Ἕνα κομμάτι παραδείσου! (Κυριακή Α΄ Ματθαίου)
Κυριακή Ἁγίων Πάντων. (Ματθ.ι΄32-33, 37, 38 καὶ ιθ΄ 27-30)
«Ὅς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος»
(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας
Ὡραία καὶ λαμπρὰ ἡ σημερινὴ ἡμέρα ἀγαπητοί! Ἡ στρατευομένη Ἐκκλησία ἀνοίγει τὰς θύρας τοῦ Οὐρανοῦ, διὰ νὰ θαυμάσωμεν τὴν ἱερὰν παράταξιν τῶν ἁγίων ὅλων τῶν αἰώνων, ποὺ τώρα ἀποτελοῦν τὴν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν. Ἀνασύρει τὸ πέπλον, διὰ νὰ ἀτενίσωμεν εἰς τὰ θεῖα ὕψη ὅλους τοὺς μαρτυρικοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Μεγάλου Μάρτυρος Χριστοῦ.
Δὲν εἶναι ἕνας καὶ δύο. Ἀναρίθμητοι, χιλιάδες, γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι βασιλεῖς, ἄρχοντες, σοφοί, ἁπλοῦς λαός, παρελαύνουν ἐνώπιόν μας εἰς πυκνὴν φάλαγγα, ὅλοι ὅσοι ἐβάστασαν τὸν σταυρὸν τῆς θυσίας καὶ ἠκολούθησαν τὸν Χριστὸν πιστῶς.
Οἱ μάρτυρες μὲ τὰ φρικτὰ βασανιστήρια, ἀπὸ τὰς κατακόμβας ἕως τοὺς σταυρούς, τὰ ἀμφιθέατρα, τοὺς αἱματοβαμμένους κήπους τοῦ θηριώδους Νέρωνος, ἤναψαν τὴν πυρακαϊὰν τῆς πνευματικῆς ζωῆς καὶ ἔγιναν οἱ ἄσβεστοι φάροι τῆς ἀλήθειας.
Ἀκολουθοῦν κατόπιν ὁλόκληροι στρατιαὶ ἁγίων, ποὺ καὶ ἄν δὲν εἶναι λουσμένοι μὲ τὸ αἷμα τοῦ μαρτυρίου, εἶναι ὅμως ποτισμένοι μὲ τὸν ἱδρῶτα καὶ τὰς θυσίας τοῦ καθήκοντος, χάριν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς κοινωνίας.
Μορφαὶ διδασκάλων, ὁσίων, κοινωνικῶν ἐργατῶν, ποὺ κυριολεκτικὰ ἐδαπανήθησαν εἰς τὸν ἀγῶνα τῆς πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπης.
Ὅλοι αὐτοὶ, εἴκοσιν αἰώνων ἥρωες, ἐμφανίζονται σήμερον μὲ τὰ λευκὰ ἐνδύματα τῆς ἀφαθρσίας, στεφανωμένοι μὲ τὸ διάδημα τῆς ἀθανασίας. Ἀποτελοῦν τὴν χρυσὴν πνευματικὴν βροχήν, ποὺ δροσίζει τὴν γῆν καὶ τὴν ζωογονεῖ. Εἶναι τὰ φῶτα, ποὺ ἔλαβαν ἀπὸ τὸ μόνον Φ ῶ ς τὴν λάμψιν των καὶ φωτίζουν τὴν ἱστορίαν τοῦ κόσμου.
Ἀλλ’ ἡ κοινωνία μας, ἀγαπητοί, ἔχει ἀνάγκην καὶ ἀπὸ συγχρόνους ἁγίους, ποὺ νὰ σηκώσουν τὸν σταυρὸν τῆς ἀρετῆς καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Χριστόν. Οἱ ἅγιοι δὲν πρέπει νὰ εἶναι μόνον μορφαὶ τοῦ παρελθόντος. Ἀνάμεσα στὰ πλήθη τῶν πλανεμένων, τῶν ἁμαρτωλῶν, τῶν ἀσώτων, τῶν πονηρῶν καὶ ὑλιστῶν τῆς ἐποχῆς μας, εἶναι ἀνάγκη νὰ σταθῇ ἡ παράταξις τῶν ἁγίων, ποὺ θὰ ἀντιδράσουν εἰς τὸ ρεῦμα τῆς κακίας καὶ θὰ δημιουργήσουν ἕνα νέον κόσμον ἀρετῆς.
