ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ ́ ΛΟΥΚΑ

(Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ)

Στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τήν ὁποία τήν βρίσκουμε καί σέ ἄλλους δυό Εὐαγγελιστές, τόν Εὐαγγελιστή Ματθαῖο καί τόν Εὐαγγελιστή Μάρκο, θά δοῦμε τό θαυμαστό γεγονός τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ, στήν πόλη τῆς Ἱεριχούς.

Ἡ πόλη αὐτή εἶναι ἱστορικῆς σημασίας γιά τόν λαό τοῦ Ἰσραήλ, γιατί εἶναι ἡ πόλη στήν ὁποία σύμφωνα μέ τήν Παλαιά Διαθήκη, ἕνας ἄλλος Ἰησοῦς, ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ, ἔδωσε σκληρές μάχες γιά τήν κατάκτησή της, ἀνοίγοντας ἔτσι τό δρόμο γιά τήν εἴσοδο τοῦ Ἰσραήλ, στήν γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Γιά τόν λόγο αὐτό τήν θεωροῦσαν Ἱερή πόλη.

Στήν πόλη αὐτή λοιπόν, εἶχε ἐξαπλωθεῖ ἡ φήμη ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ μέγας προφήτης καί διδάσκαλος. Καθώς πλησίαζε ὁ Ἰησοῦς στήν Ἱεριχῶ, ἕνας τυφλός καθόταν κοντά στό δρόμο καί ζητιάνευε. Ὅταν ἄκουσε πώς περνάει πολύς κόσμος, ρώτησε τί ἀκριβῶς συμβαίνει. Τοῦ ἀπάντησαν πώς ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος περνάει ἀπό μπροστά του, γιά τόν ὁποῖο, καί ὁ ἴδιος προφανῶς εἶχε ἀκούσει πάρα πολλά γιά τήν δράση καί τά θαύματά του. Πίστευε ὅτι αὐτός ἦταν ὁ μόνος πού μποροῦσε νά τόν κάνει νά βλέπει καί πάλι, παραβλέποντας φυσικά το γεγονός ὅτι ἦταν τυφλός ἐκ γενετῆς.

Τότε φώναξε δυνατά: «Ἰησοῦ υἱέ Δαβίδ, ἐλέησέ με». Ἐκεῖνοι πού προπορεύονταν τόν μάλωναν γιά νά σωπάσει. Αὐτός ὅμως φώναζε πολύ περισσότερο. «Υἱέ τοῦ Δαβίδ, ἐλέησέ με».

Ἀφοῦ σταμάτησε ὁ Ἰησοῦς, ἔδωσε ἐντολή νά τόν φέρουν μπροστά του. Ὅταν ὁ τυφλός πλησίασε τόν ρώτησε ὁ Κύριος. «Τί θέλεις νά σοῦ κάνω;» Ἐκεῖνος εἶπε: «Κύριε, θέλω νά ξαναδῶ μέ τά μάτια μου». Καί ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: «Ἀνάβλεψε· ἡ πίστη σου σέ ἔσωσε». Καί ἀμέσως ξαναεῖδε τό φῶς του καί ἀκολουθοῦσε τόν Κύριο δοξάζοντας τό Θεό. Καί ὅλος ὁ λαός, ὅταν εἶδε τό θαῦμα, δόξασε τό Θεό.

Ὅλα τα θαύματα πού ἔκανε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, προϋποθέτουν «πίστη». «Ἡ πίστη σου σέσωκέ σε» εἶναι ἡ φράση, πού ἀκοῦμε νά λέει ὁ Ἰησοῦς, μετά ἀπό τά θαύματα τά ὁποῖα κάνει.

Ὁ τυφλός της σημερινῆς περικοπῆς, εἶχε μεγάλη πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό. Γι' αὐτό καί φώναζε: « Ἰησοῦ, Υἱέ Δαβίδ ἐλέησόν με».

Ἡ ἀναγνώριση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν πλευρά τοῦ τυφλοῦ ὡς Υἱό τοῦ Δαβίδ, μᾶς μαρτυρᾶ ὅτι εἶχε βαθιά γνώση σχετικά μέ τά ἱερά κείμενα καί τήν διδασκαλία τῶν προφητῶν. Γι’ αὐτό ἐπιθυμεῖ διακαῶς νά συναντηθεῖ μέ τόν Χριστό καί ζητᾶ, ἐπίμονα, τό ἔλεός του. Ξέρει πώς ἡ συνάντηση μαζί του μπορεῖ νά εἶναι λυτρωτική γι’ αὐτόν.

Ὁ τυφλός προσεγγίζει τόν Θεό προσευχόμενος. Προσεύχεται

ἀφήνοντας τόν ἑαυτό του στά χέρια τοῦ Θεοῦ.

Μᾶς ἀποκαλύπτει τή δύναμη καί τά ἀποτελέσματα, τῆς ἔντονης καί

εἰλικρινοῦς προσευχῆς. Δέεται ἀναγνωρίζοντας τήν παντοδυναμία Τοῦ

Ἰησοῦ. Ἔβλεπε μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς τοῦ τόν Κύριο καί τόν δεχόταν ὡς

ἀληθινό Θεό καί Σωτήρα τοῦ κόσμου.

Ὁ κόσμος τόν μάλωνε, ἀλλ' αὐτός φώναζε πολύ δυνατότερα ἀπό

πρίν. Ὁ Κύριος ἔδωσε ἐντολή νά τόν φέρουν κοντά του. Ἡ πράξη αὐτή

δείχνει τήν ἄπειρη ἀγάπη, στοργή καί συμπάθεια τοῦ Κυρίου, ὄχι μόνο

γιά τόν τυφλό, ἀλλά καί γιά ὅλους τους ἀνθρώπους.

Ὁ διάλογος τοῦ Κυρίου μέ τόν τυφλό εἶναι θαυμάσιος. Ἀφοῦ ὁ

Κύριος τόν ἀκούμπησε, τόν ρώτησε: «Τί θέλεις νά σοῦ κάνω;».

Ὁ Χριστός ὅπως βλέπουμε ἀδελφοί μου, δέν ἀπορρίπτει κανένα.

Πρῶτα διαλέγεται μαζί του. Τόν ἐρωτά τί θέλει. Ἀκούει τήν δική του

παράκληση, ἐνῶ, ὡς παντογνώστης, γνωρίζει τόν πόθο τῆς ψυχῆς του.

Δέν ἐπεμβαίνει πρίν ὁ ἄνθρωπος ἐκφράσει τήν βούληση καί τήν

ἐπιθυμία του. Μπορεῖ βέβαια νά ἐπέμβει, ἀλλά καταργεῖ ἔτσι τό

αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου καί κατ’ ἐπέκταση τήν ἐλευθερία του. Ἔτσι

θέλει νά ἔχει ἀπό τόν τυφλό τήν συγκατάθεση.

Ἐάν ὁ Θεός ἐνεργοῦσε δίχως τήν ἐλεύθερη βούλησή μας καί χωρίς

τήν συγκατάθεσή μας, τί θά ἦταν ὁ ἄνθρωπος; Καί φυσικά ὁ ἄνθρωπος

παραμένει ἐλεύθερος μόνον ὅταν ἀποφασίζει νά ἐπιλέξει καί νά

ἐφαρμόσει συνειδητά τα πανάγιο καί σωστικό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Χάριν αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας ὁ Θεός εἶναι ὑπομονετικός καί

στοργικός πατέρας καί περιμένει τήν ἐλεύθερη συγκατάθεσή μας γιά τήν

σωτηρία μας.

Ἔτσι καί στόν τυφλό της περικοπῆς δίνει αὐτή τήν εὐκαιρία.

“Τι θέλεις νά σοῦ κάνω;” τόν ρωτᾶ μπροστά σε ὅλους ὁ Χριστός,

καί ὁ τυφλός ἀπαντᾶ: «Κύριε, ἴνα ἀναβλέψω». Ὁ Κύριος ἀναγνωρίζει καί

φανερώνει τήν πίστη τοῦ τυφλοῦ, σ' ὅλους τους παρευρισκόμενους

ἀνθρώπους. Καί τότε, ἐπιβραβεύοντας τήν πίστη του, τόν θεραπεύει. «Ἡ

πίστις σου σέσωκέ σε» τοῦ λέγει.

Ὅλος ὁ κόσμος καί πρίν ἀπ' ὅλους ὁ τυφλός ἄρχισαν νά

δοξολογοῦν τό Θεό.

Καί αὐτό εἶναι κάτι πού πρέπει νά τό ἐπισημάνουμε, ἀφοῦ τή

δοξολογία τή βιώνουμε ἀκαταπαύστως μέσα στήν Ἐκκλησία μας. Ναί, ἡ

Ἐκκλησία, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, μέ τήν ἀνάγνωση τῶν

θεοπνεύστων κειμένων καί τήν ἱερά ὑμνωδία τῶν Ἁγίων μας, ἀποσκοπεῖ

στήν πνευματική οἰκοδομή καί τήν παροχή προτύπων, στούς πιστούς, γιά

νά μποροῦν νά βαδίζουν μέ ἀγάπη, κάτω ἀπό τό φῶς τοῦ Χριστοῦ.

Ἅς κλείσουμε μέ δύο βασικά στοιχεῖα ἀπό τήν σημερινή Εὐαγγελική

περικοπή, πού πρέπει νά κρατήσουμε καί νά τά βάλουμε στήν καρδιά μας

και τά ὁποῖα θά ὠφελήσουν τήν ψυχή μας καί θά μᾶς βοηθήσουν

σημαντικά στήν καθημερινή μας ζωή.

Τό πρῶτο εἶναι ἡ πίστη στόν Θεό, ἡ ὁποία θεραπεύει ἀκόμη καί ἐκ

γενετῆς τυφλούς.

Καί τό δεύτερο εἶναι ἡ δύναμη τῆς θερμῆς προσευχῆς, πού μᾶς

βοηθᾶ νά βρισκόμαστε σέ συνεχῆ ἐπαφή μέ τόν Κύριο ἠμῶν Ἰησοῦ

Χριστό.

Ἅς μιμηθοῦμε λοιπόν τόν Τυφλό της σημερινῆς Εὐαγγελικῆς

περικοπῆς καί ἅς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά ἀνοίξει τούς ὀφθαλμούς

τῆς ψυχῆς μας, ὥστε νά μποροῦμε νά εἴμαστε πάντα δίπλα Του γιά νά μᾶς

παρέχει τό ἔλεός Του πού τόσο πολύ ἐπιζητοῦμε.

Ἀμήν

Αἰδεσιμολογιώτατος Πρεσβύτερος π. Παῦλος Μπούκας

Ἐφημέριος Ἐνορίας Κρανούλας Ἰωαννίνων

ΠΗΓΗ