ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

Η΄ ΛΟΥΚΑ

(Γαλ. β΄ 16-20) (Λουκ. ι΄ 25-37)

Η κατά Χριστό ζωή

«…ζη δε εν εμοί Χριστός»

Η αληθινή ζωή είναι συνδεδεμένη με τον Χριστό και την αλήθεια του. Αυτό αισθανόταν έντονα και ο απόστολος Παύλος, ο οποίος εναρμόνισε τα πάντα στη ζωή του με αυτή την ζωντανή πραγματικότητα. «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός», έγραψε απευθυνόμενος στους Γαλάτες. Γνωρίζοντας, βέβαια, ότι ο Χριστός είναι η ζωή των ανθρώπων. «Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή» (Ιω. 11,25). Ο Χριστός είναι η αυτοζωή. Σ’ αυτόν υπάρχει η ζωή (Ιω. 1,4). Όποιος είναι ο συνδεδεμένος με τον Χριστό, αυτός έχει μέσα του τη ζωή. Οι άλλοι παραμένουν πνευματικά νεκροί. Σ’ αυτή τη διάσταση εξηγείται, γιατί ο Κύριος προέτρεψε το μαθητή του να τον ακολουθήσει και δεν τον άφησε να θάψει τον πατέρα του. Μάλιστα, απευθύνθηκε σ’ αυτόν και του είπε: «Ακολούθει μοι, και άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς» (Ματθ. 8,22). Στην ίδια γραμμή πλέυσης τοποθετούνται και οι πατέρες της Εκκλησίας με τα βιώματα που αποκόμιζαν από την πνευματική τους ζωή. Τονίζουν εμφαντικά ότι η πραγματική ζωή, η όντως ζωή, είναι ο Χριστός και η παρουσία του στον κόσμο. Η συναναστροφή μας μαζί του και ακόμα περισσότερο η βίωσή του μέσα μας, είναι η πραγματική ζωή. «Ζωή έστιν αληθινή», σημειώνει ο Μέγας Βασίλειος.

Τα γνωρίσματα της

Όταν ο άνθρωπος βιώνει την αγάπη του Θεού και μεταρσιώνει την ύπαρξή του στο πεδίο της αγάπης του, τότε τον κυριεύει ο θείος έρωτας. Πυρπολείται όλη η ύπαρξή του από αυτόν. Δεν ζει τότε για τον εαυτό του αλλά για τον Θεό. «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20).

Ωστόσο, η μακράν της αγάπης του Χριστού ζωή, έχει άλλα χαρακτηριστικά και εντελώς διαφορετικά γνωρίσματα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Θεός έβαλε μέσα μας τη ζωοποιό ενέργεια. Έχουμε ζωή γιατί μάς την προσφέρει η αγάπη του Θεού. Η προαίρεσή μας, πολλές φορές, μάς οδηγεί στην αμαρτία. Ο διάβολος μετέρχεται δόλιων μέσων σπρώχνοντας την προαίρεσή μας στην αμαρτία και στον θάνατο. Ακριβώς, η Εκκλησία δεν μάς παρακινεί ν’ αρνηθούμε την φυσική ζωή, αλλά ν’ αποστραφούμε τη ζωή της αμαρτίας. Ο χριστιανός οφείλει ν’ απαρνηθεί την αμαρτωλή ζωή και να χάσει την ψυχή του που ταυτίζεται με τα πάθη. «Ος δ’ αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού και του Ευαγγελίου, σώσει αυτήν» (Μαρκ. 8,35).

Ποια όμως είναι η ζωή του Χριστού; Είναι σίγουρα η οδός των εντολών και του θελήματός του. Ο άνθρωπος καλείται να πορευθεί στην οδό της δικαιοσύνης. Εδώ η λέξη δικαιοσύνη σημαίνει ζωή. «Εν οδοίς δικαιοσύνης ζωή» (Παρ. 12,28). Κάθε μια από τις εντολές και τις αρετές του Χριστού είναι μια σκάλα που ανεβάζει τον άνθρωπο στον ουρανό και τον καθιστά ουράνια ύπαρξη. Τότε, το Άγιο Πνεύμα στερεώνει τη ζωή του Χριστού μέσα μας. Πρόκειται ακριβώς για τη ζωοποιό δύναμη που πλημμυρίζει τα πάντα από ζωή. Ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης σημειώνει ότι το Άγιο Πνεύμα δεν δίνει ζωή μόνο στους νοερούς αγγέλους και στους λογικούς ανθρώπους, αλλά ακόμα και στα άλογα ζώα, τα χερσαία, δηλαδή τα πετεινά, τα ένυδρα, τα αμφίβια, τα ερπετά και τα στο βάθος της γης ζώντα, όπως τα σκουλήκια και τα ζωύφια. Η ενέργεια αυτή του Θεού ονομάζεται ζωοποιός.