Ἄς μελετήσωμεν, λοιπόν αὐτὴν τὴν πλευράν.
1.Ἀνάγκη ἁγίων κληρικῶν
Ἡ ἐποχὴ μας διψᾷ τὴν ἀλήθεια. Καὶ ἡ Ἀλήθεια ὑπάρχει μόνον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτὴν θὰ τὴν μεταδώσουν γύρω κυρίως οἱ κληρικοί της. Αἱ χῶραι εἶναι ἕτοιμοι πρὸς θερισμόν. Οἱ θερισταὶ μόνον χρειάζονται, ποὺ θὰ τρέξουν παντοῦ· νὰ προσφέρουν τὰ πάντα. Ὁ λαός μας εἶναι φτιαγμένος ἀπὸ ἐξαίρετο ψυχικὸν μέταλλον. Τὸ «ράσο» ἐξακολουθεῖ νὰ τὸν συγκινῇ καὶ νὰ τὸν ἐπηρεάζῃ. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι στερεωμένη μέσα του. Ἀλλὰ χρειάζονται περισσότεροι ἀγωγοὶ τῆς χάριτος. Περισσότεροι λαμπαδηφόροι.
Γονεῖς! Δώσατε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἁγίους ἱερεῖς ἀπὸ τὰ παιδιά σας, διὰ νὰ δώσῃ ἡ Ἐκκλησία κατόπιν μὲ τὴν σειράν της τοὺς κοινωνικοὺς ἐργάτας, τοὺς ψυχωμένους ρασοφόρους, τοὺς φλογεροὺς σημαιοφόρους τοῦ Σταυροῦ, τοὺς πνευματικοὺς ἡγέτας.
-Κύριε, ἀνάδειξε ἁγίους κληρικούς!
2.Ἀνάγκη ἁγίων ἐπιστημόνων.
Ὁ κόσμος περιμένει τοὺς μορφωμένους νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὸ καλό, τοὺς θέλει νὰ εἶναι σημεῖα προσανατολισμοῦ. Πυξίδες στὴν πορεία του. Ἕνας κακὸς εἶναι πάντα ἐπικίνδυνος. Ἕνας ὅμως μορφωμένος κακός, εἶναι ἀληθινὴ καταστροφή. Κλονίζει συνειδήσεις μὲ τὸ κῦρός του, ποὺ τοῦ δίδει ἡ εἰς τοὺς γύρω ἐντυπώσις, ὅτι «ξέρει πολλά». Παρασύρει ἔτσι εὔκολα. Δηλητηριάζει τὶς ψυχὲς μὲ τὸ ψέμα, ποὺ τὸ καλύπτει μὲ τὸ χρυσόχαρτο τῆς σοφίας. Μᾶς χρειάζονται δι’ αὐτο εὐσεβεῖς ἐπιστήμονες, ποὺ νὰ στηρίζουν τῶν ἄλλων τὰ κλονισμένα βήματα, ποὺ νὰ κατευθύνουν τὶς ἀνθρώπινες φάλαγγες. Ἐπιστήμονες, ποὺ νὰ τονίζουν ὕμνους πρὸς τὸν Θεόν, ποὺ νὰ ὑμνοῦν τὴν ἀρετή, ποὺ νὰ στήνουν πύργους καλωσύνης στὴν κοινωνία, ποὺ νὰ ἀνοίγουν λεωφόρους πίστεως, ποὺ νὰ κλείνουν μονοπάτια φαυλότητος.
Πιστοὶ καὶ ἅγιοι ἐπιστήμονες εἶναι φανοὶ στὸ σκοτάδι, φάροι στοῦ πελάγους τὰ ἀφρίζοντα κύματα...
