ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ – 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020

(Ἰω. γ΄ 13-17)

Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀγαπητοί μου, ἀδελφοί, ὀνομάζεται πρό τῆς Ὑψώσεως, γιατί σέ λίγες μέρες θά γιορτάσουμε τή μεγάλη γιορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Αὐτή ἡ γιορτή μᾶς ὑπενθυμίζει καί μᾶς διδάσκει ἀλήθειες ὑψίστης σημασίας, γιατί ἀναφέρονται στή σωτηρία μας.

Γιά τό λόγο αὐτό ἡ μητέρα μας Ἐκκλησία καθιέρωσε νά διαβάζεται στή Θεία Λειτουργία τῆς σημερινῆς Κυριακής τό Εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἔνα μικρό τμῆμα ἀπό τό διάλογο τοῦ Κυρίου μέ τό Νικόδημο. Ὁ Νικόδημος ἦταν Φαρισαῖος. Ἄνθρωπος μέ καλή διάθεση, εὐσεβής καί χωρίς προκαταλήψεις. Πῆγε στό Χριστό μιά νύχτα, χωρίς νά τόν δεῖ κανείς, καί διαλέγεται μαζί Του.

Δυσκολεύεται νά καταλάβει τά λόγια τοῦ Χριστοῦ, πού ἀφοροῦν τήν πνευματική ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου, γιά τή σωτηρία του ὄχι μέ τά ἔργα τοῦ Νόμου, ἀλλά μέ τό πνεῦμα κάι τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Νικόδημος συνεχίζει νά μήν καταλαβαίνει τά λόγια τοῦ Χριστοῦ καί τότε ὁ Κύριος τοῦ εἶπε τά λόγια πού ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, τά ὁποῖα εἶναι λόγια προφητικά καί ἀποκαλυπτικά.

Κανείς ἀπό τούς ἀνθρώπους, εἶπε στό Νικόδημο ὁ Κύριος, δέν ἔχει ἀνεβεῖ στόν Οὐρανό, γιά νά μάθει τά μυστικά τῶν οὐρανῶν, ὥστε νά διδάξει τούς ἀνθρώπους γιά αὐτά, παρά μόνο Ἐκεῖνος πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό καί ἔγινε ἄνθρωπος τέλειος καί ἀναμάρτητος (καί ἐννοεῖ βέβαια τόν ἐαυτό Του). Καί ἐνῶ βρίσκομαι ἐδώ στή γῆ τώρα, ἐπειδή εἶμαι καί Θεός, ἐξακολουθῶ, ὡς Θεός πανταχοῦ παρῶν, νά εἶμαι καί στόν οὐρανό.

Στή συνέχεια ἀποκαλύπτει στό Νικόδημο ἄλλη μυστηριώδη ἀλήθεια. Καθώς ὁ Μωυσῆς ὕψωσε τό χάλκινο φίδι στήν ἔρημο, κατά διαταγή τοῦ Θεοῦ, ἔτσι πρέπει νά ὑψωθεῖ καί ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτό θά γίνει γιά νά μή χαθεῖ ἄδικα κανένας ἀπό ἐκείνους πού Τόν πιστεύουν ὡς Υἱό τοῦ Θεοῦ, ἀλλά νά ἔχει ζωή αἰώνια. Διότι τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε ἔστειλε τόν Υἱό Του τόν μονογενῆ, γιά νά σωθεῖ ὁ κόσμος μέ τή χάρη τῆς Σταυρικῆς Του θυσίας.

Μέσα στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀδελφοί μου, ἔχουμε πολλές προφητεῖες, προτυπώσεις καί προεικονίσεις γιά γεγονότα πού θά γίνουν στήν Καινή Διαθήκη. Εἶναι τά προφητικά σύμβολα. Μία ἀπό αὐτές τίς προεικονίσεις εἶναι καί αὐτή πού ἀνέφερε ὁ Κύριος στό Νικόδημο, ὅπου ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἰσραήλ, βρίσκεται στήν ἔρημο τοῦ Σινᾶ. Ἀγανακτεῖ καί τά βάζει μέ τό Μωυσῆ. Δείχνει ἀσέβεια καί ἀχαριστία, ἐνώ εἶχε δεχθεῖ ἀπό τό Θεό ἄπειρες εὐεργεσίες καί καταπληκτικά θαύματα. Ὁ Θεός τιμωρεῖ τήν ἀχαριστία καί ἀσέβεια τῶν Ἰσραηλιτῶν. Στέλνει φαρμακερά φίδια πού μέ τό δηλητήριό τους φονεύουν ὅποιον δαγκώνουν. Ὁ λαός μετανοιωμένος παρακαλεῖ τό Μωυσῆ νά προσευχηθεῖ στό Θεό γιά νά τούς σώσει. Μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ ὁ Μωυσῆς κατασκευάζει ἕνα χάλκινο φίδι, τό ὑψώνει στό κέντρο τοῦ στρατοπέδου, ὥστε βλέποντάς τό οἱ Ἑβραῖοι νά σώζονται ἀπό τά φίδια.