Η ζωή του κόσμου

Ο κόσμος έχει σίγουρα διαφορετική αντίληψη για τη ζωή, σε σχέση με τα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω. Νομίζει ότι μπορεί να ψηλαφήσει τη ζωή στα χρήματα, στα πάθη της σαρκός και γενικά στα υλικά αγαθά. Έτσι, βλέπουμε πολλούς να στρέφουν την επιθυμία τους στην κοσμική ζωή. Να έχουν διασυνδέσεις με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα στην κοινωνία, να σπαταλούν πολλά χρήματα και γενικά να παραδίδουν τον εαυτό τους στις κοσμικές επιθυμίες και ορέξεις. Τρέφονται με την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να περνούν τα χρόνια της ζωής τους με διασκεδάσεις και γλέντια. Ταυτίζουν την ζωή τους με τις πιο ματαιόδοξες καταστάσεις που κυκλώνουν τον σύγχρονο άνθρωπο και τον εκτρέπουν από την αληθινή πορεία του, που είναι η κατά Χριστό ζωή. Οι άνθρωποι αυτοί δεν διακατέχονται από πραγματική πίστη στον Θεό. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει άλλη ζωή. Εμφανίζονται να είναι ολιγόπιστοι ή ακόμα και άθεοι.

Υπάρχουν ακόμα και άλλοι που αφήνουν την ζωή τους να ταυτιστεί με δραστηριότητες και διάφορα έργα. Αυτό, βέβαια, δεν είναι κακό στο βαθμό που υπάρχει συνειδητοποίηση πως η πραγματική ζωή βρίσκεται μόνο μέσα στην αγάπη του Χριστού. Μόνο σ’ αυτή την προοπτική μπορούν να καταξιώνονται και οι οποιεσδήποτε άλλες δράσεις και δραστηριότητες, που είναι φυσικό ν’ αναπτύσσει ο άνθρωπος. Όταν έχουμε μέσα μας τον Χριστό και ζούμε σύμφωνα με το θέλημά του, μπορούμε άνετα να αισθανόμαστε επιτυχημένοι, έστω κι αν οι άλλοι δεν μπορούν ν’ αναγνωρίσουν αυτή την πραγματικότητα. Τα γνωρίσματα της επιτυχίας ή της αποτυχίας μέσα στον κόσμο δεν έχουν καμιά σχέση με την πνευματική ζωή. Η όντως ζωή είναι μόνο η ζωή που προσφέρει η αγάπη του Χριστού.

Αυτή την χριστοειδή ζωή θα πρέπει να επιδιώξουμε για να βρούμε, αγαπητοί αδελφοί. Αυτό έπραξαν και όλες οι αγιασμένες μορφές που κοσμούν το φωτεινό στερέωμα της Εκκλησίας μας. Θυμούμαστε ειδικότερα σήμερα τον Ολυμπά, τον Ροδίωνα, τον Σωσίπατρο, από τους εβδομήκοντα αποστόλους, τον Αρσένιος τον Καππαδόκη, τον Ορέστη τον μάρτυρα και άλλους που τιμούμε τη μνήμη τους. Αυτές οι μορφές εναρμόνισαν την ύπαρξή τους με την αγάπη του Χριστού, με το θέλημα και την αλήθεια του. Η κατά Χριστό ζωή που βάδισαν, αποτελεί οδοδείκτη και για την δική μας πορεία. Αποτελεί την πιο ισχυρή πρόκληση για το σήμερα η μίμησή τους. Γένοιτο.

Χριστάκης Ευσταθίου, θεολόγος

ΠΗΓΗ