ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

† ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΑΝΑΝΙΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

«Ο Παράκλητος: το αθάνατο νερό της Εκκλησίας»

Κυριακή της Πεντηκοστής σήμερα, ογδόη Κυριακή μετά το Πάσχα, και η Εκκλησία μας εορτάζει τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος στους Μαθητάς και Αποστόλους στην Ιερουσαλήμ, στο υπερώο. Ήταν αυτό ένα θαύμα μεγάλο.

Η δωρεά του Αγίου Πνεύματος ήταν η μεγαλύτερη υπόσχεση της Καινής Διαθήκης, και τώρα πραγματοποιείται. Έρχεται το Πνεύμα το Άγιο πάνω στους μαθητάς και Αποστόλους και τους κάμει ρήτορας και αλιείς ανθρώπων. Και βγήκαν ύστερα στην Οικουμένη, και νίκησαν, με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, την πάνσοφη Αθήνα, τη σιδηρόκαστρη Ρώμη, και έφεραν το Ευαγγέλιο, έως Εσχάτου της γης. Και στο τέλος η Εκκλησία έπεισε και τον Καίσαρα, το Μεγάλο Κωνσταντίνο, και έγινε Χριστιανός.

Οι Εβραίοι είχαν κι αυτοί την εορτή της Πεντηκοστής. Γιόρταζαν την λήψιν του Νόμου πάνω στο όρος Σινά, πενήντα ημέρες αφότου διέβησαν την Ερυθρά θάλασσα. Κι ακόμη αργότερα έγινε και η γιορτή της Συγκομιδής των καρπών. Και εδώ στο υπερώο της Ιερουσαλήμ δεν πήραν πια το Νόμο απλώς οι Απόστολοι, αλλά τον Ίδιο τον Νομοδότη, το Πνεύμα το Άγιο. Και το ιερό Ευαγγέλιο αναφέρεται στο Άγιο Πνεύμα.

Ο Χριστός, κατά την εορτή της Σκηνοπηγίας, την τελευταία μάλιστα ημέρα που ήταν επίσημη, που πήγαινε ο λαός στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ κι έπαιρνε νερά, άφθονα νερά, και τα έριχνε μαζί με τον κλήρο στο Θυσιαστήριο των Ολοκαυτωμάτων, ευρίσκετο εκεί. Και λέει κάποιος ιστορικός ότι, αν κάποιος θέλει να δει την αληθινή χαρά, μπορούσε να ήταν εκεί αυτή τη στιγμή, να αισθανθεί τη χαρά της χαράς. Και τι ήταν αυτό όλο: Πρόκληση του ερχομού του Αγίου Πνεύματος, όπως σημειώνει η Παράδοση του Ισραήλ. Προκαλούσαν το Πνεύμα το Άγιο, το προκαλούσαν με το νερό, προκαλούσαν εκείνο το Πνεύμα το Άγιο, που στο χάος το αρχέγονο επώαζε τη δημιουργία. Και βγήκε μετά από το νερό ο όμορφος αυτός κόσμος, γι’ αυτό το νερό είναι κι ένα μυστηριώδες σύμβολο κι ένα δώρο του Θεού, που καλύπτει τα τρία τέταρτα του πλανήτη μας.

Και στη συνέχεια ο Χριστός λέει: «Εάν διψά κάποιος, νά ’ρθει σε Μένα και να πιεί το αθάνατο νερό», το Πνεύμα το Άγιο. Το Πνεύμα το Άγιο, που έστειλε ο Πατήρ διά του Υιού την ημέρα της Πεντηκοστής στον κόσμο. Κι ο κόσμος εμέθυσε. Βγήκαν έξω οι Απόστολοι και εκήρυτταν τον Εσταυρωμένο και Αναστημένο Χριστό. Και τρεις χιλιάδες λαού την ημέρα εκείνη, διά στόματος του αγίου Πέτρου, ήλθε στην αγία Εκκλησία.

Και στη συνέχεια το Ευαγγέλιο μάς λέγει ότι υπήρχε αντιδικία ανάμεσα στο λαό για το πρόσωπο του Χριστού, για το έργο Του, υπήρχε σχίσμα, άλλοι έλεγαν πως είναι ο Προφήτης, κι άλλοι έλεγαν ότι απ’ την Γαλιλαία δεν προέρχεται το καλό, αλλά απ’ την Ιουδαία, άρα δεν είναι αυτός ο Μεσσίας, δεν είναι ο Χριστός. Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, που ήξεραν πως είναι ο Μεσσίας, έστειλαν ανθρώπους να Τον συλλάβουν, μα εκείνοι που πήγαν να Τον συλλάβουν, Τον άκουσαν να ομιλεί τόσο ωραία, τόσο πανέμορφα, που ενθουσιάστηκαν, αφοπλίστηκαν, και γύρισαν χωρίς να έχουν φέρει δέσμιο τον Ιησού. Και αυτό είναι συγκλονιστικό, ότι ο λόγος του Θεού, ο λόγος του Κυρίου, μάς ενθουσιάζει, μάς μεθά, μάς αφοπλίζει.

Και στη συνέχεια πια του Ιερού Ευαγγελίου ο Χριστός μάς κάνει την πρόταση των αιώνων και την ανακοίνωση των γενεών, και μάς λέει: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου. Εκείνος που με ακολουθεί και περιπατεί στο δρόμο το δικό μου, θα έχει το φως της ζωής».

Άλλωστε – κι εδώ τελειώνω – όλοι περιμένουμε ένα φως, όχι απλώς ένα φως, αλλά το Φως, το Φως του κόσμου, το Χριστό. Ας έλθει και σε μας, ας έλθει και στην Οικουμένη και τότε όλα θα είναι καλύτερα.

Πηγή: Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, Το κήρυγμα της Κυριακής, τόμος: Α΄, εκδ. Ακτή, Λευκωσία 2009, σελ. 184–188.

ΠΗΓΗ