιῶν καί τήν ἄλλη σ’ ἕναν αἱρετικό), γιά νά τούς ὁδηγήσει μέ τό φωτεινό του παράδειγμα στήν ἀληθινή πίστη.

Ὁ ἅγιος Ἀβράμιος, ἀσκητής στήν Ἔδεσσα τῆς Συρίας, γιά νά ὁδηγήσει στή μετάνοια τήν ἀνηψιά του Μαρία πού παρασύρθηκε καί ἔγινε πόρνη, προσποιήθηκε τόν «πελάτη» τοῦ πορνείου. Ἔτσι τήν πλησίασε, τῆς μίλησε μέ πολύ πόνο καί ἀγάπη, καί κατάφερε νά τήν πείσει νά φύγει ἀπό κεῖ.

Ὁ ἅγιος νεομάρτυς Τιμόθεος ἀπό τή Θράκη, γιά νά ξαναπάρει τή σύζυγό του, πού παρασύρθηκε καί παντρεύτηκε ἕνα Τοῦρκο, ἔγινε εἰκονικά μουσουλμάνος. Μετά ἀποφάσισαν νά γίνουν καί οἱ δύο μοναχοί, ἐκείνη στίς Κυδωνιές τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί ἐκεῖνος στό Ἅγιον Ὄρος. Καί στό τέλος θέλησε νά «ξεπλύνει» τόν εἰκονικό ἐξισλαμισμό μέ τό μαρτυρικό του αἷμα τον Ὀκτώβριο τοῦ 1820.

Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Σηλυβρίας Αἰμιλιανός Τιμιάδης, ὑπηρετώντας τό 1952 ὡς ἱερέας στό Βέλγιο, γιά νά πλησιάσει τούς ἐκεῖ ἐργαζομένους Ἕλληνες στά ἀνθρακωρυχεῖα, ἔγινε καί ὁ ἴδιος ἀνθρακωρύχος, ἀποστομώνοντας ἕναν ἐργάτη, πού τόν εἶχε εἰρωνευτεῖ λέγοντας, ἐσεῖς οἱ παπάδες μόνο λόγια εἴσαστε!

Τέλος, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑποδεικνύει στόν Τιμόθεο καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά ποιμαίνει τούς ἀνθρώπους: «Δῶσε βαρύτητα», τοῦ λέει, «στή μελέτη, στήν προσευχή καί τή διδασκαλία».

Καί βέβαια ὁ Ἀπόστολος ἐννοεῖ ὅτι ἕνας χριστιανός, καί πολύ περισσότερο οἱ ἱερωμένοι, ὄχι μόνο πρέπει νά μελετοῦν τίς Γραφές, ἀλλά καί νά τηροῦν ὅσα διαβάζουν. Αὐτό ἐπιβάλλει καί τό χάρισμα τῆς χειροτονίας τους μέ τήν ἐπίθεση τῶν χειρῶν τῶν πρεσβυτέρων στό κεφάλι τους.

Οἱ χριστιανοί, λοιπόν, καί ἰδιαίτερα οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, πρέπει ν’ ἀποτελοῦν τό φωτεινό παράδειγμα γιά τούς πιστούς ἀλλά καί γιά ὅσους σχετίζονται μαζί τους. Ἔτσι θά βροῦν καί οἱ μέν καί οἱ δέ τόν δρόμο πρός τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία. 

ΠΗΓΗ