ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφεσ. β΄,-14-22

Ευαγγέλιο Λουκ. ιη΄, 35-43.

1 Δεκεμβρίου 2019

«Ανάβλεψον· η πίστις σου σέσωκέ σε» (Λουκ. ιη’,42)

Ήταν, χωρίς αμφιβολία, μεγάλη η ταλαιπωρία του τυφλού της Ιεριχούς. Τυλιγμένος για χρόνια στο σκοτάδι, επιβίωνε απλώς, με τις ελεημοσύνες των περαστικών, χωρίς αξιώσεις μιας υποφερτής ανθρώπινης ζωής. Κάποια στιγμή, όμως, παρουσιάζεται στη ζωή του ο Χριστός, που του χαρίζει το φως και του δημιουργεί προϋποθέσεις, μιας ανετότερης ζωής, λουσμένης και στο φως της θεογνωσίας.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής Του, ο Χριστός «διήλθεν ευεργετών και ιώμενος πάντας». Σκόρπιζε απλόχερα τις ευεργεσίες Του· δρούσε πάντοτε στοχευμένα, έχοντας υπόψη Του κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Ήθελε να κατοχυρώνει τη διδασκαλία Του με τα θαύματά Του.

Μιλούσε «ως εξουσίαν έχων» κι αποδείκνυε αυτή την εξουσία Του με τη δύναμη των θαυμάτων Του. Έτσι, αφού μίλησε π.χ. στην αδελφή του Λαζάρου και της είπε ότι Αυτός είναι η ανάσταση και η ζωή και ότι « ο πιστεύων εις Αυτόν καν αποθάνη ζήσεται», προχωρά αμέσως και ανιστά τον Λάζαρο. Σε άλλη περίπτωση δίδαξε πως θα έτρεφε τον λαό Του μέσα στους αιώνες- με το Σώμα και το Αίμα Του- κι αμέσως, για να δείξει τη θεϊκή δύναμή Του, και ότι ήταν κατορθωτά αυτά που υποσχόταν, με την ευλογία Του πολλαπλασίασε τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια, χορταίνοντας ένα πλήθος ανθρώπων. Κι όταν μίλησε ότι Αυτός είναι το φως του κόσμου, και όποιος Τον ακολουθεί δεν θα «περιπατήση εν τη σκοτία», προς επιβεβαίωση των λόγων του, χάρισε θαυματουργικά, το φως στον εκ γενετής τυφλό.

Τα θαύματα ήταν κι ένας τρόπος ενδυνάμωσης της πίστης των ανθρώπων, σε μιαν εποχή που δεν υπήρχε, ακόμα, η παράδοση της Εκκλησίας. Κάθε θαύμα, όμως, είχε κι επιμέρους μηνύματα στους ανθρώπους της τότε εποχής, αλλά και σ’εμάς, σε κάθε εποχή.

Έτσι, με τη σημερινή θαυματουργία δίνεται το μήνυμα ότι η Μεσσιανική εποχή έφτασε και ο Μεσσίας βρισκόταν ανάμεσα στον λαό Του. 

Οι Εβραίοι, που μελετούσαν την Παλαιά Διαθήκη, ήξεραν από τις διδασκαλίες των προφητών ότι κατά τη Μεσσιανική εποχή «τυφλοί αναβλέπουσι και χωλοί περιπατούσι…» Έτσι η θεραπεία του τυφλού της Ιεριχούς δηλώνει σήμερα ότι ο Μεσσίας έφθασε γι’αυτό και ενεργεί τέτοια θαύματα.

Πληροφορούμαστε, ύστερα, για τη μεγάλη αξία αλλά και τη μεγάλη δύναμη της πίστης. Αυτή χάρισε σήμερα στον τυφλό την όρασή του, σύμφωνα και με τα λόγια του Χριστού: «Η πίστις σου σέσωκέ σε». Πίστη δεν είναι η προσμονή κάποιου πράγματος, που είναι προφανές και λογικό. Η πίστη εισάγει το υπέρλογο στη ζωή μας. Μας παραδίδει με εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού. Είναι μια έκτη αίσθηση που δίνει υπόσταση, από τώρα, στις υποσχέσεις του Θεού για το μέλλον.

Ήξερε ο τυφλός ότι ανθρωπίνως ήτο αδύνατο να θεραπευθεί. Θα

έκαμε, οπωσδήποτε, πολλές προσπάθειες σε πολλούς γιατρούς. Πιστεύει,

όμως, στη θεότητα και παντοδυναμία του Χριστού και πετυχαίνει το

ποθούμενο. Είναι ένα μήνυμα για μας, τους σημερινούς ανθρώπους

ιδιαίτερα, που εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους, την Επιστήμη και την

Τεχνολογία κι αγνοούμε τον Θεό και τη δύναμή Του.

Διδασκόμαστε, ακόμα, πως ο Θεός σέβεται απόλυτα την ελευθερία

του ανθρώπου. Ασφαλέστατα ο Χριστός γνώριζε τι ήθελε ο τυφλός,

φωνάζοντας συνεχώς «Ιησού υιέ Δαβίδ ελέησόν με». Για να δείξει όμως ότι

δεν παραβιάζει την ελευθερία του, τον ρωτά «τι σοι θέλεις ποιήσω;» Θέλει

ξεκάθαρα να ακούσουν και όσοι βρίσκονταν εκεί, ότι το θαύμα γίνεται

ύστερα από αίτηση του ενδιαφερομένου. Είναι για τον ίδιο λόγο που και

τον παραλυτικό της Βηθεσδά τον ρωτά «θέλεις υγιής γενέσθαι;» Το έμμεσο

αλλά σαφές μήνυμα προς όλους μας είναι πως εφόσον ο ίδιος ο Θεός

σέβεται την ελευθερία μας, θα πρέπει κι εμείς να μην υποδουλωνόμαστε

εθελούσια στα πάθη και τις αδυναμίες μας.

Συνειδητοποιούμε, τέλος, πόσο μικρόψυχοι και αφιλάδελφοι

παρουσιαζόμαστε οι άνθρωποι απέναντι στους συνανθρώπους μας. Οι

«προάγοντες», αυτοί που προπορεύονταν, ενώ συχνά ελεούσαν τον τυφλό,

τώρα «επετίμων αυτώ ίνα σιωπήση». Του έδιναν κάποιες πενταροδεκάρες

για να επιζήσει. Τώρα, όμως, που ζητά κάτι περισσότερο, δεν του

συμπαραστέκονται. Έτσι είμαστε, πολλές φορές, οι άνθρωποι. Δίνουμε

κάτι- συνήθως ελάχιστο- για να καθησυχάζουμε τη συνείδησή μας, αλλά

είμαστε απρόθυμοι να αναλάβουμε μιαν πρωτοβουλία για πραγματική

βελτίωση των συνθηκών ζωής των συνανθρώπων μας, να εγκύψουμε στα

πραγματικά τους προβλήματα. Η περικοπή μας παρουσιάζει το

παράδειγμα αυτών των ανθρώπων προς αποφυγή.

Πολλά, λοιπόν, τα μηνύματα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.

Μακάριοι όσοι εγκύπτουν σ’αυτά και τα χρησιμοποιούν για βελτίωση της

κατά Χριστόν ζωής τους.

† Ο Πάφου Γεώργιος

ΠΗΓΗ