ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 2021 – ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(Ιω. θ΄ 1-38) (Πρ. ιστ΄ 16-34)

Ακτινοβολία πίστεως

«Ενίψατο, και ήλθε βλέπων»

Γεννήθηκε η ταλαιπωρημένη εκείνη ύπαρξη, χωρίς να απολαμβάνει το θείο δώρο της όρασης. Άκουε μόνο για τις ομορφιές της φύσεως και η δοκιμασία του ήταν ακόμα μεγαλύτερη, γιατί η θέαση εικόνων και πραγμάτων ήταν εντελώς άγνωστη υπόθεση για εκείνον. Δεν μπορούσε να αντικρύσει ούτε ακόμα και το διπλανό του. Η ζωή του ήταν πραγματικά ανυπόφορη, βυθισμένη στην κυριολεξία στο σκοτάδι. Βίωνε ένα μαρτύριο χωρίς τέλος.

Ο άνθρωπος αυτός, βέβαια, βίωνε την οδύνη της στέρησης της σωματικής όρασης. Πολύ όμως πιο τραγική ήταν σίγουρα η θέση των Φαρισαίων, οι οποίοι ήταν βυθισμένοι στο πνευματικό σκοτάδι, στο φοβερό πέπλος της υποκρισίας τους. Είχαν ερμητικά κλειστά τα μάτια της ψυχής τους. Στην περίπτωσή τους επιβεβαιωνόταν με τον πιο πειστικό τρόπο ο λόγος του Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο οποίος διαπιστώνει: «Το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον, και ηγάπησαν μάλλον οι άνθρωποι το σκότος ή το φως».

Η όραση της ψυχής

Με την απουσία της σωματικής του όρασης, ο τυφλός δεν μπορούσε να έχει αντίληψη των πραγμάτων. Ωστόσο, εκείνο που τελικά αποδείχθηκε στην πράξη, ήταν ότι το φως των ματιών της ψυχής του τον βοηθούσε να κατανοεί βαθύτερες πραγματικότητες της ζωής. Αυτό συνέτεινε στο να αντιληφθεί ότι αυτός που τον θεράπευσε δεν ήταν κάποιος, ο οποιοσδήποτε περιπλανώμενος θαυματοποιός. Ήταν αληθινός «προφήτης». Πίστευε για τον Κύριο που τον θεράπευσε ότι ήταν «θεοσεβής». Ότι «πράττει το θέλημα του Θεού» και ότι «αν δεν ήταν απεσταλμένος από τον Θεό, δεν θα μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτε, ούτε θαύματα ούτε οποιοδήποτε καλό».

Οι υγιείς…τυφλοί

Οι κατά τα άλλα υγιείς Φαρισαίοι, συλλαμβάνονταν σχεδόν κατά κανόνα να κρατούν ερμητικά κλειστά τα μάτια της ψυχής τους. Οι όχι αγαθές προθέσεις και διαθέσεις τους, τούς άφηναν αδιάφορους και ψυχρούς μπροστά στην αλήθεια και το αγαθό. Δυστυχώς και στις δικές μας μέρες είναι πολλοί εκείνοι που αρνούνται επίμονα να δεχθούν την αλήθεια της Εκκλησίας και κλείνονται ερμητικά στο εγώ τους. Δεν διαθέτουν την απαιτούμενη όραση της ψυχής για ν’ αντικρίσουν την αληθινή πραγματικότητα.

Έρχεται και σήμερα ο Χριστός για να μάς απαλλάξει από την «τυφλότητα» μας. Την παθογένεια που μάς προσβάλλει και δεν μας επιτρέπει να βλέπουμε καθαρά τις εικόνες της ζωής και την βαθύτερη αλήθεια της. Ωστόσο, μάς αφήνει αδιάφορους η παρουσία του. Προτιμούμε να ζούμε στο σκοτάδι και να αρνούμαστε το αληθινό φως. Το λυτρωτικό του έργο δεν άγγιζε μόνο τους ανθρώπους μιας εποχής, αλλά επεκτείνεται στους αιώνες και το φως του καταυγάζει όλους και όλα. Αρκεί να το δεχθούμε στη ζωή μας και να του προσφέρουμε κατάλυμα στην καρδιά μας.

Αγαπητοί αδελφοί, ο τυφλός πίστεψε στον Χριστό και ομολόγησε την Θεότητά του. Άφησε ανοικτή την ύπαρξή του για να δεχθεί τις ευεργετικές του ενέργειες και να βρει το φως του. Η σωματική τυφλότητα αφήνει κάποιους συνανθρώπους μας να έχουν τη δική τους δοκιμασία στη ζωή. Τα συμπτώματα όμως της ψυχικής τύφλωσης είναι πολύ πιο φοβερά και οδυνηρά. Δεν επιτρέπουν στον άνθρωπο να εγκολπωθεί την χαρά της αληθινής ζωής. Τον αφήνουν να ασφυκτιά στις δυσώδεις αναθυμιάσεις του θανάτου. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που έλεγε στους ψαλμούς του ο προφητάναξ Δαβίδ: «Κύριε, φώτισον τους οφθαλμούς μου μήποτε υπνώσω εις θάνατον». Η εμπιστοσύνη στην αγάπη του Χριστού, ανοίγει φωτεινούς ορίζοντες στη ζωή μας. Ισχυρό παράδειγμα ο Ιλαρίωνας ο όσιος ο νέος, ο Άτταλος ο όσιος ο θαυματουργός και ο Γελάσιος ο μάρτυρας, τις μορφές των οποίων τιμά σήμερα η Εκκλησία μας. Οι αγιασμένες υπάρξεις τους λάμπουν με τον πιο λαμπρό τρόπο στο Ορθόδοξο χριστιανικό στερέωμα. Ας εμπιστευθούμε, λοιπόν, τον εαυτό μας στις αγκάλες του Χριστού, ώστε να πορευόμαστε μέσα από την ακτινοβολία του φωτός της θείας παρουσίας του. Μέσα από τα νάματα της αλήθειας του Ευαγγελίου, μπορούμε κι εμείς ν’ αποκτήσουμε πρωτίστως την πνευματική όρασή μας, με τα πιο αυθεντικά αναστάσιμα βιώματα. Σ’ αυτή την προοπτική δεν θα μας εμποδίζει τίποτε να έχουμε θέα των βαθύτερων μηνυμάτων που εκπέμπει ο αναστάσιμος παιάνας: «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.»

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος

ΠΗΓΗ