3. Ἀνάγκη ἁγίων γονέων.
Ἡ οἰκογένεια διέρχεται κρίσιν. Ἡ κανδήλα της, ποὺ ἔκαιε μὲ τὸ λάδι τῆς πίστεως, τρεμοσβήνει σήμερα. Ἔλειψε, δυστυχῶς, τὸ θεμέλιον. Ὁ Χριστός. Οἱ σύζυγοι ἑνώνονται συχνά, ὄχι μὲ τὴν χρυσῆν ἁλυσίδα τῆς γνησίας ἀγάπης, ἀλλὰ μὲ τὴν λατρείαν πρὸς τὸν χρυσόν. Ταπεινὰ ἐλατήρια καὶ μικρότητες καὶ ἁμαρτία κυριαρχοῦν κατὰ τὸ πλεῖστον εἰς τὰς οἰκογενειακὰς των σχέσεις. Ἀπουσιάζει ἡ ἀρετή. Λείπει ἡ ἁγιότης. Ὅλο τὸ οἰκοδόμημα τρίζει συνεχῶς. Καὶ ἡ ἠθικὴ κλονίζεται. Καὶ ἡ ἀνοχὴ φυγαδεύεται. Γίνονται ἀνερμάτιστα, ἀσύδοτα, ἀχαλίνωτα, χωρὶς Θεόν. Πιστὰ ἀντίγραφα τῶν γονέων των. Δι’ αὐτὸ μᾶς χρειάζονται γονεῖς ἅγιοι. Διὰ νὰ στήσουν τὴν οἰκογενειακήν των φωλέαν εἰς τὸ ὑψηλότερο κλωνάρι τοῦ κοινωνικοῦ δένδρου. Μακρυὰ ἀπὸ τὴν σκόνην τοῦ κακοῦ. Μέσα στὸ φῶς καὶ τὸν καθαρὸν ἀέρα. Ἁγίους γονεῖς θέλομεν, ποὺ νὰ ἀποβοῦν αἱμοδόται τῆς ἀρρωστημένης κοινωνίας, οἰκοδόμοι ἑνὸς νέου κόσμου, ὅπου ἡ ἀρετὴ θὰ ἀμείβεται καὶ ὁ χαρακτὴρ θὰ θεωρῆται ὡς ὁ μεγαλύτερος θησαυρός.
-Κύριε, χάρισέ μας ἁγίους γονεῖς, διὰ νὰ ζήσῃ ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ καλωσύνη εἰς τὸν κόσμον.
4.Ἀνάγκη ἁγίων πολιτῶν.
Ἅγιος σημαίνει ἀγαθός, δίκαιος, συνεπής, εἰλικρινής, στοργικὸς καὶ ἀκέραιος. Καὶ ἔχομεν ἀνάγκην πολλῶν τοιούτων. Ἀπὸ ἀγαθούς, ποὺ νὰ φωτίζουν, ὅπως ὁ ἥλιος, ποὺ νὰ δροσίζουν, ὅπως ἡ πηγή, ποὺ νὰ εὐωδιάζουν, ὅπως τὸ λουλούδι, ποὺ νὰ τέρπουν, ὅπως τὸ πουλάκι μὲ τὸ ἁρμονικό του τραγούδι.
Ἀπὸ δημιουργικούς, ποὺ νὰ προΐστανται εἰς ἔργα πολιτισμοῦ, νὰ χρησιμοποιοῦν τὰς ἱκανόητητάς των διὰ τὸ καλὸν τοῦ συνόλου.
Ἀπὸ ἀκεραίους, ποὺ νὰ εἶναι τίμιοι εἰς τὸ ἔργον των, εὐσυνείδητοι εἰς τὴν ὑπηρεσίαν των, καθαροὶ εἰς τὰς κοινωνικὰς των σχέσεις.