Τό χάλκινο ἐκεῖνο φίδι ἦταν, ἀγαπητοί μου, τῦπος καί προεικόνιση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἐκεί, στήν ἔρημο, πάνω στό ξῦλο τό χάλκινο φίδι, ἐδῶ στήν Καινή Διαθήκη, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός καρφωμένος πάνω στό Σταυρό τοῦ Γολγοθᾶ. Μέ τά πανάχραντά του χέρια ἀνοιγμένα πάνω στό Σταυρό ὁ Χριστός ἀγκαλιάζει ἀπό τότε ὄλο τόν κόσμο. Μέ τό Τίμιο Αἷμα Του χαρίζει ζωή καί ἀθανασία σέ ὅσους ἔχουν τήν ἐλπίδα τους πρός Αὐτόν. Βέβαια, μέ τή σταυρική θυσία δέν ἔπαυσε ἡ ἀμαρτία, οὔτε ὁ διάβολος, ὁ νοητός ὄφις, ἔπαυσε νά ὁρμᾶ κατά τῶν πιστῶν Χριστιανῶν. Δέν ἔχει ὅμως τή δύναμη τοῦ θανάτου πλέον. Τό δηλητήριό του εἶναι ἀκίνδυνο. Τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μεταδίδει τή Ζωή στήν ψυχή τῶν πιστῶν καί τή λυτρώνει ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τά ὀψώνια αὐτῆς. Ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ, ὁ Σταυρικός Του θάνατος, μᾶς ἔσωσε ἀπό τό θάνατο τῆς ἁμαρτίας.

Ἀδελφοί μου, ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ μέ μία ἀγάπη πού δέν μπορεῖ κανείς νά φαντασθεῖ: «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν……. ἵνα σωθῆ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ». Ὁ Θεός ἁγαπᾶ τόν κόσμο καί μάλιστα τόν ἀμαρτωλό καί ἀποστάτη καί ἀχάριστο.

Γιά τό σκοπό αὐτό ἔστειλε ὁ Θεός τόν Υἰό του στόν κόσμο. Αὐτό εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς γνήσιας καί ἀληθινῆς ἁγάπης τοῦ Θεοῦ. Δέν ἔστειλε κάποιον ἄγγελο, ἀλλά τόν Υἱό Του, τήν οὐσία Του. Δέν τόν στέλνει μονάχα, ἀλλά καί θυσιάζει ὁ Θεός τόν Υἱό Του γιά τή σωτηρία μας. Καί σωτηρία σημαίνει ἐλευθερία, ἀπελευθέρωση καί γίνεται μόνο διά τοῦ Υἱοῦ Του, τοῦ μόνου Σωτήρα τοῦ κόσμου.

Ἡ σωτηρία μας, ἀδελφοί μου, δέ συντελεῖται μονομερῶς. Χρειάζεται ἀνταπόκριση. Γιατί σωτηρία σημαίνει συνάντηση Θεοῦ καί ἀνθρώπου στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στήν Ἐκκλησία διά τῶν Μυστηρίων. Καί σώζονται ὅσοι πιστεύουν καί ὅσοι θέλουν νά σωθοῦν. Τά λόγια τοῦ Χριστοῦ «πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν…» ἀποτελοῦν τόν κυριώτερο ὅρο στήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης γιά τήν αἰώνια ζωή.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ πού αὐτές τίς μέρες θά δοῦμε νά ὑψώνεται στούς Ναούς μας, ἀπευθύνει ἕνα ἐλπιδοφόρο μήνυμα καί μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι ὅποιοι καί ἄν εἴμαστε, ὅσο βαθιά καί ἄν γονατίσαμε στήν ἁμαρτία, δέν θά χαθοῦμε. Ἀρκεῖ νά ἐπαναλάβουμε μέ πίστη καί ταπείνωση τό «ἥμαρτον» τοῦ Ἀσώτου, τό «ἱλάσθητί μοι» τοῦ Τελώνου, τό «μνήσθητί μου» τοῦ Ληστῆ. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΗΓΗ