“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ (20-9-2020)

«Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;» (Μάρκ. 8, 36).

Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού και  ακούσαμε από τον Ευαγγελιστή Μάρκο, αγαπητοί μου αδελφοί,  τον ίδιο το Χριστό να μάς περιγράφει την θυσιαστική ζωή του Χριστιανού. Ο Κύριος απευθύνει μια πρόσκληση στον καθένα μας, να απαρνηθεί τον εαυτό του και να σηκώσει τον προσωπικό του σταυρό και να ακολουθήσει το Χριστό. Σε αυτά τα τρία σημεία θα λέγαμε ότι συνίσταται η κατά Χριστόν ζωή, που για να καταλήξει στην Ανάσταση και την αιώνιο Ζωή είναι ανάγκη να διέλθει από τον Σταυρό και το Γολγοθά.

Ο Χριστός λοιπόν καλεί όλους μας σήμερα, αν θέλουμε βέβαια να Τον ακολουθήσουμε, πρώτα απ’ όλα να απαρνηθούμε τον εαυτό μας. Στη Βασιλεία του Θεού δεν χωρούν εγωιστές, δεν χωρούν όσοι ενδιαφέρονται και ασχολούνται μόνο με το δικό τους ατομικό συμφέρον. Για να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε την οδό της σωτηρίας είναι ανάγκη να απαγκιστρωθούμε από το Εγώ μας, να αρνηθούμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Ο Κύριος στο σημερινό Ευαγγέλιο εξηγεί τη σημασία της αυταπάρνησης του εγώ, λέγοντας ότι όποιος φροντίζει μόνο για τον εαυτό του, τελικά δεν καταφέρνει να σώσει την ψυχή του. Αντίθετα, όποιος θυσιάσει την ζωή του για τον Χριστό και για το Ευαγγέλιο, εκείνος θα σώσει την ψυχή του. Διότι, τονίζει, δεν υπάρχει κανένα όφελος να κερδίσει κανείς όλο τον κόσμο, και όμως να χάσει ή να καταστρέψει την ψυχή του, και δεν υπάρχει μεγαλύτερο και ανταξιότερο αντάλλαγμα από την αυταπάρνηση, προκειμένου να κερδίσουμε την ψυχή μας.

Καλό θα ήταν να σκεφθούμε, λοιπόν, με διάθεση διορθώσεως και να απαντήσουμε ειλικρινά στον εαυτό μας. Μήπως πάσχουμε για να αποκτήσουμε υλικά αγαθά, χάνοντας πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μας, πράγματα που πολλές φορές δεν μας είναι αναγκαία; Μήπως οι πράξεις μας, πολλές φορές εκκινούν από ιδιοτέλεια και υστεροβουλία; Μήπως το εγώ μας, η καλοπέρασή του και η προβολή του, υπέρ το δέον, αποτελεί αυτοσκοπό στην ζωή μας; Μήπως η επίτευξη των σκοπών μας αγιάζει τα μέσα που χρησιμοποιούμε; Για το τέλος όμως αυτής της σειράς των ερωτημάτων ας κρατήσουμε αυτό του Χριστού μας: «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;» Οι απαντήσεις που θα προκύψουν σε συνδυασμό με την απάντηση στο ερώτημα του σημερινού ευαγγελίου, θα καταδείξουν το εύρος της διαφοράς της πορείας μας, από την πορεία που οδηγεί στον πραγματικό μας προορισμό.

Αδελφοί μου,

Η ζωή του κάθε ανθρώπου στη χριστιανική της διάσταση είναι αναντικατάστατη και μοναδική, δωρεά του Θεού. Η ζωή όμως, δεν περιορίζεται αποκλειστικά στην κάλυψη των βιολογικών αναγκών της στο τώρα, αλλά έχει προοπτική και στο μέλλον. Είναι άλλωστε τέτοια η αξία της πού μπορεί ο κόσμος όλος να έχει μικρότερη αξία, να είναι τουλάχιστον ισάξιός της ή ακόμα και να αποτελεί αντάλλαγμα για αυτήν, όπως αναφέρει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Η Εκκλησία μας λοιπόν, εφιστά την προσοχή του κάθε ενός χριστιανού στον ενδεχόμενο κίνδυνο να απωλέσει την μέλλουσα ζωή, στην προσπάθειά του να κερδίσει άλλα πράγματα που δεν είναι ισάξιά της. Αυτό το γεγονός θα είναι πραγματικά τραγικό!

Ο Σταυρός του Χριστού μας και το γλυκύτατο πρόσωπό του, μας δείχνουν τον δρόμο για τη σωτηρία. Ακολουθώντας Τον δεν θα βγούμε χαμένοι, όπως δεν έχασαν όλοι αυτοί που βάδισαν σύμφωνα με τις εντολές του. Αμήν! 

ΠΗΓΗ