Μία κοινωνία ἁγίων, θὰ ἦτο μία κοινωνία ἀγγέλων. Καὶ μιὰ τέτοια κοινωνία, θὰ ἦτο ἀπὸ τώρα, ἡ πολυπόθητος ἐπὶ τῆς γῆς Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἀπέχομεν, φαίνεται, πολὺ ἀπὸ τὴν ἡμέραν αὐτήν! Ἀπὸ τὴν ἡμέραν, ποὺ οἱ ἅγιοι δὲν θὰ εἶναι μόνον εἰς τὰς εἰκόνας τῶν Ἐκκλησιῶν, σἄν μιὰ ἱστορία περασμένων χρόνων, ἀλλὰ κάτι ποὺ θὰ προβάλλῃ σπαρταριστὸ καὶ δροσερὸ στὴ σύγχρονη ἐποχή μας. Πότε ἆρά γε θὰ ἔλθῃ ἡ ἡμέρα αὐτή; Πότε;
Ἀγαπητοί,
Καθισμένο, τὸ μικρὸ ἀγοράκι στὸ πάτωμα, μὲ τὸ ψαλίδι στὸ χέρι, ἔκοβε σὲ μικρότερα κομμάτια ἕνα χάρτη παγκόσμιο. Σὲ λίγο ἐτελείωσεν. Ἔπειτα ὅμως θέλησε νὰ ξανακολλήσῃ τὰ κομμένα χαρτιά. Ἀλλὰ δὲν μποροῦσε. Δὲν ἤξερε Γεωγραφία. Καὶ ἔτσι τὰ κομμάτια δὲν ἔπαιραν τὴν κανονική των θέσι. Ὁ μικρὸς στενοχωρεῖται. Πλάϊ του, ὁ πατέρας, παρακολουθεῖ τὸ παιδί. Τὸ λυπᾶται. Παρετήρησεν ὅτι ἀπὸ τὴν πίσω μεριὰ τοῦ χάρτου εἶναι ζωγραφισμένος ἕνας ἄνθρωπος. «Παιδί μου, τοῦ λέγει, γύρισε ἀνάποδα τὰ κομμάτια. Φτιάξε πρῶτα τὸν ἄνθρωπο. Καὶ ὅταν τὰ κομμάτια ἑνωθοῦν ἔτσι, ὥστε νὰ σχηματισθῇ ὁ ἄνθρωπος, θὰ γίνῃ ἀμέσως καὶ ὁ παγκόσμιος χάρτης». Ὁ μικρὸς ἥνωσε τὰ κομμάτια ἀνάλογα μὲ τὶς γραμμὲς τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος. Ὅταν ἐγύρισεν ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ τὸν χάρτην, παρετήρησε μὲ χαρὰν ὅτι ἡ ἐπιτυχία ἦτο πλήρης. Ἦταν τέλειος....
Φτιάξε πρῶτα τὸν ἄνθρωπον!
Τί βαθὺ νόημα κρύβει αὐτὴ ἡ σκέψι!
Αὐτὸς μᾶς χρειάζεται σήμερα. Ὁ ἄνθρωπος. Ὁ ἄξιος ἄνθρωπος. Αὐτὸς, ποὺ χωρὶς νὰ παρασύρεται ἀπὸ τὰ ρεύματα τῆς κοινωνίας, θὰ σηκώσῃ ἡγεμονικὰ τὸν σταυρὸν τῆς ἀληθείας καὶ θὰ προχωρήσῃ σταθερὰ στὸ δρόμο τοῦ Χριστοῦ.
Τότε ὁ κόσμος θὰ κερδίσῃ τὴν χαράν του. Καὶ τότε θὰ γίνῃ ἡ γῆ, μὲ τοὺς συγχρόνους ἁγίους της, ἕνα κομμάτι Παραδείσου...
Ναί! Ἕνα κομμάτι Παραδείσου!.....
Ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου
Μητροπολίτου Νικαίας
Λύχνος τοῖς ποσί μου
Λόγοι εἰς τὰ Εὐαγγέλια τῶν Κυριακῶν
(σελ.47-51)
Ἐκδόσεις Β΄
Ἀποστολική διακονία
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Κυριακή Ἁγίων Πάντων. (Ματθ.ι΄32-33, 37, 38 καὶ ιθ΄ 27-30)
«Ὅς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος»
(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας
Ὡραία καὶ λαμπρὰ ἡ σημερινὴ ἡμέρα ἀγαπητοί! Ἡ στρατευομένη Ἐκκλησία ἀνοίγει τὰς θύρας τοῦ Οὐρανοῦ, διὰ νὰ θαυμάσωμεν τὴν ἱερὰν παράταξιν τῶν ἁγίων ὅλων τῶν αἰώνων, ποὺ τώρα ἀποτελοῦν τὴν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν. Ἀνασύρει τὸ πέπλον, διὰ νὰ ἀτενίσωμεν εἰς τὰ θεῖα ὕψη ὅλους τοὺς μαρτυρικοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Μεγάλου Μάρτυρος Χριστοῦ.
Δὲν εἶναι ἕνας καὶ δύο. Ἀναρίθμητοι, χιλιάδες, γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι βασιλεῖς, ἄρχοντες, σοφοί, ἁπλοῦς λαός, παρελαύνουν ἐνώπιόν μας εἰς πυκνὴν φάλαγγα, ὅλοι ὅσοι ἐβάστασαν τὸν σταυρὸν τῆς θυσίας καὶ ἠκολούθησαν τὸν Χριστὸν πιστῶς.
Οἱ μάρτυρες μὲ τὰ φρικτὰ βασανιστήρια, ἀπὸ τὰς κατακόμβας ἕως τοὺς σταυρούς, τὰ ἀμφιθέατρα, τοὺς αἱματοβαμμένους κήπους τοῦ θηριώδους Νέρωνος, ἤναψαν τὴν πυρακαϊὰν τῆς πνευματικῆς ζωῆς καὶ ἔγιναν οἱ ἄσβεστοι φάροι τῆς ἀλήθειας.
Ἀκολουθοῦν κατόπιν ὁλόκληροι στρατιαὶ ἁγίων, ποὺ καὶ ἄν δὲν εἶναι λουσμένοι μὲ τὸ αἷμα τοῦ μαρτυρίου, εἶναι ὅμως ποτισμένοι μὲ τὸν ἱδρῶτα καὶ τὰς θυσίας τοῦ καθήκοντος, χάριν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς κοινωνίας.
Μορφαὶ διδασκάλων, ὁσίων, κοινωνικῶν ἐργατῶν, ποὺ κυριολεκτικὰ ἐδαπανήθησαν εἰς τὸν ἀγῶνα τῆς πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπης.
Ὅλοι αὐτοὶ, εἴκοσιν αἰώνων ἥρωες, ἐμφανίζονται σήμερον μὲ τὰ λευκὰ ἐνδύματα τῆς ἀφαθρσίας, στεφανωμένοι μὲ τὸ διάδημα τῆς ἀθανασίας. Ἀποτελοῦν τὴν χρυσὴν πνευματικὴν βροχήν, ποὺ δροσίζει τὴν γῆν καὶ τὴν ζωογονεῖ. Εἶναι τὰ φῶτα, ποὺ ἔλαβαν ἀπὸ τὸ μόνον Φ ῶ ς τὴν λάμψιν των καὶ φωτίζουν τὴν ἱστορίαν τοῦ κόσμου.
Ἀλλ’ ἡ κοινωνία μας, ἀγαπητοί, ἔχει ἀνάγκην καὶ ἀπὸ συγχρόνους ἁγίους, ποὺ νὰ σηκώσουν τὸν σταυρὸν τῆς ἀρετῆς καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Χριστόν. Οἱ ἅγιοι δὲν πρέπει νὰ εἶναι μόνον μορφαὶ τοῦ παρελθόντος. Ἀνάμεσα στὰ πλήθη τῶν πλανεμένων, τῶν ἁμαρτωλῶν, τῶν ἀσώτων, τῶν πονηρῶν καὶ ὑλιστῶν τῆς ἐποχῆς μας, εἶναι ἀνάγκη νὰ σταθῇ ἡ παράταξις τῶν ἁγίων, ποὺ θὰ ἀντιδράσουν εἰς τὸ ρεῦμα τῆς κακίας καὶ θὰ δημιουργήσουν ἕνα νέον κόσμον ἀρετῆς.
Ἄς μελετήσωμεν, λοιπόν αὐτὴν τὴν πλευράν.
1.Ἀνάγκη ἁγίων κληρικῶν
Ἡ ἐποχὴ μας διψᾷ τὴν ἀλήθεια. Καὶ ἡ Ἀλήθεια ὑπάρχει μόνον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτὴν θὰ τὴν μεταδώσουν γύρω κυρίως οἱ κληρικοί της. Αἱ χῶραι εἶναι ἕτοιμοι πρὸς θερισμόν. Οἱ θερισταὶ μόνον χρειάζονται, ποὺ θὰ τρέξουν παντοῦ· νὰ προσφέρουν τὰ πάντα. Ὁ λαός μας εἶναι φτιαγμένος ἀπὸ ἐξαίρετο ψυχικὸν μέταλλον. Τὸ «ράσο» ἐξακολουθεῖ νὰ τὸν συγκινῇ καὶ νὰ τὸν ἐπηρεάζῃ. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι στερεωμένη μέσα του. Ἀλλὰ χρειάζονται περισσότεροι ἀγωγοὶ τῆς χάριτος. Περισσότεροι λαμπαδηφόροι.
Γονεῖς! Δώσατε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἁγίους ἱερεῖς ἀπὸ τὰ παιδιά σας, διὰ νὰ δώσῃ ἡ Ἐκκλησία κατόπιν μὲ τὴν σειράν της τοὺς κοινωνικοὺς ἐργάτας, τοὺς ψυχωμένους ρασοφόρους, τοὺς φλογεροὺς σημαιοφόρους τοῦ Σταυροῦ, τοὺς πνευματικοὺς ἡγέτας.
-Κύριε, ἀνάδειξε ἁγίους κληρικούς!
2.Ἀνάγκη ἁγίων ἐπιστημόνων.
Ὁ κόσμος περιμένει τοὺς μορφωμένους νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὸ καλό, τοὺς θέλει νὰ εἶναι σημεῖα προσανατολισμοῦ. Πυξίδες στὴν πορεία του. Ἕνας κακὸς εἶναι πάντα ἐπικίνδυνος. Ἕνας ὅμως μορφωμένος κακός, εἶναι ἀληθινὴ καταστροφή. Κλονίζει συνειδήσεις μὲ τὸ κῦρός του, ποὺ τοῦ δίδει ἡ εἰς τοὺς γύρω ἐντυπώσις, ὅτι «ξέρει πολλά». Παρασύρει ἔτσι εὔκολα. Δηλητηριάζει τὶς ψυχὲς μὲ τὸ ψέμα, ποὺ τὸ καλύπτει μὲ τὸ χρυσόχαρτο τῆς σοφίας. Μᾶς χρειάζονται δι’ αὐτο εὐσεβεῖς ἐπιστήμονες, ποὺ νὰ στηρίζουν τῶν ἄλλων τὰ κλονισμένα βήματα, ποὺ νὰ κατευθύνουν τὶς ἀνθρώπινες φάλαγγες. Ἐπιστήμονες, ποὺ νὰ τονίζουν ὕμνους πρὸς τὸν Θεόν, ποὺ νὰ ὑμνοῦν τὴν ἀρετή, ποὺ νὰ στήνουν πύργους καλωσύνης στὴν κοινωνία, ποὺ νὰ ἀνοίγουν λεωφόρους πίστεως, ποὺ νὰ κλείνουν μονοπάτια φαυλότητος.
Πιστοὶ καὶ ἅγιοι ἐπιστήμονες εἶναι φανοὶ στὸ σκοτάδι, φάροι στοῦ πελάγους τὰ ἀφρίζοντα κύματα...
3. Ἀνάγκη ἁγίων γονέων.
Ἡ οἰκογένεια διέρχεται κρίσιν. Ἡ κανδήλα της, ποὺ ἔκαιε μὲ τὸ λάδι τῆς πίστεως, τρεμοσβήνει σήμερα. Ἔλειψε, δυστυχῶς, τὸ θεμέλιον. Ὁ Χριστός. Οἱ σύζυγοι ἑνώνονται συχνά, ὄχι μὲ τὴν χρυσῆν ἁλυσίδα τῆς γνησίας ἀγάπης, ἀλλὰ μὲ τὴν λατρείαν πρὸς τὸν χρυσόν. Ταπεινὰ ἐλατήρια καὶ μικρότητες καὶ ἁμαρτία κυριαρχοῦν κατὰ τὸ πλεῖστον εἰς τὰς οἰκογενειακὰς των σχέσεις. Ἀπουσιάζει ἡ ἀρετή. Λείπει ἡ ἁγιότης. Ὅλο τὸ οἰκοδόμημα τρίζει συνεχῶς. Καὶ ἡ ἠθικὴ κλονίζεται. Καὶ ἡ ἀνοχὴ φυγαδεύεται. Γίνονται ἀνερμάτιστα, ἀσύδοτα, ἀχαλίνωτα, χωρὶς Θεόν. Πιστὰ ἀντίγραφα τῶν γονέων των. Δι’ αὐτὸ μᾶς χρειάζονται γονεῖς ἅγιοι. Διὰ νὰ στήσουν τὴν οἰκογενειακήν των φωλέαν εἰς τὸ ὑψηλότερο κλωνάρι τοῦ κοινωνικοῦ δένδρου. Μακρυὰ ἀπὸ τὴν σκόνην τοῦ κακοῦ. Μέσα στὸ φῶς καὶ τὸν καθαρὸν ἀέρα. Ἁγίους γονεῖς θέλομεν, ποὺ νὰ ἀποβοῦν αἱμοδόται τῆς ἀρρωστημένης κοινωνίας, οἰκοδόμοι ἑνὸς νέου κόσμου, ὅπου ἡ ἀρετὴ θὰ ἀμείβεται καὶ ὁ χαρακτὴρ θὰ θεωρῆται ὡς ὁ μεγαλύτερος θησαυρός.
-Κύριε, χάρισέ μας ἁγίους γονεῖς, διὰ νὰ ζήσῃ ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ καλωσύνη εἰς τὸν κόσμον.
4.Ἀνάγκη ἁγίων πολιτῶν.
Ἅγιος σημαίνει ἀγαθός, δίκαιος, συνεπής, εἰλικρινής, στοργικὸς καὶ ἀκέραιος. Καὶ ἔχομεν ἀνάγκην πολλῶν τοιούτων. Ἀπὸ ἀγαθούς, ποὺ νὰ φωτίζουν, ὅπως ὁ ἥλιος, ποὺ νὰ δροσίζουν, ὅπως ἡ πηγή, ποὺ νὰ εὐωδιάζουν, ὅπως τὸ λουλούδι, ποὺ νὰ τέρπουν, ὅπως τὸ πουλάκι μὲ τὸ ἁρμονικό του τραγούδι.
Ἀπὸ δημιουργικούς, ποὺ νὰ προΐστανται εἰς ἔργα πολιτισμοῦ, νὰ χρησιμοποιοῦν τὰς ἱκανόητητάς των διὰ τὸ καλὸν τοῦ συνόλου.
Ἀπὸ ἀκεραίους, ποὺ νὰ εἶναι τίμιοι εἰς τὸ ἔργον των, εὐσυνείδητοι εἰς τὴν ὑπηρεσίαν των, καθαροὶ εἰς τὰς κοινωνικὰς των σχέσεις.
Μία κοινωνία ἁγίων, θὰ ἦτο μία κοινωνία ἀγγέλων. Καὶ μιὰ τέτοια κοινωνία, θὰ ἦτο ἀπὸ τώρα, ἡ πολυπόθητος ἐπὶ τῆς γῆς Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἀπέχομεν, φαίνεται, πολὺ ἀπὸ τὴν ἡμέραν αὐτήν! Ἀπὸ τὴν ἡμέραν, ποὺ οἱ ἅγιοι δὲν θὰ εἶναι μόνον εἰς τὰς εἰκόνας τῶν Ἐκκλησιῶν, σἄν μιὰ ἱστορία περασμένων χρόνων, ἀλλὰ κάτι ποὺ θὰ προβάλλῃ σπαρταριστὸ καὶ δροσερὸ στὴ σύγχρονη ἐποχή μας. Πότε ἆρά γε θὰ ἔλθῃ ἡ ἡμέρα αὐτή; Πότε;
Ἀγαπητοί,
Καθισμένο, τὸ μικρὸ ἀγοράκι στὸ πάτωμα, μὲ τὸ ψαλίδι στὸ χέρι, ἔκοβε σὲ μικρότερα κομμάτια ἕνα χάρτη παγκόσμιο. Σὲ λίγο ἐτελείωσεν. Ἔπειτα ὅμως θέλησε νὰ ξανακολλήσῃ τὰ κομμένα χαρτιά. Ἀλλὰ δὲν μποροῦσε. Δὲν ἤξερε Γεωγραφία. Καὶ ἔτσι τὰ κομμάτια δὲν ἔπαιραν τὴν κανονική των θέσι. Ὁ μικρὸς στενοχωρεῖται. Πλάϊ του, ὁ πατέρας, παρακολουθεῖ τὸ παιδί. Τὸ λυπᾶται. Παρετήρησεν ὅτι ἀπὸ τὴν πίσω μεριὰ τοῦ χάρτου εἶναι ζωγραφισμένος ἕνας ἄνθρωπος. «Παιδί μου, τοῦ λέγει, γύρισε ἀνάποδα τὰ κομμάτια. Φτιάξε πρῶτα τὸν ἄνθρωπο. Καὶ ὅταν τὰ κομμάτια ἑνωθοῦν ἔτσι, ὥστε νὰ σχηματισθῇ ὁ ἄνθρωπος, θὰ γίνῃ ἀμέσως καὶ ὁ παγκόσμιος χάρτης». Ὁ μικρὸς ἥνωσε τὰ κομμάτια ἀνάλογα μὲ τὶς γραμμὲς τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος. Ὅταν ἐγύρισεν ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ τὸν χάρτην, παρετήρησε μὲ χαρὰν ὅτι ἡ ἐπιτυχία ἦτο πλήρης. Ἦταν τέλειος....
Φτιάξε πρῶτα τὸν ἄνθρωπον!
Τί βαθὺ νόημα κρύβει αὐτὴ ἡ σκέψι!
Αὐτὸς μᾶς χρειάζεται σήμερα. Ὁ ἄνθρωπος. Ὁ ἄξιος ἄνθρωπος. Αὐτὸς, ποὺ χωρὶς νὰ παρασύρεται ἀπὸ τὰ ρεύματα τῆς κοινωνίας, θὰ σηκώσῃ ἡγεμονικὰ τὸν σταυρὸν τῆς ἀληθείας καὶ θὰ προχωρήσῃ σταθερὰ στὸ δρόμο τοῦ Χριστοῦ.
Τότε ὁ κόσμος θὰ κερδίσῃ τὴν χαράν του. Καὶ τότε θὰ γίνῃ ἡ γῆ, μὲ τοὺς συγχρόνους ἁγίους της, ἕνα κομμάτι Παραδείσου...
Ναί! Ἕνα κομμάτι Παραδείσου!.....
Ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου
Μητροπολίτου Νικαίας
Λύχνος τοῖς ποσί μου
Λόγοι εἰς τὰ Εὐαγγέλια τῶν Κυριακῶν
(σελ.47-51)
Ἐκδόσεις Β΄
Ἀποστολική διακονία
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου